ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ

Τα μπλόκα είναι κίνημα της πλούσιας και της μεσαίας αγροτιάς. Ως κίνημα του κρατικού προστατευτισμού και των χειρότερων επιδοτήσεων, αυτών του εισοδήματος σε βάρος των επενδύσεων, είναι ένα κίνημα αντιδραστικό. Συγκροτήθηκε αρχικά σε παρασιτικό ληστρικό στρατό από τον πράκτορα Α. Παπανδρέου και την ψευτοαριστερά. Η διακομματική συνδικαλιστική του ηγεσία συμμετέχει στο πολύχρονο σαμποτάρισμα και την διάλυση της αγροτικής παραγωγής από όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τελευταία του Καραμανλή.
Αυτό που ενδιαφέρει πάντα την ηγεσία ενός τέτοιου κινήματος υπέρ των επιδοτήσεων του εισοδήματος, είναι να αρπάξει τα λεφτά από τα κρατικά ταμεία που θεωρεί ότι της χρωστάει μόνιμα το κράτος και οι φορολογούμενοι. Ο τρόπος που προσπαθεί να το επιτύχει είναι με τους εκβιασμούς και τη βία που ασκεί ενάντια στην κοινωνία με τα μπλόκα των εθνικών οδών που σαμποτάρουν κάθε οικονομική και κοινωνική ζωή. Πρόκειται για την βία κρατιστών, καθεστωτικών ληστών, που σαν τέτοια δεν μπορεί παρά να ασκείται περισσότερο ή λιγότερο σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας. Ίδιου τύπου καθεστωτική βία ασκεί και το ακροδεξιό κίνημα «παιδείας» συνολικά στην κοινωνία με την πολιτική υποστήριξη όλων των κομματικών ηγεσιών.
Και οι πέντε κομματικές ηγεσίες αναγνωρίζουν σήμερα το δίκαιο των αιτημάτων των μπλόκων μόνο που οι τρεις, εκτός ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, διαφωνούν φραστικά με τα μπλόκα σαν μέθοδο. Όμοια συμφωνούν και οι πέντε πάντοτε με τα «δίκαια» αιτήματα του κάθε ακροδεξιού κινήματος παιδείας, αλλά διαφωνούν τάχα με την βίαιη κατεδάφιση της εκπαίδευσης των ιδρυμάτων και των σχολείων. Θα προτιμούσαν λεπτότερου τύπου κατεδαφίσεις για να μην εκτίθενται ανοιχτά.
Η πολιτική της καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων και της σύγχρονης κοινωνικής ζωής που φέρνουν τη χώρα πιο κοντά στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό προωθείται από το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ με την υποστήριξη όλων των υπόλοιπων επίσης ρωσόδουλων κομματικών ηγεσιών. Τη βρώμικη δουλειά της ανοιχτής βίας την αναλαμβάνουν τα εξαιρετικά μειοψηφικά εξωκοινοβουλευτικά τάγματα εφόδου στην εκπαίδευση και ο επίσης εξαιρετικά μειοψηφικός στρατός των τρακτέρ στην αγροτική παραγωγή. Η καθεστωτική βία έχει συνολικά παράνομα συμφέροντα να προστατέψει σε σύγκρουση με τους εργαζόμενους, την κοινωνική παραγωγή και την πολιτική δημοκρατία. Παράδειγμα: Οι νεοδημοκράτες του Σαμαρά, που διαφωνεί τάχα με τα μπλόκα, κυριαρχούν στο μπλόκο της Νίκαιας μαζί με το ψευτοΚΚΕ. Αυτοί θέλουν να κλείσουν και τους παράδρομους των εθνικών οδών ώστε η οικονομική ασφυξία και η βία γενικά του κινήματος πάνω στην κοινωνία να πάρει την απόλυτη φασιστική της μορφή. Άλλο παράδειγμα οι δηλώσεις του Αρχοντούλη από το μπλόκο της Νίκαιας που έλεγε ότι οι μπλοκαδόροι του Προμαχώνα που κλείνουν τα σύνορα τις χώρας υπερασπίζονται τάχα το τελευταίο άρθρο του συντάγματος, το 114, που αφήνει την τήρησή του στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Η τήρηση του άρθρου 114 από τους πατριώτες αυτού του είδους συνίσταται στο να αποσπάσουν κάθε φορά τα λύτρα από την εκάστοτε κυβέρνηση για την απελευθέρωση της χώρας. Πήραν 500 εκατομμύρια ευρώ πέρυσι και τώρα ζητούν 300 με 400 για να αφήσουν τη χώρα ελεύθερη.
