Το ντόπιο και ευρωπαιόφιλο βιομηχανικό κεφάλαιο αρχίζει να αντιστέκεται στους ρωσόδουλους προβοκάτορες

Τη συγκέντρωση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών διάλεξε ο πρωθυπουργός για να ανακοινώσει στη δυτικόφιλη αστική τάξη και στο λαό την απόφασή των αφεντικών του, ότι επενδύσεις προγραμματίζονται να γίνουν όχι από το ντόπιο και το δυτικό κεφάλαιο από τον χώρο των ΒΡΙΚ, που περιλαμβάνει τη Βραζιλία τη Ρωσία την Κίνα και την Ινδία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το νεοναζιστικό πολεμικό άξονα Ρωσίας Κίνας και Ιράν στον οποίο περιλαμβάνουν την αρκετά ουδέτερη Ινδία, την μόνο κυβερνητικά ρωσόφιλη Βραζιλία ενώ αφαιρούν το φασιστικό Ιράν. Το σχέδιο για το ξεπούλημα της χώρας στον άξονα επέλεξε να το ανακοινώσει προκλητικά ο προβοκάτορας πρωθυπουργός, πράκτορας του νεοναζιστικού άξονα και προδότης της χώρας του, στην συγκέντρωση των επιχειρηματιών και βιομηχάνων, στην συνέλευση δηλαδή του στην πλειοψηφία του αντίπαλου προς τον άξονα κεφαλαίου, για να υπογραμμίσει τον πολιτικό έλεγχο του κεφαλαίου αυτού από το καθεστώς. Η απάντηση που πήρε από τον πρόεδρο του ΣΕΒ ξάφνιασε τους ρωσόδουλους που είχαν εκτιμήσει ότι το ντόπιο και το φιλοευρωπαϊκό κεφάλαιο θα σκύψει το κεφάλι για άλλη μια φορά, αφού οι πολιτικοί του εκπρόσωποι είναι υπό διωγμό και στο ΠΑΣΟΚ και, ιδιαίτερα, στην ΝΔ σαν διεφθαρμένοι. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ συγκρούστηκε αξιοσημείωτα με τους ρωσόδουλους, αν και από ότι φαίνεται δεν τους αναγνωρίζει σαν τέτοιους, καταγγέλλοντας συνολικά ως υπεύθυνους τα κόμματα και τις κυβερνήσεις για την αντιπαραγωγική πολιτική και ιδεολογική τους τοποθέτηση. Η απάντηση που πήρε είναι αποκαλυπτική. Με ψείρα που χόρτασε και βγήκε στο γιλέκο παρομοίασε τους δυτικόφιλους επιχειρηματίες του ΣΕΒ ο υπουργός δικαιοσύνης (!) στη Βουλή. Λαμόγια, διαπλεκόμενους και υπεύθυνους της χρεοκοπίας τους έβριζε μέσα στο ναζιστικό του παραλήρημα. (Ψείρες ονόμαζαν του εβραίους οι χιτλερικοί). «Προσέξτε αναιδείς, θρασείς, κεφαλαιοκράτες, ληστές των κρατικών ταμείων», συνέχισε τις απειλές ο Καρατζαφέρης στη Βουλή, γιατί έχετε εξαντλήσει την ανοχή του πολιτικού συστήματος. Η επίθεση συνεχίστηκε και έξω από τη Βουλή όπου το κάθε ρωσόδουλο κόμμα και ο κάθε πολιτικός του τζουτζές έριχνε την πέτρα του εναντίον των «αντιδημοκρατών», «ξετσίπωτων», «λαμογιών», «κλεφτών», «υπονομευτών του πολιτικού συστήματος» κλπ που τάχα χρεοκόπησαν τη χώρα με τις κλεψιές και τα κέρδη τους και τώρα τολμούν να κατηγορήσουν για την χρεοκοπία της τα πέντε κόμματα, που στην ηγεσία τους ακριβώς βρίσκεται ότι είναι πραγματικά το πιο διεφθαρμένο στη χώρα αυτή. Ο Τσίπρας μάλιστα διαμαρτυρήθηκε γιατί ο Παπανδρέου δεν αντέδρασε πιο σθεναρά, προφανώς δηλαδή γιατί δεν προχώρησε σε άμεση «φθειροκτονία» του Δασκαλόπουλου! Η υποτιθέμενη φιλοεργοδοτική ΝΔ του Σαμαρά υποστήριξε την διακομματική φασιστική επίθεση έμμεσα με την σιωπή της.

Ωστόσο ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν υπέκυψε στις επιθέσεις αυτές όπως γινόταν ως τώρα με αυτό το κομμάτι της αστικής τάξη και δήλωσε στις κατηγορίες ότι θέλει να σχηματίσει κόμμα με την θέση : «Το δικό μας κόμμα υπάρχει ήδη. Το συναπαρτίζουν όλοι όσοι αισθάνονται ότι ανήκουν στην ανοιχτή κοινωνία της γνώσης και της δράσης, της αξιοσύνης και της άμιλλας. Το "κόμμα" μας αποτελεί εδώ και χρόνια μια υπαρκτή πραγματικότητα που στηρίζει την οικονομική πρόοδο και συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατική σταθερότητα». Η αντιπαράθεση ήταν συνολική. Το κόμμα της παραγωγής δεν είναι ασφαλώς το πιο εχθρικό στο φαιοκόκκινο πολιτικό σύστημα. Και δεν είναι γιατί ευχαρίστως δέχτηκε για δεκαετίες όλες τις πολιτικές κατευθυντήριες των φαιοκόκκινων στα ζητήματα της τραμπούκικης εξωτερικής πολιτικής, όλες τις φασιστικές πολιτικές εκκαθαρίσεις και όλο λυσσαλέο παραγωγικό σαμποτάζ κατά των μελών του. Κυρίως όμως είναι ένοχο και συνεργό γιατί σε αντιστάθμισμα αυτών των πληγμάτων στην ανάπτυξή του δέχτηκε ευχαρίστως το τσάκισμα του επιχειρησιακού συνδικαλισμού και την προσφορά της μαύρης εργασίας κυρίως στις περιφερειακές λειτουργίες του (εξωτερικοποίηση μιας σειράς παραγωγικών δραστηριοτήτων του όπως είναι οι μεταφορές και η συντήρηση). Αυτό βέβαια που ενοχλεί τους ρωσόδουλους δεν είναι αυτές οι αντεργατικές ιδιότητές του αλλά αντίστροφα το γεγονός ότι ο ΣΕΒ πήρε τελευταία θέση κατά της αφαίρεσης του 13ου και 14ου μισθού που τόσο πολύ ήθελαν οι φαιοκόκκινοι στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση για να στρέψουν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ενάντια στους μη κρατικοολιγάρχες εμποροβιομήχανους και στην ΕΕ. Αυτή η στάση του ΣΕΒ έχει πιθανά να κάνει με το ότι κάποιοι εκεί καταλαβαίνουν ότι οι ρωσόδουλοι φασίστες προχωρούν και επιτίθενται σε όλη τη γραμμή και ότι κόντρα στην εργατική τάξη δεν μπορεί να υπάρξει στοιχειωδώς αντιφασιστική πολιτική.