ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ

Η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου του Πακιστάν να αναστείλει την αμνηστία που είχε παραχωρηθεί σε πολιτικούς του Πακιστάν κατηγορούμενους για διαφθορά με τη συνηθισμένη φασιστική μέθοδο – στους οποίους περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων υψηλόβαθμα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, με πιο επιφανή όλων τον ίδιο τον πρόεδρο της δημοκρατίας, Ασίφ Αλί Ζαρνταρί, – θέτει σε αμφισβήτηση την ανεξάρτητη από το νεοναζιστικό άξονα πορεία της πολυπληθούς ασιατικής χώρας. Ανάμεσα στα πρόσωπα που βρέθηκαν στο στόχαστρο της δικαιοσύνης συγκαταλέγονται σημαντικά μέλη της κυβέρνησης, όπως είναι για παράδειγμα ο υπουργός άμυνας, Αχμέντ Μουχτάρ, και ο υπουργός εσωτερικών, Ρεχμάν Μαλίκ. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιουσούφ Γκιλανί οδηγείται τάχιστα σε ανασχηματισμό ενώ πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν την παραίτηση του Ζαρνταρί.
Φαίνεται πως ο Ζαρνταρί πληρώνει πολύ ακριβά την απόφαση που πήρε το Μάρτη (υπό την πίεση του Γκιλανί) να αποκαταστήσει τον ισλαμοφάσιστα αρχιδικαστή Σοντρύ, που τον είχε καθαιρέσει το προηγούμενο καθεστώς του στρατηγού Μουσάραφ. Τώρα η πίεση που ασκείται στον Ζαρνταρί είναι τέτοια που τον αναγκάζει να εγκαταλείψει μία-μία όλες του τις αρμοδιότητες. Μία από τις εξουσίες που έχει ήδη παραχωρήσει είναι η διεύθυνση της Αρχής Εθνικής Διοίκησης, η οποία εποπτεύει το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας (Μοντ, 19/12). Καθώς η χώρα αποσταθεροποιείται οι δυνάμεις του ρωσοκινεζικού άξονα καραδοκούν για να προωθήσουν τις πολιτικές τους θέσεις με τον ένα ή άλλο τρόπο. Κι αυτή είναι μία άμεση και ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς προτεραιότητα.

Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός θέλει το Πακιστάν κάτω από την εξουσία του περισσότερο από όσο θέλει κάθε άλλη χώρα στον κόσμο γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να αποκτήσει χερσαία πρόσβαση μέσω Αφγανιστάν στις θερμές θάλασσες και ειδικότερα στους μεγάλους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους Δύσης-Ανατολής όπου τη ναυτική ηγεμονία έχουν οι ΗΠΑ. Το Πακιστάν είναι για τη Ρωσία το κλειδί για την εξαπόλυση ενός πολέμου ενάντια στην Ευρώπη. Έτσι λοιπόν η προώθηση των ρώσων χίτλερ πάνω στο ανώμαλο πακιστανικό έδαφος γίνεται με προσεχτικά βήματα και με τη βοήθεια από τη μια του προβοκατόρικου και ανοιχτά ναζιστικού τους αποσπάσματος που λέγεται Αλ Κάιντα και από την άλλη των πιο επιθετικών ενάντια στον τρίτο κόσμο μερίδων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που τώρα έχουν πολιτικό τους εκφραστή την προεδρία Ομπάμα. Μέσα σε αυτήν την προεδρία κινείται με τη μεγαλύτερη άνεση η ρωσόδουλη προβοκατόρισα Κλίντον.

