ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ:
H ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Το κείμενο «διαβούλευσης» για το νόμο πλαίσιο δόθηκε αυτή τη φορά στη δημοσιότητα χωρίς να συνοδευτεί με τη γνωστή βία από το ακροδεξιό κίνημα «παιδείας». Μόνο ένα μικρό εθιμοτυπικό απόσπασμα των ταγμάτων εφόδου, βρισκόμενο εκτός της σημερινής καθεστωτικής γραμμής του «διαλόγου» και της «ειρηνικής» αντιμετώπισης των προβλημάτων, κινήθηκε προς τη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο σπάζοντας μερικά αυτοκίνητα γεγονός που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από τα ΜΜΕ. Το κίνημα «παιδείας» με τη φασιστική βία που εξαπέλυσε για την υπεράσπιση του χουντοφασιστικού άρθρου 16 και την κατάργηση στην πράξη του κουτσουρεμένου από τον Καραμανλή νόμου πλαίσιου της Γιαννάκου, δεν χρειάζεται πια να ενεργοποιηθεί. Άλλωστε παρά την νίκη του λόγω των μεθόδων του εκτέθηκε στο λαό και στην εκπαίδευση και απομονώθηκε πολιτικά.
Από τότε οι πολιτικοί καθοδηγητές του, οι νονοί της βίας, οι κύριοι της ΠΟΣΔΕΠ και όλων των κομματικών ηγεσιών, αυτοί οι αντιμεταρρυθμιστές οι μεταμφιεσμένοι σε μεταρρυθμιστές και σε οπαδούς του «ειρηνικού διαλόγου», προωθούν αθόρυβα και με την υποστήριξη των πρωθυπουργών τους Καραμανλή και Παπανδρέου το σαμποτάρισμα κάθε προοδευτικής μεταρρύθμισης στη μέση εκπαίδευση και στο πανεπιστήμιο. Οι πολιτικές θέσεις της «παλιάς» ΠΟΣΔΕΠ, υποστηρίκτριας της ανοιχτής βίας που απεργούσε σαν παράδειγμα όταν κατεδάφιζαν τα πανεπιστήμια τα φοιτητικά τάγματα εφόδου, είναι ίδιες με τις θέσεις της σημερινής «ειρηνικής» ΠΟΣΔΕΠ του «διαλόγου». Οι θέσεις της σημερινής ΠΟΣΔΕΠ είναι οι θέσεις της «Αριστεράς Σήμερα» (ΑΡ.ΣΗ) του ΣΥΝ που με τη σειρά τους δεν είναι παρά οι γνωστές πάγιες θέσεις του σοσιαλφασισμού του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ με την προσθήκη μιας λεκτικής καταδίκης της βίας που ακυρώνεται αμέσως με την ταυτόχρονη αναγνώριση του δίκιου των αιτημάτων του ακροδεξιού «κινήματος παιδείας». Αυτές τις θέσεις τις αποδέχεται ανοιχτά η ίδια η υπουργός παιδείας με την ευθεία αναφορά της στην ίδια την ΑΡ.ΣΗ.