Στο ακροδεξιό κίνημα παιδείας οι απλοί σπουδαστές που το ακολουθούν δεν ταυτίζονται με την πολιτική ηγεσία τους κινήματος που έχει καταστρέψει τις σπουδές και τις προοπτικές τους, ούτε πολύ περισσότερο με τα τάγματα εφόδου που ασκούν τη βία. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που συμμετέχουν στα αγροτικά μπλόκα χωρίς να είναι συνειδητοί φασίστες σαν τους αρχηγούς τους. Πρόκειται για ανθρώπους που βλέπουν με απόγνωση ότι η παλαιολιθικού τύπου παραγωγή τους που επιβλήθηκε από τις κυβερνήσεις και τους αγροτοπατέρες, που συντηρήθηκε με τις επιδοτήσεις του κράτους και στη συνέχεια από την ΕΕ δεν έχει κανένα μέλλον. Το 2013 που αλλάζει το σύστημα των επιδοτήσεων της ΕΕ, αν δεν προσαρμοστούν στις σύγχρονες συνθήκες παραγωγής, απειλούνται σχεδόν με εξαφάνιση. Ήδη το εισόδημά τους μεγάλο ή μικρό μειώνεται συνεχώς εξαιτίας της μείωσης των κερδών τους από το υψηλότερο κόστος παραγωγής που εμφανίζουν σε όλη την ΕΕ. Την ίδια στιγμή όμως το αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ των σύγχρονων φάρμερ αστών αυξάνει.
Το μέσο διεφθαρμένο συνεταιριστικό- συνδικαλιστικό κομματικό στέλεχος που είναι και η ηγεσία των μπλόκων, το οποίο ασκούσε και ασκεί στην ουσία κρατική «κοινωνική πολιτική» ελέγχοντας και μοιράζοντας βουτηγμένος στη διακομματική διαφθορά και την συναλλαγή τα λεφτά των επιδοτήσεων, καταργείται από την πραγματικότητα του διεθνούς ανταγωνισμού και της μελλοντικής μείωσης των επιδοτήσεων. Οι σαμποταριστές συνεχίζουν να βομβαρδίζουν την αγροτική οικονομία με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σαμποτάρισμα της εκτροπής του Αχελώου που εκτός των άλλων θα δώσει νερό σε όλη τη Θεσσαλία. Ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ - που κάτι καλό θα έχει γιατί τον έχουν πολύ άχτι οι σοσιαλφασιστές αν και δεν θα είναι αθώος για την κατάντια του συνεταιριστικού κινήματος αφού είναι σε αυτή τη θέση- δίνει τα νούμερα της πτώσης του εισοδήματος των αγροτών. Αυτή οφείλεται στο σαμποτάρισμα της αγροτικής παραγωγής από το σοσιαλφασισμό και από τους πρωθυπουργούς του που εμπόδισαν κάθε αναδιάρθρωση της παραγωγής, κάθε εισαγωγή νέων τεχνολογιών στη γεωργία και την κτηνοτροφία για να έχουν σκόπιμα υψηλό κόστος τα αγροτικά προϊόντα και να μην μπορούν να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές, για να καταστρέφονται οι παραγωγικές δυνάμεις πράγμα που διευκολύνει την παράδοση της χώρας στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό και στον πολιτικό έλεγχο της αγροτιάς από τις επιδοτήσεις. Είναι αυτή η πολιτική του σαμποτάζ που μετέτρεψε με τα χρόνια πολλούς παραγωγικούς αγρότες σε κυνηγούς ευρωπαϊκών επιδοτήσεων μετά σε κλέφτες ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και τέλος σε τύπους που βγαίνουν παγανιά για στους εθνικούς δρόμους και πιάνουν το λαό όμηρο για να πάρουν κρατικές αρπαχτές.

