ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ: Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΚΑΙ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΡΓΙΑΖΕΙ
Η χώρα βομβαρδίζεται

Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα σώσει την Ελλάδα από τη χρεοκοπία έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πρακτική εφαρμογή του οικονομικού της προγράμματος. Αντί να ενθαρρύνει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, η κυβέρνηση–κυρίως μέσω της υπουργού περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη – έχει επιδοθεί σε ένα όργιο αποβιομηχάνισης, αποεπένδυσης και καταστροφής της παραγωγικής βάσης της χώρας σε συνεργασία με το ΣΥΝ και το βιομηχανοκτόνο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Παρακάτω απαριθμούμε ορισμένα μόνο από τα …επιτεύγματα της εν λόγω υπουργού, έμπειρου «εξωκομματικού» (κατά παλιότερη δήλωσή της) στελέχους του ΣΥΝ κατά τους δύο πρώτους μήνες διακυβέρνησής της:

Η εκτροπή του Αχελώου

Είναι καταρχάς το μεγάλο έργο της εκτροπής του Αχελώου – απαραίτητο για την επιβίωση του θεσσαλικού κάμπου – που προωθούσε η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου και που κινδυνεύει ξαφνικά να ανατραπεί.
Ύστερα από μελέτη της αίτησης αναστολής που πρόβαλε η οικολογική οργάνωση WWF Ελλάς, η υπουργός περιβάλλοντος προθυμοποιήθηκε να επανεξετάσει το έργο βάζοντας για πρώτη φορά θέμα «διερεύνησης όλων των δυνατοτήτων εξοικονόμησης νερού και κάλυψης της ζήτησης μέσω μέτρων και έργων στο υδατικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας» (Ελευθεροτυπία, 25/11). Η δήλωση-βόμβα της Μπιρμπίλη ακολούθησε την κίνηση του Συμβουλίου της Επικρατείας να παραπέμψει, ύστερα από πολλούς μήνες καθυστέρησης, το θέμα στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και η στροφή αυτή εναρμονίζεται με τις υστερικές κραυγές ΣΥΝ-Οικολόγων που αντιδρούν στην εκτροπή του ποταμού. Πιο συγκεκριμένα, η υπουργός, ενώ τάσσεται υπέρ της άμεσης λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας, το οποίο έχει ολοκληρωθεί και μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από την εκτροπή του ποταμού, θέτει «προϋποθέσεις για το φράγμα και τη σήραγγα της Συκιάς, που αποτελούν τα κυρίως έργα εκτροπής. Είναι υπό κατασκευήν και υπολογίζεται ότι έχουν προχωρήσει οι εργασίες περίπου 40%. Προτείνει τη συγκρότηση φορέα διαχείρισης που θα μελετήσει τις ανάγκες, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμφωνήσει στην εκτροπή «μόνο στον βαθμό που από τα διαχειριστικά σχέδια προκύψει η αδήριτη ανάγκη και μόνο για τις απολύτως αναγκαίες ποσότητες». Θέλοντας να αποσοβήσει τις αντιδράσεις η υπουργός παραδέχτηκε ότι θα σεβαστεί την όποια απόφαση του ΣτΕ. Όμως η ιστορία έχει αποδείξει ότι χωρίς την αναίρεση των αποφάσεων του ΣτΕ από την εκτελεστική εξουσία, το έργο αυτό δε θα έμπαινε σήμερα καν σα θέμα ζύμωσης.

