Εδώ και μια βδομάδα η εσωτερική πολιτική της Ελλάδας βρίσκεται για τα καλά στο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής. Ξαφνικά οι πιο ασήμαντοι άνθρωποι και τα πιο ασήμαντα κόμματα απέκτησαν παγκόσμιο βάρος και όλη η υδρόγειος περιμένει τι θα πουν και τι θα κάνουν. Αυτό θα γινόταν κάποτε από την ώρα που η εσωτερική πολιτική της Ελλάδας υπήρξε αθόρυβα εδώ και τρεις δεκαετίες μια δραματική συμπύκνωση της παγκόσμιας πολιτικής. Αναλύοντας σαν ΟΑΚΚΕ βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα επί 26 χρόνια την ελληνική πολιτική σκηνή διαπιστώναμε ότι στον πυρήνα της δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η μεθοδική προσπάθεια μιας υπερδύναμης να ηγεμονεύσει πάνω σε όλες τις τάσεις της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτό το πέτυχε μπαίνοντας αθόρυβα μέσα σε όλα τα νευρικά της γάγγλια και εξουτερώνοντας τις αντιστάσεις της με την τρομοκρατία, την προβοκάτσια, την εξαγορά και την παραπλάνηση της από λίγους επιδέξιους πράκτορες.

Το φονικό εργαλείο

Αυτό ήταν δυνατό στην Ελλάδα γιατί μόνο σε αυτή από όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, όλα τα κάπως ισχυρά κομμάτια της αστικής τάξης από την ιστορική τους φύση δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αναζητούν στρατιωτικοπολιτική προστασία και πολιτικές ιδέες στον ένα ή στον άλλο ιμπεριαλισμό, στην μια ή στην άλλη μεγάλη δύναμη, στο ένα ή στο άλλο διεθνές στρατόπεδο. Σε αυτήν την ιδιότητα της ελληνικής αστικής τάξης πάτησε η ιστορικά πιο συνομωτική –γιατί είναι και η πιο συγκεντρωμένη πολιτικά και οικονομικά - από όλες τις διπλωματικές μηχανές του πλανήτη για να εξαρτησει βαθιά τη χώρα μας. Και δεν φτάνει που την κατάφαγε από μέσα σαν καρκίνος, αλλά την μετέτρεψε ολόκληρη σε φονικό εργαλείο. Αυτό το εργαλείο το έχει τώρα εξαπολύσει στο κέντρο της Ε. Ευρώπης, και το χρησιμοποιεί τώρα για να την κατατρώει , να την αιμοραγεί, να την ταλαντεύει και να την διασπά με στόχο να την εξαρτήσει πολιτικά πριν με μια αστραπιαία επίθεση την υποδουλώσει στρατιωτικά.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. Όμως ενώ όλοι βλέπουν το φονικό όργανο κανείς ακόμα δεν βλέπει τον χειριστή του. Έτσι η χώρα μας έγινε διάσημη σαν τον Ηρόστρατο. Διάσημη σαν καταστροφική δύναμη. Τι φριχτή δοκιμασία για ένα έθνος που είχε διδαχτεί από την άρχουσα τάξη του να θεωρεί τον εαυτό του από κληρονομιά πνευματικό κέντρο του κόσμου επειδή αυτή δεν είχε τίποτα δικό της, τίποτα αυθεντικό να προσφέρει σε αυτόν. Αλλά κάθε δοκιμασία που δεν σκοτώνει είναι για καλό ιδίως εκείνη που σκοτώνει αυταπάτες.

Τώρα όλος ο κόσμος μπήκε μέσα στην μπόχα της πολιτικής μας ζωής για να δει τι είναι αυτό το πράγμα που τον χτύπησε και από που βγήκε. Και πρέπει να έχει φρυάξει. Μπροστά τους βλέπουν σκηνές βυζαντινού μεσαίωνα που εμείς εδώ τις έχουμε συνηθίσει. Βλέπουν ας πούμε έναν πρωθυπουργό που λέει στο κόμμα του ότι θα κάνει ένα δημοψήφισμα για μια συμφωνία που όλη η Ευρώπη την υπέγραψε επειδή αυτός υποσχέθηκε ότι οπωσδήποτε θα την εφαρμόσει. Με την αμφισβητηση της εγκυρότητας της υπογραφής του τιμωρεί τους ηγέτες που συνυπέγραψαν μαζί του κατανικώντας τις αντιθέσεις των λαών τους σε ένα δανεισμό που τόσο βαριά τους επιβαρύνει. Επίσης η κίνησή του αυτή αναστατώνει όλο τον πλανήτη και γίνεται αιτία να χαθούν κεφάλαια 1000 δις Ευρώ (τρεις φορές το ποσό που χρωστάει η Ελλάδα) μέσα σε λίγες ώρες. Κι όμως όλοι οι βουλευτές του τον επιδοκιμάζουν όταν απόφασίζει αυτήν την παλιανθρωπιά. Μετά ο ίδιος τους λέει ότι το δημοψήφισμα αυτό ήταν μπλόφα που την έκανε για να εξαναγκάσει τον πολιτικό του αντίπαλο σε υποχώρηση και τους ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης. Και αυτοί πάλι ομόφωνα του τη δίνουν για να ορίσει τη νέα κυβέρνηση της χώρας.

