Όμως ποτέ κανένας αντιδραστικός δεν εμφανίστηκε στην ιστορία μόνος του. Ταυτόχρονα με αυτόν εμφανίζεται πάντα και η αντίρροπη δύναμη της προόδου για να τον αντιπαλέψει. Αυτή η ιστορική νομοτέλεια δεν μπορούσε παρά να έχει την εφαρμογή της και στην ΕΑΒ. Ταυτόχρονα με το εσωτερικό σάπισμα της παραγωγικής λειτουργίας του, εμφανίστηκαν και οι αντιδράσεις ενάντια σε αυτό.

Ο δρόμος για την σωτηρία της ΕΑΒ είναι σίγουρα μακρύς και πολύ δύσκολος. Το γεγονός ότι αρκετοί εργαζόμενοι εκεί έχουν αρχίσει την αντίστασή τους σε αυτήν την μακάβρια πορεία της ΕΑΒ προς το θάνατο, είναι το σπουδαιότερο γεγονός όχι μόνο για τη σωτηρία της ΕΑΒ αλλά και γιατί ανοίγει και φωτίζει ένα δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι όχι μόνο σε κάθε κρατική επιχείρηση αλλά και σε κάθε ιδιωτική που απειλείται με κλείσιμο! Οι θέσεις που διατυπώνονται εκεί ενώνουν τους εργαζόμενους, δείχνουν την αληθινή αιτία της κρίσης των ΔΕΚΟ και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.

Εμείς συμφωνώντας με τις θέσεις που αναφέρονται στο παραπάνω blog και θεωρώντας ότι αυτές αποτελούν έναν οδηγό για την πάλη των εργαζομένων αναδημοσιεύουμε μερικές από αυτές: εδώ μερικά βασικά κείμενα οδηγούς που θα μπορούσαν να ισχύουν για κάθε κρατική βιομηχανία και τα οποία αναφέρονται στις λαθεμένες θέσεις που κυριαρχούν στις κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις.

1. Υποτιμά τους κινδύνους της πτώχευσης και του ξεπουλήματος της ΕΑΒ. Καθησυχάζουν τους νέους εργαζόμενους ότι η εταιρεία δεν χρειάζεται να είναι κερδοφόρα γιατί είναι αμυντική βιομηχανία. 

Ειδικά κάποιες παρατάξεις οι οποίες λένε συχνά ότι «ξέρουμε εμείς…έχουμε τα κονέ μας στα υπουργεία» και προτρέπουν σε υπακοή.

2. Δεν προσπαθούν να αλλάξουν τον αναχρονιστικό τρόπο διοίκησης της εταιρείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αξιολόγηση του προσωπικού. Αν υπήρχε διαφανής αξιολόγηση πως θα μπορούσαν να εξαντλούν κάθε έννοια υποκειμενικότητας για να προάγουν τα δικά τους «ικανά» παιδιά; Πιθανά να έχουν σύστημα αξιολόγησης ερήμην των εργαζομένων, το οποίο είναι χειρότερο από την απουσία αξιολόγησης.

3. Πολλοί δεν ενδιαφέρονται και το μόνο που τους νοιάζει είναι να περάσουν τα δύο χρόνια και να πάρουν σύνταξη. Για κάποιους υπάρχει και συνέχεια στην πολιτική τους καριέρα και εκτός ΕΑΒ. Έτσι εκεί που λογοδοτούν είναι μόνο στα κόμματά τους. .

4. Δεν καταλαβαίνουν το καινούργιο παρόν. Σνομπάρουν τα νέα ήθη. Πχ. Σνομπάρουν τους νέους ανθρώπους που δεν έχουν τις αντιλήψεις τις δικές τους της δεκαετίας του ΄80. (Το ένα χέρι υψωμένο γροθιά στον αέρα και το άλλο χέρι απλωμένο στη ζητιανιά από το κράτος και την υπόλοιπη κοινωνία).

