Ο Κωνσταντόπουλος πρόεδρος στον ΠΑΟ: Οι επιβιώσαντες  του μεγάλου ντόπιου κεφάλαιου αναζητούν προστασία στους σοσιαλφασίστες

Συνεχίζεται το βρώμικο παιχνίδι του ΣΥΝ με τον ΠΑΟ για το γήπεδο

Παγωμάρα ήταν η λέξη που επικράτησε σε όλη σχεδόν την αρθρογραφία για να περιγράψει την εντύπωση που προκάλεσε ο διορισμός του Κωνσταντόπουλου στην προεδρία του Παναθηναϊκού. Την προεδρία μίας ποδοσφαιρικής ομάδας δεν την πήρε ο Κωνσταντόπουλος λόγω της αγάπης ή της ενασχόλησης του με το ποδόσφαιρο. Όλοι ξέρουν και το λένε ότι είναι ένας άσχετος σε αυτό το χώρο. Στην περίπτωση του Κωνσταντόπουλου οι αστοί μη καθεστωτικοί ιδιοκτήτες της ομάδας θεώρησαν σκόπιμο να εγκαταστήσουν στην προεδρία ένα στέλεχος του σοσιαλφασισμού για να κάνει το μεσολαβητή με το καθεστώς ώστε να μπορέσει η ομάδα να έχει γήπεδο, πρωταθλήματα, κύπελλα και ευχαριστημένους οπαδούς.

Ταυτόχρονα θέλησαν με αυτό τον τρόπο να αποφύγουν την επιθετική εξαγορά από τον ολιγάρχη Βγενόπουλο που έγινε πειστικός στους οπαδούς όταν τους υποσχόταν όλα τα πιο πάνω κραδαίνοντας την επιτυχία της κατάκτησης πρωταθλήματος και κυπέλλου επί προεδρίας του δικού του εφοπλιστή Πατέρα. Βέβαια δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν ότι Κωνσταντόπουλος και Βγενόπουλος είναι τμήμα του ίδιου καθεστώτος στο οποίο παρέδωσαν τόσο ευχαρίστως την εξουσία.

Ασφαλώς το καθεστώς υποδέχτηκε θετικά αυτή την εξέλιξη, ωστόσο δεν μπόρεσε να συγκρατήσει κάποια ειρωνικά σχόλια σε εφημερίδες και ραδιόφωνα. Γιατί είναι πράγματι γελοίο ένα κατεξοχήν κομματικό στέλεχος που είχε φιλοδοξίες να γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας, που δεν έχει σχέση με τον ποδοσφαιρικό χώρο, που δεν πάταγε ποτέ του πόδι σε κερκίδα και που υποτίθεται ότι προέρχεται από έναν αριστερό πολιτικό χώρο που παραδοσιακά ασκεί οξύτατη κριτική για το πώς χειραγωγούνται και αποχαυνώνονται οι οπαδικές μάζες μέσα από το ποδόσφαιρο, και που κατηγορούσε τους πολιτικούς του δικομματισμού για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής, να αναλαμβάνει τη διοίκηση μιας ποδοσφαιρικής σύγκρουσης στο ψηλότερο επίπεδο, δηλαδή να κανακεύει και να φανατίζει εξέδρες, να αποφασίζει για προπονητές και για μεταγραφές, και να διαπραγματεύεται για το αν θα αφήσει τον Σίλβα να φύγει και αν θα πάρει τον Μπουμσόνγκ. Αν δεν υπήρχε το καθεστωτικό πέπλο λογοκρισίας στα ΜΜΕ, σίγουρα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η γελοιοποίηση Κωνσταντόπουλου.

Ένα πολύ γλαφυρό στιγμιότυπο του Κωνσταντόπουλου ως προέδρου του ΠΑΟ ήταν στις πρώτες δηλώσεις του όταν χρησιμοποίησε δύο φορές τη λέξη «Συνασπισμός» αντί για Παναθηναϊκός. Ο ίδιος σχολίασε το μπλέξιμο του ως εξής: «Φάνηκε ότι προέρχομαι από την πολιτική γιατί πήγα να μιλήσω για το κόμμα που ήμουν αρχηγός δύο φορές. Είσαι ότι δηλώσεις λένε στην Ελλάδα. Δεν είναι σωστό. Είσαι ότι είσαι. Η πραγματικότητα μετράει. Είμαι φίλαθλος, με ενδιαφέρει ο αθλητισμός». Έτσι ο Κωνσταντόπουλος σε μία νύχτα μετατράπηκε από πολιτικός σε φίλαθλο.

