Τα κρούσματα το τελευταίο διάστημα είχανε πληθύνει έτσι κι αλλιώς ανησυχητικά. Οι μετα-17Ν τρομοκρατικές οργανώσεις είχαν ήδη εδώ και μια τριετία τουλάχιστον πραγματοποιήσει το άλμα από μια «αριστερής» κοπής φρασεολογία στον ανοιχτό μονόμπαντα αντιδυτικό - αντικαπιταλιστικό από τα δεξιά λόγο, χωρίς πολλές φιοριτούρες. Ο «Επαναστατικός Αγώνας» αφιέρωνε το 2007 το χτύπημα του στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα στους «υπέροχους αγωνιστές» της Χεζμπολλάχ και της Χαμάς.

Οι αναρχο-ναζιστές της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς», που έντονα ψιθυρίζεται πως έχουν σχέση και με κλασσικούς, γνωστούς από παλιά «αντικαθεστωτικούς» ναζήδες, στην προκήρυξή τους για το χτύπημα των γραφείων της «Χρυσής Αυγής» στις 22 του Μάρτη του 2010, απηύθυναν ανοιχτό κάλεσμα για αντικαπιταλιστική συμπόρευση των «αντικαπιταλιστών» χιτλερικών με τους «επαναστάτες» αναρχικούς με κοινό στόχο τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Η κριτική στη «Χρυσή Αυγή» ήταν όχι για το δολοφονικό ναζισμό της αλλά για τις σχέσεις της με την αστυνομία και την ΚΥΠ, σε αντίθεση με τους «τίμιους» χιτλερικούς που πρέπει να είναι «αντικρατιστές», άρα και επαναστάτες. Κανένας μέσα από τον αναρχικό χώρο (ή έστω ελάχιστοι και με αδύναμη φωνή) δεν ψέλλισε μια λεξούλα καταδίκης για τους «συντρόφους» που τόσο ωμά έβαζαν πλατφόρμα ένωσης του Χίτλερ με την «αντικαπιταλιστική» επανάσταση. Κι αυτό γιατί οι μεν της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης είναι ιδεολογικά και οργανωτικά καθοδηγούμενοι, τσιράκια για την ακρίβεια του ΣΥΝ μέσω Αλαβάνου, δηλαδή κνίτικο απόσπασμα μες στα Εξάρχεια, οι δε παραδοσιακοί αναρχικοί αρνούνται από θέση αρχής να κάνουν κριτική σε κάποιον που είναι φυλακή, άσχετα αν αυτός είναι εκεί γιατί πολεμούσε το αστικό κράτος από την πλευρά του λαού ή από εκείνη του φασισμού.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο Μιχαλολιάκος εξελέγη και αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου, με 18 (κατά τον ίδιο με 22) ψήφους. Οι δημοτικοί σύμβουλοι στο Δήμο της Αθήνας είναι 49. (29 δημοτικούς συμβούλους έχει ο συνδυασμός Δημ. Αριστεράς – ΠΑΣΟΚ – Οικ. Πράσινων του Καμίνη, 11 ο συνδυασμός ΝΔ-ΛΑΟΣ, 3 του ψευτοΚΚΕ, 2 ο ανεξάρτητος οικολογίζων Αμυράς, 2 ο ΣΥΡΙΖΑ, 1 η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι έναν οι ναζήδες). Δηλαδή περισσότεροι από το 1/3 των δημοτικών συμβούλων της Αθήνας, μιας ευρωπαϊκής –πρωτεύουσας  ψηφίζουν Χίτλερ. Απ’ ό,τι φάνηκε τελικά, ήταν οι ΛΑΟΣτζήδες μέσα από το συνδυασμό του Κακλαμάνη, που όπως αναμενότανε προτείνανε το ναζιστή για αναπληρωματικό μέλος, στη συνέχεια τον ψήφισε σούμπιτος όλος ο συνδυασμός ΝΔ-ΛΑΟΣ, δηλαδή 11 σύμβουλοι, και μετά και άλλοι 6 του συνδυασμού Καμίνη με τη δικαιολογία δήθεν να «τελειώνουνε οι ψηφοφορίες». Πρόκειται για πραγματικό αίσχος, το οποίο φυσικά αφορά και την ψευτοαριστερά.

