Αυτά τα μικρά και μεγάλα κουρέματα δεν τα θέλουν για το καλό του ελληνικού λαού αλλά για να φέρουν σε ακόμα πιο δύσκολη θέση την ΕΖ, να την κάνουν δηλαδή πιο αφερέγγυα , να αυξήσουν το κόστος δανεισμού της και τελικά να την διασπάσουν υπέρ των ρωσοκινέζων αφεντικών τους. Η διάσπαση ήδη έχει σε αρκετό βαθμό πραγματοποιηθεί και η μέθοδος της είναι βασικά η εξής: Να υποχρεώνεται ο Βορράς να εγγυάται το χρέος του Νότου, το χρέος του Νότου να αυξάνεται λόγω αύξησης των επιτοκίων δανεισμού του και αυτή η αύξηση να παραοξύνεται κάθε τόσο από το φόβο μιας μετάδοσης στο Νότο της διαρκώς επαπειλούμενης χρεωκοπίας της Ελλάδας.

Για να κόψει λοιπόν το χρέος που υποτίθεται ότι θα ανακουφίσει μελλοντικά το λαό η εκάστοτε κυβέρνηση, τον γδέρνει εδώ και τώρα. Ο δρόμος για έναν αμφίβολο παράδεισο σήμερα στην Ελλάδα περνάει από την σίγουρη κόλαση. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι δεν υπάρξει ποτέ παράδεισος αφού το σαμποτάζ της παραγωγής και η μείωση της κατανάλωσης θα δυναμώνουν το χρέος με μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη με την οποία οι δανειστές μας χαρίζουν ένα μέρος του. Εδώ αφήνουμε κατά μέρος τη διαφθορά αλλά και τη χαμηλή φορολογία των ψηλών ατομικών εισοδημάτων που δεν επιτρέπουν τουλάχιστον τους φτωχούς να ξελαφρώσουν λίγο από το βάρος του χρέους που πληρώνουν.

Το διαρκώς επαναλαμβανόμενο γδάρσιμο του λαού λοιπόν δεν είναι μια πράξη ουσίας, δηλαδή μια ειλικρινής, έστω αποτυχημένη απόπειρα μείωσης του χρέους, αλλά μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη πολιτική επίδειξη αξιοπιστίας των προβοκατόρων που μας διοικούν προς τους δανειστές, που διαρκώς και δικαιολογημένα αμφισβητούν αυτήν την αξιοπιστία. Για να είναι πραγματικά αξιόπιστοι οι κυβερνήτες θα έπρεπε να κάνουν εκείνες τις αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις-διαρθρωτικές τις λένε οι δανειστές-που περιορίζουν τις δυνατότητες του παραγωγικού σαμποτάζ, όπως είναι πχ η απελευθέρωση της αχρησιμοποίητης ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, ή το χτύπημα της σαμποταριστικής και διεφθαρμένης γραφειοκρατίας, ή η κατάργηση των κρατικο-προστατευόμενων μικροαστικών συντεχνιών που εμποδίζουν την συλλογική συνεταιριστική ή την ανοιχτά καπιταλιστική συγκέντρωση της παραγωγής στους αντίστοιχους κλάδους. Οι μόνες διαρθρωτικές αλλαγές που δέχονται να κάνουν οι σαμποταριστές είναι πάντα οι πιο αντιδραστικές που θέλει η Τρόικα, όπως είναι πχ η ελαχιστοποίηση κάθε εργασιακής προστασίας ή η ανατολική ψευτο-ιδιωτικοποίηση δηλαδή το πέρασμα της ελληνικής κρατικής περιουσίας στην ρωσοκινέζικη κρατική-φασιστική ολιγαρχία. Αν κάνανε κάποιες από τις θετικές αλλαγές που τους ζητούσαν οι δανειστές τότε οι εφτά ηγεσίες θα αναιρούσαν τον εαυτό τους και το ρόλο τους σαν σαμποταριστών για λογαριασμό των ανατολικών προστατών τους, οπότε η χώρα θα κινδύνευε να βγεί από την υπερχρέωση, οπότε το τοπικό και διεθνές παιχνίδι αυτών των προστατών με εργαλείο την ματωμένη πιασμένη στο αγκίστρι τους Ελλάδα θα αχρηστευόταν.

