Η «αντικαπιταλιστική» προπαγάνδα του ψευτοΚΚΕ είναι καθεστωτικός αντικομμουνισμός και φασισμός

Το ψευτοΚΚΕ, όπως και ο ΣΥΝ, λέει στους εργάτες ότι δεν υπήρχε στην πραγματικότητα καμιά πραγματική επίπτωση στους εργαζόμενους ούτε από την παγκόσμια κρίση ούτε από την ελληνική χρεωκοπία αν αυτοί απαιτούσαν δυναμικά από το κεφάλαιο να ανοίξει τα υποτιθέμενα απύθμενα σεντούκια του στα οποία είναι συσσωρευμένα τα παλιότερα και φρέσκα υποτιθέμενα αμύθητα κέρδη του και να τα μοιράσει στη φτωχολογιά. Όλα τα δεινά των εργαζομένων, λένε, οφείλονται στο κέρδος γι’ αυτό και το κεφάλαιο (εννοείται όχι εκείνο των φίλων τους δηλαδή των ανατολικών κρατικοολιγαρχών) πρέπει να αποστερηθεί ολότελα από το κέρδος του, που σημαίνει ότι εφόσον υπάρχει καπιταλισμός θα πρέπει να καταστραφεί.
Στη συνέντευξη της στις 11/2/2010 η Παπαρήγα σε εκπομπή της ΝΕΤ 105,8 με την Ντένια Σαρακίνη και την Αναστασία Ζήγου, δηλώνει τα εξής: ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση;» Α.ΠΑΠΑΡΗΓΑ «Η κρίση είναι σύμφυτη με αυτή την πολιτική που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Η λογική δηλαδή «τάισε την πλουτοκρατία για να κάνει επενδύσεις». Η κερδοφορία είναι αυτή που δημιούργησε την κρίση». Τα αίτια της κρίσης δηλαδή σύμφωνα με τη «μαρξίστρια» Παπαρήγα είναι οι επενδύσεις που φέρνουν την κερδοφορία! Συμπέρασμα: «κάτω οι επενδύσεις των καπιταλιστών» που σημαίνει «κάτω οι επενδύσεις γενικά» αφού ώσπου να έρθει στη χώρα η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία που επαγγέλλεται ψευτοΚΚΕ θα υπάρχει καπιταλισμός.
Στην πραγματικότητα και αντίθετα από όσα λέει η Παπαρήγα η μοναδική διέξοδος της χώρας για να ξεφύγει από την κρίση είναι οι επενδύσεις. Εκεί που κάθε χώρα κάνει ότι μπορεί για να τραβήξει κεφάλαια από παντού και να διευκολύνει τις παραγωγικές επενδύσεις η Παπαρήγα, όπως και ο ΣΥΝ, έχουν κηρύξει πόλεμο στη βιομηχανία, κάνουν ότι μπορούν για να ματαιώσουν προγραμματισμένες επενδύσεις ιδιαίτερα στην παραγωγή ενέργειας και στις απαραίτητες συγκοινωνιακές υποδομές σε ενεργειακούς σταθμούς, σε φράγματα, σε ανεμογεννήτριες, σε βιομηχανίες, σε εκτροπές ποταμών, σε σχέδια πόλης, σε αξιοποίηση της αστικής γης για γκαράζ, σε τουριστικό και βιομηχανικό σχεδιασμό, σε έρευνα και τεχνολογία, στο κάθε τι. Αυτό το όργιο του παραγωγικού σαμποτάζ βρίσκει σύμφωνα και τα υπόλοιπα 4 κόμματα της Βουλής. Το ψευτοΚΚΕ υποστηρίζει και «θεωρητικοποιεί» αυτό που ήδη κάνει στην πράξη ο Παπανδρέου σε συνεργασία με τις υπόλοιπες κομματικές ηγεσίες: το σαμποτάρισμα κάθε επένδυσης για να κρατάει τη χώρα στην κατάσταση της έρπουσας χρεωκοπίας και να εκβιάζει την ΕΕ με καταστροφή αν δεν αφήσει την Ελλάδα να χώσει μέσα της άνευ όρων και άνευ ανταγωνισμού το ρωσοκινέζικο κεφάλαιο. Σε μια τέτοια περίοδο το χτύπημα του αντίπαλου ντόπιου ή δυτικόφιλου κεφαλαίου γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό για τους πράκτορες του ρωσοκινέζικου πολεμικού άξονα.
Ο διωγμός που έχει εξαπολύσει ενάντια στο πιο παραγωγικό κομμάτι της αστικής τάξης το ρωσόδουλο πεντακομματικό συντονιστικό κορυφής (Παπανδρέου, Σαμαράς, Παπαρήγα, Καρατζαφέρης, Τσίπρας), το παρουσιάζει σαν αντικαπιταλισμό και σαν ηθική κάθαρση. Στην πραγματικότητα πρόκειται μόνο για την εξυπηρέτηση του πιο αρπακτικού, του πιο ληστρικού κεφάλαιου, του κρατικοφασιστικού τύπου κεφάλαιου Μπόμπολα, Κόκκαλη, Βγενόπουλου, Γκάσπρομ, COSCO κλπ. Κι όμως η ανατολική ψευτοαριστερή πολιτική και οικονομική νέα καμαρίλα της εξουσίας χρεώνει στο κομμάτι του κεφάλαιου που χτυπάει και που σαμποτάρει όλη τη φτώχεια, το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, που η ίδια προκάλεσε. Η θεωρία του Παπανδρέου ότι η χώρα υπερχρεώθηκε λόγω πολιτικής διαφθοράς των ντόπιων και των φιλοδυτικών αστών χρησιμοποιείται για την εξόντωση όλων των φιλοδυτικών και μισοδημοκρατικών στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς ήδη διεμήνυσε στους αντίπαλους του, χωρίς να τους κατονομάσει, να μην τολμήσουν να εμφανιστούν στο συνέδριο. Είναι κομμένοι, δήλωσε προσυνεδριακά ο δικτάτορας της ΝΔ. Η θεωρία της υπερχρέωσης λόγω διαφθοράς είναι και αυτή μια θεωρία της άδικης διανομής του παραγόμενου πλούτου που ανοίγει επιπλέον και το δρόμο για την υπερφορολόγηση του λαού.

