Πως το ελληνικό κράτος ποδοπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην περίπτωση της μακεδονικής εθνικής μειονότητας

Κάθε χρόνο στις 10 Δεκέμβρη γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η γιορτή αυτή αποτελεί μία πρωτοβουλία του ΟΗΕ για να μένει στην επικαιρότητα η Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υπογράφηκε από τα κράτη το 1948 στα πλαίσια της προσπάθειας της ανθρωπότητας να ξαναστηθεί στα πόδια της μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και να δημιουργήσει τα αντισώματα εκείνα που θα την προστάτευαν από την αναγέννηση του ναζιστικού κτήνους. Σήμερα είναι περισσότερο φανερό από ποτέ ότι αυτά τα αντισώματα δεν επαρκούν για να αναχαιτίσουν την επέλαση του ρωσοκινέζικου νεοναζιστικού άξονα που ετοιμάζεται να βυθίσει ξανά τον κόσμο στην κτηνωδία.

Στη χώρα μας που βρίσκεται στη σκιά αυτού του άξονα εδώ και καιρό, καλλιεργείται όλο και περισσότερο το έδαφος του φασισμού και του σκοταδισμού και νομιμο-ποιείται η ναζιστική βία και προπαγάνδα. Σε αυτό το αντιδραστικό πολιτικό κλίμα συνεχίζονται και παγιώνο-νται οι φασιστικές πρακτικές του ελληνικού κράτους και του νεοναζιστικού παρακράτους απέναντι στις εθνικές μειονότητες. Σε αυτές τις πρακτικές αναφέρεται το «Ουράνιο Τόξο» σε ανακοίνωσή του για την Παγκόσμια Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δημοσιεύουμε παρακάτω. Σε αυτήν περιγράφεται πυκνά η καταπάτηση των δικαιωμάτων της εθνικής μακεδονικής μειονότητας από το σημερινό πολιτικό καθεστώς που δε διστάζει να παραβιάσει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο την ευρωπαϊκή και διεθνή νομιμότητα. Η ΟΑΚΚΕ υποστηρίζει με συνέπεια από την ίδρυσή της τις δημοκρατικές διεκδική-σεις της εθνικής μακεδονικής μειονότητας όχι μόνο από άποψη αρχής αλλά και γιατί μένει συνεπής στη γραμμή του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ που στήθηκε στον τοίχο πάνω από όλα γιατί υπερασπίστηκε ως τα τέλος την ύπαρξη και τα δικαιώματα αυτής της εθνικής μειονότητας παλεύοντας μαζί της για την απελευθέρωση από το φασι-σμό και τον ιμπεριαλισμό όλου του ελληνικού λαού. Είναι πάνω στο μακεδονικό που αποδεικνύεται πιο καθαρά από κάθε τι άλλο ότι το ψευτοΚΚΕ δεν είναι ΚΚΕ αλλά η απόλυτη άρνησή του.

<<10 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.
Φέτος συμπληρώνονται εξήντα ένα χρόνια από την ημέρα της υπογραφής της «Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» επίσης έχουν περάσει πενήντα χρόνια από την ίδρυση του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και σχεδόν εξήντα χρόνια από την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών» Δυστυχώς όμως στη «δημοκρατική» μας χώρα τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εθνικά Μακεδόνων.

Αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

- Οι πρακτικές αντιμετώπισης της Μακεδονικής μειονότητας από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Το ελληνικό κράτος αρνείται την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα και σε ευθυγράμμιση με την Ελληνική εθνικιστική ιδεολογία οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζουν Μακεδονική εθνική ταυτότητα και Μακεδονική γλώσσα.

- Το δικαίωμα στην Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι.
Από το 1990, μια ομάδα Ελλήνων πολιτών αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μη κερδοσκοπικό σύλλογο με την επωνυμία «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» με έδρα την Φλώρινα/Lerin. Η ομάδα προχώρησε στην διαδικασία έγγραφής του συλλόγου στο Πρωτοδικείο Φλώρινας, Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση βεβαιώνοντας ότι ο σκοπός του συλλόγου ήταν η προώθηση της ιδέας ότι «υπάρχει μια Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το εθνικό συμφέρον και σε αντίθεση με το νόμο». Ακολούθησε έφεση στο Εφετείο Θεσσαλονίκης και απορρίφθηκε. Το 1994, ο Άρειος Πάγος υποστήριξε την απόφαση του Εφετείου. Οι αιτούντες μετέφεραν την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το 1998, το Ε.Δ.Α.Δ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η υπόθεση είναι γνωστή ως «Σιδηρόπουλος και Άλλοι κατά Ελλάδος» ΕCtHR,57/1997/841/8107.

