Με την κτηνώδη επίθεση κατά του Χατζηδάκη το φαιοκόκκινο μέτωπο κλιμακώνει τη φασιστική του βία. Προπηλακισμός και του Παπαχελά
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΥ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ
Στις 15 Δεκέμβρη ο βουλευτής της ΝΔ Χατζηδάκης δέχτηκε επίθεση από ομάδα «αγανακτισμένων πολιτών». Ο Χατζηδάκης βρέθηκε πεζός στην Πανεπιστημίου ενώ εξελισσόταν η πορεία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κατά των νέων μέτρων για τα εργασιακά. Η εικόνα του ματωμένου Χατζηδάκη κυκλοφόρησε σε όλα τα κανάλια με σχολιασμούς για την έκρηξη της «λαϊκής οργής και αγανάκτησης» απέναντι στους «πολιτικούς». Υπάρχει οργή για του πολιτικούς αλλά εδώ δεν πρόκειται γι’ αυτό. Γιατί δεν θα είχε την ίδια αντιμετώπιση από το συγκεκριμένο πλήθος ο Αλαβάνος, ο Τσίπρας, η Παπαρήγα, ο Κουβέλης, ή ο Σαμαράς. Πρόκειται για μία φασιστικού τύπου επίθεση που αν και αυθόρμητη σε πρώτο επίπεδο προετοιμάστηκε στο βάθος ιδεολογικά και πολιτικά από το σοσιαλφασισμο. Τον στόχο οι σοσιαλφασίστες τον έχουν δείξει εδώ και πολύ καιρό. Είναι ο «φιλελεύθερος αστός», και κάθε πολιτικός εκπρόσωπος του ή «σύμμαχος» του. Όταν αυτοί λένε φιλελεύθερος αστός εννοούν άμεσα τον οικονομικά φιλελεύθερο αλλά έμμεσα εννοούν τον πολιτικά δημοκρατικό ή μισοδημοκρατικό αστό.
Η επίθεση έγινε με τη γενική γραμμή του σοσιαλφασισμού ότι ένοχοι για τη σημερινή κατάσταση είναι οι «διεφθαρμένοι» πολιτικοί που λεηλάτησαν το κράτος και τις τσέπες του λαού εξυπηρετώντας το «μεγάλο κεφάλαιο» το οποίο διευκόλυναν να συσσωρεύσει πλούτο στα κρυφά «σεντούκια» του. Για τους σοσιαλφασίστες την κρίση δεν την έφερε κύρια το παραγωγικό σαμποτάζ η κρατικο-γραφειοκρατική ακρίδα και η κρατικο-ολιγαρχική βδέλα αλλά οι πιο μακρυνοί προς την κρατική οικονομία αστοί πολιτικοί. Πάνω σε αυτή τη γραμμή στηρίζεται και η σύγχρονη αντι «μνημονιακή» προπαγάνδα που καταγγέλλει την ΕΕ και το ΔΝΤ, δηλαδή τους πιστωτές της χρεωκοπήμένης χώρας σαν πρωταγωνιστές στη λεηλασία σε βάρος του λαού και της χώρας. Το κεντρικό σύνθημα αυτού του αντι «μνημονιακού» αγώνα είναι το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Αυτό το σύνθημα έχει συγκεκριμένους αποδέκτες, τους φιλοευρωπαίους ή μη σοσιαλφασίστες υπουργούς των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη οι οποίοι έχουν στοχοποιηθεί για πολλά χρόνια πριν από τη κρίση με τη μέθοδο των επιλεκτικών ή και συχνά ανύπαρκτων σκανδάλων («βατοπεδινοί» υπουργοί, Ζαχόπουλος, Παυλίδης). Αληθινό ήταν το σκάνδαλο της
