«Η Κίνα, που κερδίζει χρόνο επιδιώκοντας να διαφοροποιήσει τις άφθονες επενδύσεις της σε ξένο νόμισμα, έχει διατηρήσει συνομιλίες με ευρωπαϊκές χώρες που πλήττονται από τη χρεοκοπία και ψάχνουν βοήθεια, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Η τελευταία κίνηση σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν η συνεδρίαση, την περασμένη βδομάδα στη Ρώμη, του υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι με τον Λόου Τζιβέι, πρόεδρο του κυρίαρχου ταμείου China InvestmentCorp (CIC), και άλλους κινέζους αξιωματούχους σε μια προσπάθεια να πειστεί το Πεκίνο να αγοράσει ομόλογα χρέους και να επενδύσει στις μεγάλες της επιχειρήσεις. Η συνεδρίαση ξαναέβαλε στο τραπέζι την αυξανόμενη και σιωπηλή προώθηση της ασιατικής χώρας στην Ευρώπη. Η συνάντηση, που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες Financial Times και Wall Street Journal, επιβεβαιώθηκε χτες από την ιταλική κυβέρνηση, που, ωστόσο, απέφυγε να δώσει περισσότερες πληροφορίες, όπως ούτε το Πεκίνο τις έδωσε. “Η Ευρώπη θα εξακολουθήσει να είναι μία από τις κυριότερες κινεζικές επενδυτικές αγορές. Επιπλέον, θα επεκτείνουμε την οικονομική και χρηματοπιστωτική συνεργασία και τη συνεργασία στις επενδύσεις με τις ευρωπαϊκές χώρες κάνοντας μέτωπο μπροστά στην χρηματοπιστωτική κρίση”, διαβεβαίωσε ο Τζιανγκ Γιου, εκπρόσωπος των Εξωτερικών. Ο Τζιανγκ δήλωσε ότι το Πεκίνο ελπίζει τα μέλη της ευρωζώνης να πάρουν “αποτελεσματικά μέτρα για να εγγυηθούν την ασφάλεια των κινεζικών επενδύσεων”».

Είναι έκδηλη εδώ η αγωνιώδης προσπάθεια των ευρωπαίων μονοπωλιστών να πουλήσουν με κάθε τρόπο τα υποβαθμισμένα τους ομόλογα στους κινέζους σοσιαλιμπεριαλιστές, δηλ. να εξαρτήσουν την οικονομία τους από αυτούς. Αυτό ήρθε σαν αποτέλεσμα του πανικού στις διεθνείς αγορές, που τον προκαλούν εδώ και δυο χρόνια οι σαμποταριστικές και εμπρηστικές συμπεριφορές του ελληνικού διακομματικού συστήματος. Τελευταία τέτοιες συμπεριφορές ήταν η υπογραφή χωριστής συμφωνίας με τους Φιλανδούς, το προβοκάρισμα του Βενιζέλου, που επί μήνες δεν πήρε κανένα μέτρο απ’ όσα πρόβλεπε το μεσοπρόθεσμο και έκανε μετά και το σκληρό στην Τρόικα, για να τη διευκολύνει να φύγει, ώστε να γίνει θρίλερ η ενεργοποίηση της 6ης δόσης. Επίσης, νέο διεθνές μπουρλότο έβαλαν και τα σενάρια που πάλι τροφοδότησε ο Βενιζέλος μιλώντας με τρόπο στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ υπέρ της ανοιχτής κήρυξης χρεοκοπίας το Δεκέμβρη εντός του ευρώ. Τώρα, λοιπόν, όλο και περισσότερο η παρακμασμένη και πανικόβλητη  μονοπωλιακή Ευρώπη αρχίζει να βλέπει στα ανατολικά αρπαχτικά έναν «από μηχανής θεό».

Όμως οι ρώσοι και οι κινέζοι σοσιαλιμπεριαλιστές, που μέσω των πρακτόρων τους στην Ελλάδα και της κατάλληλα διογκωμένης από τους τελευταίους κρίσης χρέους μεθόδευαν την επέλασή τους στην Ευρώπη, αρχίζουν τώρα να δείχνουν ότι τα κίνητρά τους δεν είναι καθόλου αγνά. Αμέσως μετά την ανακοίνωση του Μαντέγκα για τη σύγκληση των BRICS στο περιθώριο του G20 (σύγκληση που έγινε τελικά στις 22 του Σεπτέμβρη), βγήκε ο υποτιθέμενος φιλοδυτικός μεταρρυθμιστής πρωθυπουργός της Κίνας Βεν Για Μπάο, ανοίγοντας τις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταλιάν της Κίνας, και ζήτησε πολιτικές παραχωρήσεις από την ΕΕ προκειμένου να τη δανείσει. Έτσι νωρίς-νωρίς επαληθεύτηκε αυτό που λέμε τόσο καιρό, ότι δηλαδή ο κινέζικος δανεισμός στην ΕΕ, ιδιαίτερα μέσα από τα ευρωομόλογα, θα σημάνει οικονομική και πολιτική εξάρτηση της ΕΕ από την Κίνα ειδικά και τον Άξονα γενικότερα. Σύμφωνα λοιπόν με ανταπόκριση των Φαινάνσιαλ Τάιμς στις 14 Σεπτέμβρη, ο Βεν απαίτησε από την ΕΕ -ενόψει της εκεί επίσημης επίσκεψής του τον Οκτώβρη- να παραχωρήσει στην Κίνα το στάτους της «πλήρους οικονομίας της αγοράς» τώρα αμέσως, δηλαδή 5 χρόνια προτού δοθεί αυτό το στάτους στην Κίνα το 2016. Αν αυτό γίνει από σήμερα κιόλας, καμιά χώρα δε θα έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου γιατί εμποδίζονται από το κράτος οι επενδύσεις της στην Κίνα και ευνοούνται οι κινέζικες, ειδικότερα οι κρατικές επιχειρήσεις, που ανήκουν ουσιαστικά στα στελέχη του ΚΚ Κίνας, ούτε θα μπορούν να διαμαρτύρονται για τους εμπορικούς πολέμους που εξαπολύει η Κίνα υποβαθμίζοντας τεχνητά το νόμισμά της, το γιουάν, καθώς και μια σειρά άλλες παραβιάσεις των κανόνων της Διεθνούς Οργάνωσης Εμπορίου, στην οποία η Κίνα συμμετέχει μεν, αλλά όχι με το ευνοϊκό στάτους της «οικονομίας της αγοράς». Συγκεκριμένα, ο Βεν είπε: «Αν τα έθνη της ΕΕ μπορούν να δείξουν την ειλικρίνειά τους μερικά χρόνια νωρίτερα (σ.σ.: εννοούσε ενωρίτερα από το 2016), αυτό θα αντανακλούσε τη φιλία μας».

Αν αυτός δεν είναι καθαρός εκβιασμός, τότε τι είναι;