Η μεν ψευδεπίγραφη «Δημοκρατική Αριστερά» του Κουβέλη, που από το συνδυασμό της προήλθαν οι 6 από τις 18 ψήφους του ναζιστή δεν έβγαλε άχνα, όπως και το ψευτοΚΚΕ, για το οποίο άλλωστε οι ναζιστές δεν αποτελούν ούτε στα λόγια κάποια ιδιαίτερη απειλή για την κοινωνία. Ο ΣΥΝ σαν κόμμα επίσης δεν έβγαλε κιχ, και το θέμα ανέδειξε η Πορτάλιου της ΑΚΟΑ, επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Αθηναίων. Αυτή στάθηκε άθλια, καθώς η κριτική της στο Μιχαλολιάκο αφορούσε την γενικά κι αόριστα «εμπλοκή του με πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου». Φυσικά οι ναζήδες εμπλέκονται σε τέτοιες ενέργειες, όπως καταγγέλλουν αδιάλειπτα εδώ και χρόνια τόσο η ΟΑΚΚΕ όσο και η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία. Ωστόσο αυτές έρχονται σαν απόλυτο αποτέλεσμα και συνέπεια της κανιβαλικής απάνθρωπης κοσμοθεωρίας τους, η υποστήριξη της οποίας έπρεπε να αποτελεί -και αποτελεί σε πολλές δημοκρατικές χώρες- ποινικό αδίκημα. Γι’ αυτά όμως η Πορτάλιου και ο ΣΥΡΙΖΑ, που όπως είδαμε παραπάνω έχωσε τους ναζί στο κίνημα κατά των διοδίων, δεν έχουνε να πούνε κουβέντα, αρνούμενοι επίμονα το αίτημα να τεθούν εκτός νόμου οι ναζιστικές συμμορίες. Ο δε εκπρόσωπος του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιτέθηκε στον Καμίνη γιατί λέει «έβαλε τη Χρυσή Αυγή στο κάδρο της συναίνεσης», το πρόβλημα δηλαδή για τους σοσιαλφασίστες είναι η «αστική συναίνεση του μνημόνιου» και απλά, σα δευτερεύον ζήτημα, οι μνημονιακοί κόλλησαν και τον αρχιναζιστή από κοντά τους, οπότε βγάζουμε μια καταγγελία ίσα για τα μάτια κι από κει παν κι οι άλλοι.

Επί της ουσίας, οι ψευτοαριστεροί και ο τρόπος που δηλητηριάζουν τους προοδευτικούς ανθρώπους μειώνοντας στα μάτια τους τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η δημοκρατία και η χώρα από τους ναζιστές κρυφοσυμμάχους τους σε ρωσοδουλία είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι από τους ΛΑΟΣτζήδες φασίστες και τους σαμαρικούς ακροδεξιούς που έμπασαν το Μιχαλολιάκο μέσα στη συγκεκριμένη επιτροπή.

Ο ανοιχτός κανιβαλικός αρραβώνας φαιών και ψεύτικων κόκκινων όμως δεν τελειώνει εδώ. Φαίνεται πως οι φαιοκόκκινοι έχουνε τόσο φουσκώσει τα πανιά τους, που πια έχουν πάρει την απόφαση να παρουσιάσουν το κρυμμένο εδώ και δυο δεκαετίες τέρας στο παλκοσένικο. Δεν κρατιούνται για την ακρίβεια. Έτσι, το καθεστώς πέρα από τη Χρυσή Αυγή, που την πηγαίνει για καθωσπρέπει κοινοβουλευτικό κόμμα, ετοίμασε στα γρήγορα και μια τάχα «αριστερή» ναζιστική, δηλαδή μια ακόμη πιο εγκληματικά και ωμά απάνθρωπη ακροδεξιά αντιπολίτευσή της. Αυτή ακόμα ζυμώνει πολιτικά, κυρίως μέσα στο Διαδίκτυο και λιγότερο στο δρόμο, και κάνει εισοδισμό τόσο μέσα στους καθαυτό χρυσαυγίτες όσο και μέσα σε άλλες ακόμη πιο «ριζοσπαστικές» ναζιστικές ομάδες του περιθωρίου.

