ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΝΕΟ-ΜΕΛΑΝΟΧΙΤΩΝΕΣ ΤΗΣ 28 ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ
Δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο αντίστασης στον επελαύνοντα νέο μεγάλο φασισμό
Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τους πραξικοπηματικές ηγεσίες του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ που μαζί με
το ψευτοΚΚΕ τους και μια σειρά κλασικούς φασίστες στήσανε ανήμερα στην επέτειο
του μεγάλου αντιφασιστικού πολέμου του λαού μας την θρασύτερη και φασιστικότερη
από όλες τις δήθεν «αυθόρμητες λαϊκές» εξεγέρσεις τους. Ο λαός είναι θυμωμένος
και με το δίκιο του ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση που τον εξαπατά και τον
φτωχαίνει ασταμάτητα. Όμως δεν έχει φτάσει στο σημείο να κινείται αυθόρμητα
βίαια ούτε εναντίον της ούτε ακόμα περισσότερο εναντίον του στρατού για έναν
απλό λόγο: Γιατί αυτοί που τον καλούν διαρκώς στη βίαιη ανατροπή της είναι
παλιοί αντιπαθητικοί δημαγωγοί και τραμπούκοι και κυρίως δεν έχουν καμιά,
απολύτως καμιά πειστική γραμμή διεξόδου από τη χρεωκοπία. Γι αυτό δεν μπορούν να
ηγηθούν ενός αυθόρμητου, που σημαίνει ουσιαστικά ενός πραγματικά πλατειού λαϊκού
κινήματος. Έτσι ασκούν διαρκώς πραξικοπηματική βία με όσο δικό τους οργανωμένο
κόσμο μαζέψουν κρύβοντας συνήθως την κομματική του ταυτότητα.
Η παρέλαση της Αλεξανδρούπολης είναι το κλειδί για να καταλάβουμε την
γενικευμένη «εξέγερση» των νεο-μελανοχιτώνων
Χθες προδόθηκαν σαν πραξικοπηματίες και υποκριτές γιατί δεν υπάρχει τίποτα το
αυθόρμητο που να συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα και τίποτα το λαϊκό
εξεγερτικό όταν είναι τόσο εύκολη η ματαίωση από αυτό το λαό της κατ εξοχήν
επίδειξης του συμβολικού και ουσιαστικού κορμού κάθε κρατικής εξουσίας που είναι
η εθνική παρέλαση του στρατού της. Επίσης δεν θα μπορούσε να είναι τόσο
αυθόρμητη και τόσο χαρούμενα ανέμελη η επιδεικτική περιφρόνηση των κρατικών
αξιωματούχων από τους μαθητές, μιας σειράς άσχετων μεταξύ τους σχολείων σε όλη
την Ελλάδα, ούτε τόσο πανηγυρικά ατιμώρητος ο προπηλακισμός ακόμα και ο
ξυλοδαρμός ανώτατων εκλεγμένων αξιωματούχων μιας χώρας από τους λαϊκούς
«επαναστάτες». Όλα αυτά δεν θυμίζουν καθόλου λαϊκή εξέγερση αλλά μια διαρκώς
επαναλαμβανόμενη και κλιμακούμενη ελληνική εκδοχή της πορείας προς τη Ρώμη
των μελανοχιτώνων του Μουσολίνι που ήταν μια πραξικοπηματική
επίθεση της πιο μαύρης μερίδας του καθεστώτος για την κατάληψη όλης της κρατικής
εξουσίας με την ανοχή του στρατού και της αστυνομίας. Σήμερα από
την πιο ουσιαστική και βαθειά άποψη μια ανερχόμενη μερίδα του βαθιού πια