Αυτός είναι ο λόγος που όλη η ανύπαρκτη αξιοπιστία των 6 κομμάτων και της μίας συμμορίας (Χρυσής Αυγής) πρέπει υποχρεωτικά να αντιρροπίζεται από τον σταδιακό ακρωτηριασμό της ζωής και της ύπαρξης αυτού του λαού. Ο κάθε Σαμαράς, ο κάθε Βενιζέλος και ο κάθε Γ. Παπανδρέου για να μπορούν να αποσπάνε διαρκώς μεγαλύτερα δάνεια, κουρέματα κλπ από την ΕΖ (και έτσι να της αδυνατίζουν την περιορισμένη συλλογική πιστωτική ισχύ της) πρέπει να εμφανίζονται μπροστά της μετά από κάθε αποτυχία τους να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλάγες που υποσχέθηκαν, και να λένε: «Δεν μπορέσαμε να κάνουμε όλα όσα υποχεθήκαμε. Δεν μπορέσαμε γιατί δεν μας άφηναν τα παγιωμένα συντεχνιακά συμφέροντα και οι δημαγωγοί. Μην ξεχνάτε πως κάθε τόσο ο θυμωμένος μας λαός ξήλωνε τις πλατείες και έκαιγε τα κτίρια και εμείς ψηφίζαμε τα μέτρα και τρώγαμε πέτρες και ξύλο από αυτόν. Μην ξεχνάτε ότι από μεγάλα κόμματα γίναμε μεσαία και μικρά κόμματα. Δέστε όμως τι κάναμε και μην το υποτιμάτε. Κόψαμε κομμάτια από το λαό μας που εσείς δεν θα τολμούσατε ποτέ να κόψετε από τους δικού σας. Και όχι μόνο αυτά αλλά θα κόψουμε κι άλλα αν χρειαστεί. Κι αν τελικά σας κορόιδεψε ο Παπανδρέου δεν θα σας κοροιδέψω εγώ ο Βενιζέλος ή εγώ ο Σαμαράς ή η πολύτιμη γέφυρά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο αυτοθυσιακός κυματοθραύστης του «κινήματος», ο επίσης δικός σας σοσιαλδημοκράτης Κουβέλης. Κύριοι , μη μας οδηγείτε στα άκρα. Να απ έξω είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, και οι Χίτλερ που αν έρθουν στην εξουσία θα κάνουν αμέσως τη χρεωκοπία και τότε θα τρέχετε να σώσετε τις Ισπανίες και τις Ιταλίες σας και να σβήσετε τις άλλες εξεγέρσεις του Νότου και τελικά δεν θα αποφύγετε να γίνετε και σεις ξανά Βαιμάρες. Κόψτε λοιπόν κάτι από τα μέτρα ή αν δεν κόβετε, και το κατανοούμε αυτό, δώστε μας επιμήκυνση και ακόμα καλύτερα δώστε μας ένα καλό Κούρεμα. Δώστε το σε μας με το καλό πριν το πάρει με το κακό ο Τσίπρας αυτοκτονώντας και παίρνοντάς σας μαζί του».

Να γιατί δεν μπορεί να είναι πειστικός στην ΕΖ ένας «καλός ευρωπαίος» Σαμαράς χωρίς να υπάρχει ένας «κακός αντιευρωπαίος» Τσίπρας επικεφαλής μιας μόνιμα επαπειλούμενης αλλά ουδέποτε πραγματοποιούμενης αληθινής εξέγερσης, καθώς κάθε τόσο όλοι απεργούν αλλά ποτέ όλοι μαζί και ποτέ τόσο όσο χρειάζεται για να παραλύσει για μέρες και για βδομάδες η Διοίκηση. Μήπως δεν αποδείχτηκε το ότι όλοι αυτοί μπορούν να εναλλάσουν ρόλους όταν ο «καλός» Γ. Παπανδρέου έγινε σε μια νύκτα «κακός» και με την απόσυρσή του πήρε τη θέση του ο «κακός» Σαμαράς που έγινε ο πιο «καλός» από όλους τους «καλούς» ; Δηλαδή δεν ανέλαβε αυτός να γίνει μισητός στο λαό, δηλαδή τόσο προσωρινός και τόσο αναλώσιμος όσο ο Γ. Παπανδρέου, μόνο και μόνο για να γίνει για μια κρίσιμη περίοδο αγαπητός από τη Μέρκελ και το γερμανικό μονοπώλιο που στοιχήθηκε πίσω της πιστεύοντας μέσα στο πολιτικό του αδιέξοδο σε αυτή την μεταμόρφωση του ως χθες κύριου εχθρού του ; Αλλά αν κάποιος είναι παρατηρητικός θα μπορεί να δει ότι και ο Τσίπρας προετοιμάζεται για μια μελλοντική αλλαγή ρόλου. Έτσι μιλώντας στη συνάντηση του με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτς τόνισε ότι «απέναντι στην τρόικα θα πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, με σεβασμό προς τον Ευρωπαίο φορολογούμενο που επιβαρύνεται», δηλαδή για πρώτη φορά αναγνώρισε έμμεσα πλην σαφώς ότι οι δανειστές δεν είναι πια απλά οι τοκογλύφοι αλλά και οι λαοί της Ευρώπης.