Βεβαίως ο μπλοφατζής δεν μπορεί να έχει πολιτικό μέλλον όταν έχει εξεγείρει όλο τον κόσμο εναντίον του, ιδιαίτερα την Ευρώπη. Όσο η Ρωσία κάνει εισοδισμό στην ΕΕ μέσω της Ελλάδας ο πρωθυπουργός της τελευταίας πρέπει να γοητεύει την ΕΕ. Και αν αυτό δεν το πετυχαίνει τουλάχιστον πρέπει να την καθησυχάζει. Γι αυτό πιστεύουμε ότι όταν ο Παπανδρέου έκανε την κίνησή του ο ίδιος και οι σχεδιαστές της κίνησης ήξεραν ότι ήταν πολιτικά νεκρός. Αυτό άλλωστε είχε φανεί από την εσωκομματική κρίση του προηγούμενου Ιούλη μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Τότε ο Παπανδρέου είχε κάνει μια απόπείρα παραίτησης από την πρωθυπουργία, πάλι στο όνομα της εθνικής ενότητας με το Σαμαρά, η οποία του αφαίρεσε κάθε ηγετικό κύρος και ταυτόχρονα ανέβασε σε θέση διαδόχου τον επίσης ρωσόδουλο Βενιζέλο. Αυτό έχει επαναληφθεί άλλες δυο φορές και είναι η στάνταρ μέθοδος διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. (Αυτή ήταν και η στάνταρ μέθοδος διαδοχής στη Ρωσία μετά το θάνατο του Μπρέζνιεφ ώσπου να προκύψει ο ναζι-τσάρος Πούτιν).

Στο ΠΑΣΟΚ λοιπόν ο προηγούμενος ηγέτης πάντα αυτοκτονεί και παίρνει στο λαιμό του την κάθε φορά ισχυρότερη μη ρωσόφιλη εσωκομματική τάση που τον στήριξε για να ανεβεί στην εξουσία. Όχι τυχαία ο εκάστοτε διάδοχος τοποθετείται στην «κριτική» αντιπολίτευση που παράγει τον επόμενο ηγέτη.