καθεστώτος, κυρίως σαν ΣΥΝ έκανε πολιτική επίδειξη της ικανότητάς της να
κυριαρχεί πάνω στο στρατό. Προχθές η ίδια μερίδα, σαν ΚΚΕ (στην
πραγματικότητα ψευτοΚΚΕ) επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και βάναυσα στους εξαρχιώτες
αναρχικούς με τους ροπαλοφόρους τραμπούκους της για να διακηρύξει ότι ελέγχει
πολιτικά και στρατιωτικά το συμβολικό πολιτικό κέντρο καθώς και την Βουλή της
χώρας. Πριν λίγες βδομάδες πάλι η κομματική φράξια του ψευτοΚΚΕ μέσα στο στρατό
επικεφαλής ορισμένων αποστράτων έκανε βίαιη εισβολή στο Πεντάγωνα και υποχρέωσε
τον αρχηγό του στρατού να κατεβεί στο προαύλιο και να μετατραπεί σε θυρωρό
μεταφορέα αιτημάτων και απειλών των αγανακτισμένων αποστράτων κατά της επίσημης
στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Το ποια είναι η πηγή της εξουσίας αυτών των σύγχρονων μελανοχιτώνων το μαρτυράει μια «ασήμαντη λεπτομέρεια», μια προσεκτικά και γενικά υποβαθμισμένη είδηση ότι μόνο σε μια στρατιωτική παρέλαση δεν αναφέρθηκε κανένα εξεγερσιακό επεισόδιο: Στην στρατιωτική παρέλαση της Αλεξανδρούπολης στην οποία μαζί με τον ελληνικό στρατό παρέλασε και άγημα του ρώσικου στρατού που καταχειροκροτήθηκε από επίσημους και λαό!!! Είναι σαφές ποιος είναι ο μόνος στρατός που ενώνει «επίσημους και οργισμένο λαό» ο μόνος τον οποίο σέβεται και τον οποίο στην ουσία υπηρετεί το νέο το ανερχόμενο καθεστώς των φαιοκόκκινων φασιστών, εκείνο του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, του ΛΑΟΣ, και όλων των άλλων σοσιαλφασιστικών (που σημαίνει φασιστικών στην ουσία και λαϊκών και αντικαπιταλιστικών στη μορφή) πολιτικών τάσεων και φραξιών. Αυτές έχουν διαφορετικούς ρόλους η καθεμιά γιατί έχουν αναλάβει να σύρουν διαφορετικά πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα του λαού πίσω από τον στρατό της αγαπημένης τους νεοναζιστικής πουτινικής Ρωσίας.
Εκείνο το σημείο στο οποίο θέλουν να ενοποιήσουν προς το παρόν το λαό δεν είναι τόσο η πάντα ύποπτη αγάπη τους για μια καταπιεστική χώρα σαν την Ρωσία, αλλά το μίσος στον μεγάλο μελλοντικό εχθρό του ρώσικου στρατού που είναι η αστική μεν αλλά ακόμα δημοκρατική και ειρηνικά, εθελοντικά ενωμένη Ευρώπη. Αυτήν οι ρώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές θέλουν να την «ενώσουν» υποχρεωτικά με τον εαυτό τους όχι εθελοντικά αλλά μέσα από μια στρατιωτική εισβολή χιτλερικού τύπου με τη βοήθεια της επίσης νεοναζιστικής Κίνας αφού προηγούμενα την διασπάσουν. Το ότι γι αυτό το λόγο αυτοί διαλέξανε να χτυπάνε σαν υπεύθυνο της πείνας του λαού μας και της καταστροφής της χώρας την ΕΕ και να ονομάζουν χιτλερική τη Γερμανία είναι από αυτήν την άποψη εντελώς κατανοητό.