Λέγαμε σε προηγούμενο φύλλο της Ν. Ανατολής ότι πουθενά δεν υπάρχει για αυτούς τους απατεώνες ψευτομαρξιστές τύπου ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ πραγματική καταστροφή της παραγωγής και του ίδιου του παραγωγικού κεφάλαιου λόγω της κρίσης, όπως τονίζει ασταμάτητα ο Μαρξ όταν αναφέρεται στις κρίσεις, πουθενά επίσης δεν εξηγείται η χρεωκοπία της Ελλάδας με το ότι υπονομεύτηκε για χρόνια η παραγωγική δύναμη ειδικά αυτής εδώ της χώρας από το «οικολογικό», «αρχαιολογικό» και γραφειοκρατικό σαμποτάζ, πουθενά δεν αναφέρεται το πρόδηλο σε όλους γεγονός ότι πελώριες μάζες κρατικών υπαλλήλων στέκονται με σύστημα για ολόκληρες δεκαετίες έξω από κάθε παραγωγική λειτουργία ή υπολειτουργούν δωροδοκούμενες από το πολιτικό σύστημα για να μην αντιδρούν σε αυτήν την υποβάθμιση της ύπαρξής τους, πουθενά δεν αναφέρεται και δεν καταγγέλλεται μια κρατικοδίαιτη και υπεραρπακτική ολιγαρχία που διαχωρίζεται σε αυτό το σημείο από το παραγωγικό κεφάλαιο το οποίο λειτουργεί με όρους παγκόσμιας αγοράς. Γι αυτούς τους αντιμαρξιστές υπάρχει μόνο ζήτημα κακής διανομής του πλούτου σε αυτή τη χώρα και ποτέ ζήτημα παραγωγής και ακόμα περισσότερο καταστροφής του πλούτου, όπου θα έριχνε το βάρος του κάθε μαρξιστής.
Το ότι η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και το ΠΑΣΟΚ μιλούν που και που για ανάπτυξη δεν πρέπει να μας μπερδεύει. Γιατί και αυτοί πουθενά δεν αποδίδουν την ελληνική υπερχρέωση και την απειλή της ανοιχτής χρεωκοπίας στην αληθινή αιτία της που είναι η παραγωγική της αποεπένδυση και καθυστέρηση.
Στην πρωτολογία της στη Βουλή στις 22/03 η Παπαρήγα ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο ότι δεν πρέπει να ληφθεί κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι φασίστες προδότες της χώρας λακέδες του σοσιαλιμπεριαλισμού διατυπώνουν τις παρακάτω θέσεις χωρίς, ως συνήθως, να παίρνουν καμιά απάντηση από τις υπόλοιπες κομματικές ηγεσίες. Παπαρήγα: «Και εν πάση περιπτώσει αυτό το ερώτημα: πρώτα θα σταθεροποιήσουμε, πρώτα θα κλείσουμε τα ελλείμματα ή πρώτα θα αναπτύξουμε για να βγάλουμε χρήματα για να κλείσουμε τα ελλείμματα, είναι ένα πλαστό δίλημμα. Όχι γιατί η κάθε φάση δεν έχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Αλλά γιατί για να γίνει ανάπτυξη πρέπει να ξεζουμιστεί ο λαός ακόμα περισσότερο. ... Για να γίνει σταθεροποίηση το ίδιο. Είτε στο ένα σκέλος πας, είτε στο άλλο, είτε και συνδυασμένα». Στην ίδια πρωτομιλία η Παπαρήγα επαναλαμβάνει: «Επομένως, το θέμα είναι ένα και μοναδικό: Όχι σταθεροποίηση – ανάπτυξη ποιος ιμπεριαλιστικός οργανισμός ή ποιες χώρες θα μας δώσουν λεφτά. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας, δηλαδή οποιαδήποτε μέτρα σταθεροποιήσουν την οικονομία όπως τα αναπτυξιακά και η οποιαδήποτε χρηματοδότηση του χρέους και των ελλειμμάτων είναι πλαστά διλήμματα!) Επίσης πρέπει να σας πω ότι είτε πάρει τα χρήματα η Ελλάδα από την ΕΕ είτε τα πάρει από το ΔΝΤ οι συνέπειες για τους λαούς θα είναι βαριές. Και πρέπει να σας πω ότι από αυτά τα χρήματα δεν πρόκειται να επωφεληθεί ο λαός. Αυτά τα χρήματα θα τα αρπάξουν οι επιχειρηματίες οι οποίοι θέλουν να έχουν όσο γίνεται λιγότερες ζημιές από την απαξίωση των συσσωρευμένων κεφαλαίων. Αυτή είναι η κρίση». Το ψευτοΚΚΕ δεν θέλει στην πραγματικότητα την απόλυτη καταστροφή της χώρας, πράγμα που το καθεστώς δεν θα διστάσει να κάνει όταν αυτό θα συμφέρει τα αφεντικά του. Όμως προς το παρόν ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός θέλει την Ελλάδα σε κάποιο υποφερτό επίπεδο ανάπτυξης για να τη διατηρεί ως αποτελεσματικό εισοδιστή στην EE. Η απόρριψη κάθε μέτρου για την αντιμετώπιση της κρίσης από το ψευτοΚΚΕ, η απόλυτη δηλαδή αδιαφορία του για την χρεωκοπία της χώρας περιέχει και την απειλή προς τους αντίπαλους του ότι θα εξοντωθούν. Ακόμα και αν αυτοί είναι ολόκληρος ο Ελληνικός λαός. Θα συντριβούν και θα ριχτούν σε ατέλειωτες ουρές πεινασμένων που θα εκλιπαρούν για ένα πιάτο σούπα τον κνίτη, τον συνασπισμαίο και τους κρατικο-ολιγάρχες της Μόσχας και του Πεκίνου.

Οι πλαστογράφοι του ψευτοΚΚΕ

Τα αίτια λοιπόν της κρίσης και της φτώχειας για το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ είναι το κέρδος, τα «αμύθητα» πλούτη του ντόπιου και του δυτικού κεφαλαίου, του σχετικά ανεξάρτητου από τον σοσιαλφασισμό. Επίσης είναι γι αυτούς η διαφθορά και η κερδοσκοπική επίθεση που δέχεται η χώρα ειδικά από το διεθνές κεφάλαιο, που σημαίνει γι αυτούς πάντα το δυτικό. Γι’ αυτό και αυτά τα κέρδη πρέπει να παρουσιάζονται στο λαό τεράστια, αμύθητα, ανάλογου όγκου προς τη φτώχεια και τη δυστυχία που σπέρνει το νέο ανατολικό καθεστώς με το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας και κάθε παραγωγικής επένδυσης. Με αυτόν τον τρόπο ο λαός θα επιτίθεται στο μόνο παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας και έτσι θα επαληθεύεται πιο γρήγορα η προφητεία του ψευτοΚΚΕ και των πέντε κομματικών ηγεσιών ότι ο λαός θα πεινάει διαρκώς και περισσότερο. Αυτή η προπαγάνδα είναι τόσο καθεστωτική που κανένα ΜΜΕ και καμιά μαζική πολιτική τάση δεν τολμά να διαφωνήσει με τους πλαστογράφους του ψευτοΚΚΕ, όταν αυτοί παραχαράσσουν τα στοιχεία για τα κέρδη αυτού του κεφαλαίου. Παρακάτω δίνουμε το υπόδειγμα παραχάραξης των στοιχείων που ακολουθεί το ψευτοΚΚΕ επί χρόνια.
