Στις 6 Αυγούστου, εν μέσω θερινής ραστώνης, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρας διάκοψε ξαφνικά τις διακοπές του στην Κρήτη για να συναντηθεί «έκτακτα» με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες στην Αθήνα. Ο Πέρες βρισκόταν σε επίσημη τριήμερη επίσκεψη στη χώρα μας. Μάλιστα, ο Τσίπρας φέρεται, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, να αποχώρησε από παράπλευρη έξοδο (κοινώς από την πίσω πόρτα) του ξενοδοχείου στο οποίο είχε καταλύσει ο Ισραηλινός πρόεδρος, για να μην αναγκαστεί να απαντήσει σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις για το πώς και γιατί βρέθηκε εκεί.

Αφού, με τις ευλογίες του καθεστώτος, αυτός ο τύπος, που είναι η επιτομή της ημιμάθειας, της ανέξοδης παρόλας και του σοσιαλφασιστικού θράσους, έγινε αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρέπει τώρα και σαν τέτοιος να δρα. Δηλαδή επίσημος αρχηγός της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα «πολέμιος του σιωνισμού» δε γίνεται, γιατί αν ο ρωσόδουλος, αιώνιος κνίτης Τσίπρας θέλει κάποια στιγμή να καβαλήσει την εξουσία, πρέπει να «αποδεχτεί» πολιτικά και τις αμερικάνικες βάσεις, και το ΝΑΤΟ, και τις ξαφνικά και επιφανειακά «άριστες σχέσεις» Ελλάδας - Ισραήλ.

Οι σοσιαλφασίστες είναι οι μεγαλύτεροι ψεύτες και υποκριτές όλων των εποχών. Οι ίδιοι επί δεκαετίες στήριζαν το προβοκατόρικο «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (PFLP, το μεταφράζουμε ΛΜΑΠ), καθώς και τις άλλες παραφυάδες του, που υπονόμευαν από τα μέσα και τάχα «από τα αριστερά» την εθνικοανεξαρτησιακή τάση Αραφάτ - Φατάχ μέσα στην PLO. Το κάποτε πολύ ισχυρό ΛΜΑΠ ήταν και είναι ακόμα, αν και αισχρά μειοψηφικό, μια ρωσόδουλη οργάνωση. Αυτή σήκωνε την ψευτο-«αντιιμπεριαλιστική προλεταριακή» σημαία που επέβαλε τότε στα τσιράκια της η ΕΣΣΔ των Σουσλόφ – Μπρέζνιεφ – Αντρόποφ. Αυτοί από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 καλλιεργούσαν ένα ναζιστικό αντισημιτικού τύπου μίσος για το Ισραήλ και τους Εβραίους (το είχε ομολογήσει σε κλειστό κύκλο ο Αντρόποφ), ώστε να συσπειρωθεί όλος ο παναραβικός εθνικισμός σε νεοναζιστική αντιδυτική κατεύθυνση. Σε αυτό, βοηθούσε πολύ και η επεκτατική αντιπαλαιστινιακή πολιτική μιας ηγεμονικής μερίδας της ίδιας της ισραηλινής αστικής τάξης που λειτούργησε στο μέτρο της αντιδραστικότητάς της και κατά της ανεξαρτησίας των γειτονικών αραβικών κρατών, για λογαριασμό των ΗΠΑ.

Ειδικά όμως μετά το 1990, οι σοσιαλφασίστες των ψευτοΚΚΕ – ΣΥΝ έριξαν και το τελευταίο φύλλο συκής και συμπαρατάχθηκαν με όλο τον υπόκοσμο του ισλαμοφασισμού, αλλά σε τελική ανάλυση και με τους ακροδεξιούς σιωνιστές, που ρίχτηκαν από κοινού να γκρεμίσουν τη συμφωνία Ισραήλ – PLO του 1993, που θα οδηγούσε βασανιστικά έστω σε λύση δύο κρατών και σε μια πατρίδα για τους Παλαιστίνιους.