Οι μεγαλύτεροι σαμποτέρ της παραγωγής έχουν το θράσος να καταγγέλλουν άλλους για την πείνα του λαού
Εκείνο που δεν είναι καθόλου κατανοητό, που είναι εξοργιστικό, είναι ότι η βαθύτερη αιτία της σημερινής υπερχρέωσης της χώρας, της χρεωκοπίας και της πείνας του λαού είναι η καταστροφή της ελληνικής βιομηχανίας, της γεωργίας, της επιστημονικής έρευνας και η ανάπτυξη του χειρότερου κρατικού παρασιτισμού και ότι σε αυτά πρωταγωνίστησαν επί τρεις ολόκληρες δεκαετίες οι ίδιοι αυτοί που τώρα σκίζουν τα ρούχα τους για την πείνα του λαού. Είναι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ με τα «κινήματα» τους που οργάνωσαν μεθοδικά κάθε είδους «λαϊκό» και «εργατικό» κίνημα για τον κλείσιμο εργοστασίων και την ματαίωση μεγάλων επενδύσεων επί δεκαετίες. Σε αυτό το ατέλειωτο συνειδητό παραγωγικό σαμποτάζ είχαν πάντα την κυβερνητική νομοθετική βοήθεια των κρυφά ρωσόδουλων πρωθυπουργών Α. και Γ. Παπανδρέου, Σημίτη, Καραμανλή του Β, και των ανθρώπων τους μέσα στον κρατικό μηχανισμό, ιδιαίτερα στο εγκληματικό αντιβιομηχανικό Συμβούλιο Της Επικρατείας, αλλά και στις πολεοδομίες, στις αρχαιολογικές υπηρεσίες, στα δασαρχεία κλπ. Την πείνα την έφερε και συνεχίζει να την φέρνει πάνω απ όλα το γεγονός ότι το μόνο κεφάλαιο που επιτρέπεται να επενδύει στην Ελλάδα και να την απομυζά με πελώρια και ατιμώρητα σκάνδαλα το δημόσιο πλούτο είναι εκείνο των ανατολικών κρατικοολιγαρχών Κόκκαλη, Μπόμπολα, Γερμανού, Μυτιληναίου, Βγενόπουλου και των ίδιων των ρώσων (Γκαζπρομ) και των κινέζων (ΚΟΣΚΟ) μονοπωλιστών. Αντίθετα κάθε άλλη μεγάλη επένδυση κυρίως του ντόπιου παραγωγικού κεφάλαιου αλλά και του δυτικού παραγωγικού (επιτρέπονται τα εμπορικά μονοπώλια γιατί αυτά στην Ελλάδα απομυζούν εύκολα το μικρομεσαίο βιομηχανικό κεφάλαιο) ματαιώνεται είτε γίνεται με το σταγονόμετρο. Αυτό το τελευταίο το επιτρέπουν οι ρωσόδουλοι μέσα στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για να έχουν την εύνοια ή έστω την ανοχή της ΕΕ, ειδικά της ισχυρής Γερμανίας, ώστε ανεμπόδιστα να χώνουν μέσα στη χώρα μας αλλά και μέσα στην ίδια την ΕΕ τη Ρωσία και την Κίνα σαν σωτήρες. Τώρα τον ρόλο του μέχρις αυτοθυσίας φίλου της Ευρώπης τον έχουν αναλάβει οι ρωσόδουλοι Παπανδρέου και Βενιζέλος.