Είναι όμως πολύ περισσότερο σημαντικό για το καθεστώς των ρωσόδουλων να καλύπτουν κενά εξουσίας παρά να κρατάνε στη ναφθαλίνη τον Κωνσταντόπουλο για να γίνει κάποτε πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκεί δεν χρειάζεται σήμερα γιατί αυτή τη θέση την έχει καταλάβει ο επίσης δικός τους Κ. Παπούλιας. Έχουμε γράψει πολλές φορές στη «Νέα Ανατολή» πως ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο ήταν πάντα ένας τομέας στον οποίο το καθεστώς επιδίωκε να κυριαρχήσει για να μπορεί να ελέγχει πολιτικά τη μεγάλη μάζα των οπαδών. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε παρέδωσε τον Ολυμπιακό στον ανατολικό ολιγάρχη Κόκκαλη. Τώρα ο Κόκκαλης προσέλαβε σα χρηματοδότη τον Μαρινάκη παραμένει όμως πάντα πρόεδρος του Ολυμπιακού.

Το παράξενο λοιπόν δεν είναι πως αποδέχτηκε ο Κωνσταντόπουλος την προεδρία του ΠΑΟ, αλλά πως ο Βαρδινογιάννης έδωσε στον Κωνσταντόπουλο την προεδρία του ΠΑΟ.

Ο Βαρδινογιάννης σύρθηκε πίσω από το καθεστώς φέρνοντας τον Κωνσταντόπουλο στην προεδρία του ΠΑΟ μετά από το επίμονο καθεστωτικό σαμποτάζ στη διπλή ανάπλαση που περιλαμβάνει και το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τα διαρκή μπλόκα του ΣτΕ στο γήπεδο ήταν ένας βασικός παράγοντας της απομόνωσης της ιδιοκτησίας Βαρδινογιάννη από τους οπαδούς και της αντίστοιχης ισχυροποίησης του Βγενόπουλου ο οποίος με το 10% κατάφερε να ελέγξει την προεδρία μέσω Πατέρα. Όπως ακριβώς τον πολυμετοχικό ΠΑΟ, δηλαδή το άλμα του Βγενόπουλου σε αυτή την ομάδα, το είχε προκαλέσει η κυριαρχία του καθεστώτος Κόκκαλη στο ποδόσφαιρο που έδινε για δέκα συνεχόμενα χρόνια τίτλους μόνο στον Ολυμπιακό. Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μόλις ο Βαρδινογιάννης αποχώρησε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Παναθηναϊκού πριν από ένα χρόνο και έμεινε μόνος του ο Πατέρας να ελέγχει τη διοίκηση, ο Παναθηναϊκός πήρε και κύπελλο και πρωτάθλημα.

Αυτή η απόλυτη κυριαρχία του Πατέρα που άφησε εντελώς έξω τους Βαρδινογιάννηδες ήταν και μία από τις αιτίες της πρόσφατης σύγκρουσης Βαρδινογιάννη με Βγενόπουλο – Πατέρα. Σε αυτή τη σύγκρουση οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι στήριξαν τον Βαρδινογιάννη αφού φάνηκε ότι ο Βγενόπουλος ήθελε να είναι μοναδικός κυρίαρχος αθετώντας όλες τις υποσχέσεις που τους είχε δώσει. Οι Γιαννακόπουλοι μέσα από την εφημερίδα «ΠΡΑΣΙΝΗ» πέρασαν σε κατά μέτωπο επίθεση με τον Βγενόπουλο κατηγορώντας τον για ανάμειξη του σε σκάνδαλα στο Βατοπαίδι και στον ΟΤΕ.

Η αντιπαράθεση ξεκίνησε από τις αρχές του χρόνου και αφορούσε μεταξύ άλλων την προεδρία της Σούπερ Λίγκα. Οι Βγενόπουλος – Πατέρας υποστήριξαν έναν άνθρωπο του Κόκκαλη, τον Θ. Κανελλόπουλο πρωταγωνιστή στην κάλυψη της βίας της Ριζούπολης. Ο Βαρδινογιάννης έβαλε βέτο σε αυτή τη στήριξη και τάχθηκε κατά αυτής της υποψηφιότητας.

