ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ «ΑΝΟΙΞΗ» ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ

Θυμόσαστε μήπως το στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Γιουνές, πρώην υπουργό Εσωτερικών του Καντάφι, που μεταπήδησε στο στρατόπεδο των εξεγερμένων και δολοφονήθηκε, τον περασμένο Ιούλη, κάτω από περίεργες συνθήκες από τους ίδιους του τους συμπολεμιστές; Σήμερα βγαίνουν στη φόρα στοιχεία που φωτίζουν τις συνθήκες και τα κίνητρα της δολοφονίας του.

Ο στρατηγός Γιουνές συνελήφθη μια ωραία πρωία από τους «συναγωνιστές» του και δικάστηκε με τις κατηγορίες της διάπραξης τακτικών λαθών και της προδοσίας. Στη συνέχεια τέθηκε υπό αυστηρή κράτηση. Μια αυτοκινητοπομπή 80 αμαξιών θα τον μετέφερε σε μια βάση ανταρτών στη Βεγγάζη. Στο δρόμο όμως τα ίχνη του «χάθηκαν» και βρέθηκε στα χέρια της ταξιαρχίας Μπιν Χαράφ, μιας συμμορίας ισλαμοφασιστών, η οποία και τον εκτέλεσε την ίδια νύχτα.

Σύμφωνα με το γιο του δολοφονημένου στρατηγού Μοατασέμ, την εντολή για τη σύλληψή του έδωσαν ανώτατα ηγετικά στελέχη του μεταβατικού συμβουλίου των εξεγερμένων, και συγκεκριμένα ο πανίσχυρος Μουσταφά Αμπντελγιαλίλ, ενώ το υπόμνημα προς το δικαστή υπέγραψε κάποιος Αλί αλ Εσάουι, επίσης μέλος του συμβουλίου. Σύμφωνα με την El Pais της 15/2, αυτή η εκδοχή συμφωνεί με μία μαρτυρία ενός άλλου μέλους του πολιτικού συμβουλίου των εξεγερμένων που δε θέλει να αποκαλύψει το όνομά του: «Μόνο τρία πρόσωπα θα μπορούσαν να βγάλουν τον Γιουνές από το επιτελείο του: ο υπουργός Άμυνας στρατηγός Ντιγκέιλι, που δεν μπήκε καθόλου, ο πρωθυπουργός Μαχμούντ Γιμπρίλ, που έλειπε σε ταξίδι, και ο πρόεδρος του ΕΜΣ Αμπντελγιαλίλ. Αυτός είναι το κλειδί. Αυτός έδωσε την εντολή για να τον συλλάβουν, και άλλοι τον σκότωσαν».

Όμως γιατί να τον σκοτώσουν; Τι αντιθέσεις μπορεί να είχαν μαζί του; Την απάντηση μας δίνει πάλι ο γιος του στρατηγού: «Ο Γιουνές και ο Αμπντελγιαλίλ είχαν εργαστεί δίπλα-δίπλα ως υπουργοί του Καντάφι. “Ο πατέρας μου είχε καλή σχέση μαζί του”, εξηγεί ο Μοατασέμ. “Αλλά πίστευε ότι ο Αμπντελγιαλίλ είχε γίνει υποχείριο του Κατάρ”. Το εμιράτο έχει χρηματοδοτήσει και εφοδιάσει τη λιβυκή επανάσταση, και ο Γιουνές θεωρούσε ότι ήταν μία ανάμιξη υπερβολική. “Ο πατέρας μου έλεγε ότι ήταν λάθος που το Κατάρ εξόπλιζε τις πολιτοφυλακές, ότι θα το μετανιώναμε αργότερα”».

Φαίνεται λοιπόν ότι ο στρατηγός πλήρωσε με τη ζωή του την αφέλεια να πιστεύει ότι συμμετέχοντας στην «αραβική άνοιξη» θα οδηγούσε τη χώρα του στη δημοκρατία. Αυτοί που πραγματικά ηγεμονεύουν στο μαύρο αυτό μέτωπο είναι οι πράκτορες του ρωσοκινεζικού χιτλερικού άξονα (του οποίου ένα εξάρτημα είναι το Κατάρ) και οι οποίοι δείχνουν να είναι πολύ άκαμπτοι ως προς τον προσανατολισμό του κινήματός τους. Οι διάφορες ισλαμοφασιστικές συμμορίες χρησιμεύουν σαν εργαλεία αυτών των καθαρμάτων, προκειμένου να διεκπεραιώνουν τις «κακές» δουλειές.

Η δολοφονία του Γιουνές θα πρέπει να προβληματίσει κάθε στοιχειωδώς καλοπροαίρετο δημοκρατικό άνθρωπο που θεωρεί ότι η συμμαχία με το μπλοκ των ιμπεριαλιστών επεμβασιών και φασιστών μπορεί να προσφέρει κάτι καλό στις χώρες και τους λαούς του Τρίτου Κόσμου.