Για να δει κανείς ποιοι δεν είναι ρωσόφιλοι στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να δει ποιους χτυπάει πολιτικά, και τελευταία ποιους δέρνει και προπηλακίζει ο ΣΥΝ. Ο Α. Παπανδρέου που παρίστανε πάντα τον εθνοσοβινιστή πριν πέσει και δώσει την εξουσία στον «αντίπαλο» του δήθεν ευρωπαίο και παλιά ψευτοΚΚΕ Σημίτη πήρε στο λαιμό του την αυτοδυναμική λεγόμενη προεδρική τάση του ΠΑΣΟΚ αφού πρώτα την έσυρε μέσα στην βαρυμένη με οικονομικά σκάνδαλα και ευτράπελα παρακμιακή ατμόσφαιρα της «βίλας της Μιμής». Μετά όταν ο «ευρωπαίος» Σημίτης παρέδωσε την εξουσία στον «αμερικάνο» Γ. Παπανδρέου πήρε μαζί στο τάφο όλη σχεδόν την φιλοευρωπαίκή εκσυγχρονιστική πτέρυγα που τον στήριξε. Τώρα ο «αμερικάνος» Παπανδρέου με το δημοψήφισμα έκανε την πιο εξοντωτική προβοκάτσια που μπορούσε να κάνει ενάντια σε όσους τον στήριξαν με πάθος για να ανεβεί στην εξουσία και που ήταν και πάλι οι πλειοψηφικοί στη στελεχική μάζα του ΠΑΣΟΚ αυτοδυναμικοί. Αυτοί τον στήριξαν με αυταπάρνηση και στα μέτρα της πείνας οπότε εκτέθηκαν στην ερεθισμένη από το σοσιαλφασισμό ελληνική κοινή γνώμη και στο δημοψήφισμα κατά της ΕΕ όπου εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα στην ΕΕ. Τέλος είναι οι ίδιοι που εκστράτευσαν τον Ιούλη ενάντια στον «ευρωπαίο» νέο αρχηγό Βενιζέλο οπότε δεν θα έχουν καλό μέλλον με αυτόν στην ηγεσία. Να λοιπόν πως ο «αμερικανός» Α. Παπανδρέου παραδίνει το στέμμα στον «αντίπαλο» διάδοχό του επίσης ρωσόδουλο Βενιζέλο και του παραδίνει και τα κεφάλια των αληθινών πιστών του μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Βέβαια η ΕΕ θα αναστενάξει με ανακούφιση όταν δει τον Βενιζέλο στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και θα ξεχάσει ότι αυτός επέμενε να ανεβεί ο Σαμαράς και το ΛΑΟΣ στην εξουσία. Αλλά πια η ΕΕ δεν θα αντιδράσει με ενθουσιασμό γιατί η προβοκάτσια Παπανδρέου είναι κάτι που ξεπέρασε τις συνηθισμένες τακτικές του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού. Νομίζουμε αυτή την προβοκάτσια η Ρωσία θα την πληρώσει με μια μόνιμη, μια στρατηγική δυσπιστία της ΕΕ για το πολύτιμο εργαλείο του που λέγεται Ελλάδα. Γιατί αυτή τη φορά θύμωσαν για την πρωτοφανή μπαμπεσιά του Γ.Π, όχι μόνο οι μόνιμα παχύδερμοι απέναντι στους ανατολικούς φασισμούς ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά θύμωσαν και αφυπνίστηκαν οι ίδιοι οι ευρωπαίκοί λαοί και άρχισαν να αναζητούν και θα αναζητήσουν περισσότερο να μάθουν τι συμβαίνει γενικά με την Ελλάδα και όχι μόνο με τον ένα ή τον άλλο ηγέτη της. Και γ αυτό δεν πρόκειται να ξαναπαραδοθούν αμαχητί στις ίντριγκες και στις μεταμφιέσεις κανενός από αυτούς. Ίσως έτσι κατανοήσουν και τον ελληνικό λαό που πραγματικά καθόλου μα καθόλου δεν εμπιστέυεται και δεν χωνεύει τους ηγέτες του. Έτσι η ίδια αυτή τελευταία κρίση διευκολύνει και τον ελληνικό λαό να αφυπνιστεί πολιτικά ακριβώς γιατί εναντίον του Παπανδρέου δεν στράφηκε μόνο ο υποδειγμένος από το καθεστώς νέος «εθνικός εχθρός», η Γερμανία, αλλά στράφηκαν εναντίον του ανεξαίρετα όλες οι χώρες της ΕΕ. Έτσι επιβεβαίωνεται από τους άλλους λαούς αυτό που πιστέυει και ο ίδιος στη συντριπτική του πλειοψηφία για τους ηγέτες του γενικότερα.

Να ξεκινήσουμε από τα αποτελέσματα για να αναζητήσουμε τους στόχους

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι η προβοκάτσια έγινε κύρια για εσωκομματική εκκαθαριστική χρήση στο ΠΑΣΟΚ. Είχε και αυτή τη χρήση αλλά στην ουσία ήταν μια κίνηση που είχε διεθνείς στόχους και διεθνή αποτελέσματα όπως όλες οι σημαντικές κινήσεις τον τελευταίο καιρό.

Το να προσπαθήσει κανείς να προβλέψει με σχετική ακρίβεια τις μορφές της πολιτικής παραπλάνησης της ΕΕ που έχουν σχεδιάσει σε αυτή τη φάση τα ανατολικά αφεντικά της χώρας είναι κάτι το ριψοκίνδυνο. Όχι τόσο εξ αιτίας της πολυπλοκότητας των σχεδιασμών των προβοκατόρων αλλά γιατί σε αυτό το βαθμό έντασης τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε η αντίδραση των ευρωπαίων μονοπωλιστών σε κάθε χώρα ούτε ακόμα οι μάζες στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Οι άνθρωποι είναι δεσμευμένοι από το παρελθόν τους και το περιβάλλον τους αλλά είναι και ελεύθεροι από αυτά μόλις αρχίσουν να τα κατανοούν. Γι αυτό το λόγο το μόνο που μπορούμε να επιχειρήσουμε είναι ένα σκαρίφημα ανάλυσης των τελευταίων γεγονότων για να χαράξουμε την πολιτική γραμμή μας στη μεγαλύτερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει ποτέ και η χώρα μας και εξ αιτίας της η ΕΕ.

