Το αρνητικό Ι.Τ.Σ είναι αυτό που αυξάνει στην Ελλάδα το δημόσιο έλλειμμα και σωρεύει επί δεκαετίες χρέη που ισούνται μαζί με τους τόκους τους με το συνολικό δημόσιο χρέος. Δεν μεγάλωνε δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα επί χρόνια γιατί τάχα δεν είχε αρκετά έσοδα το κράτος από τους φόρους και γιατί είχε παρά πολλά έξοδα για μισθούς, επιδόματα ανεργίας και τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά γιατί δεν είχαμε βιομηχανία. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς και εμπειρικά. Όταν κάποιος ιδιώτης κλέβει μαζί με τον εφοριακό το δημόσιο αυτά τα κλεμμένα λεφτά πάνε είτε σε καταθέσεις είτε πάνε στην ατομική κατανάλωση των κλεφτών, είτε πάνε στο εξωτερικό. Στην Κίνα τα κλεμμένα γίνονται σε μεγάλο βαθμό παραγωγικό κεφάλαιο. Στην Ελλάδα όπου και οι καταθέσεις γίνονται σε ελάχιστο ποσοστό παραγωγικό κεφάλαιο όλα γίνονται κυρίως ατομική κατανάλωση εκτός από αυτά που γίνονται καταθέσεις σε ξένες χώρες που γίνονται και παραγωγικό κεφάλαιο αυτών των χωρών. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δημόσιους υπάλληλους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους. Αυτωνών τα λεφτά γίνονται σκέτα ατομική κατανάλωση. Τελικά επειδή η ατομική κατανάλωση πάει σε μεγάλο βαθμό σε εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων γιατί δεν έχουμε αρκετή βιομηχανία η χώρα συνολικά χρεώνεται και βασικά χρεώνεται το κράτος. Δεν χρεωκοπούμε γιατί κλέβουμε ή τεμπελιάζουμε. Χρεωκοπούμε γιατί γκρεμίζουμε τα εργοστάσιά μας και ζούμε από εργοστάσια άλλων χωρών. Αν επιτρέπονταν τα εργοστάσια οι έλληνες και μετανάστες εργάτες που είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι της ΕΕ και δουλεύουν στην καθυστερημένη μικρή παραγωγή θα μπορούσαν να θρέψουν ένα διπλάσιο αριθμό παρασίτων κλεφτών και χασομέρηδων από όσους ζούνε ως τώρα. Αυτό θα προκαλούσε ανυπόφορη ανισότητα και επανάσταση αλλά όχι χρεωκοπία. Γι αυτό δεν χρεωκοπεί η πιο διεφθαρμένη Κίνα.

Η μεγάλη απάτη των σαμαράδων, τσιπραίων, κουβέληδων, «αριστερών» πασόκων και των οικονομολόγων τους είναι η εξής: Κρύβουν και δεν μιλούν για το πραγματικό βαθύ και αναντίρρητο για κάθε σοβαρό αστό οικονομολόγο στο εξωτερικό φιλελεύθερο η κεϋνσιανό αίτιο της ελληνικής χρεοκοπίας που είναι η τεράστια ελλειμματική σχέση της χώρας μας με το εξωτερικό. Η διαφορά μας με αυτούς τους δυτικούς οικονομολόγους είναι ότι αυτοί αποδίδουν το έλλειμμα στα ψηλά μισθολογικά έξοδα των ιδιωτών και του κράτους, βασικά στην υπερκατανάλωση του πληθυσμού. Εμείς το αποδίδουμε στο παραγωγικό σαμποτάζ, δηλαδή στον πολιτικοοικονομικό πόλεμο ενίοτε και στρατιωτικό ενός ιμπεριαλισμού ενάντια στη χώρα μας, οπότε τελικά στην ελληνική υποπαραγωγή. Αντίθετα με αυτούς τους σοβαρούς αστούς οικονομολόγους που δεν ξέρουν όμως πολιτική, οι οικονομολόγοι των ρωσόδουλων που ξέρουν πολιτική αλλά δεν ξέρουν οικονομία κάνουν το εξής. Για να αποδείξουν ότι οι δανειστές φταίνε για την ελληνική χρεωκοπία και για να κρύψουν το πρόβλημα που είναι ότι η