Η αλήθεια είναι ότι η χώρα παρουσιάζει εμπορικό έλλειμμα στα αγροτικά προϊόντα και γενικά στα τρόφιμα 3 δις ευρώ, ενώ σύμφωνα με την ΠΑΣΕΓΕΣ η μεγάλη μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά το 2008 συνδέεται άμεσα με την κατάρρευση των εμπορικών τιμών σε μια σειρά κρίσιμων αγροτικών προϊόντων, όπως τα σιτηρά, το βαμβάκι, το ελαιόλαδο, τα φρούτα, τα σταφύλια, το αγελαδινό γάλα, με πτώση που κυμαίνεται από 20% ως 40%. Κυρίως όμως οφείλεται στην εκτίναξη του κόστους παραγωγής, η οποία ωστόσο είναι σωρευτική τα τελευταία χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάστημα 2004-2008 το κόστος παραγωγής αυξάνεται με υπερδιπλάσιο ρυθμό (34%) εκείνου των τιμών παραγωγού (15%). Διαφορετική, δυστυχώς, είναι η εξέλιξη του αγροτικού εισοδήματος στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η μείωση ήταν το 2008 πολύ μικρότερη στην ΕΕ των 27, αλλά η σύγκριση στο διάστημα των τελευταίων ετών είναι αποκαλυπτική των διαφορών. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Εurostat, στο διάστημα της πενταετίας 2004-2008 το αγροτικό εισόδημα, σε αποπληθωρισμένες τιμές, με βάση τον χρησιμοποιούμενο δείκτη (Δείκτης Α) αυξήθηκε κατά 9%, ενώ στη χώρα μας μειώθηκε κατά περίπου 17%!!!
Σ’ αυτούς τους απεγνωσμένους αγρότες τους μισοκατεστραμένους από το σαμποτάρισμα των παραγωγικών δυνάμεων της αγροτικής παραγωγής, που δεν βλέπουν μπροστά τους κανένα μέλλον, δείχνουν οι κομματικές ηγεσίες και ο σοσιαλφασισμός σαν υπεύθυνη την ΕΕ και το κεφάλαιο. Αυτό ακριβώς το δυτικό κεφάλαιο που χρηματοδότησε με άπειρα λεφτά την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας το κατάκλεψαν οι διακομματικές συμμορίες και τελικά εξώθησαν συστηματικά τους αγρότες να το ξοδέψουν στην προσωπική τους κατανάλωση αντί να το επενδύσουν παραγωγικά.

Η εξαγωγή της φαιοκόκκινης εσωτερικής καθεστωτικής βίας στην ΕΕ από τον Παπανδρέου

Αυτοί οι μισητοί από την πλειοψηφία του λαού αντιδραστικοί και αντικειμενικά προβοκάτορες, απομονωμένοι σήμερα σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την πλειοψηφία της πιο παραγωγικής πλούσιας και μεσαία αγροτιά, δηλαδή των σχετικά σύγχρονων αστών φάρμερ, ορίστηκαν στην πράξη από τον προβοκάτορα πρωθυπουργό και από τους άλλους συνεταίρους του στο πεντακομματικό συντονιστικό κορυφής, ως αντιπρόσωποι της χώρας, ως εκπρόσωποι δηλαδή του ίδιου στις διαπραγματεύσεις με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό που διαμαρτύρεται για τον αποκλεισμό της χώρας του από τα μπλόκα. Ο πράκτορας της Ρωσίας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γιος πράκτορα πρωθυπουργού, που διαφωνεί τάχα με τα μπλόκα, κάλεσε πρωτοβουλιακά τον ομοϊδεάτη του Βούλγαρο πρωθυπουργό να διαπραγματευθεί το πρόβλημα της χώρας του όχι με τον πρωθυπουργό της χώρας, με τον ίδιο δηλαδή, αλλά με τα μπλόκα! Και για να μην χρεωθεί την προβοκάτσια, τουλάχιστον τυπικά, υπέδειξε η συνάντηση να γίνει σε Βουλγαρικό έδαφος κοντά στα σύνορα ώστε να φαίνεται ότι πρόκειται για μια διαφορά τάχα ανάμεσα στα μπλόκα και την Βουλγαρία. Έτσι ο πράκτορας ανέδειξε το φαιοκόκκινο αγροτικό κίνημα ως γεωπολιτικό παράγοντα εκβιασμού της ΕΕ. Η εξαγωγή του εσωτερικού εκβιασμού και της εσωτερικής βίας στην ΕΕ είναι Ρώσικη γεωπολιτική. Γιατί ο Παπανδρέου, όπως κάθε λακές, είναι πολύ μικρός