ΤΥΧΗ ΣΑΝΤΑΜ ΚΑΙ ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑΣΕΝΚΟ
Τελικά το Κρεμλίνο, παρά την πολυεισοδιστική τακτική του, έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με τους εθνικοφασίστες κρατικο-καπιταλιστές ηγέτες του Τρίτου Κόσμου. Ενώ ως ένα βαθμό, λόγω του κοινού τους μίσους για την πολιτική δημοκρατία αλλά και λόγω του χαϊδέματος του κάθε σωβινισμού από τη Μόσχα, στην αρχή τα βρίσκουν, στη συνέχεια ο σωβινισμός γίνεται τροχοπέδη για τους νέους τσάρους.
Σε πρόσφατο διάγγελμά του σε πανεθνικό κρατικό τηλεοπτικό σταθμό (!) ο Ρώσος Πρόεδρος Μεντβέντεφ επιτέθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα στον εθνικιστή δικτάτορα της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, με το αιτιολογικό ότι φιμώνει την αντιπολίτευση, δολοφονεί και απάγει δημοσιογράφους και ότι στήριξε τον πρώην δήμαρχο της Μόσχας Λουζκόφ στη διαμάχη του με τους Πούτιν-Μεντβέντεφ.
Όχι μόνο, αλλά άκουσον άκουσον τον κατηγόρησε που δεν αναγνώρισε τα κατεχόμενα από τη Ρωσία εδάφη της Γεωργίας (Αμπχαζία και Ν. Οσσετία) σαν ανεξάρτητα κράτη!!
Φυσικά τα όσα είπε ο Μεντβέντεφ για το εσωτερικό καθεστώς της Λευκορωσίας δεν είναι ψέματα. Μόνο που ο σοσιαλιμπεριαλιστής επαγγελματίας ψεύτης «ξέχασε» να μας ενημερώσει ποιος υπέθαλπε το καθεστώς Λουκασένκο σε αυτές του τις αθλιότητες, τόσα χρόνια που αυτό στεκόταν απέναντι από κάθε δημοκρατισμό και είχε αντιευρωπαϊκή γραμμή.
Όλα τα στραβά του Λουκασένκο τα θυμήθηκαν οι καγκεμπίτες της Μόσχας όταν ο Λουκασένκο μαλάκωσε τη στάση του απέναντι στην ΕΕ, λόγω των ενεργειακών εκβιασμών που του έκανε η πουτινική κρατικοφασιστική αστική τάξη της Ρωσίας. Πρόσφατα ο Λουκασένκο ταξίδεψε στη Λιθουανία, χώρα μέλος της Ε.Ε. σαν απτή απόδειξη ότι πλέον του επιτρέπεται να πατήσει σε ευρωενωσιακό έδαφος, ενώ βρέθηκε και στο Βατικανό για συνομιλίες με τον Πάπα.
Αυτό που έδωσε τη χαριστική βολή στη σχέση Κρεμλίνου - Λουκασένκο είναι η συμμαχία του τελευταίου με τον αστοφιλελεύθερο Ρώσο ολιγάρχη Μπόρις Μπερεζόφσκι, κόκκινο πανί για το Κρεμλίνο.
Δεν αποκλείεται να γίνει στη Λευκορωσία, λοιπόν, το ίδιο που έγινε στη Ρουμανία το 1989, στη Γιουγκοσλαβία το 2000, στο Αφγανιστάν το 2001 ή στο Ιράκ το 2003. Δηλαδή ένα μέτωπο της μυωπικά ηλίθιας ιμπεριαλιστικής Δύσης σε συμμαχία με τη Ρωσία κατά ενός εθνικιστή μη ρωσόδουλου αντιδραστικού (Τσαουσέσκου, Μιλόσεβιτς, ηγεσία Ταλιμπάν, Σαντάμ Χουσεϊν) και στη συνέχεια αστοδημοκρατία στη μορφή και ρώσικος ή ρωσόφιλος φασισμός στην ουσία (Ιλιέσκου, Κοστούνιτσα – Ντράσκοβιτς, Καρζάι, Μαλίκι).
Μεγάλη σημασία έχει τόσο το τι στάση θα κρατήσει η ευρωπαιόφιλη δημοκρατική αντιπολίτευση μέσα στη Λευκορωσία, που πράγματι έχει δώσει μεγάλες μάχες κατά του φασισμού του Λουκασένκο, αλλά κινδυνεύει πια να βρεθεί με ηγέτη της κανέναν «φιλελεύθερο δημοκράτη» υπάλληλο του Πούτιν, μετά την ανοιχτή στήριξη που της πρόσφερε ο Μεντβέντεφ. Ακόμη πιο μεγάλη σημασία έχει το τι συμμαχίες θα κάνει ο Λουκασένκο και με την αντιπολίτευσή του, που δεν ήταν καθόλου ρωσόφιλη μέχρι σήμερα αλλά και με την ίδια την Ευρώπη σαν ΕΕ.
Ήδη και μες στην ΕΕ συγκρούεται η γραμμή που ζητά τη συνέχιση της απομόνωσης της Λευκορωσίας, που πια θα την κρατάνε ταμπούρι οι φιλορώσοι μες στις αστικές τάξεις και η γραμμή του εκδημοκρατισμού της Λευκορωσίας χωρίς σύγκρουση με το Λουκασένκο αλλά δια της γνωριμίας και όσμωσης της Λευκορωσίας με το αστοδημοκρατικό κεκτημένο της ΕΕ. Στο διάστημα αυτό οι παγκόσμιοι κνίτες δεν θα βγουν σαν αντι-λευκορώσοι, αλλά αντίθετα σαν υπερασπιστές του Λουκασένκο. Αυτό για να μαζέψουν δίπλα τους και δίπλα στο Κρεμλίνο τα υπολείματα της εξουσίας του Λουκασένκο. Δηλαδή θα κάνουν τη γνωστή αλάνθαστη συνταγή «σκούπα-φαράσι» σύμφωνα με την οποία η Δύση αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την πτώση του όποιου εθνικιστή δικτάτορα οπότε ο εθνικιστής ο ίδιος και τα υπολείμματά του πάνε με τους αντιδυτικούς μέσα στο Κρεμλίνο και έξω από αυτό. Γι’ αυτό την επίθεση στον Λουκασένκο δεν την ανέλαβε ο ανοιχτά αντιδυτικός φασίστας Πουτιν αλλά ο δήθεν δυτικόφιλος Μεντβέντεφ.
Σε κάθε περίπτωση, η μοίρα του καθεστώτος Λουκασένκο επαφίεται στα χέρια του λευκορώσικου λαού. Κανένας ιμπεριαλιστής, και ακόμα περισσότερο κανένας μεγαλορώσος σοσιαλιμπεριαλιστής δεν πρέπει να απλώσει τα βρώμικα χέρια του πάνω στη Λευκορωσία. Κάθε τίμια και δημοκρατική κριτική και πολεμική στο Λουκασένκο πρέπει πια να διαχωρίζει εξ αρχής τον εαυτό της από τη νέα ρώσικη ψευτοδημοκρατική προσπάθεια να γίνει αυτή η πολύπαθη από τον παλιό χιτλερικό ναζισμό χώρα προτεκτοράτο του σύγχρονου ναζιστικού σοσιαλιμπεριαλισμού.