Από ότι φαίνεται η αλυσίδα της προβοκάτσιας ήταν η εξής:

Στις 19 Του Οκτώβρη με τη βοήθεια των σπασιματιών και με μια αρκετά μαζική διαδήλωση τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ είχαν κάνει μια καλή επίδειξη στο εξωτερικό της αντιΕΕ «εθνικής οργής». Στις 28 του Οκτώβρη οι σοσιαλφασίστες του ΣΥΝ-ψευτοΚΚΕ, οι χρυσαυγίτες ναζήδες, και πολλοί ακροδεξιοί κινημένοι από την εκκλησία του ρωσόφιλου Ιερώνυμου ποδοπάτησαν όλους τους εορτασμούς της εθνικής επετείου πλην φυσικά της παρέλασης του ρώσικου στρατού στην Αλεξανδρούπολη που την καταχειροκρότησαν. Έτσι παρήγαγαν σε διεθνές επίπεδο την εικόνα της αδυναμίας της κυβέρνησης και του κράτους να συγκρατήσουν μια «εξέγερση του λαού» που έγινε περιέργως μόλις μία μέρα μετά τη συμφωνία του Παπανδρέου με την ΕΕ με το τρίτο σχέδιο διάσωσης όπου ο κόσμος ακόμα έψαχνε να βρει τι σημαίνει. Το ότι επρόκειτο για μια προγραμματισμένη «αδυναμία του κράτους» η ακόμα καλύτερα για μια «επαπειλούμενη κατάλυση του κράτους» αποδείχτηκε εν μέρει από το ότι η αστυνομία δεν πήρε κανένα μέτρο διαφύλαξης της παρέλασης της Θεσσ/νίκης σε μια γενικά έκρυθμη περίοδο. Κυρίως όμως αυτό αποδείχτηκε από την στάση του προέδρου της δημοκρατίας (ρωσόδουλου αγαπημένου ΥΠΕΞ του γεννάρχη απάντων των ρώσων πρακτόρων Α.Παπανδρέου). Ο Παπούλιας πιάστηκε από το σύνθημα των χρυσαυγιτών «προδότες» και το κατήγγειλε σαν προσβολή στο πρόσωπό του αλλά «ξέχασε» να καταγγείλει το βασικό, δηλαδή την πρωτοφανή στην ιστορία παρεμπόδιση της παρέλασης του στρατού σε εθνική γιορτή. Χωρίς λοιπόν αυτή να έχει διακοπεί την διέκοψε ο ίδιος με την γρήγορη και εύκολη αποχώρησή του, δηλαδή χωρίς να κάνει ούτε καν μια έκκληση στα ΜΜΕ και την ώρα που ήταν ελάχιστοι οι σοσιαλφασίστες που έκοψαν την πορεία.

Έτσι τα ΣΥΝ-ψευτοΚΚΕ , οι ναζήδες, οι ακροδεξιοί, η αστυνομία και ο πρόεδρος της δημοκρατίας έδωσαν την ευκαιρία στον προβοκάτορα πρωθυπουργό να βγάλει από το πουθενά την απόφαση για το δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα το πήραν οι περισσότεροι σαν απόλυτη τρέλλα ή σαν χαζή απόπειρα του Γ.Π να μείνει κι άλλο στη εξουσία. Αλλά πως μπορεί να είναι τρελλή η χαζή μια πράξη που είναι τόσο συνεπής στα αποτελέσματα της όσο είναι και οι υπόλοιπες δικές του τα δύο τελευταία χρόνια; Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος χωρίς κανένας να τον έχει ανακόψει ως τώρα έχει οδηγήσει στη χρεωκοπία μία χώρα της Ευρωζώνης, μετά έχει οδηγήσει σε καθεστώς διεθνούς διάσωσης και επιτήρησης άλλες δύο χώρες της ΕΖ, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, μετά έχει οδηγήσει σε κρίση το Ευρώ και σε ύφεση όλη την Ευρώπη και μόλις προχθές με το «τρελλό» του δημοψήφισμα έσπρωξε την ισχυρή Ιταλία στα νύχια του ΔΝΤ που ΔΝΤ σήμερα σημαίνει και ρωσοκινεζική επιτήρηση. Τρελλοί ή χαζοί μπορεί να είναι μόνο αυτοί που έχουν υπογράψει με αυτόν τον τύπο δανειακές συμβάσεις 350 δις Ευρώ και τώρα κάθονται στις τηλεοράσεις τους με αγωνία για να μάθουν τις επόμενες κινήσεις του που τις κινηματογραφούν 50 κανάλια σε όλο τον κόσμο. Και στο κάτω κάτω πως γίνεται να ακολουθεί έναν διεθνώς εκτεθειμένο τρελλό και έναν χαζό έστω και για λίγες ώρες η πλειοψηφία της Βουλής μιας ευρωπάικής χώρας και να του αναθετει το καθήκον του σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης;

Αν κανείς θέλει να εξηγήσει αυτές τις κινήσεις πρέπει να τις δει κάτω από το πρίσμα των διεθνών συνεπειών τους και μετά να αναζητήσει τους όποιους διεθνείς σκοπούς κρύβονται πίσω από αυτές τις συνέπειες.