Siemens αλλά το πιο βαθύ σκάνδαλο που ήταν δεμένο με αυτό, το σκάνδαλο Ίντρακομ, θάφτηκε από όλα τα κόμματα. Έτσι πχ ο Χατζηδάκης κατηγορήθηκε για συμβάσεις της Siemens σαν υπουργός της «διεφθαρμένης» κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά ποτέ δεν κατηγορήθηκε για κάτι τέτοιο ο Κουβέλης, σαν υπουργός της οικουμενικής κυβέρνησης που έδωσε τις απευθείας αναθέσεις των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στην Ιντρακόμ του Κόκκαλη και στη Siemens.Αυτή η φαιοκόκκινη προπαγάνδα όχι μόνο καλύπτει τους πραγματικούς ένοχους της κρίσης αλλά και τους δυναμώνει για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Γιατί δεν είναι η κλεψιά των πολιτικών που έχει φέρει σήμερα το λαό στα πρόθυρα της εξαθλίωσης και έχει εκτοξεύσει στα ύψη την ανεργία. Είναι πρώτα και κύρια η συστηματική καταστροφή της βιομηχανίας που διεκπεραίωσαν με ζήλο τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα τα δύο ψευτοαριστερά κόμματα σε συμμαχία με τις ηγεσίες των Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ και Κ. Καραμανλή και τώρα του Α. Σαμαρά στη ΝΔ. Μία χώρα που δεν έχει παραγωγή και δεν εξάγει τα προϊόντα της αλλά δανείζεται για να εισάγει αυτά που καταναλώνει, βυθίζεται στην κρίση και στην αναξιοπιστία. Η λεηλασία των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας δεν ήταν έργο καμίας τρόϊκας, καμίας Μέρκελ και κανενός ΔΝΤ. Είναι έγκλημα του ελληνικού σοσιαλφασιστικού καθεστώτος του οποίου ο βαθύς σκληρός πυρήνας είναι τα δήθεν αμόλυντα και δήθεν άσχετα προς την εξουσία φαιοκόκκινα κόμματα: το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ. Πολλοί άνθρωποι τσακισμένοι από την κρίση, την πείνα και την ανεργία χάρηκαν με τον ξυλοδαρμό του βουλευτή γιατί πίστεψαν ότι επίτέλους τις άρπαξε ένας από αυτούς που φταίνε για την πείνα του. Πόσο έχουν απατηθεί. Αμ δεν τις άρπαξαν αυτοί που φταίνε για την πείνα. Αυτοί που φταίνε για την πείνα τους είναι αυτοί που δείρανε. Και δεν εννοούμε αυτά τα δεξιά και καθυστερημένα ή σάπια στοιχεία που δείρανε όλα μαζί έναν και μόνο του άοπλο άνθρωπο. Εννοούμε τα κόμματα, δηλαδή τις ηγεσίες των κομμάτων ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έσπρωξαν τα μέλη τους στον ξυλοδαρμό του Χατζηδάκη και που με τις δηλώσεις του ουσιαστικά τον δικαιολόγησαν. Αυτοί είναι αυτοί που πρωτοστατούν εδώ και δεκαετίες στο σαμποτάζ των παραγωγικών και πνευματικών δυνάμεων της χώρας, αυτοί είναι που πρωτοστατούν στην αντολική κομπραδόρικη πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όσο πιο πολύ αυτοί δέρνουν τους Χατζηδάκηδες τόσο βαρύτερα θα βυθίζουν τη χώρα στον υλικό και πνευματικό μεσαίωνα.
Η επίθεση ενάντια στον Χατζηδάκη σηματοδοτεί μία νέα ποιότητα ανοιχτής βίας που δεν χρειάζεται πια κουκούλα γιατί το καθεστώς έχει ετοιμάσει το πολιτικό και ιδεολογικό έδαφος για το δικό του κράτος του τρόμου όπου κάθε τέτοια ενέργεια θα αποτελεί έκφραση της δήθεν «δικαιολογημένης λαϊκής αγανάκτησης» απέναντι σε αυτούς που στοχοποιεί σαν «εχθρούς του λαού» ερήμην του λαού και ενάντια στα συμφέροντα του.