Λιγνίτης

Χρησιμοποιώντας την καραμέλα των ανανεώσιμων πηγών το υπουργείο περιβάλλοντος και οι συνεργάτες του έχουν κηρύξει έναν πρωτοφανή ενεργειακό πόλεμο κατά της χώρας με πρωταρχικό στόχο τα στερεά καύσιμα, που είναι τα μόνα που μπορούν σε αυτή τη φάση και όσο δεν επιτρέπεται η πυρηνική ενέργεια να σώσουν τη χώρα από την ενεργειακή ένδεια και από την εξάρτηση από το ρώσικο φυσικό αέριο.
Την αρχή έκαναν οι Οικολόγοι Πράσινοι που στα τέλη Νοέμβρη ξεκίνησαν καμπάνια για την απαγόρευση της χρήσης λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή. Από κοντά και η Γκρίνπης που έκρινε ότι η ΔΕΗ θα πρέπει να αποσύρει σταδιακά όλες τις λιγνιτικές της μονάδες προκειμένου να μειώσει την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα. Η ΔΕΗ απάντησε ότι μία τέτοια πρόταση απαγόρευσης «των μονάδων με εκπομπές πάνω από 0,35 κιλά διοξείδιου του άνθρακα ανά κιλοβατώρα, θα αποκλειστούν οι νέες υπερσύγχρονες μονάδες Πτολεμαΐδα 5 και Μελίτη 2, που προορίζονται για την αντικατάσταση παλαιών μονάδων. Έτσι, θα οδηγηθεί η χώρα σε ενεργειακή εξάρτηση από εισαγόμενες πρώτες ύλες και θα εκτεθεί σε σοβαρούς κινδύνους από ανεξέλεγκτες διεθνείς ενεργειακές κρίσεις» (24/11).

Αντί να πάρει στα σοβαρά τις αιτιάσεις της ΔΕΗ, δυο μέρες αργότερα η Μπιρμπίλη στέλνει επιστολή (κάτι σαν εξώδικο δηλαδή) στην επιχείρηση για να ζητήσει τον περιορισμό λειτουργίας των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής στην Πτολεμαΐδα. Αίτημα της υπουργού είναι να μειωθούν τα φορτία στις μονάδες και να σταματήσει η μεταφορά λιγνίτη και τέφρας στα ορυχεία. Η ΓΕΝΟΠ απάντησε με τη σειρά της ότι ο λιγνίτης είναι απαραίτητος στην ηλεκτροπαραγωγή γιατί διασφαλίζει τον εφοδιασμό με εγχώριο καύσιμο, μειώνει την εξάρτηση από εισαγόμενα, και διατηρεί χαμηλή την τιμή της κιλοβατώρας. «Ως προς το οικολογικό σκέλος, η ΓΕΝΟΠ θεωρεί βέλτιστη λύση την αντικατάσταση, το ταχύτερο δυνατόν, των παλιών ρυπογόνων και αντιοικονομικών μονάδων με νέες υπερσύγχρονης τεχνολογίας, που θα περιορίσουν δραστικά τους ρύπους». «Γι’ αυτό ζητεί άμεση έναρξη της διαδικασίας για την ανάθεση κατασκευής των νέων λιγνιτικών μονάδων Μελίτη 2 και Πτολεμαΐδα 5, για τις οποίες έχει δεσμευτεί και ο πρωθυπουργός, και επέκταση του προγράμματος αντικατάστασης παλαιών μονάδων με τις μονάδες Αγίου Δημητρίου 6 και Αμυνταίου 3» (26/11). Αργότερα βέβαια, ο άνθρωπος που προωθεί η υπουργός στη διοίκηση της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός και επίσης «οικολόγος» σαμποταριστής, θα ξεκαθάριζε σε ακρόαση της αρμόδιας επιτροπής της βουλής ότι δε θα προχωρήσει η κατασκευή των δύο νέων μονάδων (11/12). Είναι η πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία που επικεφαλής και του βασικότερου υπουργείου για την ανάπτυξη και της ΔΕΗ βρίσκονται ορκισμένοι εχθροί της βιομηχανικής ανάπτυξης και εγκληματίες σαμποταριστές.