Ποια ήταν λοιπόν η πιο σημαντική διεθνής συνέπεια του δημοψηφίσματος που δεν έγινε; Ασφαλώς δυο σημαντικές συνέπειες ήταν ο μεγαλύτερος ως τώρα χρηματιστικός πανικός στην ΕΖ που έριξε όπως είπαμε την Ιταλία στο ΔΝΤ και, που όπως θα δούμε παρακάτω, έφερε μια νέα σημαντική υποχώρηση της ΕZ στους ρωσοκινέζους στη συνεδρίαση των G20. Όμως σε βάθος χρόνου θα αποδειχτεί ότι η μεγαλύτερη συνέπεια είναι αυτή που ο ίδιος ο Παπανδρέου την ανακοίνωσε σαν σκοπό του αμέσως μόλις ακύρωσε το δημοψήφισμα. Η σημαντικότερη κατά τη γνώμη μας διεθνής συνέπεια ήταν ότι όλος οι χώρες του κόσμου και κυρίως αυτές της ΕΖ, έστρεψαν τα μάτια τους στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Ελλάδας ιδιαίτερα στον Σαμαρά, αρχηγό δικτάτορα της ΝΔ και άρχισαν να περιμένουν από αυτόν μια συναίνεση στην υιοθέτηση της ευρωπαικής πολιτικής διάσωσης της Ελλάδας. Ο Παπανδρέου απείλησε και απειλεί την ΕΖ και τον πλανήτη ολόκληρο ότι αν ο αρχηγός της ΝΔ δεν δεχτεί με κάποιον τρόπο την δανειακή σύμβαση και δεν την εφαρμόσει τότε το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να το κάνει μόνο του. Δεν μπορεί να το κάνει, υπονοεί, γιατί χωρίς την συμφωνία της ως τώρα ατίθασης απέναντι στην ΕΖ αντιπολίτευσης επαπειλείται μια μεγαλύτερη «λαϊκή εξέγερση» που ίσως επιφέρει την επαπειλούμενη από τις 28 Οκτώβρη «κατάλυση του κράτους» δηλαδή την κυριαρχία ενός αντιευρωπαικού όχλου σε μια χώρα της ΕΖ. Αυτη η χώρα χάρη στον «τρελλό» έχει γίνει πια και σύμβολο της ευρωπαϊκής οικονομικής ύφεσης και πολιτικής αβεβαιότητας.

Ο «παγκόσμιος» Σαμαράς και οι 2 στημένοι πόλοι

Κι όμως αυτός ο ως χθες άγνωστος Σαμαράς αρνιόταν ως πριν λίγο να καθησυχάσει τις παγκόσμιες αγορές και έτσι να σώσει την ΕΕ και τον πλανήτη και με χίλιες αντιρρήσεις μπαίνει, αν μπει τελικά, σε μια κοινή κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Έκανε όμως, χάρη τάχα στον εκβιασμό του δημοψηφίσματος, ένα βήμα διαλλακτικότητας που έδωσε ελπίδες στην κατααγχωμένη ΕΖ: Δήλωσε ότι δέχεται να ψηφίσει την αρχική δανειακή σύμβαση μέσω μιας μεταβατικής κυβέρνησης. Έτσι ταλάντευσε ξανά την ΕΖ.

Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι συνεχίζοντας την τακτική, «ούτε κρύο ούτε ζέστη», ο Σαμαράς θα εξουθενώνει και θα αποσαθρώνει την ΕΖ οικονομικά και πολιτικά όσο περνάει ο καιρός είτε σε αυτή την οικουμενική κυβέρνηση είτε σε μια άλλη δικιά του μονοκομματική. Για να δικαιολογήσουν τον Σαμαρά στην ΕΖ για αυτήν του την άρνηση, δηλαδή για να μπορεί να λέει ο Σαμαράς στην ΕΖ ότι «με πιέζει ο «εξεγερμένος λαός» να μην υποχωρήσω» βγήκαν αμέσως μετά την πρώτη υποχώρησή του οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι του «εξεγερμένου» λαού, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ και τον κατήγγειλαν ότι πρόδωσε την μόνιμη υπόσχεσή του στο λαό ότι ποτέ -δεν θα ψηφίσει τις συμφωνίες και τα μέτρα της ΕΖ αν αυτή δεν τα άλλάξει με νέες διαπραγματεύσεις.