Δεν είναι η ώρα για μια συνολική ανασκόπηση της στάσης της ψευτοαριστεράς στο παλαιστινιακό, ωστόσο φτάνουν δυο σχετικά πρόσφατα παραδείγματα: ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ διαδήλωναν με πάθος μαζί με κάθε είδους χεζμπολλαχικό και χαμασίτη έξω από την ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα, υπέρ της Χεζμπολλάχ που είχε ξεκινήσει προβοκατόρικο πόλεμο με το Ισραήλ στο έδαφος του νότιου Λιβάνου το καλοκαίρι του 2006. Οι ίδιοι οι Λιβανέζοι πατριώτες τραβούσαν τα μαλλιά τους με την προβοκάτσια της Χεζμπολλάχ και γι’ αυτό ο λιβανικός στρατός δεν είχε συμμετάσχει καθόλου στις μάχες με τους Ισραηλινούς, παρά το ότι ήταν υπό την κυριαρχία φιλοσυριακών δυνάμεων και αντι-ισραηλινός από παράδοση. Στις διαδηλώσεις του ΣΥΝ οι ισλαμοφασίστες «κερνούσαν» τους αμάχους του Ισραήλ που κατά κανόνα χτυπάγανε οι ρουκέτες της Χεζμπολλάχ «για πρωινό Κατιούσα, για μεσημεριανό Κατιούσα, για βραδινό Κατιούσα» (σύνθημα για τα βλήματα που εκτόξευαν οι ισλαμοναζήδες).

Το ίδιο και στην κρίση της Γάζας το Δεκέμβρη του 2008 – Γενάρη του 2009, που και πάλι οι αντισημίτες του ΣΥΝ και της ηγεσίας της μετέπειτα ΔΗΜΑΡ είχαν ξεσαλώσει, με τον σοσιαλφασίστα «με ανθρώπινο πρόσωπο» Κύρκο να ζητάει, παρέα με το Γλέζο, να… διωχτεί το Ισραήλ από τον ΟΗΕ, επειδή απαντούσε στις δολοφονικές και προβοκατόρικες προκλήσεις της Χαμάς. Τότε ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ πατούσαν πάνω στις προβοκατόρικές εικόνες με τα παιδάκια – ανθρώπινες ασπίδες της Χαμάς που διοχέτευε σε όλη τη Γη το ρωσόδουλο – αντισημιτικό Αλ Τζαζίρα του Κατάρ.

Για τη δε υπόθεση «Καράβι για τη Γάζα», την τεράστια εκείνη προβοκάτσια του Ερντογάν κυρίως κατά της τότε αντι-ισλαμοφασιστικής Αιγύπτου, αλλά και του Ισραήλ, όλοι θυμούνται ολόκληρο το ψευτοαριστερό συνεχές να σκούζει με άνευ προηγουμένου πάθος, και τους ΚΟΝΤΡΑίους να υποδέχονται τους Έλληνες «ήρωες» της αποστολής μαζί με τον κυπατζή Κοραντή του ΛΑΟΣ…

Οι προβοκάτσιες αυτές του ισλαμοφασισμού οδήγησαν τελικά στην άνοδο στην εξουσία του Ισραήλ του μετώπου Νετανιάχου – Λίμπερμαν, δηλαδή της ισραηλινής σωβινιστικής δεξιάς του Λικούντ που αρνιέται στο βάθος το παλαιστινιακό κράτος και των αντι-αράβων ρατσιστών του Ρωσο-Ισραηλινού Λίμπερμαν. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, αποχαλινωνόταν ο ναζιστικού τύπου αντισημιτισμός, με την αθώωση Πλεύρη, με τη δίωξη της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας και, κυρίως, με την πλήρη πολιτική ασυλία πρώτα του αντισημιτικού ΛΑΟΣ και τελικά της χιτλερικής κανιβαλικής Χρυσής Αυγής.

Αυτή τη χειρότερη δυνατή κυβέρνηση του Ισραήλ λοιπόν, που πλέον κινείται στην εντελώς φιλοϊμπεριαλιστική προβοκατόρικη γραμμή της «προληπτικής επίθεσης στο Ιράν» για τα πυρηνικά του, γραμμή που θα την πληρώσει διπλωματικά-στρατηγικά πολύ βαριά το ίδιο το Ισραήλ, έφερε στην Αθήνα ο Παπανδρέου πριν από δύο χρόνια και στη βάση αυτής της γραμμής το έκανε, δήθεν, «στρατηγικό εταίρο» της Ελλάδας.

