Από το Δεκέμβρη του 2010 η εργοδοσία του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM - 902 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έχει ξεκινήσει ένα κύμα απολύσεων εργαζομένων, που μέχρι σήμερα φτάνουν τους 21 (απολύει λίγους λίγους κάθε μήνα, χωρίς προειδοποίηση).

Αυτό η εργοδοσία του 902 το κάνει μιλώντας για μεγάλα οικονομικά προβλήματα λόγω κρίσης και μείωσης της κρατικής επιχορήγησης στο ΚΚΕ. Οι φήμες για απολύσεις ακούγονταν καιρό. Μέχρι και τις δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη του 2010 μας λέγανε ότι τα περί απολύσεων είναι ψέματα για να χτυπηθεί πολιτικά το ΚΚΕ.

Αμέσως μετά, τέλη Νοέμβρη του 2010, ο διευθυντής του σταθμού Τάκης Τσίγκας μας ανακοίνωσε ότι λόγω οικονομικών δυσκολιών ο σταθμός θα κάνει μαζικές απολύσεις. Μας είπε πως αυτές θα γίνουνε με κοινωνικά κριτήρια (οικογενειακές υποχρεώσεις του κάθε εργαζόμενου, ηλικία, οικονομική κατάστασή του κλπ.) και όχι με βάση το ποιος ανήκει ή στηρίζει το κόμμα, που είναι και ο ιδιοχτήτης του σταθμού, και ποιος όχι.

Παράλληλα, μας κάλεσε να στηρίξουμε συνδικαλιστικά το ΠΑΜΕ και να παλέψουμε για ψηλά επιδόματα ανεργίας (!). Αυτό εμείς το πήραμε για ειρωνεία και βαριά προσβολή, όπως και ήταν. Χωρίς κανείς να μας εξηγήσει τα οικονομικά δεδομένα με νούμερα, να συζητήσει μαζί μας για λύσεις, να μας ενημερώσει καθαρά τι συμβαίνει και πώς μπορούσε να βρεθεί η πιο καλή για τους εργαζόμενους λύση, μας ξεκαθαρίσανε ότι από 1η του Δεκέμβρη (5 μέρες μετά την παραπάνω ξαφνική ανακοίνωση!!) πιάνουνε το τσεκούρι των απολύσεων.

Προσπαθήσαμε να οργανωθούμε για πρώτη φορά, γιατί μέσα στο σταθμό ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝΕ από πάντα η συνδικαλιστική οργάνωση. Κάναμε μια σύσκεψη και βγάλαμε μια επιτροπή τριών συναδέλφων, για να πάνε στο σωματείο των τεχνικών τηλεόρασης (ΕΤΙΤΑ) και να ζητήσουνε συμπαράσταση. Η εργοδοσία του 902-ΚΚΕ αρνιόταν να συζητήσει μαζί μας και έδειχνε ότι μας έγραφε -σαν εργαζόμενους και σαν προσωπικότητες- στα παλιά της τα παπούτσια.

Την ίδια ώρα, όπως αποδείχτηκε αργότερα, είχε στείλει στη σύσκεψή μας εκείνη έναν δικό της άνθρωπο να μας χαφιεδέψει κι έσπειρε έπειτα κατάλληλες φήμες για να μας διασπάσει. Στη συνέχεια έκανε κάτι ακόμα χειρότερο. Έστειλε πέντε πρώην συναδέλφους μας (και με δική τους μεγάλη ηθική ευθύνη) να βρίσκονται στα γραφεία της ΕΤΙΤΑ, κι όταν πήγε η Επιτροπή μας να μιλήσει, τους είχε δασκαλέψει να πούνε ότι η Επιτροπή δεν εκφράζει τους εργαζόμενους του 902 κι ότι οι απολύσεις είναι αναγκαίες. Έριξε δηλαδή εργαζόμενους ενάντια σε εργαζόμενους, υποχρέωσε τους συναδέλφους μας να γίνουν γενίτσαροι για να μη χάσουν τη δουλειά τους.