Στην Ελευθεροτυπία, 1/4/2010 διαβάζουμε για τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο που έδωσε στη δημοσιότητα η ΑΧΕΠΕΥ, δηλαδή το χρηματιστήριο της Αθήνας. Πρόκειται εκτός από τράπεζες και για τις μεγαλύτερες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις. “Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πέρυσι η κερδοφορία των εισηγμένων εταιρειών βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση με τα ενοποιημένα κέρδη ύστερα από φόρους σε σύνολο 279 επιχειρήσεων να σημειώνουν κάμψη κατά 37,1% υποχωρώντας στα 3,796 δισ. ευρώ. Η σωρευτική πτώση των κερδών από το ιστορικό ρεκόρ των 10 δισ. ευρώ του 2007 ξεπερνά πλέον το 63%. Πρόκειται για τα χαμηλότερα επίπεδα κερδοφορίας εδώ και έξι χρόνια καθώς τα κέρδη των εισηγμένων είχαν να καθηλωθούν κάτω από τα 4 δισ. ευρώ από το 2003. Το τέταρτο τρίμηνο του 2009 ήταν μάλιστα το χειρότερο εδώ και δεκαετίες καθώς ολοκληρώθηκε με ζημιές ρεκόρ 1,2 δισ. ευρώ για τις εισηγμένες (μόνο οι τράπεζες είχαν ζημιές 765 εκατ. ευρώ) που βρέθηκαν αντιμέτωπες με κατάρρευση της ζήτησης στην αγορά.”
Για τα κέρδη των εισηγμένων την ίδια ημέρα διαβάζουμε λεζάντα από τους απατεώνες του ψευτοΚΚΕ στο Ριζοσπάστη: Στα 14 δισ. ευρώ οι κερδοφόρες!!! για τα προηγούμενα αντίστοιχα στοιχεία της ΑΧΕΠΕΥ. Και παρακάτω: «Τα λειτουργικά κέρδη για τις 279 εισηγμένες επιχειρήσεις - μετά την αφαίρεση της ζημιάς που εμφάνισαν ορισμένες από αυτές - διαμορφώνονται στα 10,5 δισ. ευρώ, παίρνοντας από πάνω και αύξηση 6,2% σε σύγκριση με τις επιδόσεις τους για το 12μηνο του 2008! Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι ο κοινωνικός πλούτος, που με το μόχθο τους παράγουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, είναι και άφθονος και υπεραρκετός. Η εφαρμοζόμενη πολιτική έρχεται να τροφοδοτήσει παραπέρα την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους».
Ο Ριζοσπάστης εξαπατά και εδώ όπως συνήθως τους αναγνώστες του ωμά ταυτίζοντας τα λειτουργικά κέρδη των επιχειρήσεων με τα καθαρά κέρδη!!! Και αυτό το κάνει κάθε φορά εδώ και χρόνια όταν επεξεργάζεται στα χαλκεία του τα στοιχεία. Όμως τα λειτουργικά κέρδη είναι το άθροισμα των καθαρών κερδών συν τους φόρους, συν τους τόκους, συν τις αποσβέσεις. Επομένως τα καθαρά κέρδη είναι τα λειτουργικά κέρδη μείον τους φόρους, μείον τους τόκους, μείον τις αποσβέσεις, δηλαδή μείον την αξία της φθοράς του επενδυμένου κεφαλαίου. Με αυτόν τον τρόπο ο «Ρ» παρουσιάζει σαν καθαρό κέρδος του παραγωγικού κεφαλαίου και τον φόρο του προς το κράτος, και τους τόκους του προς τις τράπεζες και τη φθορά του πάγιου κεφαλαίου! Ακόμα και τις αποσβέσεις των τραπεζών τις εμφανίζουν σαν καθαρά κέρδη. Τελικά τα καθαρά κέρδη των 279 εισηγμένων στο χρηματιστήριο από 3,796 δις και μειωμένα κατά 37,1% τα εμφανίζουν 10,4 δις δηλαδή 277% μεγαλύτερα από όσα είναι. Αυτή την πλαστογράφηση των καθαρών κερδών του κεφαλαίου την επαναλαμβάνει το ψευτοΚΚΕ συστηματικά. Η πτώση των κερδών των 279 επιχειρήσεων έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν απολυθεί 15.000 εργαζόμενοι σε σύνολο 450.000 και αυτή την καταστροφή της εργατικής τάξης την κρύβει ο Ριζοσπάστης ή αν την αναφέρει κάπου θα είναι για την ερμηνεύσει όπως πάντα σαν αυθαίρετη απόφαση του κεφάλαιου να αυξήσει την εντατικοποίηση της δουλειάς και όχι σαν αποτέλεσμα της μείωσης των εργασιών και της υποαπασχόλησης και του πάγιου και του ζωντανού κεφάλαιου. Όχι τυχαία μάλιστα οι πιο πολλοί κλάδοι που απειλούνται με κλείσιμο είναι από τους πιο παραγωγικούς της χώρας.
Το ψευτοΚΚΕ όμως εκτός από τις πλαστογραφίες γίνεται και ο πιο κτηνώδης λακές του σοσιαλιμπεριαλισμού, χειρότερος και από τους λακέδες των ΗΠΑ στις παλιότερες νοτιοαμερικάνικες δικτατορίες. Φτάνει δηλαδή να ζητά να απαλλοτριωθούν και τα ενεργητικά των επιχειρήσεων ακόμα και τα κοινοτικά λεφτά του ΕΣΠΑ. Το ενεργητικό κεφάλαιο είναι το άθροισμα των παγίων και των οποιονδήποτε χρεών προς μία επιχείρηση, δηλαδή οι μηχανές, τα κτίρια οι υποδομές και οι απαιτήσεις προς τρίτους των επιχειρήσεων. Απαλλοτρίωση μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Είτε να δοθούν στο λαό για κατανάλωση, που ουσιαστικά σημαίνει ότι καλούν το λαό σε ένα γιουρούσι λεηλασίας και καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή τον καλούν να καταναλώσει ότι βρει για λίγες μέρες και μήνες και μετά επειδή θα έχει καταστρέψει μηχανές παραγωγής και χρηματικά κεφάλαια δεν θα έχει να φάει. Είτε απαλλοτρίωση σημαίνει ότι το «λαϊκό κράτος» του ψευτοΚΚΕ θα απαλλοτριώσει τον παραγωγικό πλούτο που βρίσκεται τώρα στα χέρια του αντίπαλού του κεφάλαιου και θα τον ξεπουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί στην Κίνα στην Ρωσία και στους κρατικούς ανατολικούς ολιγάρχες. Έτσι ακριβώς ξεπούλησε το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ με τους συνδικαλιστές τους την Ολυμπιακή μισοτιμής, δώρισε τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στον Μπόμπολα, και την μόνη εν ενεργεία προβλήτα του Πειραιά στην COSCO. Όμως το ψευτοΚΚΕ ζητώντας την πώληση των ενεργητικών θέλει να εισπράξει και τις απαιτήσεις αυτών των επιχειρήσεων για να είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει διαφυγόντα “κέρδη”. Στον Ριζοσπάστη 7/3/2010 και σε ανυπόγραφο άρθρο του, που σημαίνει ότι η σύνταξη του Ριζοσπάστη αποδέχεται το περιεχόμενό του, διαβάζουμε. “Ενώ τα κέρδη της πλουτοκρατίας ξεχειλίζουν από τις θυρίδες και θησαυροφυλάκια, η κυβέρνηση ξαφρίζει το λαό. Χτες φόρτωσε με μια μονοκοντυλιά αλλά 4,8 δισ. ευρώ στις πλάτες του λαού. Την ώρα που λεηλατεί και τα τελευταία υπολείμματα του λαϊκού μόχθου αφήνει ανέγγιχτο το συσσωρευμένο πλούτο των κεφαλαιοκρατών.