για να μπορεί να υποστηρίξει τέτοιου μεγέθους γεωπολιτικά παιχνίδια. Χωρίς φυσικά την υποχωρητική και αναξιοπρεπή στάση του Βούλγαρου πρωθυπουργού δεν θα μπορούσε ο Παπανδρέου να παίζει αυτά τα παιχνίδια. Γι’ αυτό και ο συνεχιζόμενος επιδεικτικός αποκλεισμός ακριβώς της εισόδου των συνόρων με την Βουλγαρία και στη συνέχεια ο αποκλεισμός της σιδηροδρομικής γραμμής που εκβιάζει πλέον και μια σειρά άλλες χώρες της ΕΕ είναι που ξεφεύγει από τα περιορισμένα πλαίσια των στόχων της καθεστωτικής λησταρχίας να βουτήξει τα λεφτά και να φύγει. Οι πολιτικοί καθοδηγητές των μπλόκων σε πρώτο πλάνο είναι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ και σε δεύτερο οι άλλες τρεις κομματικές ηγεσίες που διαφωνούν τάχα με τα μπλόκα αλλά ταυτόχρονα δεν δίνουν καμιά κομματική εντολή για την απόσυρση των μελών τους και δεν τα αποδοκιμάζουν πολιτικά.

Το σαμποτάρισμα της επιδοτούμενης από την ΕΕ αγροτικής παραγωγής

Η στρατηγική του σαμποταρίσματος και της διάλυσης της αγροτικής παραγωγής που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και εκείνη του φιλορώσου Καραμανλή χωρίς την υποστήριξη της κρατικίστικης ηγεσίας του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος των μπλόκων δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αυτή η φαιοκόκκινη ηγεσία δεν θέλει καμιά ανάπτυξη, καμιά επένδυση για την αύξηση της τεχνικής και τεχνολογικής σύνθεσης του αγροτικού κεφαλαίου, καμιά αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, του όγκου της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους. Το παραγωγικό τους έλλειμμα, παρά τη μείωσή του κόστους παραγωγής από την κτηνώδη εκμετάλλευση των μεταναστών που τους προμηθεύουν με την πολιτική τους των ανοιχτών συνόρων και των ανύπαρκτων συνδικάτων όλοι οι πρωθυπουργοί και τα ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ, οι εκμεταλλευτές αυτοί απαιτούν να το πληρώνει το κράτος. Πρόκειται για μια ηγεσία ενός κινήματος που οδήγησε στην διαφθορά την εύπορη και πλούσια αγροτιά. Αυτή ξόδεψε στην προσωπική κατανάλωση και στην αγορά ακινήτων στις πόλεις τα κεφάλαια των αγροτικών επενδύσεων της ΕΕ που προορίζονταν για την αναδιάρθρωση όλης της αγροτικής παραγωγής, για την τελική μείωση του κόστους και για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή για την αυτοδυναμία της αγροτικής παραγωγής. Ιδιαίτερα η συνδικαλιστική ηγεσία του κρατικοκομματικού αγροτικού κινήματος διέφθειρε τον αγροτικό κόσμο μέσα από το διακομματικό όργιο της συναλλαγής στο παράνομο μοίρασμα των επιδοτήσεων. Υπό την καθοδήγηση του Α. Παπανδρέου σαμπόταραν με όπλο τη διαφθορά και διέλυσαν τους περισσότερους συνεταιρισμούς και έκλεψαν απίστευτα λεφτά. Μετέτρεψαν δηλαδή τις παραγωγικές επιδοτήσεις της ΕΕ αλλά και αυτές ακόμα τις κρατικές επιδοτήσεις του εισοδήματος σε διακομματική λεία.
Μέσα όμως στο τωρινό κίνημα της πλούσιας και της μεσαίας αγροτιάς δεν λείπουν βέβαια και αγρότες που θέλουν την ανάπτυξη γεγονός που φαίνεται, όπως θα δούμε παρακάτω, και από τα αιτήματα πολλών μπλόκων. Όμως το καθεστώς πνίγει τις φωνές κάθε προοδευτικού ρεύματος και απαγορεύει την έκφρασή του. Ακόμα σε κάποια μπλόκα καταγγέλθηκε το σαμποτάρισμα του Αχελώου που θα υδροδοτήσει την Θεσσαλία όμως οι φωνές αυτές πνίγηκαν από τα ΜΜΕ και από όλες τις κομματικές ηγεσίες.