Μόνο με ένα πολιτικό παιχνίδι που είναι ουσιαστικά σε βάρος της χώρας μπορεί να εξηγηθεί αυτή άνευ προηγουμένου παράταση των διαπραγματεύσεων του 7-κομματικού συστήματος με τους δανειστές και η βασανιστική ψυχικά για το λαό φύση της. Η διαπραγμάτευση αυτή ξεκινάει πολιτικά και ουσιαστικά πριν από τις εκλογές και έχει ή ίδια η παράτασή της σκοτώσει την οικονομική ζωή στεγνώνοντας τους πόρους και του κράτους (καθυστέρηση είσπραξης φόρων οπότε το κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές βασικών υπηρεσιών και τα χρέη του στις επειχειρήσεις ) και της αγοράς γενικά με την ασύλληπτη και εσκεμμένη καθυστέρηση τόσο της νομοθεσίας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όσο και την ίδια την καταβολή των 31 δις της νέας δόσης . Το επτακομματικό καθεστώς των ρωσόδουλων θέλει την εξαφάνιση της ρευστότητας όχι μόνο για να συντρίψει όσες ακόμα επιχειρήσεις μπορεί, και όχι μόνο για να δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου οικονομική αστάθεια, αλλά για να απειλεί πρακτικά όλο και περισσότερο τους ευρωπαίους συνομιλητές της με στάση πληρωμών, δηλαδή με χρεωκοπία. Ενώ δηλαδή κάνει πως θέλει να τελειώσει γρήγορα τις συνομιλίες για να πάρει τα 31 δις κάνει τα πάντα για να τις παρατείνει και να μην τα παίρνει.

Ταυτόχρονα με αυτήν την παράταση κατασκευάζει και παροξύνει ένα αβυσαλέο μίσος στο λαό ενάντια στην Ευρώπη. Γιατί αφού έχει ουσιαστικά σαμποτάρει κάθε κάλυψη του προυπολογισμού με μέσα όχι μόνο εντελώς ανώδυνα για το λαό αλλά και επωφελή για την ανάπτυξη, όπως είναι η παραγωγική εκχώρηση αναξιοποίητων τουριστικών ακινήτων αξίας πολλών δις όπως πχ Ελληνικό, ή έχει σαμποτάρει το οποιοδήποτε χτύπημα της μεγάλης φοροδιαφυγής (αυτό βγήκε και τώρα δα με την απόκρυψη της ελβετικής λίστας από τον ψευτοΚΚΕ Διώτη και τον Βενιζέλο) έχει αφήσει σαν μόνη δυνατότητα κλεισίματος του προυπολογισμού τον παραπέρα ακρωτηριασμό της ζωής των μικρομεσαίων και της φτωχολογιάς. Κι αυτό για ελάχιστα δις. Η βρωμιά αυτών των προβοκατόρων είναι ότι αφού στέρησαν αυτούς τους πολύ μεγάλους πόρους από τη χώρα δείχνουν στην τρόικα εντελώς αμφίβολους και ατεκμηρίωτους τρόπους κάλυψης του προυπολογισμού πχ μέσω περικοπών σε υγεία, δήμους, στρατό που πολλές φορές τις υποσχέθηκαν και ποτέ δεν τις εφάρμοσαν. Αν ήταν καθαροί σε αυτό θα χαλάγαν τον κόσμο θα δείχναν τα στοιχεία των περικοπων που πρότειναν και θα βγάζαν εντελώς κακόπιστη την Τρόικα. Αλλά το μόνο που λένε είναι ότι η Τρόικα θα έπρεπε να φερθεί πιο πολιτικά, δηλαδή να δεχτεί το μεγαλύτερο έλλειμμα και να μην ζητάει άλλα μέτρα σαφούς απόδοσης δηλαδή εξόντωση των μισθωτών, συνταξιούχων. Έτσι τα τρία «φιλοευρωπαϊκά» κυβερνητικά κόμματα κάθε τόσο γυρνάνε στα θύματά τους και αφού τα είχαν ρίξει στην κατάθλιψη εξαγγέλλοντας πχ ότι θα τους κόψουν τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού, τους ανακοινώνουν ότι η τρόικα θέλει δυστυχώς όλο το αριστερό πόδι από το γόνατο και κάτω. Μετά τους ανακοινώνουν ότι η Τρόικα θέλει και κάτι λίγο από το δεξί πόδι και μετά συνεδριάζουν από Πέμπτη σε Πέμπτη μήπως βρουν κάποιο άλλο μέλος του σώματος ή κάποιο καλύτερο «ισοδύναμο» όργανο να προσφέρουν στην τρόικα που δεν είναι τόσο απαραίτητο. Έτσι αντιπροτείνουν την αφαίρεση χολής που όμως η Τρόικα δεν την θέλει και επιμένει στο πόδι.