- Το ενεργητικό των τραπεζών το 2009 καταγράφηκε στα 579 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν 120 φορές τη χτεσινή αφαίμαξη που υπέστη ο λαός.
- Οι 166 εισηγμένες μεγάλες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο, έχουν κέρδη 11,8 δισ. ευρώ. Ενα ποσό που θα μπορούσε να καλύψει 2,5 φορές τη χτεσινή αρπαγή.
- Το ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα έχει φτάσει στα 700 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν 145 φορές τη χτεσινή κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων.
- Οι ανείσπρακτοι φόροι αγγίζουν σήμερα τα 30 δισ. ευρώ, με τη μερίδα του λέοντος να τη χρωστούν οι ανώνυμες εταιρείες και οι μεγάλες επιχειρήσεις. Ποσό που αν το έπαιρνε η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει αποτρέψει έξι φορές τη χτεσινή βαρβαρότητα.
- Τα 28 δισ. ευρώ που χάρισε στις τράπεζες η κυβέρνηση είτε με τη μορφή ζεστού χρήματος είτε με τη μορφή εγγυήσεων είναι περίπου 6 φορές περισσότερα από τη χτεσινή λεηλασία.
Τα 10 δισ. με τα οποία ενίσχυσε η κυβέρνηση τους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του ΕΣΠΑ είναι 2 φορές περισσότερα από τη χτεσινή σφαγή. (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας). Δηλαδή έχουμε φύγει για τα καλά από τα κέρδη του κεφάλαιου που πια είναι φανερό ότι δεν μπορούν να θρέψουν τα εκατομμύρια των επερχόμενων ανέργων και πάμε στα ενεργητικά των εταιρειών δηλαδή στο κομμάτι του παραγωγικού κεφάλαιου που δεν δίνει –σε ότι αφορά τον κοινωνικό μέσο όρο του- υπεραξία! Υπεραξία δίνει γενικά το μεταβλητό κομμάτι του κεφάλαιου, δηλαδή το κομμάτι του που πάει στους μισθούς η αλλιώς που διατίθεται για την αγορά της εργατικής δύναμης. Επίσης την πλαστογραφία για τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων στο Χ.Α την αποκαλύψαμε.
Σε ότι αφορά τα 28 δις ευρώ που χαρίστηκαν τάχα στις τράπεζες πρόκειται επίσης για ψέματα. Το κράτος δάνεισε 5 δις στις τράπεζες αλλά αγόρασε με αυτές προνομιούχες μετοχές τους. Τα υπόλοιπα 23 δις είναι εγγυήσεις του δημοσίου προς τις τράπεζες για να μπορούν στη συνέχεια να δανειστούν αυτές από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% για να διασωθούν. Οι σοσιαλφασίστες των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ λένε στους εργαζόμενους και στους μικροαστούς για να τους στρέψουν ενάντια στις τράπεζες: «δέστε το αστικό κράτος σώνει τις τράπεζες αλλά δεν δίνει λεφτά σε σας τους εργάτες για να καταναλώστε παραπάνω και δεν δίνει σε σας τους μικροπαραγωγούς για να αντικαταστήσετε το δικό σας χαμένο λόγω κρίσης κεφάλαιο». Σε ότι αφορά τους εργάτες. Καμία κυβέρνηση ούτε προλεταριακή αν έπαιρνε τώρα την εξουσία πάνω σε μια παγκόσμια κρίση δεν θα διέθετε τα περιορισμένα διαθέσιμα κεφάλαια οποιασδήποτε προέλευσης για να μπουν στην αύξηση της ατομικής κατανάλωσης των εργατών. Θα τα έδινε για να γίνουν παραγωγικό κεφάλαιο στην βαριά και στην ελαφριά βιομηχανία. Έτσι θα αύξανε την απασχόληση των εργατών οπότε και η κατανάλωσή τους. Επίσης το προλεταριακό επαναστατικό κράτος δεν θα μοίραζε τα διαθέσιμα κεφάλαιά του απ ευθείας το ίδιο στους μικρομεσαίους παραγωγούς και εμπόρους. Θα τα μοίραζε μέσω των τραπεζών γιατί μόνο αυτές ξέρουν τόσο καλά – εκτός από τους ίδιους τους μικροκαπιταλιστές αν και σε μερικά σημεία καλύτερα και από αυτούς - την οικονομική κατάσταση, τις δυνατότητες και τις προοπτικές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δανείζουν. Απλά το εργατικό επαναστατικό κράτος θα απαλλοτρίωνε τις τράπεζες για να γίνει σωστά αυτή η δουλειά επειδή αυτές σκέφτονται το μέλλον των μετόχων τους και όχι των πελατών τους. Αυτό το μέτρο της απαλλοτρίωσης των τραπεζών το προτείνει κάθε τόσο ο ΣΥΝ και το λιγουρεύονται κάθε τόσο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν θα το έβλεπε με καλό μάτι η ΕΕ και η Δύση γενικότερα. Όμως ούτε εμείς το βλέπουμε σαν καλό σήμερα για άλλους λόγους. Πρόκειται για το ότι τα πέντε κόμματα εξουσίας δεν είναι πατριωτικά και δημοκρατικά κόμματα της Ελλάδας είναι αρπακτικά κόμματα του χειρότερου ιμπεριαλισμού. Αν λοιπόν γινόταν κρατικοποίηση των τραπεζών σήμερα αυτή δεν θα ήταν μια λίγο πολύ αστική εθνικοποίηση του χρηματικού κεφάλαιου για να βγει η χώρα από την κρίση. Θα ήταν ένα πεντακομματικό «επαναστατικό αντικαπιταλιστικό» πλιάτσικο όπου τα διψασμένα για εξουσία και χρήμα στελέχη του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ δίπλα στις παλιές μασέλες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θα διαχειρίζονταν πίσω από τα τραπεζικά γκισέ όλο τον πλούτο της χώρας για λογαριασμό τους, για λογαριασμό της κρατικοδίαιτης ακρίδας και κυρίως για λογαριασμό των ολιγαρχικών υπερβδελλών της Ανατολής. Με τις σημερινές πολιτικές συνθήκες, όπου το εργατικό κίνημα δεν υπάρχει καν σαν τέτοιο για να μπορεί να βάλει στην ημερήσια διάταξη τη δικιά του επαναστατική εξουσία, το δίλλημα είναι οι τράπεζες στο ντόπιο και δυτικό κεφάλαιο με τους κοντόφθαλμους μπακάληδες διαχειριστές του ή στους σοσιαλιμπεριαλιστές και στα απύθμενα λαμόγια τους. Καλύτερα στους πρώτους για να μείνει κάτι στο προλεταριάτο να κληρονομήσει αύριο και κάτι για να φάει τώρα δα.