Ένα άλλο σημείο αντιπαράθεσης ήταν η εφαρμογή των πρακτικών Κόκκαλη στο ποδόσφαιρο από τον Πατέρα. Αυτό το αποκάλυψε ο ίδιος ο Πατέρας σε μία συνέντευξη του στο ραδιόφωνο Nova Sport. Σε αυτή τη συνέντευξη διάβασε απόσπασμα επιστολής που έστειλε στο Βαρδινογιάννη το οποίο είχε ως εξής: «Όταν μετά από 10 χρόνια που ηγείσαι του Παναθηναϊκού δεν γνωρίζεις κανέναν στην ΕΠΟ, στην ΚΕΔ στη διαιτησία γιατί είναι έξω από τη φιλοσοφία και τη λογική σου, τότε, δεν ασχολείσαι με τον Παναθηναϊκό. Όταν ασελγούν πάνω στην ομάδα σου επί δέκα χρόνια και είσαι απλά θεατής και ανήμπορος να κρατήσεις τις ισορροπίες γιατί είναι πέρα από τη φιλοσοφία σου όπως αναφέρεις στην επιστολή σου, τότε μην ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο». Δηλαδή, ο Πατέρας έμμεσα αλλά με σαφήνεια υιοθετεί το κυνικό, φασιστικό και σιχαμερό δόγμα ότι το ποδόσφαιρο δεν παίζεται μόνο στο γήπεδο αλλά και έξω από αυτό, ότι τα παιχνίδια κερδίζονται και μέσα και έξω από το γήπεδο, ότι το θέμα δεν είναι να καταγγέλλεις την «παράγκα» αλλά να έχεις καλές σχέσεις με την «παράγκα», και να «κρατήσεις τις ισορροπίες» δηλώσεις στις οποίες κανένας απολύτως δεν αντέδρασε.

Βασικό σημείο της σύγκρουσης ήταν και το οικονομικό και συγκεκριμένα ένα μεγάλο έλλειμμα που εμφανίστηκε κατά τη διοίκηση του Πατέρα και για το οποίο ο Βαρδινογιάννης κατηγόρησε τον Πατέρα ότι προέρχεται από κακοδιαχείριση.

Επειδή η στάση του Βαρδινογιάννη ήταν σκληρή, ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε ο Πατέρας να μείνει άλλο στην προεδρία και αποχώρησε. Ο Βγενόπουλος κατέφυγε τότε στον εκβιασμό ότι δεν θα συμμετέχουν οι Βγενόπουλος-Πατέρας στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου που θα γινόταν για την κάλυψη του ελλείμματος και ενόψει της κατασκευής του γηπέδου. Η πλευρά Βγενόπουλου – Πατέρα επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι δεν μπορούν αυτοί να βάζουν χρήματα και άλλοι να κάνουν κουμάντο (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αποτελούν τη μειοψηφία των μετόχων!). Σε αυτό το σημείο ο Βαρδινογιάννης απεύθυνε πρόσκληση στους μετόχους να εξαγοράσουν το πακέτο των μετοχών του. Εκεί ο Βγενόπουλος ενώ στην αρχή εμφανίστηκε σαν αγοραστής στη συνέχεια υπαναχώρησε όταν ο Βαρδινογιάννης πρότεινε ένα ψηλό τίμημα στη βάση της αποτίμησης ενός διεθνούς οίκου. Ενώ ο Βγενόπουλος διαμαρτυρήθηκε για την αποτίμηση δεν πρότεινε κανένα τίμημα! Επιπλέον ζήτησε στην πώληση να συμπεριληφθούν και οι εγκαταστάσεις της Παιανίας που δεν τις έδινε ο Βαρδινογιάννης.

Αφού η υπόθεση της εξαγοράς ματαιώθηκε για Βγενόπουλο, έμενε πάντα εκκρεμές το θέμα της προεδρίας. Σε αυτό το σημείο σημαντικό ρόλο έπαιξε η άρνηση των πάντα αμφιταλαντευόμενων αδελφών Γιαννακόπουλου να αναλάβουν την προεδρία σε μία στιγμή που κάτι τέτοιο θα σήμαινε κήρυξη πολέμου σε Βγενόπουλο – Πατέρα και πλήρη σύμπλευση με Βαρδινογιάννη. Ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης δεν υπήρχε περίπτωση να αναλάβει την προεδρία αφού ήταν απομονωμένος μέσα στους οπαδούς. Έτσι έμεινε ο Βαρδινογιάννης έκθετος στους εκβιασμούς Βγενόπουλου.