Το κείμενο διαβούλευσης του νέου νόμου πλαίσιου αντί να χτυπάει και να ακυρώνει την εξουσία του εσωτερικού κατοχικού διακομματικού στρατού του σοσιαλφασισμού στα πανεπιστήμια και στην εκπαίδευση που έχει καταργήσει κάθε δημοκρατισμό στο εσωτερικό τους, την υποστηρίζει και την διευρύνει. Αυτός ο στρατός προωθεί το εκπαιδευτικό σαμποτάζ. Η διάλυση της εκπαίδευσης που οφείλεται σ’ αυτό το παρατεταμένο μορφωτικό σαμποτάζ, που είναι απλό συμπλήρωμα του ευρύτερου παραγωγικού σαμποτάζ των δύο-τριών τελευταίων δεκαετιών, αγνοείται από τη ρηχά φιλοευρωπαία και χωρίς οποιοδήποτε ανεξάρτητο πολιτικά χαρακτήρα υπουργό παιδείας που για να διασωθεί έχει καταντήσει όργανο του σοσιαλφασισμού. Αγνοείται επίσης στο κείμενο διαβούλευσης η απομόνωση της εκπαίδευσης από την παραγωγή και την κοινωνία, από την πράξη και τον πειραματισμό, από τη σύγχρονη επιστήμη και την τεχνολογία, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την υπονόμευση του επιστημονικού πνεύματος των μαζών, τη μείωση των σύγχρονων γνώσεων και δεξιοτήτων του λαού και, επομένως, και τη σχετική μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης. Το κείμενο επίσης αγνοεί το εκπαιδευτικό σαμποτάζ που φέρνει σε αναντιστοιχία την εργασία με τις σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις, που παρεμβάλλει δυσκολίες στην ένωση της εργασίας με τα μέσα της παραγωγής και που τελικά σαμποτάρει την παραγωγή και όλους γενικά τους υλικούς και πνευματικούς όρους της κοινωνικής ζωής. Στόχος του εκπαιδευτικού σαμποτάζ είναι να απομακρύνει εντελώς την Ελλάδα από τις επιστημονικοτεχνικά ανεπτυγμένες χώρες και να τη ρίξει σε μια κατάσταση μιζέριας και μειονεξίας ταυτόχρονα, μια κατάσταση ανημποριάς που θα είναι ιδανική για την υποδούλωσή της στον ανατολικό ρωσοκινέζικο στρατοκρατικό άξονα. Τελικά πρόκειται για ένα κείμενο που πατάει ακριβώς στη γραμμή του σαμποταρίσματος της εκπαίδευσης του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ με μεγάλες δόσεις εξαπάτησης της εκπαίδευσης και του λαού στην οποία είναι άσσος ο προβοκάτορας ρωσόδουλος πρωθυπουργός.

Η παράδοση των εισαγωγικών εξετάσεων στη φαιοκόκκινη ΠΟΣΔΕΠ και στα περιφερειακά συμβούλια: η διάλυση και ο απόλυτος έλεγχος των πανεπιστημίων από το σοσιαλφασισμό

Σύμφωνα με το υπουργείο και με την απόλυτη συμφωνία της ΠΟΣΔΕΠ, οι υποψήφιοι φοιτητές θα εισάγονται σε σχολή και όχι σε τμήμα. Θα παρακολουθούν ένα κοινό έτος σπουδών και θα κρίνονται στο τέλος του πρώτου έτους για να καταταγούν σε τμήμα της σχολής. Ο εσωτερικός κατοχικός στρατός στα πανεπιστήμια θα κάνει εξετάσεις και την οποιαδήποτε αξιολόγηση! Η διεφθαρμένη διακομματική γραφειοκρατία της συναλλαγής και του ρουσφετιού, δηλαδή το επιστημονικό ελάχιστο των πανεπιστημίων, που περνάει και κόβει σήμερα φοιτητές σύμφωνα με τους καταλόγους που της παραδίδουν οι εξίσου διεφθαρμένες φοιτητικές παρατάξεις, εξαγοράζοντας ψήφους με βαθμούς, θα διενεργήσει εξετάσεις κατάταξης σε τμήματα! Απλά θα σπουδάζουν τα δικά τους παιδιά, τα παιδιά των συνασπισμαίων, τα παιδιά του ψευτοΚΚΕ και γενικά όλων των φαιοκόκκινων καθεστωτικών ανεξαρτήτως κόμματος.
