Η περιγραφή είναι από την Αυγή που μεταφέρει στο φύλλο της 6 Μάη μία πολύ ζωντανή περιγραφή της διαδήλωσης. Το άρθρο τιτλοφορείται «Το τραγικό περιστατικό στη Μαρφίν», έτσι ονομάζεται η δολοφονία των 3 εργαζομένων. Παραθέτουμε αποσπάσματα (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Πρόκειται για ένα ααράδισμα από μισές αλήθειες και ψέμματα που εξωραΐζουν όπως θα δούμε παρακάτω τους δολοφόνους, αλλά φτάνουν και αυτά για να δείξουν την άμεση πολιτική ενοχή του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στη δολοφονία της 5 του Μάη :

Είναι λοιπόν κάποιοι «διαδηλωτές» που με «καλυμμένα πρόσωπα» (sic) σπάνε τις βιτρίνες των καταστημάτων «που δεν έχουν σιδεριές», δηλαδή που τα αφεντικά τα άφησαν έκθετα στους «διαδηλωτές» . Αυτοί όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από τους υπόλοιπους διαδηλωτές αλλά ενσωματώνονται στην πορεία που ενώνεται μαζί τους ενάντια στα ΜΑΤ : «διαδηλωτές πετάνε στα ΜΑΤ πλαστικά μπουκάλια με νερό και άλλοι –με μαντήλια- πετάνε πέτρες, ακούγεται κρότος από την τράπεζα που σπάει».

Η επόμενη φράση δεν έχει υποκείμενο. «Έχουν σπάσει τα τζάμια και έχουν ρίξει μολότοφ». Όλη αυτή την ώρα τα μπλοκ συνεχίζουν να περπατάνε. «Έχουν συγκεντρωθεί τέσσερα οχήματα πια, περνάνε τα τελευταία μπλοκ κι ο κόσμος απομακρύνεται. Τα λοιπά γνωστά».

Σύμφωνα όμως με καταγγελία που κάνει ο δημοσιογράφος Παπαχρήστου στην εφημερίδα «Νέα» απαντώντας στη διάψευση ενός ρεπορτάζ του από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: «Το «απόλυτο ψέμα» που μου χρεώνει το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είναι η απόλυτη αλήθεια! Η ομάδα των ατόμων που έκαψαν το υποκατάστημα της Μarfin ξεπήδησαν από μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ που προηγείτο του κυρίως μπλοκ των δυνάμεων του κόμματος, το οποίο όντως εκείνη την ώρα βρισκόταν στην αρχή της Σταδίου. Στο ίδιο γκρουπ ήταν και μέλη της οργάνωσης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΟΝΤΡΑ, του ΝΑΡ κ.ά. κάτι που επίσης δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς».

Το ίδιο το ρεπορτάζ της Αυγής δείχνει να επιβεβαιώνει αυτή την είδηση παρά να τη διαψεύδει. Η ίδια η διάψευση του γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστικά ασαφής: «Είναι γνωστό ότι η κεφαλή του μπλοκ του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αρχή της Σταδίου ή και μακρύτερα».

Εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ήταν το καθαυτό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, ή το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΟΝΤΡΑ, του ΝΑΡ ή και του ΣΕΚ σύμφωνα με πολλές άλλες μαρτυρίες. Αυτό που διαβάζουμε στο ρεπορτάζ της Αυγής είναι ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ αφού για το έντυπο του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι όλοι «διαδηλωτές» δηλαδή τουλάχιστον σύμμαχοι του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί που σπάνε τις βιτρίνες των καταστημάτων και αυτοί που σπάνε τις βιτρίνες των τραπεζών και αυτοί που βάζουν φωτιά και τις καίνε. Πουθενά στο ρεπορτάζ δεν αποδοκιμάζονται αυτοί που έκαψαν τη Μαρφίν και μαζί της έκαψαν ζωντανούς 3 εργαζόμενους.

Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του δεν διευκρινίζει ποιους θεωρεί «υπεύθυνους» του «τραγικού θανάτου» : «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ειλικρινή και βαθιά του θλίψη για τον τραγικό θάνατο των τριών εργαζομένων τραπεζοϋπαλλήλων, αλλά και την απερίφραστη καταδίκη του απέναντι σε αυτούς που ευθύνονται για τον άδικο χαμό τους και απαιτεί την πλήρη διαλεύκανση των γεγονότων».

Το δε ψευτοΚΚΕ καταδικάζει παρεπιμπτόντως «τον τραγικό θάνατο» όπως «όλοι μας»…:

Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς τους δεν μιλάει για δολοφονία και δεν βάζει σαν πρώτο αίτημα τη σύλληψη των δολοφόνων.