Η συμμορία της Αλ Κάιντα δεν αιματοκύλισε τυχαία το Μανχάταν ούτε βρέθηκε χωρίς λόγο στα δυσπρόσιτα υψίπεδα του Ινδοκούς. Η βασική αποστολή της ήταν από την αρχή να εισχωρήσει στο κίνημα των Ταλιμπάν να το διαβρώσει μετατρέποντάς το σε νεο-Ταλιμπάν υπεραντιδραστικό κίνημα διευκολύνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την επεμβατική πολιτική της Ουάσιγκτον αρχικά στο Αφγανιστάν και τώρα στο Πακιστάν. Η ωμή αμερικάνικη στρατιωτική επέμβαση στο Πακιστάν δυναμώνει διαρκώς το ισλαμοφασιστικό στρατόπεδο και έτσι στέλνει τη χώρα κλειδί στις αγκαλιές του άξονα.
Οι ισλαμοφασίστες της Αλ Κάιντα χρησιμοποιούν το πακιστανικό έδαφος και διεισδύουν στους νέο-Ταλιμπαν μόνο και μόνο για να τραβάνε προς τα εκεί τον αμερικανικό επεμβατικό στρατό. Οι ΗΠΑ με βασικό της εκπρόσωπο την Κλίντον απαιτούν από την κυβέρνηση του Πακιστάν να συντρίψει τους νεο-Ταλιμπάν και να διαλύσει τους θύλακες της Αλ Κάιντα στο έδαφός του, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο τη στιγμή που οι νεο-Ταλιμπάν έχουν δύναμη μέσα στους πακιστανικούς πληθυσμούς των συνόρων. Η μεγάλη όμως μετακίνηση των πακιστανικών στρατευμάτων προς τα δυτικά δηλαδή προς το Αφγανιστάν θα ισοδυναμούσε με εθνική προδοσία στα μάτια των εθνικιστών του στρατού που θεωρούν σαν κύριο εχθρό την Ινδία οπότε συγκεντρώνουν το στρατό τους στα ανατολικά σύνορα.

Μια μέθοδος που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση του Πακιστάν για να αντιμετωπίσει τους νεο-Ταλιμπάν και τις φασιστικές τρομοκρατικές τους επιθέσεις στις δυτικές επαρχίες της χώρας είναι οι συμφωνίες της με τις λιγότερο αντιδραστικές ομάδες αυτού του κινήματος. Βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι η συντριβή μιας συγκεκριμένης ομάδας, της Τεερίκ-ε-Ταλιμπάν Πακιστάν που ευθύνεται για τις περισσότερες μαζικές δολοφονικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων, έχει σαν κέντρο δράσης την επαρχία του Νότιου Βαζιριστάν και αποτελείται κυρίως από μέλη της φυλής Μεχσούντ. Οι στρατιωτικές νίκες που επιτεύχθηκαν τελευταία σε βάρος της εν λόγω οργάνωσης δε θα μπορούσαν να έχουν σημειωθεί χωρίς την ουδετεροποίηση άλλων δυνάμεων, όπως είναι π.χ. εκείνες του Γκιούλ Μπαχαντούρ στο Βόρειο Βαζιριστάν, του μουλά Ναζίρ, ή ακόμα και δυνάμεων μέσα από τη φυλή των Μεχσούντ.
Το δυστύχημα είναι ότι ορισμένες από αυτές τις σχετικά ακίνδυνες για το Ισλαμαμπάντ δυνάμεις έχουν εμπλακεί στον πόλεμο του Αφγανιστάν ενώ η Αλ Κάιντα έχει φροντίσει να στήσει τα πλοκάμια της στο εσωτερικό τους. Τέτοιες δυνάμεις είναι για παράδειγμα εκείνες του Γκιούλ Μπαχαντούρ που φιλοξενούν στο έδαφός τους το «δίκτυο Χακανί», μια ομάδα που ελέγχει ένα τμήμα του αφγανικού μετώπου και σύμφωνα με πληροφορίες έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα (Μοντ, 30/10). Όταν οι Αμερικανοί, μέσω του συμβούλου ασφαλείας του Ομπάμα Τζέημς Τζόουνς, ζήτησαν από τον επικεφαλής του πακιστανικού στρατού, στρατηγό Ασφάκ Καγιανί, να χτυπήσει τη συγκεκριμένη ομάδα, εκείνος αρνήθηκε χωρίς περιστροφές λέγοντας ότι το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στο Βόρειο Βαζιριστάν θα κινδύνευε να καταστρέψει την πρόοδο των επιχειρήσεων που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στο Νότιο (Μοντ, 17/12). Οι Αμερικανοί άφησαν τότε να εννοηθεί με θράσος ότι θα έκαναν μόνοι τους τη δουλειά φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση το Ζαρνταρί και ολόκληρο το φιλο-αμερικανικό στρατόπεδο.