Το καθεστώς καλύπτει τον τραμπουκισμό σα «λαϊκή βία»
Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα καταδίκασαν φραστικά, αλλά στην ουσία δικαιολόγησαν πολιτικά τη βία.
O μεν Σαμαράς και το ψευτοΚΚΕ μίλησαν για ενέργεια που στρέφεται ενάντια στον αντι «μνημονιακό» αγώνα. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑΟΣ, αναγνώρισαν ότι σωστά η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών διοχετεύθηκε στο συγκεκριμένο πρόσωπο, αν και καταδίκασαν τους δράστες. Κι όμως η βία δεν ήταν αποτέλεσμα καμίας μαζικής λαϊκής αγανάκτησης. Στο επεισόδιο συμμετείχε μόνο ένας μικρός αριθμός πολιτών (από ότι γράφτηκε σε ένα ρεπορτάζ του Βήματος του ψευτοΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που περικύκλωσαν τον Χατζηδάκη, ενώ μόνο τρεις τραμπούκοι τον χτύπησαν. Και το πιο βασικό, βρέθηκαν δύο πολίτες που τον υπερασπίστηκαν από τον τραμπουκισμό, διακινδυνεύοντας τη δική τους σωματική ακεραιότητα και καταλήγοντας στο νοσοκομείο όπως και ο Χατζηδάκης.Ο ίδιος ο Χατζηδάκης που λειτουργεί πάντα σκουληκοειδώς, για να μην πούμε φιλικά, απέναντι στους σοσιαλφασίστες συμμορφώθηκε πλήρως με την καθεστωτική γραμμή και δήλωσε ότι κατανοεί την αγανάκτηση των πολιτών ενώ ζήτησε να μη διωχθούν οι δράστες.
Ο Σαμαράς χαρακτήρισε την επίθεση προβοκάτσια γιατί χάλασε την εικόνα της ΝΔ σαν κόμμα μπροστάρη στον αντι «μνημονιακό» αγώνα! Η ανακοίνωση αναφέρει συγκεκριμένα ότι : «Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος. Σήμερα όμως, ο προπηλακισμός Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι παραπάνω. Υπηρετεί ύποπτες και προβοκατόρικες σκοπιμότητες. Φαίνεται πως το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και έχει καταγγείλει ότι το πρόσφατο νομοθέτημά της οδηγεί σε «εργασιακό Μεσαίωνα», έχει ενοχλήσει πολλούς». Και καταλήγει ως εξής: «Όσοι πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κάνει έστω και ένα χιλιοστό πίσω από τη γραμμή αυτή, κάνουν μεγάλο λάθος. Παραμένουμε αμετακίνητοι κατά του Μνημονίου και επιμένουμε,
Το ψευτοΚΚΕ απέφυγε καν να μιλήσει στην πρώτη ανακοίνωσή του για προβοκάτσια και διαχώρισε με ένα εντελώς χλιαρό τρόπο τη θέση του χαρακτηρίζοντας την επίθεση ενέργεια που δεν εκφράζει τη «γνήσια λαϊκή αγανάκτηση» και η οποία «αξιοποιείται για να συκοφαντηθεί η λαϊκή πάλη», δηλαδή αντεδρασε όπως πάντα όταν δέρνουν ή σκοτώνουν έναν αστό. Το να μιλάς σε τέτοιες περιπτώσεις για προβοκάτσια και να μην εκφράζεις συμπάθεια για το θύμα της επίθεσης σημαίνει ότι το θεωρείς εχθρό, δηλαδή δεν σε ενοχλεί το πάθημά τους ή αλλιώς το ψευτοΚΚΕ θεωρεί ότι αυτός που δέρνει ή σκοτώνει έναν αστό δεν κάνει κακό γι αυτό