Σε ότι αφορά τους ανείσπρακτους φόρους. Αν δεχτούμε ότι αυτοί είναι 30 δις δεν τους χρωστάει στο μεγαλύτερο μέρος τους το μεγάλο κεφάλαιο αλλά κυρίως οι δεκάδες χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες που είτε έχουν κλείσει τις επιχειρήσεις τους, είτε αδυνατούν να πληρώσουν, είτε ήταν και είναι ασύλληπτα τρωκτικά. Το τι μπορεί να εισπράξει το κράτος από αυτούς τους φόρους αποκαλύπτεται από τις προθέσεις του να δώσει δάνεια για να πληρώσουν οι επιχειρηματίες τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές. Τα λεφτά του ΕΣΠΑ είναι κοινοτικό χρήμα που ξεπίτηδες ο Παπανδρέου δεν το δίνει στην αγορά για να σαμποτάρει την οικονομία.
Ο σοσιαλφασισμός αναγκάζεται να καταφεύγει στις απάτες και στην γκαιμπελική προπαγάνδα για να φορτώνει στο εχθρικο του κεφάλαιο, στα άπειρα τάχα υπερκέρδη του, τη φτώχεια τη δυστυχία και την καταστροφή της εργατικής τάξης που προκαλεί το ίδιο με το σαμποτάρισμα της οικονομίας και τον εκμαυλισμό του λαού. Θυμίζουμε στους αναγνώστες την ανάλυσή μας ότι τα κέρδη των 25143 μεγαλύτερων επιχειρήσεων το 2005 αν μοιράζονταν στα 5 περίπου εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους εκείνης της χρονιάς θα έπαιρνε καθαρά ο καθένας 34 ευρώ το μήνα! Τα επόμενα χρόνια αυτά τα κέρδη αυξήθηκαν και σήμερα έχουν σημειώσει τεράστια πτώση και έχουν πάλι φτάσει στα επίπεδα του 2005 αλλά χωρίς να λογαριάσουμε τον πληθωρισμό. Αλλά και στις εποχές των ψηλών κερδών έχουμε αποδείξει ότι αυτά θα μπορούσαν να ανεβάσουν αισθητά τους μισθούς μόνο των υπαλλήλων και των εργατών των συγκεκριμένων λίγων μεγάλων επιχειρήσεων που σημειώνανε τα ψηλά κέρδη. Και αυτό μέσα από σκληρούς απεργιακούς αγώνες που ποτέ δεν έκαναν οι σύμμαχοι αυτών των εργοδοσιών συνδικαλιστές της ψευτοαριστεράς και των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στις επιχειρήσεις αυτές. Δεν είναι λοιπόν τα υπερκέρδη ούτε και τα κέρδη γενικά η αιτία της σημερινής φτώχειας και της χρεοκοπίας της χώρας αλλά το σαμποτάρισμα της οικονομίας και η καταστροφική αποεπένδυση που την καθοδηγεί επί δεκαετίες το Κρεμλίνο με τους ντόπιους πράκτορες του και που μάλιστα την κλιμακώνει τώρα πάνω στην κρίση με στόχο την αποδυνάμωση της χώρας και την μετατροπή της σε αποικία του ρωσοκινέζικου πολεμικού άξονα.

Πως χτίζονται από το ψευτοΚΚΕ τα νέα τάγματα εφόδου

Και δεν φτάνουν αυτές οι ανοιχτές διακηρύξεις ήρυξη υπέρ του παραγωγικού σαμποτάζ. Στην ίδια πρωτολογία της στη Βουλή η Παπαρήγα υποστηρίζει την μετατροπή όλων των ελευθέρων επαγγελματιών σε κρατικούς υπαλλήλους. Αυτοί οι τελευταίοι ανέρχονται σε 850.000 κατά μία μετριοπαθή εκτίμηση και αυτός ο αριθμός που κατά το μεγαλύτερο του μέρος υποαπασχολείται είναι μια από τις αιτίες της υπερχρέωσης που δοκιμάζει σήμερα η χώρα . Κι όμως ο σοσιαλφασισμός υπόσχεται μια χώρα μόνο με δημόσιους υπάλληλους. Λέει η Παπαρήγα: «Αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών των “ελευθεροεπαγγελματιών” - όπως τους λέτε - θέλετε να τους ξεπαστρέψετε. Εμείς τουλάχιστον τους το λέμε: Εμείς θέλουμε να σας κάνουμε κρατικούς υπάλληλους. Με σταθερό χρόνο εργασίας, με καλό μισθό και με όλα τα κοινωνικά προβλήματα λυμένα. Αυτή είναι η θέση μας. Δε χρειάζεται να είναι αυτοαπασχολούμενοι και ελευθεροεπαγγελματίες. Κρατικός υπάλληλος - κοινωνικός, δημόσιος, πείτε το όπως θέλετε. ... Επομένως, εμείς τους λέμε καθαρά: Ένα μέρος από εσάς δε χρειάζεται να είσαστε αυτοαπασχολούμενοι. Ας γίνετε δημόσιοι υπάλληλοι με ωράριο 8-3 και με λυμένα όλα τα προβλήματά σας».