Λέμε δήθεν γιατί δεν μπορεί κανείς να προσποιείται το φίλο ενός κράτους και από την άλλη να δουλεύει μέσα στις μάζες τη γραμμή της κατάργησής του και να φέρνει στη βουλή τους χιτλερικούς ωμούς θιασώτες της πιο απόλυτης γενοκτονικής εξολόθρευσης των Εβραίων. Αυτήν την ψευτοσυμμαχία την έστησε το ελληνικό ρωσόδουλο καθεστώς για τρεις λόγους.

1^ον Για να σώσει τον Ερντογάν από τις πιέσεις των ΗΠΑ καθώς τότε αυτός έκανε το μεγάλο του αντισημιτικό κρεσέντο με το «Καράβι για τη Γάζα» και έφερε έτσι τη στρατηγική ρήξη Τουρκίας-Ισραήλ απομονώνοντας το δεύτερο από το Βορρά και την Ευρώπη.

3^ον Για να διευκολύνει την προβοκατόρικη πολιτική Ομπάμα να παραδώσει την Αίγυπτο και από κοντά όλη τη Βόρεια Αφρική στους αντισημίτες και επίσης ρωσόδουλους ισλαμοφασίστες. Με λίγα λόγια, η δήθεν συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ καθησύχαζε και Δύση και Ισραήλ, δηλαδή δημιουργούσε την επικίνδυνη αυταπάτη ότι το Ισραήλ δεν θα έμενε μόνο του στην Εγγύς Ανατολή, καθώς τη θέση της Τουρκίας σαν πάλαι ποτέ πραγματικής συμμάχου του Ισραήλ, θα την έπαιρνε η ψευτοσύμμαχός του, στην πραγματικότητα ακραία εχθρική απέναντί του επίσημη Ελλάδα.

Τότε λοιπόν για τις ανάγκες αυτής της πολιτικής παράστασης καθησυχασμού οι Έλληνες ρωσόδουλοι σοσιαλφασίστες των Παπαρήγα, Τσίπρα, Κουβέλη δεν είχαν κάνει ούτε μια ψευτοδιαδήλωση για τα μάτια κατά του Παπανδρέου που έκανε το μεγάλο άνοιγμα στο Ισραήλ. Η ίδια μούγγα επικράτησε και σε επίσκεψη του Λίμπερμαν στη χώρα μας το 2011. Αυτοί οι ρωσόδουλοι αντισημίτες είναι τόσο χαμερπείς, διακρίνονται από τόση έλλειψη χαραχτήρα, που μέσα σε δυο λεφτά υποτάσσονται στη στρατηγική της Μόσχας, χωρίς καλά -καλά να την κατανοούνε.

Το ακόμη πιο βρώμικο και φανερωτικό για την έλλειψη αρχών του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι όχι μόνο έφυγε από την πίσω πόρτα, αλλά για μέρες άφησε να πλανάται σύγχυση για το τι συζητήθηκε στη συνάντησή του με τον Πέρες. Δεν ήταν υποχρεωμένος να πει και την τελευταία ανθυπολεπτομέρεια, αλλά τουλάχιστον το πού κινήθηκε η συζήτηση ή το τι ζητήματα έβαλε ο ίδιος στον Πέρες. Αλλά αυτά για τον υποτιθέμενο ηγέτη του «αντισιωνιστικού αγώνα» και «φίλο των Παλαιστίνιων» (στην πραγματικότητα φίλο των ρωσόδουλων και ισλαμοφασιστών εθνοπροδοτών μέσα στην Παλαιστίνη) είναι ψιλά γράμματα. Αυτός, όπως και όλοι οι διακομματικοί φίλοι του, διακρίνονται ιδιαίτερα για τη βαθιά περιφρόνηση που τους διακρίνει για τις μάζες. Τις μάζες τις «αποθεώνουν» μονάχα όταν βγάζουν τις πιο αντιδραστικές, καθυστερημένες και απολίτικες διαθέσεις τους, με τα γιαούρτια και τις μούτζες στη Βουλή, διαθέσεις που τις ενισχύει και τις καναλιζάρει κατάλληλα τόσο ο «κόκκινος» όσο και ο κλασσικού φαιού χρώματος σοσιαλφασισμός (βλ. ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ του Καμμένου για τους «Αγανακτισμένους»).