Η παράδοση των εξετάσεων στην ΠΟΣΔΕΠ είναι η παράδοση της νεολαίας στα νύχια της φαιοκκόκινης εξουσίας στην εκπαίδευση, είναι η βάση της μεγαλύτερης μαζικής διαφθοράς, του πιο μαζικού χρηματισμού και της κορύφωσης της φασιστικής εξουσίας του διακομματικού στρατού στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό και τα δύο σοσιαλφασιστικά κόμματα, υπεύθυνοι πολιτικοί καθοδηγητές του μαύρου διακομματικού μετώπου της «παιδείας», δεν βγάζουν λέξη για το ζήτημα. Το ψευτοΚΚΕ μιλάει απλά για μετάθεση των φροντιστηρίων από το λύκειο στο πανεπιστήμιο! Γι’ αυτό σιωπούν οι ρωσόδουλοι Σαμαράς και Καρατζαφέρης καθώς και η Αριστερή Ενότητα. Γι’ αυτό και στην φαιοκκόκινη ΟΛΜΕ δεν έχει εκφραστεί ούτε μια αντίρρηση, ούτε καν συντεχνιακή, για την παράδοση των εξετάσεων στην ΠΟΣΔΕΠ. Γι’ αυτό και δεν γίνεται απολύτως καμιά συζήτηση για ένα τόσο μεγάλο θέμα στα ΜΜΕ στα οποία προφανώς έχει απαγορευτεί κάθε αναφορά!
Εκτός όμως από την απόλυτη διάλυση των πανεπιστημίων με την ανάθεση των εξετάσεων στην ΠΟΣΔΕΠ το εξακομματικό καθεστώς φροντίζει να εξασφαλίζει και τον γενικό εξωτερικό πολιτικό έλεγχο των πανεπιστημίων και όλης της εκπαίδευσης από τις «τοπικές κοινωνίες». Τα περιφερειακά συμβούλια του Καλλικράτη που αποτελούνται από παράγοντες της τοπικής κοινωνικής ζωής, από την γνωστή δηλαδή μειοψηφική διεφθαρμένη τοπική «κοινωνία», των γραφειοκρατών των δήμων και των νομαρχιών, καθώς και των κάθε λογής εργολάβων και μπράβων τους θα γνωμοδοτούν και στα ζητήματα του πανεπιστημίου και όλης της εκπαίδευσης χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με δικαίωμα αφόρητης πίεσης. Ποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ποιο σχολείο, ποιος Δήμος και ποια Περιφέρεια θα μπορεί να έλθει αντιμέτωπη με το συμβούλιο που θα εκπροσωπεί τάχα την τοπική κοινωνία και που θα απαρτίζεται από το γνωστό τοπικό διεφθαρμένο φαιοκόκκινο καθεστώς που γνωρίζει ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας; Τέτοια παραδείγματα κατασκευής από τα ΜΜΕ των «τοπικών κοινωνιών» που απαρτίζονται πάντα από μερικές δεκάδες κατοίκους το πολύ, αντιμέτωπους με όλη την κοινωνία αλλά με το προσόν να προωθούν τις σαμποταριστικές θέσεις τους και να αναγνωρίζεται τελικά η άποψή τους από τα κόμματα και τα δικαστήρια σαν η κυρίαρχη άποψη στην κοινωνία έχουμε πολλά. Ποια είναι σαν παράδειγμα η επικρατούσα άποψη στην κοινωνία σε ότι αφορά την πελώρια τουριστική επένδυση στον κάβο Σίδερο στη Σητεία; Δεν είναι αυτή μερικών μεταφερόμενων στη Σητεία ψευτοοικολόγων καθώς και του Αλαβάνου, ότι πρόκειται για σκάνδαλο, ότι το έργο δεν πρέπει για περιβαλλοντικούς λόγους να γίνει, όταν δεν υπάρχει ούτε ένα συνδικαλιστικό όργανο στη Σητεία ούτε ένας φορέας ούτε μια κοινωνική τάξη και ομάδα που να μην συμφωνεί με το έργο; Δεν το εμποδίζει τελικά συστηματικά η δικαιοσύνη στο όνομα των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας;

Η απουσία της ατομικής αξιολόγησης των καθηγητών από το κείμενο διαβούλευσης

Από τις προτάσεις του υπουργείου για το νέο νόμο πλαίσιο επισημαίνουμε την ανυπαρξία κάθε ατομικής αξιολόγησης των καθηγητών πράγμα που σημαίνει ότι το υπουργείο υποστηρίζει τη διατήρηση των φεουδαρχικών προνομίων τους, την αντιμετώπισή τους δηλαδή από το νόμο σαν μια κάστα προνομιούχων χωρίς ατομικές ευθύνες αλλά μόνο με συλλογικές ευθύνες, δηλαδή χωρίς καμιά ατομική ευθύνη απέναντι στις ερευνητικές και διδακτικές τους υποχρεώσεις, χωρίς ευθύνες απέναντι στους φοιτητές στην κοινωνία και στην παραγωγή που αναπαράγει την ίδια τη ζωή αλλά και την κοινωνική ζωή. Αυτή ακριβώς είναι και η βάση της οικοδόμησης του κοινού διακομματικού φαιοκόκκινου μετώπου της συναλλασσόμενης μειοψηφικής καθηγητικής γραφειοκρατίας με το φοιτητικό κομματικό λούμπεν, είναι η βάση της ενότητας όλων των κομματικών εκπαιδευτικών πολιτικών, η βάση της δημιουργίας του σιχαμερού και δικτατορικού «κόμματος της εκπαίδευσης» με μια βασική πολιτική γραμμή, αυτή του ψευτοΚΚΕ και με πολυπλόκαμες οργανώσεις και εκφράσεις με διαφορετικές ταμπέλες.