Συνοψίζοντας λοιπόν το παγκόσμιο πρόβλημα αυτό έχει ως εξής: Για να καθησυχαστούν οι διεθνείς αγορές, για να ηρεμήσει και η αγωνιούσα ΕΖ και ο νότος της, για να ηρεμήσουν και οι όλο και πιο χρεωμένες και πολιτικά διαιρεμένες ΗΠΑ,για να παραμείνουν ανθούσες οι BRICS που δεν θα μπορούν να κάνουν εξαγωγές όσο η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν μπει στην ύφεση, με λίγα λόγια για να σωθεί ο πλανήτης πρέπει να τα βρει η «παγκόσμια μορφή» Σαμαράς της «πατριωτικής» ΝΔ με το «ενδοτικό φιλοευρωπαϊκό» ΠΑΣΟΚ των «παγκόσμιων μορφών» Βενιζέλου, Λοβέρδου κλπ! Γι αυτό το ρόλο, το ρόλο της ενότητας του πλασματικού αυτού δίπολου αφού και οι ηγέτες του είναι ρωσόδουλοι, υπάρχει ήδη έτοιμη μια αλλη «παγκόσμια διαλλακτική μορφή»: ο φασίστας, αντισημίτης και ο μόνος ανοιχτά ρωσόφιλος πολιτικός αρχηγός, ο Καρατζαφέρης. Τόσο τραγική έχει γίνει η θέση της ΕΕ στην Ελλάδα. Βεβαίως στο προξενιό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ συμμετέχει και ο ντιπ «ρώσος» Παπούλιας και η οππορτουνο-ευρωπαία Μπακογιάννη, αλλά μόνο ο Καρατζαφέρης προτείνει το αληθινό κλειδί της ενότητας, που είναι η είσοδος της Ρωσίας και της Κίνας στην επιχείρηση της διάσωσης της Ελλάδας δίπλα στην ΕΕ.

Διαρκής κρίση διακυβέρνησης των δύο πόλων για την ρώσικη ανάμειξη στην ΕΖ. Η Γραμμή διεξόδου

Από τα στοιχεία λοιπόν που έχουμε ως τωρα φαίνεται ότι στις τωρινες συνθήκες το καλύτερο περιβάλον για την ρώσικη «διακριτική» ανάμειξη στα ευρωπαϊκά πράγματα είναι μια διαρκής και σχεδόν θεσμοποιημένη κρίση διακυβέρνησης στη Ελλάδα. Αυτή ήδη είναι παρούσα με την παγιοποίηση δύο ψευτοανταγωνιστικών πόλων μέσα στα δύο κύρια φιλοευρωπαίκά στην στελεχική τους δομή κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι πόλοι, με τις ασταμάτητες διαμάχες τους θα ταλαντεύουν και θα διασπούν ακόμα πιο πολύ από όσο πριν την ΕΕ. Αυτό παρακολουθούμε τώρα. Έχουμε τον έναν πόλο τον «ευρωπαϊκό,» (Βενιζέλος, Λοβέρδος που έχουν πάρει για μόστρα την οππορτουνο-ευρωπαία Διαμαντοπούλου) και από την άλλη τον «πατριωτικό»πόλο (Σαμαράς, Αβραμόπουλος), που σαν τέτοιος παίρνει το δικαίωμα να παίζει ανοιχτά με τη Ρωσία. Γι αυτό ο Σαμαράς δεν διστάζει πάνω στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ να εμφανιστεί έχοντας δίπλα του τον Αβραμόπουλο,που υπέγραψε την αναγνώριση από την ΝΔ της απόσχισης-προσάρτησης της Αμπχαζίας από τη Ρωσία και τον Δήμα, που μαζί με τον Σαμαρά έριξε την κυβέρνηση του τελευταίου δυτικόφιλου πρωθυπουργού Μητσοτάκη υπέρ του Παπανδρέου. Από τότε δεν τον ακούσαμε να είπε κάτι που δεν διευκόλυνε τη ρώσικη γραμμή.