Η πίεση προς το Ισλαμαμπάντ δυνάμωσε ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση από τον φιλοπόλεμο Ομπάμα της απόφασης για αποστολή επιπλέον στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Το κέντρο βάρους της αμερικάνικης επίθεσης μετατοπίζεται πλέον σιγά-σιγά απ’ το Αφγανιστάν στο Πακιστάν γιατί όπως επεσήμανε ο Ομπάμα: «Η επιτυχία μας στο Αφγανιστάν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνεργασία μας με το Πακιστάν». Όπως γράφει η Μοντ (4/12): «Αυτός ο νέος τόνος πάνω στη διασυνοριακή διάσταση της σύγκρουσης έδωσε ζωή στο Λευκό Οίκο στο δόγμα «Αφ-Πακ» (Αφγανιστάν-Πακιστάν) που ορισμένοι – όπως είναι ο αμερικανός ειδικός Ντέιβιντ Μάρκεϋ – προτείνουν να μετατραπεί από δω και στο εξής σε δόγμα «Πακ-Αφ» για τον καλύτερο προσδιορισμό των προτεραιοτήτων». Καίριος είναι ως προς αυτή την αλλαγή ο βρόμικος ρόλος της Κλίντον, του φερέφωνου του Κρεμλίνου μέσα στην ηγεσία των ΗΠΑ. Η Κλίντον δεν ικανοποιήθηκε ποτέ από τις προσπάθειες της κυβέρνησης Ζαρνταρί να εξαρθρώσει την Αλ Κάιντα κι έκανε τα πάντα για να δείξει τη δυσφορία της. «Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι κανείς μέσα στην κυβέρνησή σας δε γνωρίζει πού βρίσκονται, κι ότι δε θα μπορούσε να τους βρει αν στα αλήθεια το ήθελε. Ίσως αυτή είναι η αιτία. Ίσως δεν είναι προσβάσιμοι. Δεν ξέρω!» είπε προσβλητικά η σοσιαλφασίστρια Κλίντον σε πακιστανούς δημοσιογράφους στη διάρκεια πρόσφατης «φιλικής» επίσκεψής της στο Πακιστάν (Νιου Γιορκ Τάιμς, 30/10) και στην αμερικανική γερουσία χαρακτήρισε «ανεπαρκείς» τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της περασμένης άνοιξης στην κοιλάδα του Σβατ και στο Ν. Βαζιριστάν.

Η ηγεσία Ομπάμα-Κλίντον είναι πρόθυμη να κλιμακώσει τις προκλήσεις της σε βάρος του Πακιστάν. Προαναγγέλλει επέκταση των αεροπορικών επιδρομών της ΣΙΑ στην επαρχία του Μπαλουχιστάν, όπου πιστεύεται ότι κρύβεται ο μουλάς Ομάρ, στέλνει πράκτορες της στο Πακιστάν για να συλλάβουν οι ίδιοι – και όχι η πακιστανική αστυνομία – υπόπτους για τρομοκρατία, χαστουκίζει τις όποιες προσπάθειες της πακιστανικής κυβέρνησης για καταπολέμηση της Αλ Κάιντα και στέλνει τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια στην αγκαλιά του ρωσο-κινεζικού άξονα. Το χτύπημα της ισλαμοφασιστικής ηγεσίας της δικαιοσύνης απέναντι στον ήδη αδυνατισμένο Ζαρνταρί δεν είναι παρά ένα δείγμα αυτής της πορείας.