Το μαρτύριο και η οργή του κόσμου είναι ανείπωτα γιατί δεν ξέρει τι άλλο θα του ζητήσουν να κόψει αύριο. Η πολιτική ουσία είναι ότι οι τηλεοράσεις δείχνουν την Τρόικα να θέλει να ξεκοιλιάσει το λαό χωρίς αναισθητικό ενώ σε γενικές γραμμες τα τρία καθάρματα του τα δείχνουν σα χειρούργους που θέλουν πιο λεπτές εγχειρήσεις και ιδίως πιο δίκαιες. Για παράδειγμα οι τρεις εθνικοί χειρούργοι προτιμούν αντί να κοπούν τέσσερα δάχτυλα από το αριστερό πόδι να κοπούν δύο από το αριστερό και δύο από το δεξί πόδι. Ειδικός σε αυτή την μη οριζόντια αποκοπή, είναι ο Κουβέλης. Η ουσία είναι ότι αυτό που βλέπει ο λαός σαν εσωτερική διάμαχη στην Ελλάδα είναι απλά δύο γραμμές απέναντι στους υποτιθέμενους κανίβαλους της Τρόικας. Η μία είναι εκείνη των τριών χειρουργων που λένε « καλύτερα να κάνω εγώ εγχείρηση παρά να σας ξεκοιλιάζει η τρόικα» και η άλλη είναι τα τέσσερα αντι-Τρόικα κόμματα του «λαού» (ανάμεσα τους και οι γνήσιοι κανίβαλοι της Χρ. Αυγής) που λένε ότι οι χειρούργοι δουλεύουν για την Τρόικα και όχι για τον εγχειριζόμενο λαό.