Αυτοί λοιπόν οι δύο πόλοι θα κάνουν τουλάχιστον για 3 μήνες ακόμα την μεταξύ τους σύγκρουση στο ίδιο κόμμα, οπότε κανείς από τους δύο δεν θα μπορεί να κυβερνάει μόνος του ούτε θα το επιδιώκει. Έτσι η ΕΕ θα χρειάζεται να διαπραγματεύεται και με τους δύο και να αναζητά διαρκώς τη ενότητά τους. Αν η ΕΕ ήταν πολιτικά ενωμένη θα μπορούσε να διαιρεί τους δύο πόλους και να βασιλεύει. Όμως αφοί οι δύο πόλοι είναι ενωμένοι και μάλιστα στην υπηρεσία της δολιότερης διπλωματικής μηχανής του κόσμου είναι αυτοί που θα διαιρούν και θα βασιλεύουν πάνω στην ΕΕ. Γι αυτό οι ρωσόδουλοι έχουν φαγωθεί για την συγκυβέρνηση.

Το ζήτημα που θα μπαίνει για το λαό και για την πολιτική δημοκρατία είναι πως θα αντιδράσουμε σε αυτο τον τρόπο ανώμαλης διακυβέρνησης που θα φέρνει μαζί με την πείνα και το φασισμό. Το μόνο που δεν θα πρέπει να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε την μάταιη και αυτοκαταστροφική πολιτική των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΖ που προσπαθούν ακόμα και να ενώσουν τους εχθρούς τους στην Ελλάδα για να σωθούν, η να επιβάλουν τη μια ή την άλλη μορφή κυβέρνησης, τη μια ή την άλλη διαδικασία τη μια ή την άλλη ημερομηνία εκλογών. Κάθε τέτοια «διέξοδος» οδηγει σε χειρότερα αδιέξοδα επειδή αναγκαστικά την διαχειρίζονται ηγετικά πράκτορες, φασίστες η εντελώς ενδοτικοί στο άξονα οππορτουνιστές (Μπακογιάννη)

Κάτω από αυτές τις συνθήκες σαν διεθνιστές πατριώτες και δημοκράτες προτείνουμε στο λαό την εξής γραμμή διεξόδου για το καλό της Ευρώπης και της χώρας μας:

1. Δημοκρατική Ενότητα του λαού μας και όλων των πατριωτικών δυνάμεων κύρια ενάντια στους προβοκάτορες και πράκτορες της Ρωσίας ηγέτες των 5 κοινοβουλευτικών κομμάτων και τις στενές κεμεταλλευτικές και καταπιεστικές κλίκες τους. Αυτές κατανέμοντας μεταξύ τους ρόλους καθοδηγούν τις νεοναζιστικές συμμορίες και τους σοσιαλφασιστικούς τραμπούκικους στρατούς με την βοήθεια των οποίων προετοιμάζουν ένα σύνθετο στρατιωτικό αλλά «λαικό» στη μορφή του πραξικόπημα. Ήδη ξεκίνησαν διακοπές παρελάσεων, αιφνιδιαστικές και βαθιές στρατιωτικές εκκαθαρίσεις, μπούκες αποστράτων στο ΓΕΣ και καταλήψεις υπουργείων από τον «εξεγερμένο λαό» .

2. Συσπείρωση και γρήγορο δυνάμωμα της ΟΑΚΚΕ για να γίνει αυτή η ραχοκοκκαλιά του αντιφαιοκόκκινου δημοκρατικού και πατριωτικού μετώπου που είναι σήμερα απαραίτητο να δημιουργηθεί όσο ποτέ. Αυτό το μέτωπο έχει σαν άμεσο στόχο του εκτός από την πάλη για την ανάσχεση της σοσιαλφασιστικής δικτατορίας την πάλη ενάντια στο παραγωγικό σαμποτάζ των 5 ηγεσιών και ακόμα πιο άμεσα την πάλη για την άμεση οικονομική ανακούφιση της φτωχολογιάς.