Τα αιτήματα των μπλόκων

Κόμματα, ΜΜΕ και κυβέρνηση παρουσιάζουν τα μπλόκα ως κινήματα γενικά της αγροτικής εργασίας. Μάλιστα το ψευτοΚΚΕ μιλάει για μπλόκα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Στα μπλόκα όμως των εθνικών δρόμων δεν συμμετέχει ποτέ ούτε ένας προλετάριος γης, ούτε γενικά ο μικροϊδιοκτήτης αγρότης που χωρίς σημαντικά εργαλεία και επένδυση γενικά παλεύει με την οικογένειά του για την επιβίωση με νοικιασμένο τρακτέρ. Το κίνημα των μπλόκων ήταν και συνεχίζει να είναι ένα κίνημα ενός τμήματος της πλούσιας και της μεσαίας αγροτιάς που όχι μόνο χρησιμοποιεί ξένη εργασία αλλά που έχει βουτήξει στην απόλυτη εξαθλίωση το μεταναστευτικό προλεταριάτο. Αυτό συμβαίνει για όλη σχεδόν την αγροτική αστική τάξη ακόμα και αυτή με τις σύγχρονες καλλιεργητικές τακτικές επειδή έτσι έχουν διαμορφώσει οι κομματικές ηγεσίες τις συνθήκες παραγωγής και ανταγωνισμού στην ύπαιθρο. Όποιος φάρμερ αποδώσει στους εργάτες γης όλα τους τα οικονομικά δικαιώματα βρίσκεται σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση σε σχέση με τους ανταγωνιστές του.
Η βασική θέση των μπλόκων είναι η μόνιμη επιδότηση του εισοδήματος και μάλιστα ανά στρέμμα, ανάλογα δηλαδή με την έκταση δηλαδή της καλλιεργούμενης επιφάνειας. Αυτό δεν το λένε ακριβώς έτσι αλλά στο βάθος κάθε μορφή επιδότησης που ζητούν και που δίνεται και από την ΕΕ είναι στην ουσία ενίσχυση του εισοδήματος και της κατανάλωσης των καλλιεργητών ανάλογης έκτασης της γης. Η επιδότηση όμως της ΕΕ, αντίθετα με την επιδότηση του εισοδήματος, είναι επιδότηση για να γίνουν σύγχρονες επενδύσεις, οπότε φέρνει μέσα της το σπέρμα της κατάργησής της όταν η αγροτική παραγωγή θα αναπτυχθεί βιομηχανικά και η παραγωγικότητα της ανεβεί. Δηλαδή οι επιδοτήσεις της ΕΕ οδηγούν στη μετατροπή της εκτατικής καλλιέργειας σε μια σύγχρονη εντατική καλλιέργεια όπου η στρεμματική απόδοση κορυφώνεται και ο παράγοντας επιφάνεια της γης παίζει όλο και μικρότερο ρόλο. Το καθεστώς των φαιοκόκκινων επιδοτήσεων του εισοδήματος και μάλιστα ανά στρέμμα κουβαλάει μέσα του το σαμποτάρισμα κάθε εκσυγχρονισμού της παραγωγής. Βασική προϋπόθεση της διατήρησης αυτού του αντιπαραγωγικού καθεστώτος των επιδοτήσεων, της χαμηλής παραγωγικότητας της εργασίας και της εκμηδενισμένης σχεδόν ανταγωνιστικότητας της αγροτικής οικονομίας, εκτός από τις συνεχείς αυξήσεις των επιδοτήσεων που απαιτεί, χρειάζεται απαραίτητα και το εξευτελιστικό μεροκάματο για να αντιρροπίζει σε ένα βαθμό το υψηλό κόστος παραγωγής εξαιτίας της σαμποταρισμένης τεχνικής και τεχνολογικής σύνθεσης του αγροτικού κεφαλαίου. Η φαιοκόκκινη επιδότηση επομένως κρύβει μέσα της την βαρβαρότητα ενάντια στην εργασία, προϋποθέτει σ’ αυτή τη σαμποταρισμένη παραγωγή δούλους και δουλοκτήτες. Με άλλα λόγια τα κόκκινα λάβαρα που σηκώνει το ψευτο ΚΚΕ στις κινητοποιήσεις κρύβουν πίσω τους την απόλυτη εξαθλίωση του αγροτικού προλεταριάτου που τροφοδοτεί με το αίμα του την πτώση του κόστους της παραγωγής και που την εμποδίζει να εκσυγχρονιστεί. Το ίδιο συμβαίνει και στα εργοστάσια. Μόνο που εκεί η εκμετάλλευση και η εξαθλίωση του προλεταριάτου είναι λίγο ηπιότερη επειδή από τη μια εκεί υπάρχει κάποια δυνατότητα συνδικαλιστικής αντίστασης του ντόπιου προλεταριάτου που έχει κάποια συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα από παλιότερα και από την άλλη λόγω της κατά μέσο όρο ανώτερης τεχνολογικής σύνθεσης του βιομηχανικού κεφαλαίου που κάνει τη δουλειά κάπως πιο άνετη.