Η απόρριψη κάθε ατομικής αξιολόγησης από την καθηγητική γραφειοκρατία και τις έξι κομματικές ηγεσίες που την υποστηρίζουν στην πράξη, από το κείμενο της διαβούλευσης, γίνεται στο όνομα της υπεράσπισης της αυτονομίας των καθηγητών από το κράτος. Πρόκειται στην ουσία για την υπεράσπιση της εξουσίας του φαιοκόκκινου μετώπου στην εκπαίδευση. Κανένας έλεγχος λοιπόν «από τα πάνω», από το «γενικά αυταρχικό κράτος» στους «δημοκράτες και σοσιαλιστές καθηγητές» γιατί αυτό δεν είναι δημοκρατικό. Κανένας έλεγχος όμως και από τα κάτω, από την κοινωνία, γιατί οι καθηγητές είναι αυτή τη φορά μια ελίτ με ειδικά χαρακτηριστικά ειδική «αξιοπρέπεια» «ευαισθησίες» και δεδομένη τη «μεγάλη αγάπη» της στο λαό. Όπως κάθε μέτρηση ενός μεγέθους επηρεάζει ένα φυσικό σύστημα, έτσι και ο λαϊκός έλεγχος καταστρέφει -σύμφωνα με αυτούς τους απατεώνες- αυτό τον ειδικό βαθύ, μυστηριακό, κοινωνικό ρόλο των επαγγελματιών μιας άρρωστης ευαισθησίας και παιδαγωγικής καθώς και των μεταφυσικών «κοινωνικών» και «επιστημονικών» αποστολών στο πλευρό τάχα της νεολαίας που εξασφαλίζει στην πραγματικότητα τη λούφα, το μισθό χωρίς δουλειά και την πολιτική εξουσία των πιο στείρων και αδαών παλιανθρωπίσκων στην εκπαίδευση.

Η «προοδευτική» λογοκοπία του κειμένου διαβούλευσης

Στο κείμενο της διαβούλευσης υιοθετούνται στα λόγια τα τετραετή προγράμματα ανάπτυξης των πανεπιστημίων του νόμου της Γιαννάκου. Πρόκειται για το τελευταίο οχυρό της εκπαίδευσης ενάντια στον σοσιαλφασισμό, όπως το είχε χαρακτηρίσει η «Κίνηση Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη». Σύμφωνα με αυτά τα τετραετή προγράμματα το κάθε πανεπιστήμιο διενεργεί εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση, βάζει στόχους για το επόμενο τετραετές πρόγραμμα και χρηματοδοτείται από το υπουργείο ανάλογα με τις επιδόσεις του με μετρήσιμους δείκτες. Τα τετραετή σαμποταρίστηκαν στην πράξη από τις πρυτανικές ηγεσίες από τις σχολές και τα τμήματα και γενικά από την εκπαιδευτική γραφειοκρατία κατά κύριο λόγο γιατί δεν προχώρησαν στις αξιολογήσεις και γιατί συνένοχος με αυτούς ήταν και ο υπουργός παιδείας επί Καραμανλή. Το κείμενο της διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου εξαπατά γιατί κρύβει το γεγονός του σαμποταρίσματος και στη συνέχεια δεν προτείνει τρόπους αντιμετώπισης της σαμποταριστικής καθηγητικής γραφειοκρατίας και του ψευτοαριστερού, στην ουσία ακροδεξιού κινήματος εκπαίδευσης που ήδη έχουν κατορθώσει να ακυρώσουν τα προγράμματα ανάπτυξης!
