Οι δυτικοί τινάζουν την ελιά. Οι νεοναζί ανατολικοί μαζεύουν τον καρπό.
Η Ευρώπη απειλείται με ενεργειακό θάνατο και υποδούλωση.

Η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη με απόφαση του ΟΗΕ αποτελεί πρωτοφανή και βάναυση καταπάτηση του δικαιώματος μιας χώρας να αποφασίζει για την εσωτερική της διακυβέρνηση και πρέπει να καταδικαστεί από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο. Οι επεμβατιστές επικαλούνται την υποχρέωσή τους να προστατεύσουν τη ζωή απειλούμενων αμάχων. Αλλά το δικαίωμα αυτό το έχουν τρίτες χώρες μόνο στην περίπτωση που επιχειρείται γενοκτονία πράγμα που προφανώς δεν έγινε εδώ. Στη Λιβύη υπάρχει εμφύλιος και η πιο αντιδραστική πλευρά αυτού του εμφύλιου ήταν εκείνη που σήκωσε τη σημαία της «δημοκρατικής επανάστασης» γιατί αυτή είναι που κάλεσε τις πιο επεμβατικές και πιο φασιστικές υπερδυνάμεις να επέμβουν στη χώρα της.

Οι εμφανιζόμενες σαν δημοκρατικές επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο είναι κυρίως στρατιωτικά πραξικοπήματα που πλαισιώνονται από φασιστικά στον οργανωμένο πυρήνα τους πολιτικά κινήματα. Οι βασικοί οργανωτές αυτών των κινημάτων είναι ισλαμοφασίστες και δευτερευόντως ψευτοαριστεροί σοσιαλφασίστες. Στα κινήματα αυτά συμμετέχουν και δυσαρεστημένες μάζες και δημοκράτες που έχουν υποφέρει από τον αυταρχισμό και τη διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αυτοί ξεγελιούνται από τα παραπλανητικά τεχνάσματα των ηγετών αυτών των κινημάτων, όπως το ότι κρύβουν την ισλαμική φυσιογνωμία τους, ή το ότι αποδοκιμάζουν τη βία ισχυριζόμενοι ότι ακολουθούν το «δημοκρατικό παράδειγμα» των τούρκων συναγωνιστών τους του Ερντογάν. Αλλά και αυτοί κρύβουν το αληθινό πρόγραμμά τους ώσπου να πάρουν για τα καλά την εξουσία. Ήδη τώρα τελευταία που σταθεροποιούνται έχουν αρχίσει να κλείνουν στη φυλακή τους τούρκους δημοκράτες δημοσιογράφους.

Οι ισλαμο- και σοσιαλ-φασίστες μετέτρεψαν όσους δημοκράτες τους ακολουθούν σε δόλωμα για να διαμορφώσουν μια ευνοϊκή διεθνή κοινή γνώμη και κυρίως για να δώσουν μια ώθηση στους φιλελεύθερους ιμπεριαλιστές της Δύσης να επέμβουν για να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία. Οι υποκριτές αυτοί πάντως προδίνονται από το ότι είναι αντισημίτες και από το ότι έχουν εξοστρακίσει από τα κινήματα τους τη λέξη «δημοκρατία». Στη θέση της χρησιμοποιούν την λέξη «ελευθερία» που σημαίνει ελευθερία στους ίδιους να επιβάλλουν το υποδουλωτικό τους πρόγραμμα μόλις πάρουν την εξουσία. Στην πραγματικότητα οι πραξικοπηματίες δεν είναι στρατηγικοί σύμμαχοι των δυτικών ιμπεριαλιστών που βομβαρδίζουν τη Λιβύη αλλά των ιμπεριαλιστών του ανατολικού κρατικοστρατιωτικού μονοπώλιου και πιο ειδικά του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Έτσι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές κάνουν τους βομβαρδισμούς ή στέλνουν τα τελεσίγραφα παραίτησης στους γενικά δυτικόφιλους ηγέτες εναντίον των οποίων εξεγείρονται οι ισλαμοφασίστες, αλλά τον καρπό της βρωμοδουλειάς τους τον μαζεύουν οι χώρες του άξονα που από τη μια οργανώνουν τις ψευτοεπαναστάσεις-πραξικοπήματα και από την άλλη παριστάνουν τους συμπαθούντες των θυμάτων δηλαδή των Καντάφι, Μουμπάρακ κλπ,