καθεαυτό που διαπράττει αλλά για τα αντίποινα σε βάρος του λαού που προκαλεί με την πράξη του. Τέτοια ακριβώς κνίτικη στην ουσία της είναι η ανακοίνωση του Κουβέλη που δίνει όλη την έμφαση της στην «απολύτως δικαιολογημένη» αγανάκτηση και οργή των πολιτών: «Η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών είναι απολύτως δικαιολογημένη. Δεν νομιμοποιεί όμως με κανένα τρόπο τέτοιες ενέργειες, που στρέφονται εναντίον της δημοκρατίας και
του κοινοβουλευτικού βίου μας. Η απολύτως δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή δεν νομιμοποιεί τρόπους έκφρασης απολύτως αδικαιολόγητους, υπονομευτικούς του αγώνα των εργαζομένων, προβοκατόρικους, ακυρωτικούς και τελικά ύποπτους».Δηλαδή και εδώ η κατηγορία είναι για προβοκάτσια.Τέτοια είναι στο πνεύμα της και η αντίδραση του ΣΥΝ. Αυτός καταδίκασε χλιαρά την επίθεση, υπερασπίζοντας με πολύ μεγαλύτερο ενθουσιασμό τη «λάμψη» των «μεγαλειωδών διαδηλώσεων». Η ανακοίνωση του ανάφερε ότι «τέτοιες καταδικαστέες ενέργειες δεν μπορούν να αφαιρέσουν τη λάμψη από τις μεγαλειώδεις απεργίες και διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ». Αυτό υπονοεί ότι αυτοί που έδειραν τον Χατζηδάκη το μόνο κακό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να αφαιρέσουν από την λάμψη της, δηλαδή να προβοκάρουν την πορεία. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΝ εννοεί ότι η επίθεση πρόσθεσε στη «λάμψη». Στο ρεπορτάζ της Αυγής ο ξυλοδαρμός περιγράφεται με σαφήνεια σαν μία εκδήλωση της διαδήλωσης, και όχι σαν αποκομμένο από αυτήν περιστατικό βίας. Συγκεκριμένα, στο σχετικό άρθρο της Αυγής αναφέρεται ότι «Σύμφωνα με πληροφορίες, την ώρα της επίθεσης διαδηλωτές φώναζαν "Κλέφτες, κλέφτες! Ντροπή σας!». Αυτό είναι σαν να λέει η Αυγή ότι ο Χατζηδάκης βρέθηκε σε λάθος θέσητη λάθος στιγμή.
Από κοντά και το δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου, ο θαυμαστής του Κύρκου υπουργός Εσωτερικών Ραγκούσης είπε πως οι πολίτες «δικαιολογημένα θεωρούν ότι βασικός υπαίτιος που παρ’ ολίγο η χώρα να χρεοκοπήσει, είναι η γκρίζα πλευρά του κομματικού συστήματος, είναι η γκρίζα πλευρά της μεταπολίτευσης». Αυτά αφού και αυτός προηγούμενα είχε «αποδοκιμάσει απόλυτα» την επίθεση.
Το μόνο φαιοκόκκινο κόμμα που δεν έκρυψε τη χαρά του ήταν το κρυφοναζιστικό ΛΑΟΣ Αυτό επιδοκίμασε και μάλιστα δικαιολόγησε τη βία απευθύνοντας σύσταση στους πολιτικούς στους οποίους προφανώς δεν συμπεριλαμβάνει τα στελέχη του κόμματος του να «μην δίνουν αφορμές «που μπορούν να εκληφθούν ως άλλοθι από ακραίους ή εξαιρετικά εξοργισμένους πολίτες». Προδικάζει μάλιστα ότι «οι ευχές και η καταδίκη του περιστατικού «δεν θα έχουν τύχη»...