Μάλιστα, η «αντιπολιτευόμενη» το Μιχαλολιάκο φαιοκόκκινη «νέα Χρυσή Αυγή» είχε απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στην πορεία που διοργανώσανε τα αναρχοσυνδικαλιστικά «Πρωτοβάθμια Σωματεία» στις 17 του Δεκέμβρη στις 17.30 το απόγευμα  (http://xrysiaygi.blogspot.com/2010/12/1730.html). Κανείς φυσικά δεν ασχολήθηκε από πλευράς του χώρου των ΑΝΤΑΡΣΥΑ και «αντιεξουσιαστών» που ελέγχουν γενικά τα «Πρωτοβάθμια» να γράψει τρεις κουβέντες καταγγελίας της ναζιστικής , έστω και μόνο φραστικά διατυπωμένης, συμμετοχής στη συγκέντρωση. (Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε πιο βαθμό συμμετείχαν οι ακόμα ολιγάριθμοι δήθεν «αντικαθεστωτικοί» χρυσαυγίτες – μαυροκρινίτες στην παραπάνω συγκέντρωση καθώς αυτοί έχουν υιοθετήσει εκτός των άλλων και όλο το ενδυματολογικό και εμφανισιακό στυλ του «αντιεξουσιαστικού» ψευτοαναρχισμού. Σήμερα η ενότητα του ναζιστή, του ανοιχτά φιλοναζί μηδενιστή τύπου «πυρήνων της φωτιάς» με τον μη φασίστα, αλλά γενικά σπασιματία από τυφλό «αντικαπιταλισμό» αναρχικό είναι πιο εύκολη ακόμα και σε επίπεδο αισθητικής).

Πρόκειται βέβαια για την ίδια ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έκανε δήθεν «αντισυγκέντρωση» στους χρυσαυγίτες στην ορκωμοσία στο
Δήμο Αθηναίων, αντισυγκέντρωση στην οποία δεν κάλεσε μαζικά ούτε τα μέλη της (!) και που δεν ακούστηκε σχεδόν πουθενά. Μάλιστα το πανό της δήθεν αντισυγκέντρωσης αφορούσε την «άρνηση του χρέους» και όχι τους ναζιστές! Φυσικά, ο δημοτικός της σύμβουλος Πέτρος Κωνσταντίνου που ανήκει στο ΣΕΚ συμμετείχε κανονικότατα στην τελετή ορκωμοσίας παρέα με τον αρχηγό των χιτλερικών! Κι όλα αυτά, από το ΣΕΚ και το ΝΑΡ που κάποτε είχαν δει και μέλη τους να τραυματίζονται από τους μαχαιροβγάλτες. Οι σοσιαλφασίστες αυτοί έχουν κυλήσει ως τον πάτο της πολιτικής προσχώρησης στο φαιοκόκκινο φασισμό, κι επιστροφή, τουλάχιστο για τους καθοδηγητές τους, δεν υπάρχει.

Η ΣΟ του Ιντυμήντια δίνει συστηματικά το λόγο σε σεσημασμένους μαυροκρινίτες, νεονιτσεϊκούς ναζήδες και «αντιπολιτευόμενους» χρυσαυγίτες για να κάνουν ζύμωση μέσα σε ένα υποτίθεται αντιεξουσιαστικό και αντιφασιστικό μέσο (όπως αυτοπροβαλλόταν), με το αποκαλυπτικά φιλοναζιστικό και κνίτικο επιχείρημα ότι οι ναζί είναι μικρότερος κίνδυνος ή και σύμμαχοι στον αγώνα κατά του κύριου εχθρού, που είναι οι ευρωπαιόφιλοι «κλέφτες» μες στο ΠΑΣΟΚ και κυρίως στη ΝΔ, και γενικότερα το νεοφιλελεύθερο δυτικό μπλοκ ΕΕ-ΔΝΤ. Πρόκειται πλέον ξεκάθαρα για ιστότοπο στον οποίο δουλεύεται ανοιχτά η γραμμή της συμμαχίας αναρχοφασισμού, ψευτοαριστεράς από τη μια και ρωσόφιλων φασιστών και ναζιστών από την άλλη με κύριο εχθρό την «επάρατη» αστική δημοκρατία, που είναι δήθεν αποκλειστική υπεύθυνη για τα δεινά του λαού.