Η επιδότηση του εισοδήματος ανάλογα με την έκταση της ιδιοκτησίας μοιράζει και ανάλογα τα λεφτά. Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες εισπράττουν περισσότερα και οι φτωχοί λιγότερα. Το ειδικό αυτό καθεστώς επιδοτήσεων της γαιοπροσόδου από ένα ηγεμόνα-το σοσιαλφασιστικό κράτος- προς τους υποτελείς του απαιτεί το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ να είναι και ο μόνιμος τρόπος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Καραμανλή μιλούν και για εκσυγχρονισμό για ξεκάρφωμα βέβαια αφού τελικά οι Σημίτης, Παπανδρέου και Καραμανλής αποδείχτηκαν οι μεγαλύτεροι σαμποταριστές του εκσυγχρονισμού της αγροτικής παραγωγής, της αύξησης της τεχνολογικής σύνθεσης του αγροτικού κεφαλαίου, της αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας και της ανταγωνιστικότητας. Αυτοί οδήγησαν στην εξάρτηση της αγροτικής παραγωγής από τις επιδοτήσεις.
Στο κέντρο αυτής της λογικής χτυπάει πάντα το σφυρί του ψευτοΚΚΕ που έχει βάση του το μπλόκο της Νίκαιας και που προτείνει στην ουσία ένα πράγμα: οι αγρότες από παραγωγοί να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Στα αιτήματά του το μπλόκο της Νίκαιας ζητάει:
-Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και εγγυημένες τιμές των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων.
-Προστασία της ντόπιας παραγωγής από τα εισαγόμενα προϊόντα.
-Σύνδεση της επιδότησης με την παραγωγή και κατάργηση όλων των περιορισμών-παρακρατήσεων.
-Μείωση του κόστους παραγωγής.
-Τριετές “πάγωμα” χρεών με την κατάργηση πανωτοκιών
-Δίκαιες αποζημιώσεις ΕΛΓΑ με τροποποίηση του κανονισμού.

Το πρώτο αίτημα σημαίνει από κοινού καθορισμό του εισοδήματος του αγρότη από τους αγροτοπατέρες και το κράτος και παροχή κρατικού μισθού που θα συμπληρώνει το χαμένο εισόδημα. Χαμένο από που;
Για τις φυσικές καταστροφές ζητούν οι αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ να είναι δίκαιες και μάλιστα ζητούν συγκεκριμένα 100% αποζημιώσεις. Ζητούν δηλαδή να εγγυάται το κράτος πλήρη αναπλήρωση για κάθε απώλεια από τα φυσικά φαινόμενα πράγμα που δεν ισχύει για καμιά άλλη καπιταλιστική επιχείρηση. Δηλαδή θέλουν όταν ο καιρός είναι καλός να παίρνει ο αγρότης φάρμερ όλο το κέρδος και όταν είναι κακός να πληρώνει τον αστό της υπαίθρου όλη η κοινωνία. Έξυπνος ο κνίτης της Λάρισας.
To χαμένο εισόδημα που λένε προφανώς είναι αυτό που χάνεται από το παραγωγικό σαμποτάζ δηλαδή από το παραγωγικό έλλειμμα. Αυτό το ομολογούν όταν ζητούν εγγυημένες τιμές και αμέσως μετά στο δεύτερο αίτημα ζητούν τον εθνικό προστατευτισμό. Δηλαδή ζητούν η χώρα να βγει έξω από τον διεθνή ανταγωνισμό δηλαδή να κόψει κάθε επαφή με του άλλους λαούς και χώρες, να ορθώσει νέα σύνορα και να κόψει τις συναλλαγές της με το εξωτερικό.