Απορρίπτουν εκείνο με το οποίο διαφωνούν χωρίς να μπορούν να το αντικρούσουν με επιχειρήματα.

Υποτιμούν τη νέα γενιά γιατί έχουν μάθει να ζητούν μόνο λεφτά και δεν καταλαβαίνουν ότι τα λεφτά βγαίνουν από την παραγωγή. Δεν καταλαβαίνουν δηλαδή ότι η συνειδητή εργατική τάξη προσπαθεί από αυτή την παραγωγή να πάρει το μερτικό που της ανήκει και όχι αυτό που δεν παράγει.

5. Αρνούνται τη διαφάνεια με το πρόσχημα ότι δεν την θέλει η διοίκηση. Δεν λένε όμως στους εργαζόμενους ότι σύμφωνα με το νόμο3861/2010 (ΦΕΚ112/Α’/13-7-2010) «Ενίσχυση της διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση νόμων και πράξεων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο Διαδίκτυο “Πρόγραμμα Διαύγεια” και άλλες διατάξεις» η διοίκηση της εταιρείας υποχρεούται να δώσει στους εργαζόμενους τη σύμβαση της εταιρείας με τον εργολάβο του 101 και το πραγματικό οργανόγραμμα με την ανθρωποδύναμη που εμφανίζει τη λειτουργική θέση κάθε εργαζόμενου, πόσοι δουλεύουν και που και πόσοι όχι.

6. Προωθούν την καταστροφική, οπισθοδρομική και οπωσδήποτε εκμεταλλευτική κουλτούρα της ανωτερότητας της μη χειρονακτικής δουλειάς. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα να τάζουν αυτή τη μετακίνηση προς τα γραφεία σα δώρο προς την πελατεία τους.

7. Λειτουργούν και αποφασίζουν χωρίς ανοιχτή δημοκρατική διαβούλευση. Μόνο δύο παρατάξεις ρωτούν πριν αποφασίσουν και τοποθετηθούν με διαβούλευση στους χώρους δουλειάς. Ποιες ειναι αυτές; Είναι μεγάλος τίτλος να τους αποδώσουμε δημοκρατική λειτουργία. Γιατί δεν είναι μόνο να διαβουλεύονται είναι να συμμετέχουν στις αποφασεις οι διαβουλευόμενοι να ψηφίζουν οι περισσότεροι από αυτούς κλπ

8. Μένουν στα λόγια και δεν δρουν

9. Συνδέονται με κόμματα που είναι μέρος του προβλήματος. Δηλαδή τα κόμματά τους ενδιαφέρονται να ξεπουλήσουν τις ΔΕΚΟ στους κρατικοολιγάρχες και όχι να τις αναπτύξουν προς όφελος των εργαζομένων και της χώρας

10. Δεν απαντούν στο απλό ερώτημα γιατί είναι ζημιογόνα η ΕΑΒ

11. Δημιουργούν μια εικόνα σύγχυσης για τη λειτουργία του σωματείου αποθαρρύνοντας τη συμμετοχή του κόσμου στις αποφάσεις και στη λειτουργία του σωματείου.

12. Συγκαλύπτουν παρατρεχάμενους που δε δουλεύουν στην παραγωγή και γίνεται σπατάλη εργατοωρών

«Υποτιμά τους κινδύνους της πτώχευσης και του ξεπουλήματος της ΕΑΒ».

Όπως έχουμε δει τον τελευταίο καιρό στον τύπο έχουν φανεί δημοσιεύματα που αναφέρονται στα οικονομικά αποτελέσματα της ΕΑΒ και που σύμφωνα με αυτά είναι 62 εκ ευρώ για το 2008 και 60 εκ ευρώ για το 2009 (ΝΕΑ, 6-10-10). Τα στοιχεία αυτά... 