σαμποταρισμένη παραγωγή δεν μπορεί να καλύψει την κατανάλωση λογαριάζουν τη χώρα σαν να μην ανήκει στην διεθνή αγορά, σαν να είναι κλεισμένη στον εαυτό της και σαν οι μισθωτοί να τρώνε μόνο από αυτά που παράγουν οι ίδιοι και όχι εισαγόμενα προϊόντα. Στη φανταστική αυτή απομονωμένη από το εξωτερικό οικονομία τους με το που πέφτουν βίαια οι μισθοί εξ αιτίας των δανειστών, πέφτει και η αγοραστική δύναμη των μισθωτών, οπότε πέφτει η κατανάλωση τους. Επειδή έτσι πέφτει η ζήτηση πέφτει και η παραγωγή, πέφτει και το εμπόριο, οπότε απολύονται οι εργαζόμενοι και με την αύξηση της φορολογίας όλα αυτά πέφτουν παραπέρα οπότε σε έναν νέο κύκλο νέες απολύσεις νέα υποκατανάλωση νέα μείωση της παραγωγής, ως την απόλυτη απόλυτη πείνα και το θάνατο της χώρας

Όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο παραμύθι, δηλαδή εντελώς ξεκομμένο από την πραγματικότητα γιατί α) όλες οι χώρες στο σύγχρονο καπιταλισμό είναι ανοιχτές στον έξω κόσμο και όχι κλεισμένες στον εαυτό τους για να πεινάσουν όταν κάποια ξένη χώρα τους κόβει διαρκώς τους μισθούς των εργατών της. Μάλιστα σε τέτοιες χώρες δεν εμφανίζεται κανείς πιστωτής να τους κόψει τους μισθούς επειδή χρωστάνε απλά γιατί δεν χρωστάνε αφού δεν έχουν ανταλλαγές με το εξωτερικό. Ειδικά δεν είναι καθόλου η Ελλάδα τέτοια χώρα που είναι αντίθετα υπόδειγμα ζωτικής εξωτερικής εξάρτησης. Και γι αυτό αν η ΕΕ μας κόψει τα δανεικά θα πάθουμε μεγάλη ζημιά και θα πεινάσουμε με πείνα Σομαλίας και όχι Κίνας. Και βέβαια η πείνα μας δεν θα έχει σχέση με αυτήν της Αργεντινής που όταν χρεωκόπησε είχε εμπορικό πλεόνασμα χάρη κυρίως στο υπέροχο κρέας της που θα μπορούσε να θρέψει για χρόνια τον αργεντίνικο λαό σε συνθήκες ακόμα και αποκλεισμού . β) γιατί πουθενά δεν έχει συμβεί να πέφτουν οι μισθοί των εργατών και να μην αυξάνουν την ατομική κατανάλωση τους οι καπιταλιστές, ή να μην μετατρέπουν σε συσσώρευση πιο σύγχρονων μέσων παραγωγής τα μεγαλύτερα κέρδη τους λόγω μείωσης μισθών και τελικά να μην εξάγουν πιο έντονα από πριν τα πιο φτηνά προϊόντα που μπορούν να παράγουν αφού πέφτουν οι μισθοί δηλαδή να μην βγαίνει η δοσμένη χώρα από την κρίση χρέους της ακριβώς εξ αιτίας αυτής της μείωσης μισθών. Αυτό που συμβαίνει με την άγρια πτώση των μισθών σε μια υπερχρεωμένη χώρα δεν είναι η χρεωκοπία αλλά η κοινωνική ανισότητα, η υπερεκμετάλλευση και η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου. Η υπερχρεωμένη χώρα μπορεί να πεθάνει με την βίαιη πτώση των μισθών μόνο αν οι πιστωτές απαιτήσουν σύντομα πίσω τα δανεικά. Αλλά αυτό δεν το έκανε ούτε τα τελευταία 15 χρόνια το ΔΝΤ μετά τις διαμαρτυρίες των χωρών του τρίτου κόσμου ούτε τώρα ακόμα περισότερο δεν το έκανε η ΕΕ. Γι αυτό αυξήθηκε το ελληνικό χρέος μετά την ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας μας. Δηλαδή συνεχίσανε οι σαμποτέρ το σαμποτάζ οπότε η χώρα δανειζόταν πάλι πολλά για να εισάγει γιατί και πάλι παρά την μεγαλύτερη φτώχεια της συνέχισε να καταναλώνει πιο πολλά από τα όλο και πιο λίγα που μπορούσε να παράγει.