Μετά ζητούν σύνδεση της επιδότησης με τον όγκο της παραγωγής, δηλαδή οι πλούσιοι να αμείβονται πλούσια και οι φτωχοί φτωχά. Η μείωση του κόστους παραγωγής που ζητούν με κατεστραμμένες σήμερα τις παραγωγικές δυνάμεις μπορεί να επιτευχθεί μόνο με το καθεστώς της δουλοπαροικίας και με τις δωρεές που τις ζητούν από το κράτος και όλες οι άλλες τάσεις των αγροτών έξω από το ψευτοΚΚΕ. Με μείωση του ΦΠΑ, με αύξηση των επιστροφών, με αφορολόγητα καύσιμα, με μείωση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, με μείωση των τιμών των σπόρων των φαρμάκων και των λιπασμάτων, με μείωση του ΦΠΑ των μηχανημάτων, με μείωση των επιτοκίων, με πάγωμα των δανείων, με απαλλαγή του φόρου περιουσίας, κλπ. απλά θα διαιωνιστεί η παραγωγική καθυστέρηση της αγροτιάς και θα πληρώνει όλη η κοινωνία για να συντηρεί αυτήν την καθυστέρηση. Όταν δεν πληρώνει τότε η παραγωγική καθυστέρηση, που θα έχει γίνει στο μεταξύ ένας παρασιτισμός γεμάτος θράσος, θα κλείνει τους δρόμους και θα ζητάει λύτρα, δηλαδή θα έχει γίνει καθαρός φασισμός.
Το κίνημα των μπλόκων είναι αντιδραστικό όχι γιατί αυτοί που κινητοποιούνται είναι στην πλειοψηφία τους αντιδραστικοί αλλά γιατί είναι αντιδραστική η ηγεσία του και η κεντρική πολιτική και συνδικαλιστική του γραμμή. Βέβαια όλα τα αιτήματα των μπλόκων δεν ταυτίζονται με τη φασιστική και δουλοχτητική αντίληψη του ψευτοΚΚΕ. Η απόρριψη της εγγύησης του επιδοτούμενου εισοδήματος των αγροτών που ζητάει το ψευτοΚΚΕ είναι βασικό σημείο διάκρισης της μάζας των μπλόκων από το σοσιαλφασισμό. Ενώ το ψευτοΚΚΕ περιορίζεται στον αγώνα για να πάρει τα υπαλληλικά ληστρικά λεφτά σε κάποια μπλόκα εκφράζονται και κάποιες διαθέσεις της υγιούς πλευράς της μάζας τους που πασχίζει να βρει το δρόμο για να διατυπώσει ένα κάπως ρεαλιστικό πρόγραμμα ανάπτυξης μέσα στις δοσμένες συνθήκες για την αντιμετώπιση της κατάρρευσης της παραγωγής. Αυτοί οι αγρότες ανησυχούν και θέλουν διάλογο με την κυβέρνηση για το καθεστώς των επιδοτήσεων όπως θα διαμορφωθεί από το 2013. Έχουν καταλάβει ότι χωρίς ανάπτυξη και αναδιάρθρωση παραγωγική δεν έχουν μέλλον. Γι’ αυτό και ζητούν λύσεις στην ανάπτυξη της γεωργικής έρευνας και στην τεχνολογία. Ζητούν άμεσο νομοθετικό πλαίσιο για την έρευνα-τεχνολογία. Γενναία χρηματοδότηση της εφαρμογής προγραμμάτων έρευνας. Κατεπείγουσα έναρξη «πειραματικών» καλλιεργειών. Μελέτες εφαρμογής νέων τεχνολογιών άρδευσης. Κατοχύρωση του επαγγέλματος, διαχείριση υδάτινων πόρων, αύξηση των επενδύσεων και εφαρμογή των αγροτικών προγραμμάτων. Ενδιαφέρονται επίσης για το σύνολο του αγροτικού κόσμου και ζητούν επίσης καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συντάξεις. Αυτά δεν είναι αιτήματα ανθρώπων που ταυτίζονται με τις φασιστικές ηγεσίες τους που τους κατέβασαν στα μπλόκα εκθέτοντάς τους για να πάρουν την αρπαχτή και μόνο.
