Ο βασικός υπεύθυνος για τη ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη στις 28/10 ήταν το υποτιθέμενο «θύμα» των διαμαρτυριών ο Κάρολος Παπούλιας. Ένας από τους στόχους της προβοκάτσιας ήταν η ταπείνωση του στρατού και των αρχηγών των στρατιωτικών επιτελείων που βρίσκονταν στη εξέδρα. Αυτό αποδείχτηκε λίγες μέρες μετά όταν οι ηγεσίες όλων των σωμάτων καρατομήθηκαν μέσα στη γενική σιωπή από τον καθεστωτικό υπουργό Άμυνας Π. Μπεγλίτη. Οι αλλαγές στη διοίκηση του στρατού δεν ήταν καμία δημοκρατική διαδικασία. Έγιναν χωρίς καμία αιτιολογία, με απίστευτες υπερβάσεις στην ιεραρχία και κάτω από τη σημαία μίας φασιστικής γραμμής και στον απόηχο της παρέλασης του στρατού του Πούτιν στην Αλεξανδρούπολη.

Ήταν η αποχώρηση του Παπούλια που ουσιαστικά απαγόρευσε στο στρατό να παρελάσει. Γιατί τα μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ-Χρ. Αυγής που κατέλαβαν το οδόστρωμα δεν ήταν παρά μια μειοψηφία που εύκολα θα απομονωνόταν και δεν θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της ματαίωσης της κεντρικής στρατιωτικής παρέλασης. Σύντομα η αστυνομία τους απέκλεισε σε απόσταση ασφάλειας από την εξέδρα βάζοντας κλούβες κάθετα στο δρόμο. Στη συνέχεια όπως περιγράφει το ρεπορτάζ της Ελεθεροτυπίας «Πέρα από τους διαδηλωτές, στο δρόμο βρέθηκε το πλήθος των πολιτών που είχαν πάει να παρακολουθήσουν την παρέλαση και όλοι μαζί έγιναν ένα». Έτσι δημιουργήθηκε η εικόνα του όγκου του πλήθους που δεν ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή συμμετείχε σε μία κατάληψη καθοριστική για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Αν αυτό το πλήθος καταλάβαινε τι γινόταν θα είχε αφήσει τους προβοκάτορες μόνους τους και η παρέλαση θα γινόταν. Για να γίνουν όμως όλα αυτά έπρεπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μιλήσουν στο κρατικό κανάλι που κάλυπτε την παρέλαση, να καταγγείλουν τους ναζιστές και τον ΣΥΡΙΖΑ, να καλέσουν τον κόσμο να αποχωρήσει από το δρόμο και τα κόμματα να καταγγείλουν άμεσα την προβοκάτσια. Αυτό και μόνο θα άδειαζε το δρόμο. Αλλά ο Παπούλιας, δεν έχασε χρόνο, έφυγε σχεδόν αμέσως επειδή τάχα άκουσε το σύνθημα «προδότες» και θίχτηκε. Σε ένα μελοδραματικό λόγο αφού αποφάσισε την αποχώρηση είπε: «πολεμήσαμε για την Ελλάδα. Δεκαπέντε χρονώ ήμουν αντάρτης και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς. Μη μου λένε τώρα "Παπούλια προδότη". Ποιος είναι "Παπούλια προδότη"; Να ντρέπονται». Το χαρακτηριστικό σε αυτή τη δήλωση είναι ότι ο Παπούλιας δεν κατάγγειλε το σύνθημα «προδότες» για τους κυβερνητικούς υπουργούς, και τα πολιτικά στελέχη, αλλά μόνο για τον εαυτό του. Γιατί όπως φαίνεται από μία δεύτερη γραπτή του δήλωση που ακολούθησε το «προδότες» για αυτούς μπορεί και να είναι δικαιολογημένο. Η αντιευρωπαϊκή πλατφόρμα που το συνοδεύει τον βρίσκει σύμφωνο.

Έτσι στη γραπτή του δήλωση ανάφερε συγκεκριμένα ότι: «Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο» (Τα Νέα, 28/10). Το όριο είναι να μην απευθύνει κανείς «ύβρεις» στον Παπούλια…

Η προβοκατόρικη στάση του Παπούλια αποκαλύφθηκε και όταν ρωτήθηκε αν υπήρχε λόγος φόβου λόγω του κλίματος που δημιούργησαν οι «ύβρεις». Η απάντηση ήταν ότι δεν φοβάται γιατί πρόκειται για μια «μικρή απαράδεκτη μειοψηφία». Τότε γιατί έφυγε; Για να τη δικαιώσει; Γιατί ο μόνος λόγος για τον οποίο θα του επιτρεπόταν να φύγει εκείνη τη μέρα ήταν η απειλή για την ασφάλεια του που δεν υπήρχε.

Το πόσο συντεταγμένα κινήθηκε το καθεστώς φάνηκε αμέσως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κάλυψε τον πρόεδρο και τη στάση του και τον «απάλλαξε» από την κατηγορία του «προδότη», μόνο αυτόν, κατηγορώντας τους ναζιστές της Χ.Α. σαν υβριστές του. Ασφαλώς η έμφαση στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η καταγγελία των ναζιστών, αλλά στο ότι ο Παπούλιας δεν είναι προδότης. Γι’ αυτό η Χ.Α. με τη σειρά της δέχτηκε ευχαρίστως τη «φιλοφρόνηση» γράφοντας στην ιστοσελίδα της ότι ο Παπούλιας δεν είναι δα και ο Κολοκοτρώνης διευκολύνοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ να προστατεύσει τον Παπούλια και τον Παπούλια να προστατεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ…

Και πράγματι ο Παπούλιας δεν θα μπορούσε να προδώσει το μπλοκ των υποτακτικών του Πούτιν στο οποίο ανήκουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς γιατί και αυτός στο ίδιο μπλοκ εντάσσεται πολιτικά. Για αυτό έμεινε στο απυρόβλητο από όλους για τη στάση του που δημιούργησε μία κατάσταση ανωμαλίας στη χώρα με διεθνή απήχηση. Γι’ αυτό πρωταγωνίστησε στο μοναδικό ιστορικό για την Ελλάδα γεγονός εκείνης της μέρας, δηλαδή στο ότι απαγορεύτηκε στον ελληνικό στρατό να παρελάσει την ώρα που ανενόχλητος παρέλασε στην Αλεξανδρούπολη ο στρατός του Πούτιν. Ταυτόχρονα η αποχώρηση του δημιούργησε την εικόνα της «λαϊκής εξέγερσης» πάνω στην οποία πάτησε στη συνέχεια ο προβοκάτορας Παπανδρέου για να εξαπολύσει ενάντια σε όλη την ΕΕ τη ρουκέτα του δημοψηφίσματος. Οι προβοκάτσιες και οι ίντριγκες είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι αυλικοί του νέου τσάρου για να μπορέσουν να υποδουλώσουν τη χώρα. Η δράση τους όμως δεν θα μένει για καιρό στο σκοτάδι.