Σε αυτή τη στιγμή εμφανίστηκε το φως Κωνσταντόπουλου στον ορίζοντα! Ο Βαρδινογιάννης κάλεσε τον Κωνσταντόπουλο στην προεδρία σαν αντι-Βγενόπουλο, αφού είναι συνήγορος του Τσίπρα στην αγωγή που του έχει κάνει ο Βγενόπουλος, σαν «αδιάφθορο» που θα αντιμετωπίσει το καθεστώς Κόκκαλη και σαν τον πολιτικό που μπορεί να προχωρήσει την κατασκευή του γηπέδου λόγω των καλών σχέσεων του με την επίσης συνασπισμαία Μπιρμπίλη...!!! Η Μπιρμπίλη έχει μπλοκάρει το νέο γήπεδο με ρύθμιση της σύμφωνα με την οποία έπρεπε πρώτα ο Παναθηναϊκός να κατεδαφίσει το γήπεδο της Αλεξάνδρας και μετά να ξεκινήσει η κατασκευή του γηπέδου του Βοτανικού. Αυτό δεν το δέχεται σε καμία περίπτωση ο Παναθηναϊκός τρέμοντας ένα πιθανό νέο μπλόκο του ΣτΕ με το ξεκίνημα των εργασιών της κατασκευής του νέου γηπέδου.

Πρόκειται για την απόλυτη πολιτική παρακμή και τύφλα μίας πολιτικά αδύναμης ντόπιας αστικής τάξης που τελικά καλεί τον ίδιο τον εχθρό της σε συμμαχία ενάντια σε μια άλλη μορφή του! Πόσο αντι-Βγενόπουλος είναι ο Κωνσταντόπουλος φάνηκε από το πώς σιώπησε όπως όλοι οι υπόλοιποι σε όλη τη διάρκεια της σκοτεινής και απότομης γιγάντωσης του Mr. Mig. Το πόσο αντι-Κόκκαλης είναι φάνηκε από το πώς κάλυψε όπως όλοι οι υπόλοιποι τον Κόκκαλη όταν αυτός διώχθηκε από τον Παπαγγελόπουλο για κατασκοπεία, από το πως καλύπτει ακόμα, όπως όλοι οι υπόλοιποι, τον Κόκκαλη όταν μιλάνε για σκάνδαλο Siemens και όχι για σκάνδαλο Siemens – Ιντρακόμ και από το πώς επέτρεψε, όπως όλοι οι υπόλοιποι, να αντρωθεί επί δέκα χρόνια το καθεστώς Κόκκαλη στο ποδόσφαιρο. Το ότι είναι φίλος της Μπιρμπίλη κανείς δεν το αμφισβητεί όπως και το ότι στήριξε ολόπλευρα τον πόλεμο που έκανε το κόμμα του κατά του Βωβού, των εργαζομένων στην κατασκευή του εμπορικού κέντρου και του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Κι όμως ο Βαρδινογιάννης έτοιμος για κάθε επαίσχυντο συμβιβασμό με το σοσιαλφασισμό για να διασώσει τα κεφάλαια του δίνει σήμερα σε αυτόν την προεδρία χρίζοντας τον «σωτήρα» του Παναθηναϊκού. Με τον ίδιο τρόπο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με το γιο Κόκκαλη, δίνοντας την ψήφο του για να γίνει αυτός ο πρώτος πρόεδρος της Σούπερ Λίγκα. Όπως ακριβώς συνεργάζεται και με τον επιχειρηματία της νέας ολιγαρχίας Μυτιληναίο στη μεταφορά φυσικού αερίου. Η φύση αυτής της αστικής τάξης είναι να υποκύπτει διαρκώς στο σοσιαλφασισμό, να συνεργάζεται μαζί του και να του ανοίγει το δρόμο.