αναφέρθηκαν ταυτόχρονα με μια συνέντευξη του υπουργού εθνικής άμυνας Βενιζέλου. Στο άρθρο αυτό αναφερόταν επίσης ότι «Όπως είπαν χθες οι κ.κ. Ευάγγ. Βενιζέλος και Π. Μπεγλίτης κατά τον απολογισμό του πρώτου έτους διακυβέρνησης στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, η επιλογή της καλύτερης λύσης για καθεμία από τις εταιρείες θα γίνει «απροκατάληπτα», «χωρίς να υπάρχει κάποια δέσμευση» και με βάση τα δεδομένα που θα προκύψουν από τη μελέτη των οικονομικών στοιχείων των εταιρειών: «Δεν είπαμε αναγκαστικά αποκρατικοποιήσεις. Μπορεί να είναι μεικτά σχήματα συνεργασίας, μπορεί να είναι μέτοχος μειοψηφίας, μπορεί να είναι κοινοπραξίες. Το καλύτερο σχήμα» τόνισε χαρακτηριστικά ο υπουργός». Αν και παρακάτω στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι για την ΕΑΒ μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα ιδιωτικοποίησης, πιθανά για να διασκεδάσει τις ανησυχίες των εργαζομένων στην ΕΑΒ, εν τούτοις στην αρχή του άρθρου αναφέρεται ότι «Στην άμεση πρόσληψη συμβούλου από τη διεθνή αγορά με στόχο ακόμη και τη μερική ιδιωτικοποίηση των αμυντικών βιομηχανιών Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) προχωρά η κυβέρνηση μέσω της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων».

Η πρόσληψη συμβούλου όταν όλα πάνε καλά σε μια εταιρεία δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα σύμβουλο προσλαμβάνει κανείς όταν η εταιρεία δεν πάει καλά στην αγορά και στα οικονομικά της αποτελέσματα και ο σύμβουλος σαν ειδικός προτείνει λύσεις για τη βιωσιμότητά της και την επιστροφή της σε υγιή λειτουργία ή το κλείσιμό της αν δεν σώνεται με τίποτα. Άρα η κυβέρνηση μας λέει με αυτό ότι η ΕΑΒ έχει πρόβλημα βιωσιμότητας. Εμείς δεν μπορούμε σε αυτά τα σημάδια να αδιαφορούμε και να μην δίνουμε την προσοχή και τη σοβαρότητα που πρέπει. Εκτός αν είτε δε μας ενδιαφέρει η πορεία της εταιρείας, είτε θέλουμε να κλείσει η ΕΑΒ, είτε θέλουμε να ξεπουληθεί σε κάποιον ιδιώτη ή να ξεπουληθεί σε άλλο ξένο κράτος.

Αυτή η λογική είναι εξαιρετικά επιζήμια γιατί έτσι αποτρέπει τους εργαζόμενους να ανησυχούν για το μέλλον της δουλειάς τους και της ζωής τους που είναι δεμένο με το μέλλον της ΕΑΒ. Άλλωστε τι λογική είναι αυτή που λέει ότι δεν χρειάζεται μια επιχείρηση να είναι παραγωγική αφού είναι αμυντική βιομηχανία. Μπορούμε να πάμε εμείς να ζητήσουμε συμπαράσταση από τους άλλους εργαζόμενους όταν έχουμε αυτή τη θέση; Δηλαδή τι λέμε εδώ; Λέμε στην κοινωνία ότι δεν μας νοιάζει που η εταιρεία είναι αντιπαραγωγική και δεν κάνουμε τίποτα γιαυτό αφού ασχολούμαστε με την άμυνα της χώρας και ότι αυτή η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τα ελλείμματα της ΕΑΒ. Εδώ υπάρχουν μερικές ενστάσεις. Πρώτον καμιά κοινωνία δεν μας όρισε σαν υπεύθυνους για την άμυνα της χώρας και δεν μας είπε ότι κάντε ότι θέλετε εμείς θα σας πληρώνουμε έτσι και αλλιώς. Δεύτερον η ΕΑΒ λειτουργεί στην παγκόσμια αγορά εργασίας πουλώντας αυτό που ξέρει να κάνει και δεν ασχολείται αποκλειστικά με την άμυνα της χώρας μας. Ας αφήσουμε που δεν παίρνουμε και δουλειές της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας, όπως θα έπρεπε φυσικά να γίνεται. Τρίτον η παραγωγικότητα του εργοστασίου είναι τέτοια που αν όλοι δουλεύουμε κανονικά όπως κάθε υγιής καπιταλιστική επιχείρηση στο σύγχρονο κόσμο θα είχαμε τεράστιο κέρδος και δεν θα είχαμε κανέναν ανάγκη για να ζήσει το εργοστάσιο. Αρκεί να έπαιρνε η διοίκηση όλα τα αναγκαία μέτρα που ισχύουν σε κάθε επιχείρηση. Τέταρτον στη βάση ποιας λογικής αν εμείς είμαστε τεμπέληδες και δουλεύαμε ελάχιστα ή καθόλου έπρεπε το κράτος να μας πληρώνει;