Στη συνέχεια η εργοδοσία-καθοδήγηση του ΚΚΕ έβαλε «περιφρουρήσεις» κατά ανύπαρκτων εχθρών του κόμματος στο κτίριο του 902-ΚΚΕ στον Περισσό και την κατάλληλη στιγμή, βράδυ σαν τον κλέφτη, στις 10 του Δεκέμβρη, απόλυσε 2 από τους 3 της Επιτροπής μας και άλλον έναν εργαζόμενο, που είχε μπει μπροστά στον αγώνα κατά των απολύσεων.

Υποχρέωνε μάλιστα εργαζόμενους του 902-μέλη του ΚΚΕ να συμμετέχουν σε αυτές τις περιφρουρήσεις κατά δήθεν «απειλής» από τους απολυμένους!! Εκείνες οι πρώτες απολύσεις ρίξανε μια απαισιοδοξία σε πολλούς εργαζόμενους, που δεν είχαν προλάβει να οργανωθούν καλά. «Πού ξέρεις, μπορεί να μην κάνουν άλλες απολύσεις», έλεγαν πολλοί.

Δυστυχώς δεν έγινε έτσι, κι αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για το μέλλον. Τα κοινωνικά κριτήρια για τα οποία μίλαγε η εργοδοσία πήγανε περίπατο από την πρώτη κιόλαςφουρνιά (αφού οι πρώτοι που απόλυσε με εκδικητικότητα ήταν οι εκπρόσωποί μας!). Αυτό που νιώσαμε όλοι όσοι μείναμε στο σταθμό μετά τις 10/12/2010 μέχρι να μας διώξουν ήταν το κλίμα πολέμου-γκέτο που φτιάξανε ενάντια στους μη οργανωμένους στο ΚΚΕ εργαζόμενους του σταθμού.

Οι προϊστάμενοι -χρόνια τώρα- μας προσβάλανε και μας αποκαλούσαν στα μουλωχτά τεμπέληδες, τη στιγμή που αυτοί έπιναν ολημερίς καφέδες και χασκογελάγανε στα γραφεία τους, κι εμείς ιδρώναμε και μας έτρωγε το άγχος και οι δρόμοι. Οι ίδιοι βάλανε μέλη του ΚΚΕ, δημοσιογράφους κυρίως, ανθρώπους που τρώγαμε μαζί το καθημερινό βάσανο του μεροκάματου, να μας κάνουν το χωροφύλακα και να ακούνε τι λέμε. Το αντάλλαγμα ήταν να τους κρατήσουν στη δουλειά, στόχος να μας διχάσουν σε κομματικούς και μη κομματικούς και έτσι να κάνουν τη δουλειά τους.

Μας απολύανε και γελάγανε, λέγοντας την ψευτιά ότι οι αντιδράσεις μας για τις απολύσεις ήταν μέρος «επίθεσης στο ΚΚΕ», πράγμα που ποτέ δεν κάναμε και δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε (άσχετα από πολιτικές απόψεις). Κάνανε χυδαίες επιθέσεις προσωπικά σε συναδέλφους, απειλούσαν έμμεσα ή άμεσα, δείχνανε και δείχνουν μια απανθρωπιά απέναντί μας που είναι σε πλήρη αντίθεση με αυτά που λένε συνέχεια στη θεωρία.

Μας μιλάγανε για δικαιοσύνη και εργατικά δικαιώματα, και είδαμε τη χειρότερη αδικία και εκδικητικότητα, γιατί ζητήσαμε να μη χάσουμε τη δουλειά μας, και αυτοί δεν μας εξηγούσαν καν αντρίκεια και καθαρά γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε και γιατί δεν ίσχυε κανένα κοινωνικό κριτήριο στις απολύσεις μας, παρά μόνο κομματικό. Και δε μας εξηγήσανε ποτέ γιατί ΠΟΤΕ δε μας υπολογίσανε, γιατί περνιούνται για «ανώτεροι» από μας και μας περιφρονούν επειδή δεν ξέρουμε τσιτάτα σαν κι αυτούς, οι ίδιοι που ορκίζονται στα λόγια στο όνομα του εργαζόμενου και του λαού.