Ο Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ και έμπειρος σε όλες τις παρασκηνιακές διεργασίες, τώρα θα μεγαλουργήσει έχοντας μάλιστα και τη συνεργασία της φίλης του Μπιρμπίλη. Ο «αδιάφθορος» όποτε κληθεί να στραφεί κατά των Μαρινάκη/ Κόκκαλη ή του Βγενόπουλου θα λέει ότι δεν μπορεί να πάρει την πλευρά του ενός ή του άλλου επιχειρηματία και ότι στοχεύει στην ενότητα. Έτσι θα υπονομεύει διαρκώς την πλευρά Βαρδινογιάννη σα φίλος και θα στήνει διαρκώς γέφυρες με το Βγενόπουλο. Ο Κωνσταντόπουλος θα ακούει διαρκώς τι λένε τάχα οι οπαδοί, τι θέλει ο λαός που θα θέλει ενότητα και η ενότητα αυτή θα απαιτεί τελικά όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις του Βαρδινογιάννη απέναντι στον Βγενόπουλο. Ήδη οι πρώτες του δηλώσεις ήταν: «Με ενδιαφέρει η συλλογικότητα και η ενότητα. Κανένας δεν περισσεύει στον Παναθηναϊκό. Η ενότητα είναι απαραίτητη».

Από την άλλη όποτε κληθεί να αντιπαρατεθεί με την Μπιρμπίλη για το γήπεδο θα λέει ότι κατανοεί τις θέσεις της υπουργού παρόλο που διαφωνεί και ότι μέσα από το διάλογο με όλες τις πλευρές θα μπορέσει να βρεθεί λύση, και η λύση θα βρεθεί όταν θα γίνει το Μαρφίν γήπεδο που θα χτίσει ο Μπόμπολας ο οποίος έχει ήδη αναλάβει την εργολαβία.