Το διπλό παιχνίδι των ρωσόδουλων με την ΕΕ. Οι «καλοί», οι «κακοί» και η βαθιά ενότητά τους
Όμως οι δημοκράτες και πατριώτες πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στις πράξεις των τελευταίων. Αυτοί λοιπόν την ώρα που σχεδόν όλη η χώρα έχει πιστέψει και περιμένει –επειδή έτσι της λένε διαρκώς οι καθοδηγητές των κάθε λογής «εξεγερμένων» - ότι η Γερμανία θα μας αγοράσει τζάμπα και γι αυτό μας χρεοκοπεί, υπό την σιωπή των ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ, ΝΔ και χώρια από τις παρελάσεις του ρώσικου στρατού που οργανώσανε παραδώσανε κυριολεκτικά αθόρυβα και σε μια νύχτα τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας (μετά την κρατική Εθνική) στη Ρωσία και στους φίλους της. Ρώσοι ολιγάρχες και άνθρωποί τους αγόρασαν δηλαδή σχεδόν τζάμπα την ελέγχουσα σχετική πλειοψηφία της Πειραιώς ενώ η πολιτικοοικονομική βάση της Ρωσίας στον περσικό Κόλπο που λέγεται Κατάρ αγόρασε σχεδόν τζάμπα την ελέγχουσα σχετική πλειοψηφία στην Αλφα και στην Ευρωμπανκ. Μόλις αυτοί αγοράσανε τα μεγάλα αυτά ποσοστά ο Βενιζέλος άλλαξε την τραπεζική νομοθεσία και σήμερα μετά το πελώριο κούρεμα τους, δηλαδή μετά την αναγκαστική χρεωκοπία τους, απειλεί τους παλιούς έλληνες μετόχους αυτών των τραπεζών με μέτρα μιας ειδικής, μιας επιλεκτικής κρατικοποίησης που στοχεύουν στο να αλλάξουν τους κεφαλαιικούς συσχετισμούς ανάμεσα στους παλιούς έλληνες και στους νέους ανατολικούς μεγαλομετόχους υπέρ των δεύτερων. Αν αυτοί κυριαρχήσουν καθαρά στις τρεις παραπάνω τράπεζες τότε η Ρωσία και οι ντόπιοι χαφιέδες της θα ελέγξουν απόλυτα την ελληνική οικονομία.
Να γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου συνεχίζει σήμερα στην πράξη να υπονομεύει κάθε επένδυση που δεν είναι ρώσικη ή κινέζικη. Να γιατί αξιοποιεί την ίδια την υπερχρέωση και τα καταστροφικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση μέτρα της τρόικας με τέτοιο επιλεκτικό τρόπο ώστε από τη μια να προστατεύει ότι είναι σάπιο στη χώρα, βασικά την ανατολικού τύπου διεφθαρμένη γραφειοκρατική ακρίδα και τους ακόμα πιο ληστρικούς ανατολικούς κρατικοολιγάρχες και από την άλλη να τσακίζει με την υπερφορολόγηση και την υποκατανάλωση των εργαζόμενων μαζών ότι απόμεινε από την σύγχρονη βιομηχανική παραγωγή. Να γιατί η υπερχρέωση της Ελλάδας συνεχίζεται και η πείνα και η απελπισία του λαού μας δυναμώνει περισσότερο. Εν τω μεταξύ η ΕΕ με ηγέτες της τους παρακμασμένους μονοπωλιστές, δεμένους με τον κινέζικο φασισμό μέσα στα κοινά τους εργοστασιακά κάτεργα της Κίνας και παγιδευμένους από τον ρώσικο φασισμό λόγω ενεργειακής εξάρτησης δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από όλο αυτό το σαμποτάζ που χρεοκοπεί την Ελλάδα και, κυρίως, αποσαθρώνει όλη