Το ψευτοΚΚΕ επικεφαλής της γραμμής της φασιστικής βίας. Στο στόχαστρο όσοι αντιστέκονται. Η βρώμικη στάση του Ποντικιού στον προπηλακισμό Παπαχελά
Σε ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο Βήμα (....) αναφέρεται πως τον Χατζηδάκη «άρχισε να τον προπηλακίζει πρώτα ένας ηλικιωμένος που συμμετείχε στο μπλοκ των απεργών του ΠΑΜΕ». Το ρεπορτάζ αυτό χαρακτήρισε «προβοκατόρικο» ο Ριζοσπάστης. Στη συνέχεια με πρωτοσέλιδο άρθρο της η Καθημερινή κατάγγειλε το ψευτοΚΚΕ ότι με την προπαγάνδα του υποθάλπει την «ανεξέλεγκτη βία»! Το άρθρο αυτό επίσης καταγγέλθηκε από τον Ριζοσπάστη όπως και ο διευθυντής της εφημερίδας Παπαχελάς.
Λίγες μέρες αργότερα στο Ποντίκι της 06/01/2011 δημοσιεύτηκε η είδηση ότι ο Παπαχελάς προπηλακίστηκε από αγνώστους ενώ βρισκόταν σε ταβέρνα με φίλους του. Η εξήγηση που δίνει το Ποντίκι για αυτή την επίθεση έχει ως εξής: «Είναι πάντως ένα θέμα αυτή η επίθεση στον διευθυντή της «Καθημερινής», αφού δείχνει ότι ακόμη και έγκυροι δημοσιογράφοι, όπως είναι ο Παπαχελάς, μπορεί να βρεθούν στο στόχαστρο αγανακτισμένων πολιτών για τους γνωστούς λόγους που αυτή την περίοδο βρίζουν και τους δημοσιογράφους, εκτός από τους πολιτικούς. Ίσως αιτία για το συγκεκριμένο επεισόδιο να είναι οι σκληρές φιλελεύθερες θέσεις που εκφράζει πολλές φορές γενικότερα το Συγκρότημα του Φαλήρου, τόσο στην εφημερίδα όσο και στο ραδιόφωνο (ΣΚΑΙ 100,3) [σσ για όσους δεν το κατάλαβαν!] που πρωτοστατεί στις επιθέσεις εναντίον εργαζομένων αλλά και ολόκληρων κοινωνικών τάξεων. Πλήρωσε δηλαδή ο Αλέξης τον πολιτικό φανατισμό που βγάζουν, με ευθύνη της ιδιοκτησίας, τα ΜΜΕ του Συγκροτήματος και από αυτή την πλευρά έχει τη συμπαράστασή μας» (η υπογράμμιση δικιά μας).
Δηλαδή μόνο στο βαθμό που διαφοροποιείται ο Παπαχελάς από το «φανατισμό» της ιδιοκτησίας αξίζει συμπαράσταση σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου που υιοθετεί την καθεστωτική γραμμή της «λαϊκής βίας». Όταν αναφέρεται σε πολιτικό φανατισμό της Καθημερινής και του Σκάι παραπέμπει προφανώς στις συχνά εξαιρετικές και τολμηρές αντι-ψευτοΚΚΕ, τοποθετήσεις τους της τελευταίας περιόδου (ιδιαίτερα της διεισδυτικής Ακριβοπούλου) που αυτόματα σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό βάζουν τον κάθε φορά εκφραστή τους στο «στόχαστρο αγανακτισμένων πολιτών για τους γνωστούς λόγους», τον καθιστούν δηλαδή στόχο τραμπούκικων φασιστικών επιθέσεων.