Μετά από την απόφαση του Στρασβούργου οι αιτούντες προσπάθησαν για ακόμη μια φορά να εγγράψουν το σύλλογο, αλλά απέτυχαν. Στις 12 Δεκεμβρίου 2003, το τοπικό δικαστήριο της Φλώρινας απέρριψε ξανά την έγγραφη του συλλόγου για τους ίδιους λόγους- δεν υπάρχει καμία Μακεδονική μειονότητα, κλπ. Η υπόθεση πήγε στο περιφερειακό δικαστήριο το οποίο υποστήριξε την απόφαση του δικαστηρίου της Φλώρινας αγνοώντας την απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ.
Ο Άρειος Πάγος με την σειρά του συμφώνησε με την απόφαση του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας και δεν κάνει δεκτή την έφεση των μελών. (Απόφασή 1448/2009) Η υπόθεση της «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού» θα μεταφερθεί για μια ακόμη φορά στο ΕΔΑΔ.
Έντεκα χρόνια μετά από την πρώτη απόφαση του Στρασβούργου και πάνω από 19 χρόνια από την αρχική αίτηση, η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού παραμένει μη αναγνωρισμένη.

- Διακριτική νομοθεσία στοχοποίησης των εθνικά Μακεδόνων από την Ελλάδα.
Κατά την διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου (1946 -1949) χιλιάδες Έλληνες πολίτες εγκατέλειψαν την Ελλάδα. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, σε όλους αυτούς που έφυγαν από την Ελλάδα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, τους αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και η περιουσία τους. Το 1982, η Ελληνική κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο αμνηστίας (Νόμος 106841), ο οποίος δήλωνε ότι οι πολιτικοί πρόσφυγες που έφυγαν κατά την διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου και τους είχε αφαιρεθεί η ιθαγένεια μπορούσαν να επιστρέψουν υπό την προϋπόθεση ότι είναι «Έλληνες το γένος».

Το 1985 θεσπίζεται ο Νόμος 1540, ο οποίος παρείχε το δικαίωμα στους πολιτικούς εξόριστους του Εμφυλίου πολέμου να διεκδικήσουν την δημευμένη περιουσία, με την προϋπόθεση ότι είναι «Έλληνες το γένος». «Έλληνας το γένος» είναι ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από την Ελληνική κυβέρνηση για όλους αυτούς που προσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες. Συνεπώς, οι εθνικά Μακεδόνες και οι άλλοι που έφυγαν από την Ελλάδα κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως οι εθνικά Έλληνες και είχαν την ιθαγένεια και την περιουσία τους δημευμένη εξαιρέθηκαν από την απολαβή των δικαιωμάτων και των παραχωρήσεων από αυτούς τους νόμους. Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα που τίθεται στην βάση της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης των νόμων. Επιπλέον, η διατύπωση των νόμων αυτών δεν είναι καλοκάγαθη, έχει μια καθαρή πρόθεση να διαχωρίζει όλους αυτούς που ανήκουν σε μια κατηγορία ανθρώπων, την κατηγορία των πολιτικών προσφύγων που δεν είναι «Έλληνες το γένος».

Δεδομένο ότι οι εθνικά Μακεδόνες αποτελούν την πλειοψηφία αυτής της κατηγορίας είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι εθνικά Μακεδόνες είναι αυτοί που στοχοποιούνται από αυτό τον αποκλειστικό προσδιορισμό και αυτοί που έχουν υποφέρει περισσότερο. Τα άτομα που αποκλείονται από αυτούς τους δύο νόμους κυρίως διαμένουν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Αυστραλία και Καναδά. Ο όρος «Έλληνας το γένος» σε αυτούς τους δύο νόμους (οι οποίοι είναι ενεργοί σήμερα) έρχεται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της μη διάκρισης.

- Η Απουσία της Μακεδονικής Γλώσσας στην Εκπαίδευση.
Παρά την ύπαρξη Μακεδονόφωνου πληθυσμού στη βόρεια Ελλάδα, η Μακεδονική γλώσσα δεν είναι αναγνωρισμένη από την Ελληνική πολιτεία και για αυτό το λόγο τα παιδιά της Μακεδονόφωνης μειονότητας δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα να μαθαίνουν τη Μακεδονική γλώσσα μέσα στα πλαίσια του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Μέλη της Μακεδονικής γλωσσικής μειονότητας έχουν αποστείλει επιστολές στο Υπουργείο Παιδείας αρκετές φορές ζητώντας μια συνάντηση για συζήτηση, όμως οι αρμόδιοι του Υπουργείου έχουν αρνηθεί ακόμη και την παραλαβή των επιστολών, πόσο μάλλον και να συναντηθούν μαζί τους.