Είχαμε γράψει στην αφίσα μας για το θέμα του γηπέδου με ημερομηνία 09/02/2009 και τίτλο «ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣτΕ ΜΕ ΠΑΟ- ΒΩΒΟ»  μας: «Ο Βγενόπουλος επιχειρεί να ελέγξει τον Παναθηναϊκό οικονομικά αφού πρώτα τον έλεγξε σε αρκετό βαθμό «πολιτικά-οπαδικά» χάρη στη συμμαχία του με τον κεφαλαιικά αδύναμο Γιαννακόπουλο. Προϋπόθεση για τον «πολιτικό» έλεγχο μεγάλων ομάδων όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ είναι οι ποδοσφαιρικές ήττες τους με τις οποίες η απογοητευμένη εξέδρα στρέφεται εύκολα εναντίον των παλιών ιδιοκτητών και αναζητά νέους «νικητές». Τέτοιες ήττες διευκολύνονται από το διαιτητικό και τρομοκρατικό ποδοσφαιρικό καθεστώς Κόκκαλη και από την ανυπαρξία ενός γηπέδου- έδρας της ομάδας. Αλλά το κράτος δεν μπορούσε επ’ άπειρω να αρνείται ένα γήπεδο στον ΠΑΟ αψηφώντας τη δικαιολογημένη πίεση των οπαδών του και έτσι ψηφίστηκε η διπλή ανάπλαση για την κατασκευή του γηπέδου στο Βοτανικό. Ο ΣΥΝ στην αρχή χτύπησε την κατασκευή του γηπέδου μετωπικά, όπως και το άλλο ρωσόδουλο κόμμα, το ψευτοΚΚΕ (που δουλεύει στην εξέδρα με την Κανέλλη). Όμως μετά την είσοδο του Βγενόπουλου στον ΠΑΟ ο ΣΥΝ εκπόνησε ένα πιο σύνθετο σχέδιο διάσπασης και εκβιασμών με το οποίο ο πρώτος θα μπορούσε να γίνει ιδιοκτήτης της ομάδας. Ο ΣΥΝ λοιπόν πέρασε από το ΣτΕ μια κατ’ αρχήν απόφαση να σταματήσει το εμπορικό κέντρο του Βωβού ο οποίος σε αντάλλαγμα για το δικαίωμα του να χτίσει το κτίριο έχει δώσει στο Δήμο το έδαφος όπου κάθεται το γήπεδο. Έτσι αφού αυτό το δικαίωμα του αφαιρέθηκε αυτός θα μπορούσε να ματαιώσει την κατασκευή του γηπέδου. Αλλά ο ΣΥΝ δεν πέρασε από το ΣτΕ μια σκέτα αρνητική απόφαση που θα ένωνε τον κόσμο του ΠΑΟ και τους εργάτες του εργοταξίου εναντίον του, αλλά μια τερατώδη απόφαση που έλεγε ότι ο μεν Βωβός δεν μπορεί να χτίσει το εμπορικό κέντρο αλλά ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτίσει το γήπεδο! Έτσι ο ΣΥΝ, κραδαίνοντας την απόφαση του ΣτΕ, κάλεσε τον ΠΑΟ να κτίσει το γήπεδο και να συγκρουστεί με το Βωβό. (Όμως διατήρησε σαν απειλή τις προσφυγές των «πολιτών» του στο ΣτΕ κατά του γηπέδου). Αμέσως τη θέση αυτή του ΣΥΝ την πρόβαλε στην ΠΑΕ ο Βγενόπουλος, ενώ οι Πατέρας και Γιαννακόπουλος έβαλαν φρένο στις κινητοποιήσεις των οπαδών του ΠΑΟ κατά ΣΥΝ και ΣτΕ και πέρασαν τη θέση «όχι στα επιχειρηματικά συμφέροντα» που σημαίνει «όχι στο Βωβό». Οι Βαρδινογιάννηδες αποδέχτηκαν την πρόταση Βγενόπουλου ενώ ο ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιάς δέχτηκε να βγει άδεια για το γήπεδο χωρίς να έχουν τηρηθεί οι νόμιμες υποχρεώσεις του κράτους προς το Βωβό. Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ διαμήνυε στο Βωβό ότι αν κάτσει φρόνιμος ως τη νέα συνεδρίαση του ΣτΕ ίσως του επιτραπεί ένα μικρότερο εμπορικό κέντρο. Μόνο έτσι εξηγείται ότι αυτός έπνιξε τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργατών του εργοταξίου του. Τελευταίος υπέκυψε ο Κακλαμάνης εναντίον του οποίου ο ΣΥΝ εξαπέλυε το αντιλαϊκό του κίνημα ενάντια στο πάρκινγκ στην Κυψέλη. Έτσι όλοι τους ποδοπάτησαν και το νόμο και τις μαχητικές διαθέσεις των εργατών και των φιλάθλων ενώ ο Βαρδινογιάννης σύρθηκε στα γραφεία του ΣΥΝ μετατρέποντας το μικρό αυτό τραμπούκικο κόμμα σε ύψιστο νομοθέτη και τον Τσίπρα σε πρωθυπουργό. Αυτή είναι η δίχως χαρακτήρα και δίχως δημοκρατική παράδοση ελληνική μεγαλοαστική τάξη. Από δω και μπρος όλοι τους θα είναι όμηροι των ραδιουργιών του ΣΥΝ που λειτουργεί σαν εκβιαστής για λογαριασμό όλου του ανατολικού μπλοκ. Ο άμεσος στόχος του ΣΥΝ είναι να αρχίσει να χτίζεται το γήπεδο – που όχι τυχαία έχει κατασκευαστή τον Μπόμπολα - πάνω σε μια νομικά κινούμενη άμμο που την οικοδομησιμότητα της θα κρατάει στα χέρια του «απ’ έξω» ο ΣΥΝ και «από μέσα» ο Βγενόπουλος».

Αυτή η ανάλυση δικαιώνεται τώρα πλήρως. Τώρα ο Βαρδινογιάννης έκανε ένα βήμα παραπέρα. Μετέτρεψε τον Κωνσταντόπουλο σε πρόεδρο του ΠΑΟ.

Αυτά είναι τα σχέδια του καθεστώτος. Ωστόσο στα μεγάλα του άλματα το καθεστώς πέφτει πάντα έξω στον παράγοντα του λαού. Είναι δύσκολο οι Παναθηναϊκοί να αποδεχτούν τον Κωνσταντόπουλο στην προεδρία. Ήδη η Αυγή σχολιάζει πως υπήρξαν αντιδράσεις από τους οπαδούς για αυτή την επιλογή του Βαρδινογιάννη. Ο λαός δεν μπορεί παρά να γίνεται όλο και περισσότερο δύσπιστος με όλες τις κωλοτούμπες που κάνει ο σοσιαλφασισμός για να επιβάλει μία πουτινικού τύπου δικτατορία στην Ελλάδα μέσα από τον καθεστωτικό έλεγχο σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το καλό δηλαδή που θα βγει από αυτήν την υπόθεση είναι ότι σε αντιστάθμισμα της ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής ζωής, οι συχνά καθυστερημένες πολιτικά οπαδικές μάζες θα πολιτικοποίηθούν μέσα από το ποδόσφαιρο.