Στον ιστότοπο της Χρυσής Αυγής του Μιχαλολιάκου, εμφανίστηκε δίκην χρονογραφήματος με αρχαιοελληνικά τσιτάτα, μπόλικο αντισημιτισμό και «αντικαπιταλιστική» μανέστρα κείμενο ενός ανώνυμου ναζιστή, που αναδημοσιεύεται από το περιοδικό ΝΕΜΕΣΙΣ που εκδίδει εδώ και μια 15ετία η σωβινοφασίστρια βουλευτίνα του ψευτοΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Η υπογραφή του άρθρου είναι ξεκάθαρη: Τίμων ο Αθηναίος (και Μισάνθρωπος) – «Kαταραμένος Χρυσαυγίτης». Πρόκειται για νέα ποιότητα στη μετάλλαξη της ψευτοαριστεράς σε ανοιχτά αντιδημοκρατικό, για την ακρίβεια -και χωρίς υπερβολή- ναζιστικό πολιτικό ρεύμα. Οι παλιάνθρωποι αυτοί, που μετέτρεψαν -μαζί με τα αφεντικά τους, τους Ρώσους σουσλοφικούς- το κουφάρι του επαναστατικού ΚΚΕ από το 1957-1958 και μετά σε απλό διαμεσολαβητή των ρώσικων συμφερόντων στη χώρα μας, ενώνουν πια αυτό το 55 χρονών ψευτοκομμουνιστικό ζόμπι με το κουφάρι του αναστημένου γερμανοτσολιά ταγματασφαλίτη του ’43-’44, δημιουργώντας έναν πρωτόγνωρα σιχαμένο πολιτικό Φράνκενσταϊν.

Ο κνίτης κι ο χρυσαυγίτης, μέσα στη «ζούγκλα του μνημόνιου και του νεοφιλελευθερισμού», αλληλοερωτεύονται βαθιά μέσα από το κοινό τους μίσος για την όποια επιβίωση αστικής δημοκρατίας στον καπιταλισμό και με γέφυρα την παλιά σωβινίστρια Λιάνα Κανέλλη ενώνουν τα χέρια γεμάτοι πάθος φέρνοντας επιτέλους την προδοσία της χώρας και του λαού στο έσχατό της όριο: ο ταγματασφαλίτης, που έσφαζε τον ίδιο του το λαό, έκαιγε πόλεις και χωριά και εκτελούσε τους 200 πατριώτες στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του ’44, παρέα με τους κανίβαλους των Ες-Ες, ενώνεται τώρα με τον κνίτη του Φλωράκη και της Παπαρήγα, που πρόδωσε και ποδοπάτησε τον αντιφασιστικό αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), που έστειλε στη Σιβηρία και σκότωσε τον αρχηγό του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος Νίκο Ζαχαριάδη εξοντώνοντας πολιτικά και φυσικά την πλειοψηφία των μελών του παλιού τριτοδιεθνιστικού ΚΚΕ.

Οι απερίγραπτοι αυτοί φασίστες και προδότες, ειδικά οι ψευτοαριστεροί, αυτοί που μαζί με τον Α. Παπανδρέου εγκαινίασαν μετά τα 1981 την πολιτική της καταστροφής της παραγωγικής βάσης της χώρας, τη διόγκωση του παρασιτικού στρατού στο δημόσιο, τον υπερδανεισμό και την εκτίναξη του δημόσιου χρέους, την πάχυνση των ρωσοφτιαγμένων ολιγαρχών που κλέβουνε ξεδιάντροπα το λαό τύπου Κόκκαλη, Μπόμπολα, Βγενόπουλου, Γερμανού, Καραγκουλέ, οι ίδιοι αυτοί λοιπόν χρεώνουνε σήμερα το χάλι στο οποίο κατάντησαν το λαό μας μέσω του παραγωγικού σαμποτάζ και του ξεπουλήματος του εργατικού συνδικαλισμού στη  μεταπολιτευτική ελληνική «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», από το 1974 μέχρι σήμερα. Καλούν αυτό το λαό να την «ανατρέψει», να κρεμάσει τους «τρακόσιους της Βουλής» (για την ακρίβεια, τους μη ρωσόδουλους από τους τρακόσιους) και να αφεθεί στα χέρια της Κανέλλη, της Παπαρήγα, του Καρατζαφέρη και κανενός «αντιιμπεριαλιστή» συνταγματάρχη που θα παίξει το ρόλο του Παπαδόπουλου – Τσάβες και θα μας σώσει από την «επάρατη» δημοκρατική (στα κρατικομονοπωλιακά μισοδημοκρατικά πλαίσια) ΕΕ για να κουρνιάσουμε στη συνθλιπτική αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας!