Εκείνο δηλαδή που αντιλαμβάνεται με σιγουριά το έθνος είναι ότι ο μεγάλος εχθρός του είναι η Τρόικα, δηλαδή σε τελική ανάλυση η Γερμανία, δηλαδή η πραγματική οικονομική και σε μεγάλο βαθμό πολιτική καρδιά της Ευρώπης. Βέβαια αυτή είναι μια ανεστραμμένη εικόνα . Ο αληθινός κανίβαλος εχθρός του λαού και της χώρας μας είναι οι επτά πολιτικές ηγεσίες. Αυτές ακρωτηριάζουν τη χώρα μας για να προσφέρουν στην Ευρώπη ένα τέρας που είναι σαν σιαμαίο παρασιτικά κολλημένο πάνω της και απαιτούν να το ζήσει εκείνη έστω ματώνοντας, αν θέλει να επιβιώσει η ίδια . Η τεράστια ευθύνη της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας είναι ότι αναλαμβάνει το ρόλο να ζήσει το δυστυχισμένο αυτό κορμί, αποδεχόμενη χοντρικά τον παρασιτικό τρόπο ύπαρξης που του έχουν επιβάλλει οι κανίβαλοι συνεργαζόμενη μαζί τους σε χειρουργικό επίπεδο για να το «διορθώσει» παρά τη θέλησή ενώ αυτό δεν θέλει τίποτα άλλο από την ανεξαρτησία του . Το ότι όμως η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία αναγνωρίζουν στην πράξη μια χώρα σαν παράσιτο και όχι σαν μια ανεξάρτητη οντότητα αντί να την βοηθήσουν να διαχωριστεί και να θεραπευτεί με τον δικό της τρόπο τσακίζοντας τους βιαστές της, είναι η δικιά τους βαριά ευθύνη σύμφυτη με την ιμπεριαλιστική τους φύση. Αυτήν τόσα χρόνια δημοκρατικής αντιεθνικιστικής ενοποίησης και αντιχιτλερικής αυτοκριτικής δεν μπορούν να την σβήσουν οι συνθήκες του σημαρινού άγριου καπιταλισμού και σοσιαλφασισμού. Αυτή την άρνηση μιας ρήξης με την κακή συνήθεια των ταπεινωτικών υποδείξεων από τα έξω στους άλλους λαούς και στις χώρες, πληρώνει αυτή τη στιγμή η Γερμανία και όλη η ΕΕ όσο θα κρατάνε μέσα τους μια διαβρωμένη από τους ρώσους πράκτορες Ελλάδα, που τη διαφθείρουν γιατί δεν την αφήνουν να στηριχθεί στις δυνάμεις της και έτσι παράλληλα διαφθείρονται από αυτήν.

Ήδη προχωράει σε όλες τις καγκελαρίες το σχέδιο των ελλήνων ρωσόδουλων (καθ’ υπόδειξη των αφεντικών τους), να χαριστεί στη χώρα μας ένα νέο πελώριο μέρος του χρέους μέσα από αυτές τις τραγικές διαπραγματεύσεις που ζούμε και τον ολοένα και πιο διογκούμενο κίνδυνο χρεωκοπίας και εκφασισμού της χώρας μας που τρομοκρατούν οικονομικά και πολιτικά την ΕΕ . Ομπάμα, Χου Γιν τάο, Ολάντ, Ρεν, Γιουνκέρ και πιο ανοιχτά και πιο ωμά απ’ όλους το ΔΝΤ (που βρίσκεται υπό την πολιτική ηγεμονία πλέον των ΗΠΑ της Κίνας και της Ρωσίας ) ζητάνε ένα νέο μεγάλο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Αυτή είναι μια απαίτηση που σε συνδυασμό με την πίεση των ίδιων κέντρων προς την Ισπανία να δεχτεί μια διάσωση από την Ευρωζώνη, αλλά και με την πίεσή τους για μια κάλυψη όλων των χρεών των τραπεζών όλης της ΕΕαπό την ΕΚΤ, θα φέρει σε αφόρητη οικονομική πίεση και τραγική πολιτική απομόνωση τη Γερμανία. Ήδη ακόμα και μέσα στη Γερμανία τα αντίθετα ρεύματα κινούνται σε τροχιά διάπασης. Το ελληνικό μαρτύριο γίνεται σταδιακά μαρτύριο όλης της Ευρώπης. Μόνο ο ρωσοκινεζικός άξονας και οι χειρότερες μερίδες της αμερικάνικης αστικής τάξης χαίρονται γι αυτό. Ο ελληνικός λαός που σέρνεται από τους βιαστές και προβοκάτορες ηγέτες του για να ταπεινωθεί στο έπακρο σαν το αρνητικό κέντρο της γης θα έχει να παίξει ένα μεγάλο προοδευτικό ρόλο αν καταφέρει κάποια στιγμή να τους αντιπαλαίψει. Αυτό θα το μπορέσει αν κατανοήσει ότι αυτοί οι ηγέτες και οι προστάτες τους, οι νέοι αγοραστές της χώρας , είναι ο αληθινός εχθρός και όχι τα κράτη –δανειστές, που παρά τα λάθη και τις ταξικά προσδιορισμένες αθλιότητές τους είναι επίσης θύματα του αληθινού αυτού και πολύ μεγάλου παγκόσμιου εχθρού.