Και όμως όλοι τους μαζί κομπάζουν για τα περιφρουρημένα μπλοκ τους και τα παπούτσια τους που δεν λερώθηκαν από τη βενζίνη όταν περνούσαν αδιάφορα δίπλα από ανθρώπους που καίγονταν.

Αλλά πιο εύγλωττες και γεμάτες ζωντανή αλήθεια είναι οι μαρτυρίες των ίδιων των εργαζόμενων της Μαρφίν που τις κρύβουν επιμελώς τα δύο κόμματα μιλώντας προκλητικά για «νεκροσυλία» όπως κάποτε μίλαγαν για «τρομολαγνεία» ενάντια στις καταγγελίες της 17νοεμβρίτικης βίας. Στην εφημερίδα Αποκαλύψεις μιλούν δύο από τους 26 εργαζόμενους της Μαρφίν που βρίσκονταν μέσα στην Τράπεζα. Ο τραυματίας Σωτήρης Μπαμπατζίκης περιγράφει: «Όλα γίνανε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μου φαινόταν σαν εφιάλτης. Το κτίριο είχε περικυκλωθεί από πλήθος διαδηλωτών. Ήμασταν στο ισόγειο όταν αρχίσανε να μας πετάνε μολότοφ. Πανικόβλητος ανέβηκα στον τρίτο όροφο. Έξω από τα παράθυρα βλέπαμε οργισμένους κουκουλοφόρους να μας κάνουνε χειρονομίες και να μας βρίζουν. Ασφυκτιούσαμε από τους καπνούς. Εκεί, χωρίς να το σκεφτώ αποφάσισα να πηδήξω στη διπλανή ταράτσα από το παράθυρο. Το πάτωμα ήταν τσίγκινο και στην προσγείωση χτύπησα. Άφησα πίσω μου τη Βιβή Ζούλια, η οποία δυστυχώς δεν με ακολούθησε. Δυστυχώς…». Μία άλλη εργαζόμενη η Γιώτα Βασιλάκου περιγράφει: «Οι μολότοφ έπεφταν βροχή. Το κτίριο καιγόταν. Βγήκαμε στο μπαλκόνι και κουκουλοφόροι άρχισαν να μας πετάνε πέτρες. Μας έβριζαν και μας έκαναν κ…δάχτυλο. Ξέρεις τι μας φώναζαν; Έτσι ρε, να καείτε ζωντανοί!...».

Σε άρθρο της Αυγής της 7/5/2010 που το υπογράφει κάποιος Γιώργος Ντούνιας αναφέρεται ότι πρέπει οι αρχές να διερευνήσουν το «περιστατικό» σαν κλασσικό (!!!) «θανατηφόρο εργατικό ατύχημα» με πολλαπλά θύματα, σαν απάντηση σε όσους πάνε να «αποκαλύψουν τις κουκούλες των «ανεγκέφαλων μπαχαλάκηδων» ή των «βαλτών προβοκατόρων» που είχαν στόχο υπαλλήλους που δεν απεργούσαν», ενώ θα έπρεπε να ψάξουν πρώτα «ποιος, με πράξεις ή παραλείψεις, τους «εξέθεσε σε θανάσιμο κίνδυνο»… Πρόκειται για μία δολοφονική θέση που θεωρεί δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα που δεν απεργεί όταν το καθεστώς αποφασίζει τις πραξικοπηματικές ψευτοαπεργίες του γίνεται αυτόματα «στόχος». Αν κάποιοι πεθάνουν θα φταίει η εργοδοσία που τους «εξέθεσε σε θανάσιμο κίνδυνο», δηλαδή προφανώς δεν τους υποχρέωσε να απεργήσουν.

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των εργαζομένων της Μαρφίν - και άλλες που αναφέρονται στην ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ για τη δολοφονία- σε συνδυασμό με τον εξωραϊσμό και την πλήρη αθώωση των δολοφόνων από την Αυγή μαζί με την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μιλάει για δολοφονία αποδεικνύει ότι ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει πολιτικά τους δολοφόνους.

Στην ουσία τους καλύπτουν όλα τα όργανα, πολιτικά και συνδικαλιστικά που ελέγχει ο σοσιαλφασισμός. Είναι εδώ χαρακτηριστικά κτηνώδης υπερασπιστική των δολοφόνων η θέση της ηγεσίας της ΟΤΟΕ, δηλαδή του συνδικαλιστικού όργανου των τραπεζο-υπαλλήλων που ρίχνει το φταίξιμο στην εργοδοσία επειδή εκθέτει σε «κίνδυνο» τους μη απεργούντες εργαζόμενους και απευθύνει …αυστηρή σύσταση στους εργοδότες (!): Να έχουν την «αναγκαία ευαισθησία» και να δίνουν «εντολή» (!!!) στον εργαζόμενο να απεργήσει. Το σχετικό κομμάτι της ανακοίνωσης της φασιστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας των δολοφονημένων όπως δημοσιεύεται στο ίδιο φύλλο της Αυγής έχει ως εξής: «η διοίκηση της τράπεζας δεν διέθετε ούτε την απαραίτητη προνοητικότητα, αλλά ούτε και την αναγκαία ευαισθησία να δώσει εντολή στους εργαζομένους του συγκεκριμένου καταστήματός της να μην εργασθούν σε μια ημέρα γενικής απεργίας» (!!!).