Το παντρολόγημα του κλασσικού μαύρου φασισμού και της ψευτοαριστερής νεοφασιστικής αντίδρασης δεν ξεκίνησε βέβαια χτες. Ξεκίνησε αμέσως μετά τη σκηνοθετημένη «αυτοκτονία» της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και τη δημιουργία της ορθόδοξης νεοτσαρικής Ρωσίας. Τότε όλο το παραδοσιακό φασιστικό σκυλολόι, στη χώρα μας αλλά σε ένα βαθμό και παγκόσμια, αποχωρίστηκε από την αγάπη του για τις ΗΠΑ και στράφηκε προς το νεοναζιστικό άξονα Ρωσίας-Κίνας που έγινε το νέο παγκόσμιο κέντρο της διεθνούς αντίδρασης.

Αρχικά δηλαδή οι ΗΠΑ μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποίησαν την κλασική φαιά πανούκλα ενάντια στη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ του Λένιν και του Στάλιν και ενάντια στη Λαϊκή Κίνα του Μάο. Σε αυτήν την περίοδο οι φασίστες σαν γνήσιοι αντικομμουνιστές ήταν παντού αμερικανόφιλοι. Όμως μετά τα 1992 οι φασίστες πείστηκαν όχι μόνο ότι ο πραγματικός κομμουνισμός είχε πεθάνει και στη Ρωσία και στην Κίνα, αλλά με ενθουσιασμό διαπίστωναν ότι αυτές οι δύο χώρες είχαν γίνει στην ουσία τους φασιστικές και μάλιστα πανίσχυρες φασιστικές και ιμπεριαλιστικές χώρες. Έτσι μετά τα 1992 ήταν δύσκολο να βρει κανείς μη ρωσόφιλο φαιό φασίστα. Ταυτόχρονα όμως η νεοτσαρική Ρωσία και η Κίνα δεν έχασαν και την αγάπη και την αφοσίωση των ψευτοαριστερών «Κ»Κ που η Ρωσία είχε μετατρέψει από προλεταριακά κόμματα σε πρακτόρικα αποσπάσματα από το 1960.

Ανάλογους βαθιούς ιστορικούς δεσμούς είχε η νεοτσαρική Ρωσία με τα χειρότερα στοιχεία μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά, φιλελεύθερα και συντηρητικά κόμματα. Αυτό χώρια από τους δυτικούς υφεσιακούς που επιζητούσανε και επιζητούν πάση θυσία καλές σχέσεις με τη Μόσχα και το μετα-μαοϊκό Πεκίνο για να μη διαταράζονται οι μπίζνες του οικονομικά κυρίαρχου δυτικού ιμπεριαλιστικού μονοπώλιου. Έτσι παντού παλιοί φαιοί φασίστες και ψευτοαριστεροί φασίστες ενώθηκαν σε ένα κοινό φαιοκόκκινο μέτωπο ενάντια στον όποιο αστικό δημοκρατισμό και κυρίως ενάντια στην όποια πραγματική προλεταριακή αριστερά.

Η ενότητα αυτή στη χώρα μας πατήθηκε πολιτικο-ιδεολογικά και ανδρώθηκε στο φιλοσερβικό - φιλογενοκτονικό μέτωπο του 1992-1999. Σε αυτήν πρωτοστάτησε το ψευτοΚΚΕ σα μαχητικό αντιδυτικό «αντιιμπεριαλιστικό» απόσπασμα, κι από την άλλη οργανικοί διανοούμενοι του ελληνικού σωβινισμού και της υπεραντιδραστικής φιλορώσικης πλευράς της Εκκλησίας. Η συνεργασία του ψευτοΚΚΕ με τον Ζουράρι και την Κανέλλη στις Ευρωεκλογές του 1999 ήταν το επιστέγασμα, ενώ η υποτακτική του Κρεμλίνου γραμματέας του ψευτοΚΚΕ Παπαρήγα είχε δικαιολογήσει στα 1999 τη συμπόρευση με «τα παιδιά» της βάσης της Χρυσής Αυγής στο «δρόμο του αγώνα» υπέρ των Σέρβων «αδερφών μας», με τη λογική ότι μέσα από τη συμμετοχή τους στο «αντιιμπεριαλιστικό» κίνημα, «διαπαιδαγωγούνται», άρα ο αγκυλωτός σταυρός που φοράνε δεν είναι μείζον πρόβλημα (!!)