Το να τινάζουν την ελιά οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και να μαζεύουν τον καρπό οι ανατολικοί είναι ένα επίτευγμα της ρώσικης διπλωματίας που διεκπεραιώνεται γενικά μέσω προβοκατόρων της όπως πχ της Αλ Κάιντα, αλλά και με τη βοήθεια των πιο επεμβατικών αντιτριτοκοσμικών και των πιο φιλορώσικων τάσεων των μονοπωλιστών των ΗΠΑ (Κλίντον). Στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ προβοκαρισμένες από την Αλ Κάιντα έκαναν την εισβολή και έδιωξαν τους αντιρώσους και φιλοαμερικάνους ως τότε Ταλιμπάν, αλλά την εξουσία μέσω Καρζάι και Βόρειας Συμμαχίας την πήρε η Ρωσία. Στο Ιράκ οι ΗΠΑ έδιωξαν το αντιιρανικό Μπάαθ από την εξουσία και ανέβασαν σε αυτήν τους φιλο-ιρανούς και φιλορώσους σιίτες. Η μέθοδος είναι ίδια: Η Ρωσία ενθαρρύνει τους δυτικούς να τσακίσουν τους δικούς της εχθρούς, ενώ η ίδια κάνει τον διστακτικό φίλο τους και μετά χώνεται στην όποια νέα εξουσία σαν φίλος όλου του έθνους. Έτσι λίγοι πρόσεξαν ότι την απόφαση 1333 του 2000 του ΟΗΕ που άνοιξε το δρόμο της εισβολής του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν την ψήφισε και η Ρωσία και ότι η ίδια έδωσε βάσεις στις ΗΠΑ στην πρώην ΕΣΣΔ. Επίσης λίγοι πρόσεξαν ότι η Ρωσία ενώ είχε βάλει βέτο στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ψήφισε υπέρ της κατοχής της χώρας από τις ΗΠΑ όταν αυτή πραγματοποιήθηκε. Και στην Αίγυπτο τελευταία έγινε κάτι ανάλογο χωρίς βομβαρδισμούς. Εκεί με πολύ θόρυβο οι ΗΠΑ έστελναν τελεσίγραφα στο Μουμπάρακ αλλά η πρώτη πράξη της νέας εξουσίας ήταν να αφήσει τα ιρανικά πολεμικά πλοία να περάσουν από το Σουέζ και να μπουν στη Μεσόγειο ενώ οι ισλαμοφασίστες κυριάρχησαν στο δημοψήφισμα που ακολούθησε. Στο μεταξύ ο στρατός με τη συμφωνία των «επαναστατών» απαγόρευσε άλλες μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες στη χώρα.

Τα ίδια και στη Λιβύη. Εδώ η Ρωσία-όπως και η Κίνα- έκανε αποχή στον ΟΗΕ που σημαίνει ότι στην πράξη τάχθηκε υπέρ των βομβαρδισμών. Ταυτόχρονα μαζί με το Ιράν έσπρωξε τις χώρες του Αραβικού Συνδέσμου υπέρ της επέμβασης. Έτσι ενθάρρυνε τους δυτικούς ιμπεριαλιστές να κάνουν τους βομβαρδισμούς υπέρ των «δημοκρατών». Μόλις όμως αυτοί άρχισαν τους βομβαρδισμούς η Ρωσία, η Κίνα και ο Αραβικός Σύνδεσμος βγήκαν να τους καταδικάσουν. Έτσι όσο οι δυτικοί θα βομβαρδίζουν και θα αδυνατίζουν τον Καντάφι- που αντικειμενικά παρά τη δικτατορική του διακυβέρνηση, εκπροσωπεί ως σήμερα την εθνική αντίσταση της χώρας του- οι Ρώσοι θα κάνουν πως τον προστατεύουν. Στόχος τους είναι να τον φάνε από τα μέσα κερδίζοντας το στρατό ή έστω να πάρουν σαν αντάλλαγμα της πολιτικής επιβίωσής του τον ενεργειακό έλεγχο της χώρας. Ήδη ο Καντάφι έκανε τέτοια ανοίγματα προς τη Μόσχα. Από την άλλη οι «επαναστάτες» της Λιβύης ανέθεσαν το εμπόριο του πετρελαίου και φυσικού αερίου που παράγει η όποια «απελευθερωμένη» περιοχή τους στο Κατάρ. Το Κατάρ είναι η έδρα του μαζικού διαμορφωτή της πολιτικής σκέψης των μουσουλμανικών λαών που λέγεται Αλ Τζαζίρα. Η πολιτική γραμμή της Αλ Τζαζίρα είναι η γραμμή του νεοναζιστικού άξονα και το ίδιο το Κατάρ είναι ο μεγαλύτερος φίλος της Ρωσίας και του Ιράν στον αραβικό κόλπο.

Αν οι λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ αφήσουν τις κυβερνήσεις τους να βομβαρδίζουν τη Λιβύη θα την στείλουν στα νύχια του νεοναζιστικού άξονα οπότε θα υποστούν μια ανείπωτη καταστροφή: Συγκεκριμένα θα επιτρέψουν στους ρώσους νεοχιτλερικούς να ελέγξουν όλο τον αραβικό κόσμο οπότε και τους μόνο κάπως ασφαλείς ενεργειακούς πόρους της ΕΕ. Έτσι αυτοί θα μπορέσουν να εκβιάζουν οικονομικά, να διασπούν πολιτικά, και τελικά να επιτεθούν στρατιωτικά και να υποδουλώσουν την στρατιωτικά νανώδη ΕΕ.

Αθήνα, 31/03/2011