Ας μην πάμε και μακριά. Τα ΕΑΣ (ελληνικά αμυντικά συστήματα) είχαν το 2008 ζημιές 139 εκ ευρώ, ενώ το 2009 είχαν 165 εκ ευρώ στη βάση της ίδιας λογικής πρέπει και αυτά να τα πληρώσει το κράτος. Τελικά επειδή το κράτος πληρώνει τα ελλείμματα και τα πληρώνει από τη φορολογία των πολιτών του, κύρια από τη φορολογία του λαού και της εργατικής τάξης, είναι σα να ζητάμε από όλη την εργατική τάξη της χώρας και τη φτωχολογιά της υπαίθρου και τη φτωχή δημοσιοϋπαλληλία να πληρώνει τις ζημιές μας.

Όμως στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε η λειτουργία του κεφαλαίου είναι πάντα η ίδια. Είτε αυτό είναι σε αμυντική βιομηχανία, είτε είναι σε αλευροβιομηχανία, είτε στο μπακάλικο της γειτονιάς μας αν δεν παράγει κέρδος για τον ιδιοκτήτη του ή αν παράγει ακριβά προϊόντα θα πάψει να υπάρχει σαν τέτοιο. Αν δηλαδή η ΕΑΒ δεν είναι ανταγωνιστική τότε θα κλείσει.

Άλλωστε αυτό, δηλαδή το κράτος να πληρώνει αδιάφορο από το αποτέλεσμα, δεν έχει γίνει ούτε και σε άλλα κοινωνικά καθεστώτα.

Αυτό το επιχείρημα υπονοεί ότι οι «άλλοι» δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι εκτός των συγκεκριμένων ανθρώπων είναι κατώτεροι οπότε δε χρειάζεται να ξέρουν. Αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους την πρωτοπορία και οι άλλοι απλά να ακολουθούν και να χειροκροτούν τους ειδικούς και τους γνώστες. Αυτοί είναι οι σωτήρες! Οι άλλοι οι χαμένοι που θα σώσουν. Όλοι αυτοί δεν υπολογίζουν τη δύναμη του λαού.

Αγνοούν το γεγονός ότι ο λαός και μόνο ο λαός είναι η κινητήρια δύναμη για κάθε αλλαγή και ότι μόνο αυτός αν κινηθεί μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι όσοι εμφανίζονται σα σωτήρες και δεν κινητοποιούν το λαό στο τέλος καθίζουν στο σβέρκο του σαν καταπιεστές!

Έτσι αφού έχουμε τους σωτήρες δε χρειάζεται να κάνει κανείς τίποτα. Έτσι όμως οι άνθρωποι γίνονται άβουλοι και αδρανείς. Περιμένουν μόνο το σωτήρα τους, σαν τους χριστιανούς.