Οι αστοί φιλελεύθεροι, οπαδοί του «ορθού λόγου» με τη γνωστή αυτάρεσκη παρακμιακή μυωπία τους αγνοούν συνήθως τέτοιου είδους πραγματικά ανισσόροπες τοποθετήσεις-ανισόρροπες σε σχέση με την αντιστοιχία τους στην πραγματικότητα και στη λογική- που δεν είναι καθόλου ακίνδυνες πολιτικά. Γιατί αντίθετα από τους φιλελεύθερους αστούς ο λαός δεν τοποθετείται με θεωρητικές αναλύσεις αλλά στο πρακτικό πεδίο της ζωής. Αυτό που κάνει ο φασισμός για να πείσει τις μάζες είναι είτε να υπόσχεται, δηλαδή να αυξάνει στη φαντασία των μαζών τις ανύπαρκτες μελλοντικές οικονομικές του παροχές ή να λύνει προσωρινά τα βιοτικά προβλήματα των μαζών σε βάρος του μέλλοντός τους και αυτό να το παρουσιάζει ως θρίαμβο της φασιστικής του πολιτικής. Τρανό παράδειγμα είναι η ναζιστική Γερμανία στην οποία ο Χίτλερ αύξανε ως τα 1936 το βιοτικό επίπεδο των Γερμανών σε σχέση με το προπολεμικό επίπεδο με αντάλλαγμα τη σφαγή τους με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς μετά από 3 χρόνια μέσα στον πόλεμο. Το ανάλογο συνέβη και στη χώρα μας, σε συνθήκες ειρηνικές μετά το 1980, με το μικρό τότε φιλορώσικο μπλοκ εξουσίας υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός χρηματοδοτούσε με δανεικά μια σχετική ευμάρεια των μεσαίων γενικά κρατικοδίαιτων στρωμάτων που θα την ζήλευαν τα αντίστοιχα στρώματα όλων των χωρών ενώ έδωσε και μια ανάσα πάλι με δανεικά στους καταραμένους. Μέσα από αυτή τη χρηματοδότηση- εξαγορά δημιούργησε όλους τους κομματικούς διεφθαρμένους στρατούς της κρατικής γραφειοκρατίας. Έτσι εξασφάλισε την ανοχή των μεσαίων στρωμάτων αλλά ακόμα και τμημάτων της εργατικής τάξης σε μια προσωρινή διαδικασία υλικής εξαγοράς, αποπολιτικοποίησης και ηθικού ξεπεσμού τους. Στο διάστημα αυτό ο ίδιος και οι διάδοχοί του Σημίτης, Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου κατοχύρωναν δραστήρια τις πολιτικές θέσεις του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού μέσα στο κράτος και στην κοινωνία ωσότου αυτός καταλάβει όλη την εξουσία, όπως γίνεται στις μέρες μας όπου 5 πράκτορες και μια στενή αυλή τους μέσα σε κάθε κόμμα ελέγχουν την κορυφή όλης της πολιτικής ζωής της χώρας. Τώρα ο γιος του αρχιπροβοκάτορα και εκμαυλιστή, αρχιπροβοκάτορας ο ίδιος, αλλά λιγότερο εκμαυλιστής από έλλειψη κεφαλαίων, ήρθε να πάρει πίσω από το λαό όλα όσα είχε δώσει ο πατέρας του και άλλα τόσα γιατί στο μεταξύ όλοι οι παραπάνω γκρέμισαν την παραγωγική βάση της χώρας. Η διαφορά είναι ότι στο μεταξύ έχουν μπει οι αόρατες αλυσίδες στα πόδια του λαού και του έθνους. Υπάρχει πια ένα κόμμα στη χώρα, το ρώσικο πεντακέφαλο κόμμα, που έχει μισοκαταστρέψει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου υλικές και πνευματικές, μια πολυκέφαλη τηλεόραση όπου ελάχιστες ειδήσεις και αναλύσεις ξεφεύγουν από την κεντρική ρώσικη γραμμή, μια και μόνο μία διακομματική δηλαδή «εθνική» φασιστική εξωτερική πολιτική, ένας πουλημένος συνδικαλισμός με ηγεμόνα του τις σοσιαλφασιστικές τραμπούκικες φράξιες, ένας ενιαίος μηχανισμός από δολοφόνους ψευτοαναρχικούς που πυροβολούν με αληθινά πυρά εκεί που σημαδεύουν με πολιτικά οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις και οι φασιστικές, οι βρωμερές μηχανές εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων που λέγονται εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Το μόνο μέσο που διαθέτει ακόμα η μισοφαγωμένη δημοκρατία είναι το ίντερνετ αλλά και εκεί η αλήθεια πνίγεται προς το παρόν κάτω από τον όγκο της δυσωδίας των γραφίδων του φασισμού και του σοσιαλφασισμού. Το πλατύ δημοκρατικό στρατόπεδο δεν έχει ακόμα γεννηθεί γιατί οι νεοναζήδες μόλις τώρα εμφάνισαν στο λαό το φρικτό πρόσωπό τους. Και ακριβώς τώρα είναι η ώρα που το ξεσκέπασμα των νέων Γκαίμπελς και των σοσιαλφασιστών του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του φαιού ΛΑΟΣ και των ανοιχτών ναζί που ουρλιάζουν επίσης «αντικαπιταλιστικά» γίνεται το υπ αριθμόν ένα προπαγανδιστικό καθήκον των μαρξιστών.

Η «θεωρία» του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ για τις αστικές σχέσεις παραγωγής είναι η θεωρία καταστροφής της χώρας

Υιοθετείται τελευταία σαν ντοκουμέντο του ψευτοΚΚΕ ένα κείμενο-ντοκουμέντο κάποιας Μπέλου, που περνάει στο κόμμα της για μαρξίστρια θεωρητικός της οικονομίας, και είναι μέλος του ΠΓ του ψευτοΚΚΕ. Εκεί διαβάζουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να συνδέουν την τύχη τους με την τύχη του κεφαλαίου είτε σε συνθήκες κρίσης είτε όχι. Εκεί γράφεται και το εξής: «Τους εργατοϋπάλληλους και τα χαμηλού εισοδήματος μεσαία στρώματα, τις οικογένειές τους ΔΕΝ τους αφορούν οι αστικοί πονοκέφαλοι». (Εννοεί χρέος και ελλείμματα που καλούνται μετά να πληρώσουν οι εργαζόμενοι με την φορολογία!). Ούτε φυσικά και τα επιτόκια που καθορίζουν τον όγκο των τόκων που θα πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι». Και συνεχίζει η Μπέλλου. «Το αστικό κουβεντολόι για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, για τον κίνδυνο να γίνουν πληθωριστικά τα κρατικά ομόλογα, να τροφοδοτήσουν νέο ντόμινο χρηματοπιστωτικής κρίσης τα συμβολαιακά κερδοσκοπικά παράγωγά τους, το μόνο που υποδηλώνουν είναι την αναιμική και ασταθή ανάκαμψη της κρίσης στις ΗΠΑ το 2009 και την αναμενόμενη ανάκαμψη στην ΕΕ για το 2010, το ενδεχόμενο μιας νέας βαθύτερης εκδήλωσης της κρίσης».