Γι’ αυτό ο Τσίπρας άφησε να φωνάζει η πρώην κνίτισσα και εκ μεταγραφής πασόκα αντισημίτισσα Σακοράφα και ο Κουράκης, κι άφησε τον ανοιχτό – πατενταρισμένο άνθρωπο της ΕΣΣΔ-Ρωσίας, υπεύθυνο εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΝ Τριγάζη να γράψει άρθρο «κατά του αντισημιτισμού» και υπέρ της συνάντησης! Μέχρι και το ιδρυτικό στέλεχος του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ, τον εβραίο Αβραάμ Μπεναρόγια επιστράτευσε ο Τριγάζης, για να πείσει ότι ο Τσίπρας είναι πολέμιος του αντισημιτισμού «από αριστερή παράδοση» και ως τέτοιος συναντήθηκε με τον Πέρες! Κι όλα αυτά, την ώρα που η βάση του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι από τις πλέον αντισημιτικές και φιλο-Χαμάς όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Μπορεί ο Πέρες να εκπροσωπεί μια αρκετά ειρηνόφιλη τάση μέσα στην ισραηλινή αστική τάξη (ήταν υπουργός Εξωτερικών του φιλειρηνιστή αστού Ράμπιν, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς αντιπαλαιστίνιους σιωνιστές), αλλά αντικειμενικά κι αυτός σήμερα ακολουθεί σαν ουρά τη φιλοπόλεμη γραμμή Νετανιάχου –Λίμπερμαν - Μπάρακ, που αν μετατραπεί σε πραγματική στρατιωτική επίθεση στο Ιράν, θα σημάνει θάνατο στο δημοκρατικό κίνημα του Ιράν, ένα δώρο στους χειρότερους μουλάδες και στη φίλη τους Ρωσία και, το χειρότερο, μια πλήρη απομόνωση του ισραηλινού κράτους σε μια θάλασσα ισλαμοφασισμού και τελικά βούτυρο στο ψωμί του Άξονα Ρωσίας – Κίνας – Ιράν και των ισλαμοφασιστών συμμάχων τους.

Απ’ αυτή την άποψη, τα πιόνια της Ρωσίας στη χώρα μας, όπως και η ίδια η Ρωσία, βάζουν για λίγο στην μπάντα το νεοναζιστικό αντισημιτισμό τους και χτυπάν στην πλάτη τους Ισραηλινούς ηγέτες, ενθαρρύνοντας τους να τραβήξουν για το γκρεμό. Αυτό εκφράζουν και οι αγαστές σχέσεις της ίδιας της πουτινικής Ρωσίας με το Ισραήλ, παρά την αντιισραηλινή – φιλοχαμασίτικη προπαγάνδα των βασικών κρατικών ΜΜΕ της Μόσχας και τον αντισημιτισμό που οργιάζει στη χώρα, χωρίς ωστόσο ποτέ να βγαίνει από το στόμα του Πούτιν.

Εκείνοι που πρέπει να βγάλουν, και γρήγορα, σημαντικά συμπεράσματα για τη βαθιά υποκριτική φύση των σοσιαλφασιστών και ειδικά του Τσίπρα, είναι όσοι, λίγοι ή πολλοί, άνθρωποι αριστερών διαθέσεων έχουν πιαστεί στα δίχτυα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και οι Έλληνες εβραίοι, δεν πρέπει να ξεχάσουν τους αντισημιτικούς λίβελους τόσο του ΣΥΝ όσο και του ψευτοΚΚΕ, που έφτασαν στη φασιστική αποχαλίνωση να εξισώνουν το Ολοκαύτωμα με τη βία κατά της Χαμάς και της Χεζμπολλάχ, χτυπώντας μάλιστα τους Έλληνες εβραίους σα «συνενόχους» για τα πραγματικά ή φανταστικά εγκλήματα των κυβερνήσεων του Ισραήλ.