Αυτός είναι ο λόγος που το εξωτερικό χρέος μεγαλώνει αντί να μειώνεται όπως οι πάντες απ έξω περίμεναν. Γι αυτό ο Σαμαράς, η Παπαρρήγα και ο Τσίπρας προκαλούσαν εδώ και ένα χρόνο όλους τους πρωθυπουργούς της ΕΕ και τις κορυφές της δυτικής οικονομολογίας και προφητεύανε με σιγουριά ότι το μνημόνιο και τα άλλα προγράμματα θα αποτύχαιναν και ότι η χώρα θα χρεοκοπούσε αν αυτοί κόβανε τους μισθούς ή αν δεν της δίνανε κι άλλα λεφτά. Βέβαια όλοι αυτοί φρόντισαν τα πράγματα να γίνουν ακριβώς όπως πρόβλεπαν, δηλαδή έγιναν δολοφόνοι για να αποδείξουν ότι είναι προφήτες αφού πρόβλεψαν σωστά ότι το θύμα τους θα πέθαινε. Όταν δηλαδή τη μέρα οι Γερμανοί βάζαν αίμα στον άρρωστο, αφού τον είχαν υποχρεώσει σε γερή δίαιτα σύμφωνα με τη γνωστή θεραπεία όλων των χρεοκοπημένων, οι ντόπιοι προφήτες μας παίζοντας το ρόλο της δολοφόνου νοσοκόμας της νυχτερινής βάρδιας του κάνανε με τηλεοπτική αναισθησία μια γερή αφαίμαξη πάνω στον ύπνο του. Μετά κατηγορούσαν τη Μέρκελ ότι σκοτώνει τον άρρωστο με τη δίαιτα της. Προς το παρόν όλη η ανθρωπότητα και δυστυχώς και ο έλληνας ασθενής έχει δει τη δίαιτα αλλά σχεδόν κανείς την αφαίμαξη. Το κακό είναι ότι ενώ οι δυτικοί δανειστές ξύνουν το κεφάλι τους με την Ελλάδα συνεχίζουν την ίδια «θεραπεία»: μετάγγιση έναντι όλο και πιο άγριας δίαιτας δηλαδή συνεχίζουν να δανείζουν τη χώρα αλλά με την προϋπόθεση αυτή να μειώνει τους μισθούς. Όταν όμως υπάρχει σαμποτάζ η μείωση των μισθών επιταχύνει το αποτέλεσμα που επεδίωξε ο δολοφόνος. Αυτή τη στιγμή η ΕΕ και το ΔΝΤ μειώνοντας τους μισθούς επιταχύνουν το έγκλημα των ελλήνων σαμποταριστών και παίρνουν και την πολιτική ευθύνη του. Μάλιστα η Γερμανία επειδή δεν μπορεί πια με τίποτα να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι η επίσημη Ελλάδα την εκβιάζει ωμά με την απειλή χρεωκοπίας και τρέμοντας για μια καθολική κρίση του Ευρώ πρότεινε τη οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας από την ΕΖ, δηλαδή έφτασε στον πολιτικό πανικό αφού κατάργησε τη βάση του κρατικού δημοκρατικού εθελοντισμού πάνω στον οποίο στηρίζεται όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Βέβαια όλοι καγχάσανε στην ΕΕ με την Γερμανία που είναι πια απομονωμένη γιατι όλοι της ζητάνε να πληρώσει για να σώσει την Ελλάδα και την Ευρώ. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στην «δολοφόνο της νυχτερινής βάρδιας» να κραυγάσει για τα δημοκρατικά της δικαιώματα και να είναι οι πάντες μαζί της και εναντίον του γιατρού που συνιστά αφαίμαξη με δίαιτα..