Το ότι η χώρα εισάγει τρεισήμισι φορές μεγαλύτερης αξίας εμπορεύματα από αυτά που εξάγει, αυτό είναι αποκλειστικά πρόβλημα του κεφαλαίου σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ! Ως προς το πραγματικά βάσιμο επιχείρημα των αστών (που όψιμα το ανακαλύψανε) ότι η ελληνική κοινωνία καταναλώνει περισσότερα απ’ ό,τι παράγει, εξ ου και τα ελλείμματα, αυτό αφορά κατά το ψευτοΚΚΕ μόνο τους καπιταλιστές και το πολιτικό, οικονομικό, διοικητικό προσωπικό τους κι όχι τη λαϊκή πλειοψηφία. Η λαϊκή πλειοψηφία απλώς δεν θα τρέφεται ως την καταστροφή του κεφαλαίου και την εγκαθίδρυση του «σοσιαλισμού» του ψευτοΚΚΕ. Στο κείμενό της η Μπέλου ξεκαθαρίζει ότι οι επιπτώσεις του κέρδους και της διανομής του πλούτου στο λαό είναι ίδιες είτε ο καπιταλισμός βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης είτε σε φάση κρίσης! Λέει μάλιστα παρακάτω: «Είναι το ίδιο σάπιες οι καπιταλιστικές οικονομίες και όταν προβάλλονται ως «οικονομικά θαύματα», π.χ. Ιρλανδία, Ισλανδία, Ντουμπάι πριν από λίγα χρόνια, και όταν εκδηλώνεται η κρίση. Το ίδιο αφορά και την Ελλάδα, την Ελλάδα των 16 χρόνων χωρίς συρρίκνωση του ΑΕΠ και την Ελλάδα της κρίσης, την Ελλάδα με εμφανιζόμενα ως τιθασευμένα το χρέος και τα ελλείμματα επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και την Ελλάδα της χτεσινής κυβέρνησης της ΝΔ και της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τα αυξημένα ελλείμματα. …..».
Αυτή είναι η απόλυτη αδιαφορία για την οικονομική κατάσταση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην απόλυτη μορφή της. Οι εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι τον τελευταίο μόνο χρόνο, η πτώση του μεροκάματου, και η γενική χειροτέρευση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων και κυρίως της εργατικής τάξης στην κρίση θυσιάζονται μπροστά στα “ανώτερα” ιδανικά του ψευτοΚΚΕ που τάζει σαν τους παπάδες μια νέα ζωή στον “σοσιαλισμό του”. Πρόκειται για τη θεωρία με την οποία οι νεοαποικιοκράτες της ανατολής θα καταστρέψουν ότι κεφάλαιο δεν θα ιδιοποιηθούν. Αυτή η θεωρία δεν διατυπώνεται πάντοτε απερίφραστα αλλά οι αρχές της ξεδιπλώνονται ξεκάθαρα με την εφαρμογή τους στην πράξη. Το κεφάλαιο, σύμφωνα με την ιδεολογία και την πρακτική του ψευτοΚΚΕ, δεν έχει κοινωνικό χαρακτήρα όπως λέει και επαναλαμβάνει ασταμάτητα ο μαρξισμός. Δεν ενώνει τα μέσα της παραγωγής, την ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών με την εργασία σε μια κοινωνική παραγωγική διαδικασία. Δεν παράγει δηλαδή κοινωνικό πλούτο, προϊόν της αναγκαστικής για τους εργάτες ένωσης, αλλά πάντως ένωσης του κεφαλαίου με την εργασία, των ιδιοκτητών και των εργαζομένων κάτω από τις συγκεκριμένες σήμερα σχέσεις παραγωγής. Αυτός ο πλούτος παρά το ότι μοιράζεται άδικα και άνισα ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία μέσω των κυρίαρχων παραγωγικών σχέσεων που έχουν εγκατασταθεί ιστορικά, δεν παύει να έχει ως προς την παραγωγή του κοινωνικό χαρακτήρα. Το κεφάλαιο για το ψευτοΚΚΕ και για τον ΣΥΝ έχει μόνο μια πλευρά, την πλευρά της παραγωγής της υπεραξίας και του κέρδους για τον καπιταλιστή αλλά όχι την πλευρά της παραγωγής του μισθού, δηλαδή των μέσων κατανάλωσης οπότε και μέσων ύπαρξης για τους άμεσους παραγωγούς, τους εργάτες. Σύμφωνα με το σοσιαλφασισμό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για τους όρους ύπαρξης και αναπαραγωγής του κεφάλαιου στην αστική κοινωνία. Και αυτό γιατί αυτό το κεφάλαιο, που είναι στην ουσία του κοινωνικό κεφάλαιο, παραγμένο από τους εργάτες, οι σοσιαλφασίστες δεν θέλουν να το ιδιοποιηθούν οι εργάτες αλλά οι ίδιοι. Οι τελευταίες ιστορικές προσπάθειες σοσιαλιστικής ιδιοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων από τους εργαζόμενους πέτυχαν μεν για ένα διάστημα αλλά στο τέλος κατέληξαν στο να ιδιοποιηθούν το μόχθο της δικιάς τους σοσιαλιστικής δουλειάς και ιδιοκτησίας οι χειρότεροι φασίστες, οι ψευτοαριστεροί σοσιαλφασίστες της Ρωσίας και της Κίνας. Αυτοί μετέτρεψαν τους ρώσους και μετά τους κινέζους εργάτες σε σύγχρονους δουλοπάροικους. Τέτοιους σύγχρονους δούλους η ανθρωπότητα γνώρισε, στη χειρότερη προς το παρόν εκδοσή του ιμπεριαλισμού, όταν οδηγούνταν βίαια στα εργοστάσια της χιτλερικής Γερμανίας για να δουλέψουν μέχρι θανάτου. Μόνο τέτοιοι υπόδουλοι εργάτες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις συνθήκες της παραγωγής και αναπαραγωγής του κεφάλαιου, οπότε και για τις συνθήκες παραγωγής και αναπαραγωγής της ίδιας της εργατικής τους δύναμης. Οι δούλοι της χιτλερικής Γερμανίας όπως κάθε δούλος δεν ενδιαφέρονταν για τη χιτλερική παραγωγή, γιατί η θέση τους ήταν ανεξάρτητη από τις επιδόσεις τους (ούτως ή άλλως θα πέθαιναν από την εξαντλητική δουλειά). Έτσι και οι εργαζόμενοι στον καπιταλισμό, σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ, οφείλουν να μην ενδιαφέρονται για την τύχη του κεφαλαίου διότι αυτή είναι ανεξάρτητη από τη δική τους κατάσταση. Δηλαδή ενώ καμώνονται ότι είναι κατά του δυτικού κεφάλαιου από τα αριστερά είναι ενάντιά του από τα δεξιά από την πλευρά του φασισμού. Όπως το έχουμε ξαναγράψει αυτοί είναι ενάντια στο αστοφιλελεύθερου τύπου καπιταλιστικό κέρδος της αγοράς από την πλευρά της φασιστικής κρατικο-μονοπωλιακής πολεμικής λείας.