Οι ιδέες χτυπιούνται όταν ανοίγουν τα κεφάλια αυτών που τις εκφράζουν. Αυτό είναι συμπυκνωμένο το ναζιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο της καθεστωτικής βίας που βαφτίζεται «λαϊκή βία». Ο κλασσικός ναζιστής στρέφει τη βία του κατά των μη αρίων και συναντιέται με τον σλυγχρονο σοσιαλναζί ψευτοαριστερό και ψευτοαναρχικό στη βία κατά του φιλελεύθερου, που ενσαρκώνεται φυλετικά στον εβραίο (τον σιωνιστή όπως τον λέει ο σοσιαλναζί), και θα βρεθούν ενωμένοι κατά του τελικού κοινού τους εχθρού, των λαών, των δημοκρατών και των πραγματικών επαναστατών που αντιστρατεύονται το σοσιαλφασισμό. Σε άρθρο της Νέας Ανατολής ενάντια στους σοσιαλφασίστες εμπρηστές της Αθήνας το Δεκέμβρη του 2008, αναφέραμε ότι «Σε αντίθεση με τους χιτλερικούς αντισημίτες οι «αντικαπιταλιστές» αντισημίτες της νέας εποχής σαν πιο «μαρξιστές», δηλαδή σαν πιο «διαβασμένοι» αντισημίτες, θέλουν να εξαφανίσουν από προσώπου γης κάθε φιλελεύθερο αστό και όχι μόνο τον εβραίο αστό. Το «θάνατος στους πλούσιους» για αυτούς δεν είναι μεταφορικό σύνθημα, αλλά κυριολεκτικό. Αυτός είναι ο κοινωνικός ρατσισμός του ρώσικου νεοχιτλερικού κρατικομονοπώλιου καθώς και του λούμπεν και των μικροαστών της νέας εποχής, που από το μαρξισμό μάθανε μόνο να του αντιστρέφουν εντελώς το περιεχόμενο. Αυτός είναι ο «μαρξισμός» της «17 Νοέμβρη»… Οι μαρξιστές μισούν τον αστισμό, αλλά τους αστούς τους ίδιους τους μισούν μόνο σαν φορείς του κεφάλαιου και όχι σαν πρόσωπα. Γι αυτό δεν τους σκοτώνουν. Απλά σε επαναστατικές εποχές τους πιο μεγάλους τους απαλλάσσουν από το κεφάλαιό τους πράγμα που στο βάθος δεν τους χτυπάει σαν πρόσωπα, αλλά τους απελευθερώνει. Οι προλεταριακές επαναστάσεις χρησιμοποιούν φυσική βία ενάντια σε κεφαλαιοκράτες μόνο όταν και μόνο σε όσο βαθμό αυτοί εμπλέκονται άμεσα στην πολιτική ταξική πάλη και δίνουν στις κυβερνήσεις οδηγίες βίας και δολοφονίας των επαναστατών και του λαού… Όχι, ο φόνος του αστού από τον 17νοεμβρίτη και ο εμπρησμός του μαγαζιού και της τράπεζας από το ψευτομαρξιστικό λούμπεν δεν είναι δουλειά της επανάστασης. Είναι παραγγελιά ενός καθεστωτικού ληστή και μάλιστα ενός ληστή ιμπεριαλιστή με όνειρα παγκόσμιας κυριαρχίας».
Η βία του καθεστώτος σήμερα υπηρετεί τα σχέδια του ρώσικου και κινέζικου ιμπεριαλισμού, τα σχέδια της αποικιοποίησης της χώρας. Τα ματωμένα κεφάλια πρώην υπουργών που παρουσιάζονται σαν προϊόν «λαϊκής αγανάκτησης» στέλνουν ένα μήνυμα σε όλη την Ευρώπη ότι η Ελλάδα είναι ένα εχθρικό έδαφος για τις αστοδημοκρατικές ιδέες που κρατάνε ακόμα ζωντανή την ΕΕ και ότι ο μόνος δρόμος που είναι ανοικτός είναι αυτός για τους κινέζους και ρώσους ναζι «σωτήρες».
Η ΟΑΚΚΕ καλεί τους δημοκράτες και αντιφασίστες να αντισταθούν στη φασιστική επέλαση, να καταγγείλουν τους σοσιαλφασίστες φαιοκόκκινους και να ξεσκεπάσουν τα αντιλαϊκά τους σχέδια.