την ΕΕ και την κάνει να εκλιπαρεί έστω και για λίγο κινέζικο και ρώσικο δανεισμό. Έτσι η ΕΕ συνεχίζει να δίνει τα ρευστά δανεικά (και τα μπόλικα αγύριστα των ομολόγων) στην Ελλάδα, τα περισσότερα που έχουν ποτέ δοθεί σε χρεωκοπημένη χώρα στην ιστορία (πολλαπλάσια πχ από εκείνα του ΔΝΤ στην Αργεντινή το 2000 και στη Ρωσία το 1998). Αυτό το κάνει η ΕΕ επειδή στην εξουσία είναι ο «καλός» φιλοευρωπαίος Παπανδρέου και στην αντιπολίτευση οι «κακοί» αντιευρωπαίοι, δηλαδή ο «λαϊκιστής» Σαμαράς και οι «αριστεροί» που θα έρθουν στην εξουσία αν ο «καλός» πέσει. Στη πραγματικότητα αυτό το τελευταίο θα ήταν εξαιρετικό όχι τόσο γιατί θα ήταν πραγματικά το μόνο δημοκρατικό αλλά γιατί θα υποχρέωνε τους δήθεν «σκληρούς» να μείνουν χωρίς την ασπίδα του αναλωμένου πολιτικά Παπανδρέου και να αναμετρηθούν εκείνοι ανοιχτά με το χρέος και με την ΕΕ χωρίς να έχουν καμιά γραμμή διεξόδου. Έτσι όμως δεν θα ταλάντευαν την ΕΕ και την υπόλοιπη Δύση , οπότε η πρώτη δεν θα κρατούσε μέσα της την Ελλάδα , οπότε η Ρωσία δεν θα είχε μια φιλική της χώρα μέσα στην Ευρωζώνη για να την αποσαθρώνει πολιτικά και να την εξαρτά οικονομικά από τον ρωσοκινεζικό άξονα. Να γιατί όλοι οι «εξεγερμένοι» διακομματικοί συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ και άλλων καίριων οικονομικά κλάδων όχι μόνο στην αντιπολίτευση αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, ενώ καταγγέλλουν με πάθος τον Παπανδρέου ταυτόχρονα τον κρατάνε στην εξουσία. Αυτό φαίνεται στις ειδικά μελετημένες, εναλλάξ σε κάθε κλάδο και διακοπτόμενες απεργίες που κάνουν, ιδιαίτερα πριν τις κρίσιμες συνόδους κορυφής για να κοψοχολιάζουν την ΕΕ και να την αναγκάζουν να αιμορραγεί και να βαδίζει προς την εξάρτηση από τον ρωσοκινέζικο άξονα διαθέτοντας πελώρια κεφάλαια για τη διάσωση όχι απλά της Ελλάδας αλλά όλου του ευρωπαϊκού νότου. Να γιατί ποτέ δεν οργανώσανε μια απεργία όλων των κρίσιμων κλάδων που ελέγχουν δηλαδή μια απεργία με απόλυτο συντονισμό και αρκετά μεγάλης διάρκειας ώστε να ματαιώσουν τα μέτρα που καταγγέλλουν και να έρθουν σε πρακτική ουσιαστική ρήξη με την πολιτική της ΕΕ. Η τελευταία αντί να βλέπει σαν πρωταρχικό το πρόβλημα της παραγωγικής αχρήστευσης των δημοσίων υπαλλήλων -που την έχουν επιβάλλει με το χτύπημα κάθε αξιολόγησης οι ανατολικοί συνδικαλιστές σαμποταριστές προστάτες του κάθε παρασιτισμού- θέλει σήμερα απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων υπαλλήλων δίχως να υπάρχει εναλλακτική λύση γι αυτούς. Έτσι τροφοδοτεί τους σοσιαλφασίστες με νέες στρατιές απελπισμένων.
Για τις ρωσόδουλες ηγεσίες
των κομμάτων πέρα από το ευρύτερο ευρωπαϊκό παιχνίδι το να είναι ο Παπανδρέου
στην εξουσία έχει το εξής πελώριο εσωτερικό πολιτικό πλεονέκτημα για αυτές.