Το θράσος τους είναι ασύλληπτο. Οι συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ, που απεργούν υποτίθεται εναντίον του κεφάλαιου, ζητούν από τα αφεντικά τους, τους ιδιοκτήτες των τραπεζών, να συνεργαστούν μαζί τους εναντίον εκείνων των συναδέλφων τους τραπεζοϋπαλλήλων που δεν συμμορφώνονται στο κάλεσμά τους για απεργία και να τους δώσουν εντολή να απεργήσουν!!! Για όποιον δεν είναι τυφλός αυτή η φράση λέει τα πάντα. Το συνδικάτο της ΟΤΟΕ καθώς και άλλα κεντρικά συνδικάτα είναι μια νέα κρυφή εργοδοσία δίπλα στην ανοιχτή κλασική εργοδοσία. Η διαφορά της νέας κρυφής εργοδοσίας από την ανοιχτή κλασική είναι ότι η πρώτη φτάνει και στο να δολοφονεί ή στο να συνεργεί στη δολοφονία όσων δεν την υπακούουν.

Έτσι θεωρούν οι σοσιαλφασίστες και κάθε φασίστας τους εργαζόμενους : σα δούλους που οφείλουν να υπακούουν στις εντολές τους, τις εντολές που δίνουν οι δολοφόνοι με τις μολότοφ, τις εντολές που σύμφωνα με αυτούς θα έπρεπε να δίνει ο εργοδότης, ή τις εντολές που δίνει πράγματι ο εργοδότης όταν οι εργαζόμενοι προσπαθούν να ασκήσουν ουσιαστικά συνδικαλιστικά τους δικαιώματα και τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ τους πουλάνε σε συνεργασία με την εργοδοσία (δες Παπαστράτο-Φίλιπ Μόρις), ή τις εντολές που δίνουν τα τάγματα εφόδου του ΠΑΜΕ. Θα έρθει σύντομα ο καιρός που θα συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί ότι οι εργάτες και οι εργαζόμενοι δεν θα φοβηθούν ακόμα και να χύσουν το αίμα τους αν χρειαστεί για να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια τους στο δρόμο που θα τους δείχνει το πραγματικό ταξικό τους συμφέρον και μόνο αυτό, όπως το έχουν κάνει χιλιάδες φορές, ενάντια σε κάθε καταπιεστή και εκμεταλλευτή τους.

Ο λαός αυτής της χώρας έχει και τη θέληση και τη δύναμη να ζητήσει δικαίωση για τους νεκρούς εργαζόμενους της Μαρφίν και για κάθε θύμα της σοσιαλφασιστικής βίας. Μόνο που αυτό θα χρειαστεί κάποιο χρόνο ακόμα γιατί είναι άλλο πράγμα να σκοτώνει η κλασική εργοδοσία και η κλασική αστυνομία και άλλο να σκοτώνει η νέα κρυφή κρατικοφασιστική εργοδοσία και η νέα παρακρατική αστυνομία που είναι τα αναρχοναζιστικά (αναρχικά στη μορφή και ναζιστικά στην ουσία τους) και σοσιαλφασιστικά τάγματα εφόδου υπό την προστασία του ΣΥΝ. Πάντως η διαδικασία της αποκάλυψης ξεκίνησε. Ποτέ ως τώρα δολοφονική επίθεση του σοσιαλφασισμού δεν συγκίνησε τόσο το λαό, ποτέ τόσα πολλά λουλούδια δεν αφέθηκαν με τρυφερότητα στο σημείο του μαρτυρίου των θυμάτων του, ποτέ δεν εκδηλώθηκε τόση οργή με τόση τόλμη από το λαό ενάντια στους ψεύτικους φίλους του. Αυτή η τόλμη εκφράστηκε στις πολλές για πρώτη φορά μαρτυρίες κατά του δολοφονικού μπλοκ που πέρασε βρίζοντας τους ανθρώπους που καίγονταν ή έστω παρήλασε αδιάφορα δίπλα τους.

Αυτή η οργή συσσωρεύεται. Προς το παρόν προσπαθεί να την δρέψει πολιτικά η πιο αποκρουστική πλευρά του ίδιου δολοφονικού καθεστώτος οι ναζι- χρυσαυγίτες.