Βέβαια όλα αυτά τα τελευταία δεν είναι σοσιαλιστικά αιτήματα, είναι απλά αστικά δημοκρατικά. Τα σοσιαλιστικά, που έχουν να κάνουν με την κοινωνικοποίηση της παραγωγής της υπαίθρου και με την ένωση της γεωργικής και της βιομηχανικής παραγωγής, θα υπάρξουν όταν κάποτε κατέβει στο δρόμο το συνειδητό αγροτικό προλεταριάτο σαν πρωτοπορία όλων των καταπιεσμένων της υπαίθρου. Αυτό όμως δεν θα κλείσει ποτέ τους εθνικούς δρόμους ακριβώς για να μην στερήσει τίποτα από τις ελευθερίες του προλεταριάτου της πόλης του οποίου είναι σύμμαχος και σάρκα του και κυρίως επειδή ξέρει ότι πρέπει να καταχτήσει την αγάπη της πλειοψηφίας του πληθυσμού και κάθε τάξης που καταπιέζεται από τον ιμπεριαλισμό. Γι αυτό άλλωστε ποτέ δεν θα προβάλλει αιτήματα που δεν εκφράζουν τα συμφέροντα και τα αισθήματα όλων των καταπιεσμένων. Οι αληθινές λαϊκές εξεγέρσεις και τα κινήματα κλείνουν τους δρόμους μόνο για να μην περνάνε οι αστυνομίες και οι στρατοί της αντίδρασης που κινούνται εναντίον τους και όχι ο λαός και οι παραγωγοί. Σήμερα τους δρόμους τους κλείνουν όλα τα κόμματα της Βουλής με τη βοήθεια της αστυνομίας (που στην πραγματικότητα προστατεύουν τα μπλόκα από την οργή των πολλαπλάσιων μπλοκαρισμένων οδηγών και επιβατών, δηλαδή του μόνου εν δυνάμει λαϊκού κινήματος στην περιοχή) και με τη συμφωνία του προέδρου της δημοκρατίας. Δηλαδή μιλάμε για φασισμό στην εξουσία και όχι για φασισμό πριν την εξουσία. Δηλαδή δεν υπάρχει εδώ ίχνος ανάληψης οποιουδήποτε ρίσκου, πλήρης εξαχρείωση και θρασυδειλία, απώλεια κάθε προσχήματος λαϊκού κινήματος έστω και στη μορφή.
Αυτός ο ηθικός ξεπεσμός του φαιοκόκκινου σοσιαλφασισμού σε συνδυασμό με τα ερείπια που σωρεύει στη χώρα θα παράγει ενάντιά του και το μελλοντικό αγροτικό κίνημα. Ενάντια σε αυτούς που το πρόδωσαν και το διέσυραν θα αναδειχτεί μια νέα αγροτιά με επικεφαλής της αναπόφευκτα το προλεταριάτο της γης που είναι συνήθως μεταναστευτικό, που διαρκώς τροφοδοτείται με νέες φουρνιές εξαθλιωμένων από τους φαιοκκόκινους για να μην οργανώνεται, να μην ξεθαρρεύει και ποτέ να μην ενώνεται με τους ντόπιους εργαζόμενους και τους δημοκράτες αλλά και τους παλιούς μετανάστες. Αυτό το προλεταριάτο γης ακόμα δεν έχει αποκτήσει τις τεχνικές γνώσεις που χρειάζεται για να ελέγχει χοντρικά την παραγωγική διαδικασία, αλλά σε λίγα χρόνια τα παλιότερα μέλη του θα τις έχουν στην επαφή τους μέσα στη δουλειά με τους όποιους παραγωγικά προοδευτικούς φάρμερ μικρούς και μεγάλους και με τους γενικά παραπεταμένους ειδικούς της γεωπονίας. Αυτό το αναπόφευκτα πλατύ μέτωπο της αγροτιάς θα το επαναστατικοποιεί διαρκώς η φαιοκόκκινη καταπίεση και καταστροφή και μοιραία θα το ενώσει με το πλατύ κίνημα του πολιτικού δημοκρατισμού που τώρα σιγοκαίει αλλά δεν θα αργήσει να εμφανιστεί σε όλη τη χώρα.