Με το να τον βρίζουν τον Παπανδρέου σαν πράκτορα της Γερμανίας, και τη
Γερμανία σαν το 4ο Ράιχ διευκολύνουν το να μπαίνει απαρατήρητο από το
παράθυρο και να στρογγυλοκάθεται στην εξουσία το αληθινό σημερινό τέταρτο Ράιχ,
η φασιστική και με ακόμα πιο εξαθλιωμένο λαό Ρωσία. Έτσι οι πράκτορές
της θα μπορούν να κινούν σχεδόν ανενόχλητοι τις συνομωσίες και τα πραξικοπήματά
τους μέχρι να μας οδηγήσουν στην φασιστική δικτατορία των αφεντικών τους. Αυτή η
στρατηγική της «προβοκαρισμένης εθελοντικής υποδούλωσης» θα διευκολυνθεί τώρα
από την εντελώς ανόητη, μοιραία και ιμπεριαλιστικής νοοτροπίας απόφαση που πήρε
προχθές μπροστά στο ελληνικό αδιέξοδό της η ΕΖ με την ενθάρρυνση του Παπανδρέου:
Να βάλει τη χώρα μας υπό διαρκή καθημερινή οικονομική επιτήρηση δηλαδή να την
κυβερνήσει οικονομικά απ έξω με μερικές δεκάδες υπαλλήλους από την ώρα
που η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση με χιλιάδες στελέχη θα την κυβερνάνε
πολιτικά οπότε και οικονομικά από μέσα σαμποτάροντας ότι καλό κάνουν
αυτοί οι υπάλληλοι και υποστηρίζοντας ότι κακό, που αντικειμενικά θα είναι και
το περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε έναν καταμερισμό εξουσίας κατά τον
οποίο η ΕΕ θα εισπράττει όλο το μίσος του λαού ενώ την αληθινή εξουσία θα τη
ασκεί η Ρωσία που θα εισπράττει ταυτόχρονα και εντελώς αθόρυβα τις απόλυτα
καλυμμένες επιταγές του «επαναστατικού», και «εθνικού» «αντικατοχικού» αγώνα των
ανθρώπων της στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, στο ψευτοΚΚΕ, στο ΛΑΟΣ και στη Σπίθα και των δήθεν
«πατριωτών» ρωσόφιλων μέσα στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και στην ηγεσία της Δημοκρατικής
Αριστεράς.
Να
απογυμνώσουμε τους πραξικοπηματίες από την κάλυψη της Ευρωζώνης. Έξοδος από την
ΕΖ, παραμονή στην ΕΕ, δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο ενάντια στο παραγωγικό
σαμποτάζ στην πολιτική δικτατορία και στην εθνική υποδούλωση
Η γενικευμένη πραξικοπηματική επέλαση των ρωσόδουλων φασιστών για την εξουσία, με πρόσχημα την χρεωκοπία που οι ίδιοι προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστηρίξουμε την αδιέξοδη και αντικειμενικά προβοκατόρικη υπέρ τους πολιτική της σημερινής ηγεσίας της ΕΖ και κυρίως την καταδικασμένη απόπειρά της να κυβερνήσει τη χώρα μας απ έξω. Η ΟΑΚΚΕ που είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που κατήγγειλε εδώ και 20 χρόνια το παραγωγικό σαμποτάζ των ρωσόδουλων και τις φασιστικές τους τακτικές και που προειδοποιούσε εδώ και 10 χρόνια το λαό για την επερχόμενη χρεωκοπία και την φασιστική εκτροπή που παράλληλα με αυτήν προετοιμαζόταν και που υπερασπιζόταν και υπερασπίζεται τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, καλεί σήμερα το λαό μας για ένα δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο ενάντια στην πολιτική δικτατορία, στην εθνική υποδούλωση και στο παραγωγικό σαμποτάζ. Αυτός ο αγώνας με τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς δεν μπορεί να δοθεί με επιτυχία μέσα στην Ευρωζώνη. Όσο η Ελλάδα μένει στην Ευρωζώνη όχι μόνο παίρνει στο λαιμό της και καταστρέφει και διαλύει την Ενωμένη Ευρώπη, την πιο δημοκρατική και σχετικά πιο ευημερούσα Ένωση κρατών στην ιστορία, αλλά έτσι καταστρέφει και υποδουλώνει τον εαυτό της στο χειρότερο φασισμό. Αυτό γιατί οι «κόκκινοι» και οι φαιοί φασίστες κρύβονται πίσω από την ουσιαστικά ανήμπορη εξουσία της Ευρωζώνης στην Ελλάδα για να κάνουν πιο άνετα το παραγωγικό τους σαμποτάζ, για να προετοιμάζουν πιο «δικαιολογημένα» την πολιτική τους υποτιθέμενη «λαϊκή» δικτατορία και τελικά για να πραγματοποιήσουν διεθνώς πιο απαρατήρητα την υποδούλωση της Ελλάδας στον χειρότερο και πιο ύπουλο σύγχρονο φασισμό. Η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη σήμερα επιτρέπει σε αυτούς που την κατέστρεψαν παραγωγικά και φταίνε για την εξευτελιστική χρεωκοπία της να τη μετατρέπουν σε διεθνή ζητιάνο, ενώ οι ίδιοι μετατρέπονται σε «επαναστάτες» διεθνείς μπαταχτζήδες και τα βάζουν με τούς δανειστές μας και τους απειλούν ότι αν δεν πληρώσουν νέα δανεικά και αγύριστα θα ανατινάξουν τη χώρα και μαζί της όλη την Ευρωζώνη και όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα γεμίζουν το λαό πείνα, απελπισία και μίσος γι αυτούς που φταίνε λιγότερο. Και αυτοί δεν είναι οι μονοπωλιστές που κυβερνάνε την ΕΕ και εκμεταλλεύονται με όλο και χειρότερα, όλο και πιο «κινέζικα» μεροκάματα τους ευρωπαίους εργαζόμενους αλλά είναι οι ίδιοι οι γερμανοί και οι γάλλοι και οι ακόμα πιο φτωχοί ισπανοί, τσέχοι και σλοβάκοι εργαζόμενοι που θα πρέπει να πληρώνουν με περισσότερους φόρους και μικρότερα μεροκάματα την ελληνική άσωστη διάσωση και την από αντανάκλαση διάσωση του ευρωπαϊκού νότου.
Όταν μιλάμε για έξοδο από την ΕΖ δεν μιλάμε για την αντιΕΕ, για την φιλορώσικη έξοδο για την οποία δημαγωγεί δωρεάν το ψευτοΚΚΕ. Μιλάμε για μια συναινετική έξοδο για μια περίοδο και μόνο από την Ευρωζώνη, στην οποία μπήκαμε με ψέματα, με ταυτόχρονη παραμονή μας στην ΕΕ ώσπου κάποτε να μπορέσουμε αφού πατήσουμε στα πόδια μας σαν χώρα να ξαναμπούμε σε νέα κοινωνική και πολιτική βάση. Όταν λέμε συναινετική έξοδο εννοούμε ανάμεσα στα άλλα ότι θα πρέπει να συζητήσουμε με τις χώρες της ΕΖ και της ΕΕ ένα πρόγραμμα δανειοδότησης με πολύ χαμηλά επιτόκια που θα είναι πολύ χαμηλότερο από τα τρις που θα αναγκάζεται να πληρώνει η ΕΕ και η ΕΖ για να μην επεκτείνεται στον ευρωπαϊκό νότο η ειδικά ελληνική πιστωτική αρρώστια. Μια τέτοια ομαλή οικονομική μετάβαση θα επιτρέψει να μην συντριβούν τα μεροκάματα και χωρίς να ανατιναχτούν οι τραπεζικές καταθέσεις. Το βασικό είναι ότι ένα τέτοιο πέρασμα, μια τέτοια σχετική στήριξη της χώρας στις δικές της εσωτερικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις θα ενισχύσει την εσωτερική ταξική πάλη αλλά και την αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια στις πιο σάπιες στις πιο παρασιτικές, στις πιο ξενόδουλες πλευρές της ελληνικής αστικής τάξης και στα χειρότερα στοιχεία του ιμπεριαλισμού γιατί αυτά δεν θάχουν πια να κρυφτούν πίσω από κανέναν άλλο κηδεμόνα τουλάχιστον στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής διακυβέρνησης. Αν αυτοί οι σαμποταριστές πέσουν από τη εξουσία η Ελλάδα θα μπορέσει να αναπτυχθεί με ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς γιατί μόνο αυτή σε όλο τον κόσμο έχει τόσες πολλές παραγωγικές δυνάμεις σε αχρηστεία ανθρώπινες και απλές υλικές. Η Ελλάδα είναι σαν ένα πατημένο σφουγγάρι που οι σαμποταριστές δεν του επιτρέπουν να ανοίξει για να γεμίσει με τους χυμούς της παραγωγής. Από την άλλη μια τέτοια μετάβαση θα γίνει δυνατή μόνο αν χτυπηθούν μέσα στην ΕΕ και στην ΕΖ οι χειρότερες οι πιο ιμπεριαλιστικές οι πιο πατερναλιστικές και οι πιο φιλοφασιστικές, πλευρές των ηγετικών τάξεων των χωρών της.
Είμαστε πεισμένοι ότι αν ένα τέτοιο πρόγραμμα εθνικής και δημοκρατικής «απεξάρτησης» γίνει κτήμα των εργαζόμενων μαζών και μπει σαν γενικό λαϊκό αίτημα οι σοσιαλφασίστες θα λυσσάξουν για να το συντρίψουν. Και όχι μόνο αυτοί. Θα το πολεμήσουν και εκείνοι οι αστοφιλελεύθεροι που από εκμεταλλευτική συνήθεια και από ξενόδουλη πολιτική παράδοση δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ο βασικός κοινωνικός παράγοντας σωτηρίας της χώρας είναι ο εργαζόμενος λαός της και ότι αυτός κυρίως μπορεί να κάνει την Ελλάδα να στηριχθεί στον εαυτό της πολιτικά και οικονομικά και ότι μόνο μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας έντιμος και ισότιμος εταίρος σε μια δημοκρατική ενότητα κρατών και λαών. Όπως μόνο οι πιο ακέραιοι, οι πιο ειλικρινείς και οι πιο ανεξάρτητοι χαρακτήρες μπορούν να δράσουν με την πιο στενή συλλογικότητα, έτσι γίνεται και με τις χώρες. Αν ο λαός μας δεν συγκρουστεί για τα καλά και δεν κατεβάσει από την πολιτική, οικονομική και συνδικαλιστική εξουσία της χώρας τους σιχαμερά δουλικούς, ιδιοτελείς, και απόλυτα υποκριτές ανθρώπους που την κυβερνάνε και έχουν χωθεί σε όλους τους πόρους της, εννοούμε εκείνους που την κυβερνάνε ουσιαστικά και όχι απλά τυπικά, θα ζήσει έναν ατέλειωτο εφιάλτη. Οπωσδήποτε οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν έμφαση στο επίπεδο της συνδικαλιστικής πάλης όπου πρέπει να παλέψουν ενάντια στα μέτρα πείνας και ενάντια στην γαλέρα που έχει γίνει κάθε χώρος δουλειάς. Επίσης πρέπει να προσέξουν ώστε αυτός ο αγώνας να συνδυάζεται με τον αγώνα για να σώνονται οι παραγωγικές δυνάμεις από τους σαμποτέρ. Όμως ο λαός πρέπει να πολεμήσει σε όλα τα επίπεδα τα κακά στοιχεία για να αλλάξει πρώτα και κύρια τον εαυτό του από την διαβρωτική τους ηθική επίδραση ώστε να μπορέσει να σηκωθεί ψηλά και να σώσει τη χώρα από την πείνα, το φασισμό και την υποδούλωση. Πρέπει οι νεο-μελανοχίτωνες της 28 του Οκτώβρη να βάλουν σε βαθιά σκέψη και να συνεγείρουν εναντίον τους κάθε σκεπτόμενο, δημοκρατικό και τίμιο άνθρωπο. Η πραξικοπηματική επίδειξη δύναμης του νεοκαθεστωτικού φασισμού στις 28 του Οκτώβρη του 2011 αποτελεί έναν μεγάλο, έναν ιστορικό κίνδυνο αλλά και μια μεγάλη, μια ιστορική ευκαιρία για τον ελληνικό λαό.
Αθήνα 29. 10.2011