Η ΞΕΝΗ ΚΑΙ Η ΝΤΟΠΙΑ ΔΥΤΙΚΟΦΙΛΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μια δημοκρατική και πατριωτική κυβέρνηση που πραγματικά θα ήθελε να βγάλει τη χώρα από την οικονομική κρίση και το λαό από τη φτώχια θα έπαιρνε άμεσα μέτρα για την αύξηση της απασχόλησης που πρακτικά σημαίνει την προσέλκυση ξένων ή ντόπιων επενδύσεων. Αντί αυτού όμως η κυβέρνηση των δοσίλογων που εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα κύρια του ρωσικου αλλά και του κινέζικου σοσιαλιμπεριαλισμού κάνει ότι είναι δυνατόν για το αντίθετο.

Πιο συγκεκριμένα στις 14 και 15 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα το συνέδριο Greek Power Summit 2011, το οποίο διοργανώθηκε από το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο (ICC Hellas). Το θέμα του συνεδρίου ήταν η ανοικοδόμηση της Ελλάδας! Σε αυτό συμμετείχε και ο εκδότης του περιοδικού Forbes, το οποίο είναι ένα διεθνούς φήμης οικονομικό περιοδικό. Το συνέδριο συγκέντρωσε στελέχη επιχειρήσεων και πιστωτικών οργανισμών ελληνικής καταγωγής από όλο τον κόσμο καθώς και τον πολωνό υφυπουργό Οικονομίας αρμόδιο για την επιτυχή (με την έννοια που η αστική τάξη δίνει στον όρο) αποκρατικοποίηση 500 επιχειρήσεων. Σε αυτό λοιπόν το βαρύνουσας σημασίας συνέδριο ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν όλη απούσα ενώ είχε καλεστεί και μάλιστα με προκλητικό τρόπο! . Αλλά η απουσία της κυυβέρνησης ήταν το λιγότερο. Το καθεστώς είχε και άλλες εκπληξούλες για τους διοργανωτές, τους καλεσμένους και τους φίλους τους αναλυτές.

Αυτά μας τα περιγράφει ο ίδιος ο εκδότης του περιοδικού Forbes: «Δυστυχώς, η στείρα και αμυντική στάση της ελληνικής κυβέρνησης αντικατοπτρίζει τον τρόπο σκέψης της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Κάθε βράδυ η πλατεία Συντάγματος, όπου διέμενα, γεμίζει διαδηλωτές, με σύνθημα «Κλέφτες! Κλέφτες!» Η οργή τους, όμως, δεν οφείλεται στην εγκληματική δημοσιονομική πολιτική των κυβερνώντων, αλλά στην απαίτηση των δανειστών τους για νέες θυσίες και αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές…Τη δεύτερη ημέρα του συμποσίου, το Σύνταγμα γέμισε από χιλιάδες διαδηλωτές και αστυνομικούς. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, βλήματα δακρυγόνων προσγειώνονταν στον τοίχο του κτιρίου, ενώ κάποια από αυτά προσγειώθηκαν στον προθάλαμο. Το ευγενέστατο προσωπικό μας προμήθευσε με βρεγμένες πετσέτες, για να αποφύγουμε την ασφυξία» (Καθημερινή, 7-7).

Ο δε πρόεδρος του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου - Ελλάς (ICC) που διοργάνωσε το συνέδριο διερωτάται «Είναι, λοιπόν, απορία μου πώς θα τα καταφέρει η κυβέρνηση να πετύχει σχεδόν μία αποκρατικοποίηση ανά δεκαήμερο για το 2011, όταν δεν καταφέρνει να βρεθεί στους ίδιους χώρους που είναι οι επενδυτές. Αναρωτιέμαι ποιος σοβαρός επιχειρηματικός οργανισμός ή άτομα θα κάνουν επένδυση στη χώρα μας, όταν το περιβάλλον του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού για προσέλκυσή τους, και συχνά οι ίδιοι οι επαρχιώτες υπουργοί εμφανίζονται ανίκανοι και/ή δεν έχουν την παιδεία να ενημερώσουν έστω και τελευταία στιγμή ότι κάτι τους έτυχε και δεν θα μπορέσουν να παρευρεθούν σε εκδήλωση που εγγράφως είχαν βεβαιώσει την εμφάνιση τους» (Καθημερινή, 12-7).

Η απάντηση δηλαδή που δίνει ο διοργανωτής σε αυτό το όργιο είναι ο επαρχιωτισμός και οι κακοί τρόποι των υπουργών, ενώ ο ψηλότερος διεθνής καλεσμένος του πιστεύει την βασική παράσταση του συντάγματος, δηλαδή ότι οι χειραγωγημένοι από τους φαιοκόκκινους «αγανακτισμένοι» του Συντάγματος είναι ο ελληνικός λαός.

Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και πιστεύουν εκείνο που θα ήθελαν να πιστέψουν εκείνοι που κυβερνάνε τη χώρα. Αλλά βέβαια δεν φταίνε αυτοί οι συγκεριμένοι. Φταίει η δυτικόφιλη φιλελεύθερη αστική τάξη που η πολιτική ρηχότητας αντιστοιχεί στον βαθιά εξαρτημένο αντιβιομηχανικό της και παρασιτικό διαμεσολαβητικό χαρακτήρα της. Αν θέλανε στα αλήθεια την ανάπτυξη της χωρας θα καταλαβαίνανε το σαμποτάζ της παραγωγής που διεξάγεται μπροστά στα μάτια τους τα τελευταία 30 χρόνια και κάτι θα λέγανε και κάτι θα κάνανε. Τώρα φωνάζουν τους δυτικούς ιμπεριαλιστές να τους σώσουν και το μόνο που κάνουν είναι να τους δώσουν πετσέτες για να μην πεθάνουν από ασφυξία. Δεν ξέρουν τι να τους πουν και τι να κάνουν. Άκου «επαρχιώτες υπουργοί» οι τύποι που βυθίζουν και εξαπατούν μια όλόκληρη ΕΕ που τους περιμένει εναγώνια να υπογράψουν τη κάθε νέα συμφωνία διάσωσης. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο επαρχιωτισμός της ελληνικής δυτικόφιλης αστικής τάξης και η οικονομίστικη μπακαλίστικη τύφλα των ευρωπαίων και γενικότερα των δυτικών μονοπωλιστών σε σχέση με την παγκόσμια πολιτική επιστημονικής καταστροφής που ασκούν οι νεοναζί αποστάτες του μαρξισμού του Κρεμλίνου και του Πεκίνου. Το βαθύ πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι νεοναζί δεν έχουν ακόμα απέναντί τους πολιτικά ισχυρό τον μόνο σήμερα δυνατό διαφωτισμό, εκείνον που προδώσανε και σε πρώτη φάση εξουδετερώσανε. Αλλά αυτό δεν θα αργήσει πολύ.