Δε σεβαστήκανε ούτε εργαζόμενους που είχανε άνεργες γυναίκες και παιδιά στην κούνια. Μέχρι στιγμής, δεν έχει απολυθεί ούτε ένα κομματικό μέλος (έχουν παραιτηθεί δύο). Είμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια και δε ζητάμε να είχανε απολυθεί άλλοι στη θέση μας. Άλλωστε, οι περισσότεροι βάλαμε το κεφάλι μας στο ντορβά με τη θέλησή μας, αντιδράσαμε ανοιχτά, αν και ξέραμε ότι μας περίμενε η ανεργία. Δε μας ένοιαξε, αν και γνωρίζαμε ότι θα περάσουμε δύσκολα, γιατί δεν αντέχαμε αυτό το κλίμα της τρομοκρατίας, του γκέτο, της σπιουνιάς, που είχε φτιάξει η εργοδοσία μαζί με τους προϊστάμενους.

Αν μέναμε στη δουλειά, θα μέναμε με το κεφάλι ψηλά και όχι σα δούλοι, όπως μας αντιμετώπιζε για χρόνια η εργοδοσία του 902 με ατάκες όπως «αυτοί τρώνε τα λεφτά του ΚΚΕ», «συνδικαλισμοί στο ΚΚΕ δεν περνάνε» κλπ. Εμείς ξέραμε πάντα ότι αριστερός είναι αυτός που σέβεται όσους βγάζουν με κόπο το ψωμί τους, τους εργαζόμενους και το λαό, αγαπάει την αλήθεια, είναι ντόμπρος, δίκαιος, δε σηκώνει τη βρωμιά, τη ρουφιανιά, την υπουλοσύνη, δεν κοιτάει να τη γλιτώσει αυτός και να πονέσουν ή να πεινάσουν άλλοι.

Δυστυχώς με σας, κύριοι της εργοδοσίας, εκεί μέσα είδαμε τα ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ. Ξαναλέμε: αν ήσαστε πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι, θα αγκαλιάζατε την Επιτροπή μας, θα μας ανοίγατε τα οικονομικά κιτάπια σας, θα εξηγούσατε το οικονομικό πρόβλημα του σταθμού, θα καθόμασταν μαζί να στύψουμε το κεφάλι μας να βρούμε την πιο δίκαιη για όλους λύση. Και μάλιστα -χωρίς αυτό να το απαιτούσαμε ποτέ, γιατί είμαστε περήφανοι άνθρωποι και συναδελφικοί- θα δίνατε μόνοι σας το καλό παράδειγμα, ξεκινώντας πρώτα από τους εαυτούς σας, από μέλη του ΚΚΕ-ΚΝΕ, φυσικά με κοινωνικά κριτήρια, για να δείξετε το διαφορετικό χαραχτήρα σας από έναν κλασσικό καπιταλιστή εργοδότη, από αυτούς που καταγγέλλετε καθημερινά στα λόγια.

Επειδή έχουμε δουλέψει κι αλλού, σας λέμε ότι τη δικιά σας συμπεριφορά δύσκολα τη συναντάς στην πιάτσα. Η εικόνα να πετάτε εργαζόμενους με παιδιά στο δρόμο, να έχετε κινητοποιήσει τη μισή ΚΝΕ της Αττικής για να μην «εισβάλλουνε οι προβοκάτορες απολυμένοι στον Περισσό» (δηλαδή εμείς) και την ίδια ώρα να διασκεδάζετε γελώντας στο γνωστό μικρό δωματιάκι δίπλα στους δημοσιογράφους, θα σας είναι στίγμα και λεκές για πολλά χρόνια.

Εμείς δε θα σταματήσουμε να ξεσκεπάζουμε το αντεργατικό όργιο που σκαρώσατε στον 902 (μέχρι να το σταματήσετε), την ίδια ώρα που φωνάζετε «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ» και κάνετε τους μεγάλους υπερασπιστές των εργαζομένων. Θα το αποκαλύψουμε σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε, όχι γιατί μας στερήσατε το ψωμί μας ή γιατί είχαμε κανένα προηγούμενο με το ΚΚΕ ή τον 902, αλλά γιατί μας συκοφαντήσατε, μας βάλατε απέναντι σας σαν δήθεν εχθρούς της εργατικής τάξης, προσπαθήσατε να μας ταπεινώσετε.

- ΝΑ ΠΑΓΩΣΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ 902

- ΟΧΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ του 902