ΡΩΣΙΚΟΣ ΕΙΣΟΔΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Τραγωδία για την ΕΕ οι νέοι εκπρόσωποί της

Με την επικύρωση της συνθήκης της Λισσαβόνας η Ευρώπη αποκτά μόνιμη εκτελεστική εξουσία. Αυτό είναι ένα θετικό γεγονός γιατί συμβάλλει στην ενίσχυση της πολιτικής της ενότητας. Το αρνητικό έγκειται στην επιλογή των προσώπων, που υπήρξε μεν ομόφωνη αλλά που στο βάθος αντανακλά την πολιτική αδυναμία της Ένωσης, την έλλειψη μιας εσωτερικής στρατηγικής που να ενοποιεί όλες τις ηγεσίες των χωρών που την απαρτίζουν. Έτσι, τα πρόσωπα που οι ηγέτες των 27 επέλεξαν ομόφωνα για τις θέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Αντιπροσώπου για τις εξωτερικές υποθέσεις και την πολιτική ασφάλειας, Χέρμαν Βαν Ρόμπουι και Κάθυ Άστον αντίστοιχα, είναι δύο πρόσωπα που τα χαρακτηρίζει πρώτα απ’ όλα η ικανότητά τους να πετυχαίνουν συμβιβασμούς σε σημαντικά θέματα. Είναι μια ιδιότητα που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη στη ρωσική νεοτσαρική υπερδύναμη.
Έτσι ο πρώτος κατόρθωσε, σαν πρωθυπουργός του Βελγίου, να συμβιβάσει τις πολιτικές επιδιώξεις των φίλων αλλά και των εχθρών της ενεργειακής ανεξαρτησίας της χώρας από το Κρεμλίνο και επέβαλε χαράτσι στις τράπεζες και τις ενεργειακές εταιρείες που ανέλαβαν να λειτουργήσουν για δέκα επιπλέον χρόνια τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της.

Η δεύτερη, που ξεπήδησε μέσα από το βρετανικό εργατικό κόμμα, έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής της δραστηριότητας στη σύσφιξη των εμπορικών σχέσεων της ΕΕ με την Κίνα. Σήμερα συμπροεδρεύει του Υψηλού Επιπέδου Οικονομικού και Εμπορικού Διαλόγου ΕΕ-Κίνας με τον κινέζο αντιπρόεδρο Βανγκ Τσισάν. Υπέρμαχος του οικονομικού ανοίγματος απέναντι στο ρωσοκινεζικό πολεμικό άξονα – που στην ουσία σημαίνει τον πολιτικό εγκλωβισμό των δυτικών μονοπωλίων από τους ανατολικούς φασισμούς – η Άστον έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι «θέλει να δει τη Ρωσία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου» και θεωρεί «κρίσιμο» το διάλογο μαζί της ενώ έχει ταχθεί υπέρ μιας εταιρικής συμφωνίας με την Κίνα αδιαφορώντας για το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (από την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου).

Στην πραγματικότητα, η βρετανίδα πολιτικός είναι περισσότερο συνειδητή στα φιλοανατολικά της ανοίγματα απ’ όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Όπως αποκαλύφθηκε, και όπως η ίδια έχει ομολογήσει, η πολιτική της διαδρομή ξεκινά μέσα από τις γραμμές του αντιπυρηνικού κινήματος στη Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ενός κινήματος που ηγετικά του στελέχη αποδεδειγμένα καθοδηγούνταν και χρηματοδοτούνταν από το Κρεμλίνο και στόχευσε στον αφοπλισμό της Δύσης απέναντι στη ρωσική «σοβιετική» επιθετικότητα. Συγκεκριμένα, η νυν υπουργός εξωτερικών και ασφαλείας της ΕΕ υπήρξε στέλεχος της λεγόμενης Εκστρατείας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό (CND). Γρήγορα αναρριχήθηκε αρχικά στο εθνικό ταμείο και στη συνέχεια στην αντιπροεδρία της οργάνωσης έως το 1983 και πιστεύεται ότι έχει λάβει χρήματα από τη Μόσχα. «Η CND κρατούσε μυστικές τις πηγές χρηματοδότησής της και δεν υπέβαλε τους λογαριασμούς της σε ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο. Παρόλα αυτά, υπό την πίεση του κοινού ελέγχθηκε για πρώτη φορά στα 1982-1983», έγραψε ο Τζέραρντ Μπάτεν, βουλευτής του Κόμματος Ανεξαρτησίας.
«Αποκαλύφθηκε ότι το 38% των ετήσιων εσόδων τους (176.179 λίρες) δε μπορούσε να ανιχνευθεί στους αυθεντικούς δότες. Ο υπεύθυνος αυτού του τμήματος των εισφορών στην CND από ανώνυμους δότες …ήταν ένα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας» (The Daily Telegraph, 25/11).

Το αμαρτωλό παρελθόν της ευρωπαίας υπ. Εξ. ξεσκεπάστηκε και συζητήθηκε μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Μήπως όμως η ίδια έχει μετανιώσει ποτέ γι’ αυτό; Η συνέντευξη που η ίδια έχει δώσει στο The House Magazine (15/10/2007) είναι αρκετά αποκαλυπτική: «Το να διοργανώνεις ορισμένες από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που κάναμε είχε μεγάλη πλάκα και ήταν μία σημαντική καμπάνια. Παρότι έχω μετατοπιστεί πολιτικά, η καρδιά μου παραμένει ριζωμένη στο πώς συζητάς αυτά τα μεγάλα ζητήματα που επηρεάζουν το έθνος και τον κόσμο. Ο κόσμος είναι διαφορετικός τώρα, δε βρισκόμαστε σε κατάσταση ψυχρού πολέμου και χρειάζεται να σκεφτούμε πώς θα κρατήσουμε το βρετανικό λαό ασφαλή» (εννοεί από πυρηνικά).
Η παρακμή της μονοπωλιακής Ευρώπης σε όλο της το μεγαλείο! Την ώρα που στενεύει ο ενεργειακός και στρατιωτικός κλοιός των σοσιαλιμπεριαλιστών, τη στιγμή που το Κρεμλίνο επιτίθεται στον Καύκασο και κλείνει τις στρόφιγγες αερίου προς τη Δύση, τα τυφλωμένα πολιτικά και διψασμένα για αγορές ευρωπαϊκά μονοπώλια τοποθετούν στην ηγεσία της ΕΕ ένα γλοιώδη καιροσκόπο που δε διστάζει να παίζει με την ενεργειακή της ανεξαρτησία και μία αμετανόητη πρακτόρισσα του Κρεμλίνου που έχει αποδεδειγμένα εργαστεί για τον αφοπλισμό της.