Την επομένη η υπουργός υποδέχεται αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων με τους οποίους συζητά μεταξύ άλλων και το επενδυτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ. Ιδιαίτερα καυστική ήταν η ανακοίνωση που εξέδωσε ο Σύλλογος Μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης που κατηγορεί τη Μπιρμπίλη ότι ευθυγραμμίζεται με τα «λαχανί ανθρωπάκια», δηλαδή τους «οικολόγους». «Τα συμφέροντα στην υπόθεση της ηλεκτρενέργειας ξέρουμε όλοι μας ότι είναι τεράστια και αυτές οι πρωτοβουλίες των “ανθρώπων σας” μας κάνουν ιδιαίτερα καχύποπτους» γράφουν (27/11). «Συμφωνούμε με το rock ντύσιμό σας και με τις “γνώσεις” σας. Τη συμμετοχή μας αν τη θέλετε θα την έχετε. Την ανοχή μας την έχετε. Μην κάνετε όμως το λάθος και το θεωρήσετε αδυναμία μας. Η ΔΕΗ και η ηλεκτρενέργεια δεν είναι “εντελβάις” ούτε “ορχιδέες”. Η υπόθεση της ηλεκτρενέργειας δεν είναι “γιορτή των ερωτευμένων”, όλο λουλουδάκια, πουλάκια και τιτιβίσματα, όπως εσείς θέλετε να παρουσιάσετε». Και η ανακοίνωση καταλήγει σε μία προειδοποίηση: «Και από σκληρό rock αν χρειαστεί ξέρουμε και “διδακτορικό” του πεζοδρομίου αποκτούμε όταν έχουμε δίκιο».

Η ενεργειακή ανεξαρτησία μίας χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να μπορεί ο κάθε δημαγωγός να την αμφισβητεί στο όνομα του περιβάλλοντος. Αλλά μήπως το υπουργείο προωθεί τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια που είναι πιο «οικολογικά»; Καθόλου! Στις αρχές Νοέμβρη, η Μπιρμπίλη εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή της με το έργο εκτροπής του Αώου προς τη λίμνη Παμβώτιδα, που ήταν αίτημα της εταιρείας «ΔΕΗ-Ανανεώσιμες Α.Ε.» (θυγατρικής της Δ.Ε.Η) από τον περασμένο Ιούλη και προέβλεπε την κατασκευή δύο υδροηλεκτρικών σταθμών. Συγκεκριμένα ήταν κάποιες «αποκαλύψεις» της WWF Ελλάς που έκαναν την υπουργό να ανησυχήσει και να υποσχεθεί «ότι θα γίνουν όλες οι ενέργειες για την απόσυρση της πρότασης» (9/11). Με το σαμποτάζ των πραγματικά πιο πράσινων υδροηλεκτρικών έργων αποκαλύπτεται ότι η Μπιρμπίλη δεν είναι μια καθυστερημένη «οικολόγος» αλλά συνειδητή σαμποταρίστρια της παραγωγής και της ενεργειακής ανεξαρτησίας της χώρας. Απόδειξη γι αυτό είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταργήσει τις επιδοτήσεις απέναντι σε επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν αιολική ενέργεια και φωτοβολταϊκά, πράγμα που καταρρίπτει το μύθο περί «πράσινης» ανάπτυξης.

Χωροταξικό και ρυθμιστικό Αθήνας

Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που πρόλαβε να διαπράξει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα στους δύο πρώτους μήνες ήταν η κατάργηση του χωροταξικού σχεδιασμού του Σουφλιά καθώς και του ρυθμιστικού πλαισίου, ενός σχεδίου για την ανάπτυξη της Αττικής.
Μέσω της Μπιρμπίλη λοιπόν, προώθησε νομοσχέδιο, το οποίο αναστέλλει τις οικοδομικές άδειες στα καμένα 18 δήμων και κοινοτήτων της Αττικής μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες ή μέχρι την έκδοση απόφασης για τις αναδασωτέες ζώνες. Μεταξύ άλλων προβλέπει τη σύσταση ειδικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων, τη χαρτογράφηση μέσω δορυφόρου και την τακτή ενημέρωση του συστήματος για τον άμεσο εντοπισμό των αυθαιρέτων.