Το κείμενο διαβούλευσης θέτει και ένα εξαιρετικής σπουδαιότητας ζήτημα, την ένταξη των ελληνικών πανεπιστημίων στον ευρωπαϊκό και διεθνή επιστημονικό καταμερισμό, υιοθετώντας τις ευρωπαϊκές υποχρεωτικές αρχές του «Ευρωπαϊκού Συστήματος Πιστωτικών Μονάδων» που θα συγκρίνει τα ελληνικά πτυχία με τα ευρωπαϊκά και θα εντάσσει έτσι το ελληνικό πανεπιστήμιο στον ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας. Το «Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων Ανώτατης Εκπαίδευσης» αντιστοιχείται με το «Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων Διά Βίου Μάθησης και το Πλαίσιο Προσόντων του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης». Τα ελληνικά πτυχία καθώς και η συμμετοχή των φοιτητών μας σε προγράμματα της ΕΕ είναι δύσκολη γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν την πολιτική του ψευτοΚΚΕ της απομόνωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος από τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα, με αποτέλεσμα να πρέπει να γίνονται απίστευτες αναγωγές και συγκρίσεις προσόντων και αντικειμένων μεταξύ των ελληνικών πανεπιστημίων και των ευρωπαϊκών που όλα ακολουθούν κοινές σχεδόν νόρμες αξιολόγησης και άρα εκτίμησης των πτυχίων των ειδικοτήτων και των αντικειμένων. Αντίστοιχα ισχύουν και στα Ερευνητικά Κέντρα. Η άρνηση της ένταξης των ελληνικών πανεπιστημίων στον κοινό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας βασίζεται στην άρνηση κάθε μορφής αξιολόγησης από τον σοσιαλφασισμό και είναι ένα τεράστιο σαμποτάρισμα της εκπαίδευσης της χώρας μας γιατί εμποδίζει την ένταξη της εκπαίδευσης και όχι μόνο της ανώτατης στα επιστημονικά και τεχνολογικά ρεύματα που σαρώνουν τον πλανήτη. Γι’ αυτό και η υπουργός παιδείας ως εντολοδόχος του προβοκάτορα πρωθυπουργού εξαπατά ξανά το λαό όταν μιλάει για ένταξη της εκπαίδευσής μας στον παγκόσμιο καταμερισμό χωρίς ατομική αξιολόγηση και χωρίς η αξιολόγηση να γίνει η σημαία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όπως κάνουν όλα τα έθνη και όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι. Τα δημιουργήματα μιας έλλογης και οργανωμένης κοινωνικής δραστηριότητας, όπως είναι η εκπαιδευτική δραστηριότητα ενσωματώνουν μέσα τους πάντα έναν καθορισμένο εκοινωνικό σκοπό ακόμα και αν αυτός δεν είναι άμεσα υλικός. Η αξιολόγηση αυτής της δραστηριότητας και μάλιστα η ατομική αξολόγηση μιας δραστηριότητας για την οποία το υποκείμενό της, εν προκειμένω ο δάσκαλος, πληρώνεται από την κοινωνία, είναι ακριβώς η αποτίμηση της ενσωμάτωσης αυτού του σκοπού στο δημιούργημα. Όποιος αρνείται μια τέτοια αξιολόγηση είναι υπέρ της πιο ξεδιάντροπης εκμετάλλευσης της κοινωνίας από τον κάθε ανίκανο, και τεμπέλη και διαφθορέα γραφειοκράτη. Ο νέος νόμος πλαίσιο είναι η θεσμοποίηση αυτής της εκμετάλλευσης, είναι τελικά η αντιμεταρρύθμιση μεταμφιεσμένη σε μεταρρύθμιση.