Να γιατί το ψευτοΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να ενταχθούν στον στρατό του. Τους καλεί να ενταχθούν σε ένα στρατό πλιάτσικου, δηλαδή να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι σε μια μισοκατεστραμένη και κατεχόμενη από τα αφεντικά τους χώρα! Αλλά τα παράσιτα δεν μπορεί να είναι πολλά. Οι πολλοί προλετάριοι απλά θα γίνουν δούλοι, πράγμα που διαισθάνονται οι έλληνες εργαζόμενοι και γι αυτό δεν στρατολογούνται στο στρατό του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ ακόμα και όταν τους γδέρνει μια κυβέρνηση σαν εκείνη του προβοκάτορα Παπανδρέου.
Να γιατί το ψευτοΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην συσχετίζουν την οικονομική τους κατάσταση με την κατάσταση της αστικής οικονομίας. Να γιατί δεν θέλουν όπως όλοι οι σύγχρονοι πολιτισμένοι άνθρωποι να αναζητούν τους λόγους για τους οποίους βρίσκουν ή δεν βρίσκουν δουλειά, τους λόγους για τους οποίους τη μια φορά υπάρχει κρίση οικονομική και την άλλη άνθηση, τους λόγους για τους οποίους οι κρίσεις είναι όλο και βαθύτερες. Αυτοί που για τους σοσιαλφασίστες συνδέουν τις τύχες τους σε μεγάλο βαθμό με την αύξηση ή τη μείωση του κεφαλαίου είναι φιλο-ιμπεριαλιστές, είναι ταξικοί τους εχθροί! Όποιος εργαζόμενος ξέρει δεν είναι μαζί τους και όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εχθρός τους και υπό εξόντωση. Αυτό είναι το δόγμα του ψευτοΚΚΕ. Παραθέτουμε εδώ το αντίστοιχο απόσπασμα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο που θα συνέθλιβε ψυχικά κάθε έντιμο νεαρό κνίτη αν το κόμμα του δεν τον βύθιζε στην απόλυτη άγνοια κλείνοντάς του το δρόμο προς τη μαρξιστική θεωρία: «Γιατί όσο αναπτύσσεται η αστική τάξη, δηλαδή το κεφάλαιο, στο ίδιο μέτρο αναπτύσσεται και το προλεταριάτο, η τάξη των σύγχρονων εργατών, που επιβιώνουν μόνο όσο βρίσκουν δουλειά, και βρίσκουν δουλειά μόνο όσο η εργασία τους κάνει το κεφάλαιο να αυξάνεται. Οι εργάτες αυτοί, που είναι αναγκασμένοι να πουλάνε τον εαυτό τους με το κομμάτι, αποτελούν εμπόρευμα, όπως κάθε άλλο είδος, και, συνεπώς, είναι εξίσου έκθετοι σε όλες τις τροπές του ανταγωνισμού, σε όλες τις διακυμάνσεις της αγοράς.»
Επειδή το ψευτοΚΚΕ δεν είναι κόμμα των εργατών αλλά του σοσιαλιμπεριαλισμού δεν θέλει καμιά κινητοποίηση των εργαζομένων που θα αλλοιώσει τη φασιστική του γραμμή με πραγματικά ταξικά αιτήματα. Ιδιαίτερα δεν θέλει να κινείται το πιο δραστήριο κομμάτι του προλεταριάτου που αρχή του είναι να παλεύει για τα άμεσα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο στο τελευταίο του κεφάλαιο διατυπώνει αυτή τη θέση αρχής: «Οι κομμουνιστές αγωνίζονται για την επίτευξη των άμεσων σκοπών και συμφερόντων της εργατικής τάξης, όμως στους κόλπους του σημερινού κινήματος εκπροσωπούν συγχρόνως το μέλλον τους». Η επίτευξη των άμεσων σκοπών και συμφερόντων της εργατικής τάξης μόνο με την ταξική ενότητα αποκτιέται, μια ενότητα που σφυρηλατείται πάνω στα πραγματικά προβλήματα της ζωής, μια ενότητα που στη βάση της έχει το δίκιο που αναγνωρίζεται όλο και πλατύτερα από τα πιο παραγωγικά στρώματα και τις τάξεις της κοινωνίας, μια ενότητα που για να γίνει συνειδητή απαιτείται η πιο πλατιά δημοκρατία στους κόλπους του κινήματος και του λαού. Τα τάγματα εφόδου όμως συγκροτούνται από ένα στρατό ανθρώπων χωρίς ταξική συνείδηση, συχνά τσακισμένων από την οικονομική και ηθική αποσύνθεση της χώρας, στοιχεία που προέρχονται από τη μικροαστική τάξη και από το λούμπεν που το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζουν για να ριχτούν στον «αγώνα» είναι ότι το κεφάλαιο βγάζει λεφτά και ότι τα λεφτά περιμένουν στα σεντούκια των βιομηχάνων και στα κρατικά ταμεία για να τα αρπάξουν οι ίδιοι. Αυτό που κάνει σήμερα ο σοσιαλφασισμός σαν ψευτοΚΚΕ και σαν ΣΥΝ μοιάζει με εκείνη τη δυνατή εικόνα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, όπου ο Μαρξ αναφέρεται σε εκείνους που καλούν το λαό να ακολουθήσει τη σημαία τους προβάλλοντας το «προλεταριακό δισάκι του ζητιάνου». Οι πιο συνειδητοί και πολιτικοποιημένοι φεύγουν τρέχοντας όταν μπορούν να διακρίνουν χαραγμένο πάνω στη σημαία αυτή τη νέα παγκόσμια συμμαχία του κυλισμένου στη λάσπη και τενεκεδένιου σφυροδρέπανου με τον αγκυλωτό σταυρό.
Οι φαιοκόκκινες θεωρίες και πρακτικές του σοσιαλφασισμού πρέπει να καταγγέλλονται σε κάθε περίπτωση στην πράξη. Η ταξική πάλη είναι σύγκρουση στο πεδίο της ζωής. Και εκεί το ναζιστικό «θεωρητικό» χέρι του σοσιαλφασισμού πρέπει να κοπεί.