3. Το αντιρώσικο αντιφαιοκόκκινο δημοκρατικό και πατριωτικό μετώπο στη χώρα μας πρέπει να παλεύει για μια ευμερούσα και δημοκρατική Ενωμένη Ευρώπη και για μια ενωμένη Ευρωζώνη και να τις υποστηρίζει απέναντι στον νεοναζιστικό άξομα Ρωσίας Κίνας. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει όσο μένει μέσα στην ΕΖ μια Ελλάδα που βρίσκεται στα χέρια προβοκατόρων οι οποίοι αφού καταστρέψανε την Ελλάδα την χρησιμοποιούν τώρα σαν προσάναμα για να κάψουν όλη την Ευρώπη. Από την άλλη ούτε ο λαός μας θα μπορεί να απελευθερωθεί από αυτούς τους πράκτορες αν η ΕΖ εξαρτάται από τα κέφια τους για να πετύχει την ενότητά της. Πως είναι δυνατό να απαλλαχτούμε για παράδειγμα από τους τους Βενιζέλους και τους Σαμαράδες όταν όλη η ΕΖ μας καλεί να τους βοηθήσουμε να ενωθούν στην ίδια κυβερνηση; Αν ο καθένας από αυτούς τους δυο τραυματίζει σήμερα βαριά όλη την ΕΕ πόσο μας βοηθάει να ενώσουν αυτοί οι δυο τις «προσπάθειές τους» και μέσα στην μικρή μας χώρα; Επειδή η ΕΕ είναι σήμερα σε τέτοια κατάσταση πολιτικής αδυναμίας είναι πολύ πιθανό οι μονοπωλιστές που την κυβερνούν για να σωθούν ευχαρίστως να παραδώσουν την οικονομία μας ακόμα και το κοινοβούλιό μας στον Πούτιν. Άλλωστε αυτό κάνανε στην Ουκρανία και στην Τσετσενία προηγούμενα ή στην Βοσνία για να εξασφαλίσουν το ρώσικο αέριο και την στρατιωτικοπολιτική τους ησυχία. Επίσης γίνεται και το εξής πολύ κακό όταν οι «κακοί μας» είναι μέσα στην Ευρωζώνη. Ότι έγκλημα κάνουν το αποδίδουν στην Ευρωζώνη. Ενώ αυτοί τσακίσανε τη ελληνική βιομηχανία και φέρανε την χρεωκοπία της χώρας και την πείνα του λαού μας δείχνουν σαν ένοχο στο λαό μας τη Γερμανία που μας δάνεισε. Πρέπει λοιπόν ο λαός μας να έχει το χρόνο να δώσει ο ίδιος την εσωτερική πολιτική και κοινωνική πάλη για να μπορέσει η χώρα να σταθεί πολιτικά και οικονομικά στα πόδια της. Για το καλό λοιπόν της ΕΖ και της ΕΕ και για το καλό της Ελλάδας πρέπει να αποχωρήσουμε από την Ευρωζώνη προσωρινά ώσπου σα λαός και σα χώρα να πατήσουμε οικονομικοπολιτικά στα πόδια μας. Αυτή η αποχώρηση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε φιλικά. Ταυτόχρονα πρέπει να μείνουμε στην ΕΕ για να μείνουμε δίπλα στους ευρωπαίκούς λαούς και να αντισταθούμε από καλύτερες θέσεις στον επελαύνοντα φασισμό. Από την πλευρά του το ελληνικό δημοκρατικό κίνημα πρέπει να ζητήσει από τις κυβερνήσεις και τους λαούς της ΕΖ μια σημαντική δανειακή χρηματοδότηση και καμιά άλλη και μόνο για μια μεταβατική περίοδο για να μην καταστράφει η χώρα μας με μια άγρια χρεωκοπία. Ταυτόχρονα πρέπει η χώρα μας να αναλάβει να ξεπληρώσει το χρέος της. Και μπορεί να το κάνει αν σταματήσει το παραγωγικό σαμποτάζ. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια έξοδος είναι πολύ συμφερτικότερη και για τους λαούς της ΕΖ από το να πετάνε τα λεφτά τους ασταμάτητα σε μια εχθρική τους καταβόθρα. Είναι δηλαδή καλύτερο και αξιοπρεπέστερο για τη χώρα μας να έχει τώρα από την ΕΖ ένα γερό μικρότερο πλεούμενο για να φτάσουμε μόνοι μας στη στεριά, παρά να θέλουμε να συνδιοικούμε όλο το καράβι της ΕΖ και να το ρίξουμε και αυτό στην ξέρα οπως κάναμε με τη χώρα μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να σταθούμε πολιτικά και οικονομικά και κυρίως με αξιοπρέπεια στα πόδια μας τσακίζοντας τους σαμποτέρ που διασπάνε την ΕΕ και την παραδίδουν πολιτικά και οικονομικά στον νεοναζιστικό άξονα. Μόνο έξω από την ΕΖ και μέσα στην ΕΕ μπορεί ο λαός μας να έχει τον καιρό να ξεφορτωθεί τους προβοκάτορες που κυβερνάνε τη χώρα μας ώστε να μπορέσει να ξαναμπεί σε αυτήν με ισότιμο και αξιοπρεπή τρόπο, αλλά χώρις να τρώει στα σκουπίδια και να υποδουλώνεται άρον άρον στους αληθινούς Χίτλερ.