Όμως η πιο σημαντική πρόβλεψη του νομοσχεδίου είναι εκείνη που αφορά «Τη διασαφήνιση του ορισμού του δάσους, με την τυπική ακύρωση των διατάξεων του δασικού νόμου του 2003 και την επαναφορά των προβλέψεων του νόμου 998/1979. Στην τελευταία περίπτωση, μια έκταση προστατεύεται από τη δασική νομοθεσία αν έχει δασοκάλυψη 15%. Το ποσοστό είχε αυξηθεί στο 25% με τον νόμο 3208/2003, με αποτέλεσμα να ανοίγει ο δρόμος για αποχαρακτηρισμό περίπου 6 εκατ. στρεμμάτων σε όλη τη χώρα. Η επίμαχη διάταξη είχε προσβληθεί στο ΣτΕ από τους δασολόγους και το 2005 είχε εκδοθεί η 202 απόφαση της επιτροπής αναστολών, που απαγόρευε την εφαρμογή του ως την έκδοση της οριστικής γνωμοδότησης, που δεν έχει γίνει ως τώρα» (27/10). Με την παραπάνω διάταξη η βιομηχανική και οικιστική δόμηση σε όλη τη χώρα δέχεται ένα τεράστιο πλήγμα.
Από τη ρύθμιση Σουφλιά για τους ημι-υπαίθριους χώρους η Μπιρμπίλη κράτησε μόνο τις διατάξεις που αφορούν τη ρύθμιση παρανομιών για ημι-υπαίθριους, υπόγεια και πιλοτές ενώ για τους επόμενους έξι μήνες θα συζητηθούν οι νέοι όροι δόμησης με διάφορους φορείς. «Στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου, την οποία προώθησε χωρίς καμία ενημέρωση, διατηρούνται οι αυστηρότερες διατάξεις για τις νέες οικοδομικές άδειες, παρά το γεγονός ότι έχουν προκαλέσει προβλήματα στις πολεοδομίες και έχουν μειώσει τις οικοδομικές άδειες κατά 17,5% μέσα στον Ιούλιο, που υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Να σημειωθεί ότι η μέση μείωση του πρώτου επταμήνου του 2009 ήταν μόνον 15%» (6/11). Στη συνέχεια η ολομέλεια του ΣτΕ αποφαίνεται ενάντια συνολικά στη ρύθμιση υπενθυμίζοντας ότι καμία αυθαίρετη κατασκευή δε μπορεί να εξαιρεθεί από την κατεδάφιση.

Σε ό,τι αφορά το ρυθμιστικό πλαίσιο, που είχε να κάνει και με τους νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική – ένα μεγάλο έργο που προωθούσε ο Σουφλιάς απαραίτητο για την αποσυμφόρηση του λεκανοπεδίου και τη σύνδεσή του με τα Μεσόγεια– αυτό πρακτικά ματαιώθηκε από τη νέα κυβέρνηση με βασικό επιχείρημα τις προβοκατόρικες πυρκαγιές του Αυγούστου και τη φασαρία των «οικολόγων» και των «επιτροπών κατοίκων» του ΣΥΝ που ακολούθησε. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν μια σειρά δήμων της ΝΑ Αθήνας που κατέκλυσαν το ΣτΕ με προσφυγές ακύρωσης του διαγωνισμού για τους αυτοκινητοδρόμους. Η τελική απόφαση ήταν εκείνη της κυβέρνησης, που όμως σιγοψιθυριζόταν για αρκετό καιρό. Ανακοινώθηκε επίσημα δια στόματος Ρέππα και ήταν αρνητική, τόσο για τους δρόμους όσο και για ένα άλλο έργο: το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου Κρήτης (17/12) σε μια στιγμή που το αεροδρόμιο Ηρακλείου είναι τόσο τραγικά ανεπαρκές που ξένοι ειδικοί διατυπώνουν φόβους για την ασφάλεια των επιβατών. Το σκανδαλώδες εδώ είναι ότι η κυβέρνηση πρόλαβε την απόφαση των εξειδικευμένων σαμποταριστών του ΣτΕ χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να κρατήσει τα προσχήματα.