Η πελώρια αδυναμία της ΕΕ και όλης της δυτικής αστικής τάξης να διαχειριστεί το ελληνικό πρόβλημα οφείλεται στο βάθος στα οικονομικά και ιδεολογικά αδιέξοδα του δυτικού μονοπωλιακού κεφάλαιου που δεν του επιτρέπουν να συγκρουστεί με το ανατολικό νεοναζιστικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ με το οποίο συνεργάζεται τόσο στενά στη βάναυση εκμετάλλευση των εργαζομένων και της Ανατολής και της Δύσης. Από ιδεολογική άποψη αυτό μεταφράζεται στην αδυναμία της σημερινής παρακμιακής και γερασμένης δυτικής αστικής τάξης να μελετήσει την κυρίαρχη παντού κρατικομονοπωλιακή οικονομία και κυρίως την ιμπεριαλιστική πολιτική που αντιστοιχεί σε αυτήν την οικονομία. Έτσι η γριά αυτή ζει θεωρητικά στον πλασματικό, αφηρημένο και εξόχως υποκριτικό κόσμο του κάποτε ελεύθερου ανταγωνισμού της νιότης της. Δεν έχει προσέξει λοιπόν ούτε μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχουν πρωθυπουργοί και αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης που θέλουν με πάθος να καταστρέψουν το μεγαλύτερο κομμάτι από το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας τους επειδή αυτό συμφέρει μια άλλη χώρα στην οποία ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός έχει φτάσει στο πιο συγκεντρωμένο σημείο του. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι οι καθώς πρέπει κύριοι που διοικούν την φαινομενικά ασήμαντη Ελλάδα και που έχουν διδαχτεί στα αμερικάνικα πανεπιστήμιά τον Κέυνς και τον Φρίντμαν είναι πράκτορες μιας χώρας που ηδονίζεται να σκέφτεται και να δρα με την πολιτική οικονομία του ληστή που είναι σήμερα αυτό το φαιοκόκκινο μίγμα εθνικοσοσιαλισμού και ανεστραμμένου μαρξισμού της Ρωσίας. Κι όλα αυτά γιατί δεν μπορεί να φανταστεί μέσα στην φιλελεύθερη χαύνωσή της ότι εκτός από τις γελοίες συνομωσιολογίες υπάρχουν και οι πραγματικές συνομωσίες οι οποίες είναι δυνατές μόνο χάρη στην οικονομική, στρατιωτική και τελικά πολιτική υπερσυγκέντρωση εκείνου του κρατικομονοπωλιακού κεφάλαιου που υποχρεωτικά θέλει μια νέα βίαιη αναδιανομή του κόσμου για να μπορεί να καταχτήσει από ισχυρότερη θέση την παγκόσμια ηγεμονία στο καθαυτό οικονομικό κρατικο-μονοπωλιακό επίπεδο.

Αυτή η εγγενής αδυναμία των δυτικών μονοπωλιστών ιμπεριαλιστών έχει το εξής καλό. Θα επιτρέπει όλο και περισσότερο στους πραγματικούς μαρξιστές, δηλαδή στους αφοσιωμένους οπαδούς της θεωρίας του επαναστατικού προλεταριάτου να είναι εκείνοι που θα βλέπουν αρκετά καθαρά και θα πολεμάνε αποτελεσματικά τον κύριο εχθρό της συγκεκριμένης φάσης. Έτσι θα έρθει πάλι η ώρα να ξαναδοθεί από πολύ ισχυρότερες θέσεις η μεγάλη επαναστατική μάχη που διακόπηκε στην εικοσαετία 1960-80 όταν οι αστοί νέου τύπου που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα της πολιτικά κυρίαρχης εργατικής τάξης πήραν την εξουσία αρχικά στην ΕΣΣΔ και αργότερα στην Κίνα και συνέτριψαν το επαναστατικό προλεταριάτο σε όλο τον κόσμο. Και αυτό δεν το έκαναν μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για λογαριασμό και με τη θερμή υποστήριξη των δυτικών φιλελεύθερων ιμπεριαλιστών.

Τώρα οι τελευταίοι πληρώνουν και θα πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά το πελώριο ιστορικό τους έγκλημα να βαδίσουν μαζί με τους νέους Χίτλερ ενάντια στον Στάλιν και στον Μάο. Έτσι είναι βαριά υπεύθυνοι για την Κίνα και τη Ρωσία τέρατα. Ειδικά θα πληρώσουν πολύ το γεγονός ότι το δεύτερο τέρας τους έχει δώσει να καταπιούν μια υποχείριά τους απελπισμένη Ελλάδα που τώρα ανατινάσσεται στο στομάχι τους. Εδώ πληρώνουν ειδικά το ότι παραδώσανε τον ταξικό τους εχθρό Ν. Ζαχαριάδη στους ρώσους δήμιούς του όταν αυτός πρώτος τους αποκάλυψε στον κόσμο σαν προδότες. Έτσι αντί να έχουν στην Ελλάδα ένα τουλάχιστον δημοκρατικό και πατριωτικό ευρωπαϊκό προλεταριάτο έχουν ένα στίφος από τους πιο ελεεινούς λούμπεν πράκτορες του τσάρου που καμώνονται τους εκπροσώπους των εργατών. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ούτε Κίνα ούτε Ρωσία όπου οι νεοναζιστές ηγέτες τους μπορούν να παριστάνουν τους εθνικιστές. Εδώ αυτοί που κάνουν τους εθνικιστές εύκολα θα αποκαλυφθούν σαν πράκτορες της Ρωσίας και της Κίνας όσο αυτές θα φανερώνονται σαν οι ωφελημένοι κυρίαρχοι χάρη σε αυτήν τη μεγάλη εθνική καταστροφή που αρχίσαμε να ζούμε. Και η οργή εναντίον τους θα είναι παλλαϊκή.