- Άρνηση Γλωσσικών Δικαιωμάτων ως προς το Σεβασμό της Χρήσης των Παραδοσιακών Ονομάτων.
Η αναγνώριση των παραδοσιακών τοπωνυμίων, τα δικαιώματα των μειονοτήτων να χρησιμοποιούν το δικό τους όνομα και επίθετο στη δική τους γλώσσα είναι αυτή την περίοδο απαγορευμένη από το Ελληνικό κράτος. Την περίοδο μεταξύ Πρώτου και Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, η Ελλάδα θέσπισε ένα αριθμό νόμων, οι οποίοι άλλαξαν όλα τα μη ελληνικά ονόματα των πόλεων, χωριών, ποταμών και βουνών με ελληνικά ονόματα. Αυτά τα παραδοσιακά τοπωνύμια, τα οποία όμως ακόμη υπάρχουν με μια μη επίσημη χρήση μεταξύ του πληθυσμού, η ελληνική πολιτεία δεν τα αναγνωρίζει. Επίσης, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα από τους πολέμους, κατά την διάρκεια του 1930, τα προσωπικά ονόματα του Μακεδονόφωνου πληθυσμού άλλαξαν βιαίως. Τα Μακεδονικά επίθετα αλλάχθηκαν με Ελληνικά.

- Η Άρνηση για μια Εθνική Απογραφή σε σχέση με την Γλωσσική και Εθνική Διαφορετικότητα.
Σε διάφορα σημαντικά διεθνή φόρουμ, Έλληνες κυβερνητικοί εκπρόσωποι έχουν επανηλλημένα δηλώσει την ύπαρξη ατόμων στην Ελλάδα με μη ελληνική εθνικότητα, πολιτισμό και γλώσσα. Για παράδειγμα, στις 22 Νοεμβρίου 2005, ο Έλληνας εκπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης δήλωσε ότι «υπάρχει ένα μικρός αριθμός ανθρώπων που μιλά την Σλάβικη διάλεκτο στην βόρεια Ελλάδα» εννοώντας τη Μακεδονόφωνη κοινότητα. Επιπλέον, υπάρχει μια τάση σε ένα μέρος της Ελληνικής κυβέρνησης να εξισώνει το μέγεθος της Μακεδονικής μειονότητας με την πολιτική συμμετοχή των πολιτών όπως αυτή εκφράζεται στις εκλογές. Δηλαδή, ότι ο αριθμός των ψήφων που έλαβε η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία – Ουράνιο Τόξο είναι αντίστοιχος με τον αριθμό των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα. Όμως οι Μακεδονόφωνοι ψηφίζουν πολλά κόμματα και όχι αποκλειστικά την Ε.Ε.Σ – Ουράνιο Τόξο. Ο πιο δημοκρατικός και ακριβής τρόπος για να καταγραφεί ο αριθμός των ατόμων που ανήκουν σε μια γλωσσική ή εθνική μειονότητα δεν είναι μέσω των εκλογών αλλά μέσω μια εθνικής απογραφής. Δυστυχώς το δικαίωμα να εκφράσει κάποιος την γλωσσική ή εθνική του ταυτότητα δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μέσω μια απογραφής στην Ελλάδα

- Απώλεια ελληνικής ιθαγένειας.
Εθνικά Μακεδόνες, οικονομικοί μετανάστες στερούνται την ελληνική τους ιθαγένεια διότι εκφράζουν μια διαφορετική εθνική ταυτότητα στο τόπο διαμονής τους. Να σημειωθεί ότι τα άτομα που χάνουν την ελληνική τους ιθαγένεια δεν ενημερώνονται από κανέναν επίσημο φορέα.

- Εκπροσώπηση της Μακεδονικής γλώσσας στα ΜΜΕ.
Προεκλογική περίοδος για τις ευρωεκλογές 2009, η ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο το κόμμα της Μακεδονικής μειονότητας στέλνει 5λεπτο εκλογικό οπτικοαουστικό υλικό σε ελληνική και σε Μακεδονική γλώσσα. Τα ΜΜΕ αποφασίζουν να μην παρουσιάσουν το 5λεπτό υλικό «λόγω του ότι γίνεται χρήση διαλέκτου άγνωστη προς το ελληνικό κοινό». Η ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο χάνει το δικαίωμα της να παρουσιάσει το κάλεσμα προς όλους τους δημοκράτες πολίτες της χώρα και τους εθνικά Μακεδόνες να ψηφήσουν ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο. Και δεν είναι ο μοναδικός αποκλεισμός που συμβαίνει από μεριάς των ΜΜΕ, η μακεδονική κουλτούρα, γλώσσα, τραγούδια και χοροί και γενικά τα μακεδονικά πολιτιστικά δρώμενα αποκλείονται από κάθε μορφής προβολή μέσα από τα ΜΜΕ.
Τέλος αξίζει να αναφερθεί ότι το κόμμα μας έχει κάνει πολλές προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια για να συναντηθεί με εκπροσώπους τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά ακόμη και με την σημερινή του ΠΑΣΟΚ για να συζητήσει θέματα σε σχέση με την Μακεδονική μειονότητα δυστυχώς όμως αντιμετωπίζουμε μια συνεχόμενη

«Άρνηση για Διάλογο».
Η προστασία και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Εμείς οι εθνικά Μακεδόνες της Ελλάδος «οι ανύπαρκτοι» σύμφωνα με την ελληνική πολιτεία δεν ζητάμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον σεβασμό, την ελευθερία και την δικαιοσύνη>>.