Βιομηχανική περιοχή στα Οινόφυτα

Όλες αυτές οι κινήσεις σε κυβερνητικό επίπεδο διαμορφώνουν το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε στο Ε΄ τμήμα του ΣτΕ να προτείνει στις 2/12 την ανάκληση αδείας ακόμα πέντε βιομηχανικών μονάδων στα Οινόφυτα με τη δικαιολογία ότι μολύνουν τον Ασωπό. Η εισηγήτρια, Α. Σακελλαροπούλου, «επικρίνει και τη στάση της Νομαρχίας η οποία, ενώ ήταν υποχρεωμένη να εξετάσει τη νομιμότητα των αδειών λειτουργίας των βιομηχανιών και τις συνέπειές τους στο περιβάλλον, δεν άσκησε ουσιαστικό έλεγχο, όπως προβλέπουν οι συνταγματικές επιταγές του άρθρου 24 και η περιβαλλοντική νομοθεσία. Ετσι, απέρριψε το αίτημα οικολογικών οργανώσεων για ανάκληση των αδειών, θεωρώντας ως επαρκή αιτιολογία ότι οι βιομηχανίες κατέθεσαν αιτήσεις χορήγησης άδειας επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων και λυμάτων. Σύμφωνα όμως με την κ. Σακελλαροπούλου, η αιτιολογία αυτή δεν αρκεί, είναι πλημμελής και γι’ αυτό θα ζητήσει να γίνουν δεκτές οι αιτήσεις του Ινστιτούτου Τοπικής Αειφόρου Ανάπτυξης και Πολιτισμού και της οικολογικής οργάνωσης «Πολίτες για την Αειφορία» που στρέφονται κατά των αποφάσεων της Νομαρχίας». Δηλαδή η Σακελλαροπούλου δεν νοιάζεται καθόλου που οι συγκεκριμένες βιομηχανίες ζητάνε άδειες για να επεξεργαστούν τα απόβλητα της λειτουργίας τους και απαιτεί να κλείσουν. Τέτοια εγκληματική στάση σε περίοδες βαθιάς οικονομικής και παραγωγικής κρίσης.
Με άλλη της εισήγηση, η Σακελλαροπούλου ζητά την ακύρωση υπουργικής απόφασης που χαρακτηρίζει εθνικό πάρκο το δέλτα του Νέστου και τις λίμνες Βιστωνίδα και Ισμαρίδα. Αιτία – η προσφυγή στο ΣτΕ οικολογικών οργανώσεων και σωματείων που καταγγέλλουν ότι η απόφαση «θίγει βάναυσα και υποβαθμίζει προστατευόμενους υγρότοπους και οικότοπους, αφού προβλέπει επέκταση οικισμών και τουριστικές εγκαταστάσεις» (2/12).

Σε μια άλλη περίπτωση, το ίδιο τμήμα ακυρώνει πολεοδομικές ρυθμίσεις που είχε καθορίσει το ΥΠΕΧΩΔΕ το 2007 στην περιοχή Προμπονά, στο δήμο της Αθήνας, μια περιοχή που πρόκειται να φιλοξενήσει βιοτεχνίες χαμηλής όχλησης. Έπειτα από προσφυγή 22 (!) κατοίκων το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι ρυθμίσεις αυτές επιβαρύνουν το περιβάλλον με την επισήμανση «ότι προβλέφθηκε αυξημένος συντελεστής δόμησης στην περιοχή Προμπονά (από 1,2 αυξήθηκε στο 1,6), δεν έγινε περιβαλλοντικός προέλεγχος, όπως απαιτεί η πολεοδομική νομοθεσία για να ακολουθήσει η έκδοση της υπουργικής απόφασης, και επιπλέον οι ρυθμίσεις θεσπίστηκαν σε συντομότερο χρόνο από εκείνον που προβλέπεται -πενταετία- σε σχέση με την προηγούμενη τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδιασμού της περιοχής» (24/11).

Για να μην αναφέρουμε άλλες αποφάσεις του ΣτΕ, όχι λιγότερο καταστρεπτικές, όπως είναι η ακύρωση κατασκευής του εμπορικού κέντρου στο Βοτανικό, το μπλοκάρισμα της επέκτασης του μετρό Θεσσαλονίκης στην Καλαμαριά (13/10), το μπλοκάρισμα της δόμησης στην τουριστική Μύκονο (20/11) κ.ά.

Πρόκειται για ένα πραγματικό βομβαρδισμό της χώρας σε συνθήκες φαινομενικής ειρήνης. Το αντιαναπτυξιακό καθεστώς πρέπει να καταστρέψει την παραγωγική βάση για να παραδώσει στα γρήγορα τη χρεοκοπημένη και αδύναμη να αντισταθεί Ελλάδα στα αρπακτικά του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού.