Ο Κολέσνικοφ στα 1992 μαζί με κάποιον Γκορελόφ (πρώην συνταγματάρχη της KGB) και την επιτροπή εξωτερικών οικονομικών σχέσεων της Αγ. Πετρούπολης στην οποία προήδρευε ο Πούτιν, απέκτησαν την ελέγχουσα πλειοψηφία της Πετρομέντ – μιας εταιρείας προμήθειας νοσοκομειακού εξοπλισμού. Μόλις ο Πούτιν – που στο μεταξύ είχε αποσυρθεί από την εταιρία – έγινε πρόεδρος της Ρωσίας στα 2000, η εταιρία άρχισε να διογκώνεται κεφαλαιακά. Με την παρέμβαση των ανθρώπων της ομάδας αυτής μέσα σε ξένους διεφθαρμένους μονοπωλιακούς γίγαντες, όπως για παράδειγμα κάποιου Σαμάλοφ μέσα στη γερμανική Ζίμενς ή χάρη στο μερίδιο που διέθεταν οι Κολέσνικοφ-Γκορελόφ-Σαμάλοφ μέσα στη βρετανική EM& PS, κολοσσοί όπως η Ζίμενς ή η Τζένεραλ Ελέκτρικ μετέφεραν κεφάλαιά τους στην Πετρομέντ. Με τη βοήθεια και off shore εταιριών οι Γκορελόφ-Σαμάλοφ χρησιμοποίησαν τελικά τα χρήματα που προορίζονταν για νοσοκομειακό υλικό για να αποκτήσουν το 12,6% της «Τράπεζας της Ρωσίας», η οποία είχε ιδρυθεί στα 1990 για να διαχειρίζεται κεφάλαια του «Κ»ΚΣΕ. Στα 2003-5 η κλίκα Πούτιν ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο μέσα στον κρατικό μηχανισμό. «Η ισορροπία μεταβλήθηκε – και δημιουργήθηκε μια ολόκληρη νέα ισχυρή χρηματιστικο-βιομηχανική ομάδα» λέει ο κ. Μίλοφ που έχει κάνει έρευνα για τις πωλήσεις μερισμάτων της Γκαζπρόμ.» Σαν αποτέλεσμα η Τράπεζα της Ρωσίας κατάφερε να αγοράσει στα 2005 το 76% των μετοχών που διέθετε η Γκαζπρόμ στην Σογκάζ – το βιομηχανικό της βραχίονα – από εταιρίες που συνδέονταν με τη μικρή τότε ακόμα τράπεζα. «Η εξαγορά συμφωνήθηκε ταχύτατα» εξηγεί ο Μίλοφ, ενώ τα μέσα ενημέρωσης αμφέβαλαν για το πώς μπορεί μια μικρή εταιρία να χρηματοδοτεί την αγορά μιας μεγαλύτερης, όπως η Σογκάζ. Στη συνέχεια, η Σογκάζ τριπλασίασε τα κέρδη της και μέσα από μια σειρά άλλων αγοραπωλησιών αποκτήθηκε ο έλεγχος της Γκαζπρομπάνκ, της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, σε πολύ χαμηλή τιμή. Την ίδια εποχή η Γκαζπρόμ είχε πουλήσει τη θυγατρική της Γκαζπρόμ Μίντια – που έλεγχε το κανάλι NTV και την εφημερίδα Ιζβέστια – στη Γκαζπρομπάνκ στην τιμή των 166 εκ. δολαρίων όταν δύο χρόνια αργότερα ο Μεντβέντεφ εκτίμησε την αξία της στα 7,5 τρις δολάρια! Στα 2008 ο Σαμάλοφ κατ’ εντολή του Πούτιν – που στο μεταξύ ανεπίσημα αποκαλούνταν τσάρος – φέρεται να είπε στον Κολέσνικοφ να σταματήσει να επενδύει στην κατασκευή πλοίων και σε άλλους παραγωγικούς τομείς με τα εναπομείναντα κεφάλαια της Πετρομέντ (που επαναλαμβάνουμε προορίζονταν για νοσοκομειακό εξοπλισμό) και να τα ρίξει όλα στην κατασκευή μιας ντάτσας του Πούτιν στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Ο αρχικός σχεδιασμός της βίλας, που κόστισε συνολικά 1 τρις δολ. ήταν για μία έκταση 1000 τ.μ. αλλά τελικά έφτασε τα 4000 τ.μ. με τρία ελικοδρόμια, θερινό αμφιθέατρο, μαρίνα και καφετέρια με πισίνες.