Ενώ ο κνίτης του ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δελαστίκ σερβίρει τις ρωσόφιλες κρατικά κυρίαρχες οικονομικές αναλύσεις στα κανάλια, ο σύντροφός του κνίτης του ΠΑΣΟΚ Ανδρουλάκης μιλάει στη Βουλή σαν επίσης εθνικός πολιτικός καθοδηγητής και καλεί τον Παπανδρέου να εκβιάσει όλη την Ευρώπη με το ελληνικό χρέος, με μια Βουλή να σείεται από το χειροκρότημα στο σαλτιμπάγκο αυτό «διανοούμενο». Την ίδια ώρα η παλιά συντρόφισσά των παραπάνω «κομμουνίστρια» Παπαρήγα με την Κανέλλη δίπλα της κερδίζει τους σωβινιστές και τους καθωσπρέπει φασίστες ιδιαίτερα στο στρατό με την «ήρεμη και συνετή» «πατριωτική» και αντικαπιταλιστική της «επανάσταση» που δε σπάει τζάμια όπως ο πρώην κνίτης του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» Αλαβάνος. Ο δε επίσης παλιός κνίτης Τσίπρας έχει υιοθετήσει, με τη βοήθεια του Παπανδρέου, το «αριστερό λαϊκό» ΠΑΣΟΚ των ΔΕΚΟ.

Η χώρα κυβερνιέται στο βάθος σε όλα τα επίπεδα από τον παλιό μηχανισμό του ψευτοΚΚΕ που τον έφτιαξαν οι υποταχτικοί της Ρωσίας και προδότες του κομμουνισμού Φλωράκης – Τσολάκης με τις πλάτες των Σουσλόφ – Μπρέζνιεφ από το 1974 στην Ελλάδα. Αυτοί κρύβουν την κρατική δύναμή τους πίσω από ένα τσόφλι εξουσίας που έχει ακόμα η αρκετά σάπια αλλά μη φασιστική ντόπια και δυτικόφιλη αστική τάξη. Μέγαρο Μαξίμου στη χώρα μας είναι στην πραγματικότητα το Μέγαρο του Περισσού. Καθόλου παράξενο, αφού οι στενές ηγετικές κλίκες μες στο ΠΑΣΟΚ και στη σαμαρική νέα ΝΔ υπηρετούν την ίδια υπερδύναμη, τη ρώσικη.

Ένα τέτοιο μέτωπο θα θέτει σα μίνιμουμ στόχο την αποτροπή του εκφασισμού της χώρας μας, δηλαδή την υπεράσπιση της δημοκρατίας και την έξοδο από το οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό τέλμα μέσα από μια κυβέρνηση του Αντιφασιστικού Δημοκρατικού Πατριωτικού Μετώπου, στα πρότυπα της αντιφασιστικής Δημοκρατικής Ισπανίας του 1936-1939, θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις απελευθερώνοντας ιδιωτικές και δημόσιες-κρατικές επενδύσεις και τσακίζοντας τους σαμποτέρ, θα εγγυηθεί το ψωμί και την πολιτική λευτεριά του λαού μας, θα θέσει αμέσως εκτός νόμου και θα τσακίσει με τη λαϊκή αυτενέργεια τις φασιστικές συμμορίες, θα εξουδετερώσει σε βάθος τη ναζιστική και τη φαιοκόκκινη προπαγάνδα.

Τέλος θα κινηθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για περισσότερη δημοκρατία και σε βαθιά ενότητα με το μπλοκ χωρών του Τρίτου Κόσμου. Έτσι θα θεμελιώσει την πραγματική εθνική ανεξαρτησία και θα αποτρέψει την υποδούλωση στο φασιστικό ιμπεριαλιστικό άξονα Ρωσίας – Κίνας, ενώ θα αντισταθεί και στην ηγεμονική, προβοκατόρικη και υφεσιακή προς τον σοσιαλιμπεριαλισμό πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Αυτό το μέτωπο είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να συγκροτηθεί ΣΗΜΕΡΑ και χωρίς καθυστέρηση. Είναι ξεκάθαρο πως ειδικά στη χώρα μας αυτό το μέτωπο θα είναι πρώτα και κύρια ένα λαϊκό μέτωπο, που με τη δυναμική και την ορμή του θα τραβήξει μαζί και τα μη φασιστικά τμήματα της αστικής τάξης, που γενικά διακρίνεται για το συμβιβαστικό προς τον ιμπεριαλισμό, αλλά και προς το φασισμό πνεύμα της.