Οι θυελλώδεις διαδηλώσεις στην Κίνα με αφορμή τη διένεξη για τα νησιά Σενκάκου, οι βανδαλισμοί των γιαπωνέζικων καταστημάτων και οι καταστροφές των ιαπωνικών αυτοκινήτων είναι δείγμα μιας καινούργιας πολεμικής ατμόσφαιρας που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Κίνα. Μία ομάδα ακατοίκητων νησιών στα ανοιχτά της Ανατολικής Θάλασσας έχει ήδη μετατραπεί σε μια άκρως επικίνδυνη πυριτιδαποθήκη που μπορεί πολύ εύκολα να βυθίσει τους λαούς της Ασίας σε μια αιματηρή πολεμική σύγκρουση.

Τα ακατοίκητα νησιά Σενκάκου (Ντιαόγιου στα κινέζικα) βρίσκονται 100 ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Ταϊβάν και βόρεια του γιαπωνέζικου νησιωτικού νομού της Οκινάβα. Για αιώνες βρισκόντουσαν κάτω από κινεζική κυριαρχία. Η Ιαπωνία τα προσάρτησε στα 1895 σαν πολεμικό έπαθλο απέναντι στην Κίνα κι είχε αρχίσει να τα εποικίζει. Με την ήττα του ιαπωνικού μιλιταρισμού στα 1945 τα νησιά τέθηκαν υπό αμερικανική κυριαρχία για 27 χρόνια. Αντί όμως να τα επιστρέψουν στην Κίνα, οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές τα παραχώρησαν στην καπιταλιστική Ιαπωνία που μάλιστα βρισκόταν υπό τη δική τους πολιτική επιρροή ενώ με την σοσιαλιστική Κίνα οι σχέσεις τους μόλις είχαν ομαλοποιηθεί. Η τότε λαϊκή κυβέρνηση της Κίνας είχε καταγγείλει αυτή την «επιστροφή» αλλά παρόλα αυτά, εφαρμόζοντας τις αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης επεδίωξε και πέτυχε την εξομάλυνση των σχέσεων με το Τόκιο. Το Σεπτέμβρη του ’72 η Κίνα απέκτησε διπλωματικές σχέσεις με την Ιαπωνία κι έτσι θα άρχιζε μια νέα περίοδος καλής γειτονίας για τις δύο χώρες στη βάση της αρχής του «να επιδιώκουμε τη σύγκλιση στα σημαντικά θέματα και να διατηρούμε τις διαφορές μας στα δευτερεύοντα». Όμως αυτή την αρχή έπαψαν να εφαρμόζουν οι κινέζοι σοσιαλφασίστες που ανέβηκαν αργότερα στην εξουσία, κι έτσι ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν πια η Κίνα είχε μετατραπεί σε σοσιαλιμπεριαλιστική χώρα, άρχισαν να στέλνουν πλοία στην περιοχή προκαλώντας αναθέρμανση και μάλιστα πρωτοφανή όξυνση της για χρόνια παγωμένης διένεξης. Τότε ήταν που η ιαπωνική κυβέρνηση ανακήρυξε την αποκλειστική οικονομική της ζώνη στη γύρω από τα νησιά και πλούσια σε ψάρια και πετρέλαιο θαλάσσια περιοχή, που όπως ήταν φυσικό επικάλυπτε την κινεζική οικονομική ζώνη. Στη διάρκεια των χρόνων η ένταση κλιμακώθηκε πολλές φορές, με αποκορύφωμα τη φετινή βίαιη κλιμάκωση. Αν ήταν μόνο για τα νησιά αυτά θα λέγαμε ότι ο προωθητής της όξυνση είναι η Ιαπωνία όμως πρέπει να δούμε αυτή τη διένεξη σαν μέρος μιας διένεξης που έχει η Κίνα με όλους τους θαλάσσιους γειτόνους της εκτός από την υποτελή της Βιρμανία. Με δυο λόγια η Κίνα έχει επιδιώξει τα τελευταία χρόνια να επιβάλλει την κυριαρχία της και στις πιο μακρυνές τις θάλασσες στα ανατολικά της Κίνας και έχει γι αυτό δίκαια ξεσηκώσει την ανησυχία και την οργή όλων των παράκτιων χωρών αυτής της περιοχής από το Βιετνάμ και την Ταυλάνδη ως τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία. Όλες αυτές οι χώρες έχουν ενωθεί ενάντια σε αυτές τις απαιτήσεις επειδή βλέπουν ότι η Κίνα δεν μένει στα λόγια αλλά κατασκευάζει έναν τεράστιο πολεμικό στόλο που μαζί του όλες μαζί δεν μπορούν τώρα να αναμετρηθούν γι αυτό ζητάνε τη βοήθεια των ΗΠΑ. Και μόλις οι ΗΠΑ ανταποκρίνονται στο ρόλο του προστάτη τότε βγαίνει η Κίνα και κατηγορεί τις χώρες αυτές ότι δεν κονουνται από μόνες τους αλλά ότι οι ΗΠΑ τις οργανώνει τάχα εναντίον της Κίνας. Βεβαίως καλό είναι αυτές οι χώρες να στηριχθούν πάνω απ όλα στις εσωτερικές ενωμένες τους δυνάμεις και να μην στηρίζονται στις υπερεπεμβατικές ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ για την συλλογική τους άμυνα, όμως ο πρώτος που φταίει γι αυτό είναι οι κινέζοι ιμπεριαλιστές.

Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν το Μάρτη που μας πέρασε η κυβέρνηση της Ιαπωνίας έδωσε ιαπωνικά ονόματα σε 39 έως τότε αβάφτιστες νησίδες στην Ανατολική Θάλασσα, και λίγο αργότερα, τον Ιούλη, ο γιαπωνέζος πρωθυπουργός εξήγγειλε την πρόθεση της κυβέρνησής του να αγοράσει ορισμένα από τα νησιά Σενκάκου από το γιαπωνέζο ιδιοκτήτη τους. Ήταν πλέον εμφανές ότι οι Ιάπωνες είχαν αποφασίσει να σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στην Κίνα όχι παραδεχόμενες το δίκιο της στο συγκεριμμένο ζήτημα και ζητώντας μια ειρηνική λύση με ίσως κάποια ανταλλάγματα από αυτήν αλλά απαντώντας στις βίαιες λύσεις που επιχειρούσε στην ουσία η Κίνα με δική τους εθνοσοβινιστική κλιμάκωση. Αυτή η στάση στην πραγματικότητα έριχνε νερό στο μύλο των κινέζων σωβινιστών που απλά μαζεύουν τώρα προσχήματα για να γεμίσουν εθμοφασιστικό μίσος τον λαό τους και να αναφλέξουν αύριο όλο τον Ειρηνικό. Αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί χωρίς την υποστήριξη πάλι των ΗΠΑ των προβοκατόρων Κλίντον-Ομπάμα, οι οποίες αν και επίσημα αποφεύγουν να πάρουν θέση ωστόσο αφήνουν να διαρρέουν δηλώσεις υποστήριξης της ιαπωνικής θέσης. Συγκεκριμένα, επικαλούνται μία συνθήκη του 1960 για να πουν ότι εάν η Ιαπωνία δεχτεί επίθεση στα νησιά Σενκάκου τότε οι ΗΠΑ θα σπεύσουν να τη βοηθήσουν (Reuters, 20/9). Τέτοιου είδους δηλώσεις, συν τοις άλλοις, διασπούν τη συμμαχία ΗΠΑ – Ταϊβάν και Ιαπωνίας – Ταϊβάν, η οποία επίσης διεκδικεί τα νησιά από την Ιαπωνία.

Πολύ σύντομα, και άλλο που δεν ήθελε η Κίνα η ένταση κλιμακώθηκε. Κινέζικα περιπολικά σκάφη μπήκαν στα αμφισβητούμενα ύδατα και λίγο αργότερα το Τόκιο ανακάλεσε τον πρεσβευτή του από το Πεκίνο. Στις 15/8, μια ομάδα κινέζων «ακτιβιστών» από το Χονγκ Κονγκ επιχείρησε να προσεγγίσει τα νησιά, ενώ τρεις μέρες αργότερα, ανήμερα της επετείου της ιαπωνικής εισβολής στην Κίνα, γιαπωνέζοι φασίστες έκαναν το ίδιο για να τιμήσουν τους νεκρούς συμπατριώτες τους του β΄ παγκόσμιου πολέμου, αν και τους απαγορεύτηκε η απόβαση από τις γιαπωνικές αρχές. Ορισμένοι πάντως κατάφεραν να αποβιβαστούν στη νήσο Ουοτσούρι και να υψώσουν γιαπωνέζικες σημαίες.

Η απόβαση των γιαπωνέζων ακροδεξιών έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση του Πεκίνου να οργανώσει οργισμένες διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις της Κίνας φανατίζοντας τις μάζες και προετοιμάζοντάς τις για τον επιθετικό πόλεμο που επιδιώκει να εξαπολύσει σε συμμαχία με τη νεοναζιστική Ρωσία ενάντια στην Ιαπωνία. Τα έκτροπα που σημειώθηκαν σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις σε βάρος γιαπωνέζικων στόχων, αν και ενδεδυμένα με μία «αντιφασιστική» ιδεολογική επίφαση, θυμίζουν στο ύφος τους νύχτες κρυστάλλων. Ταυτόχρονα το Πεκίνο ανακοίνωσε τα σχέδιά του για αύξηση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών που περιπολούν την περιοχή καθώς και για επέκταση της κινεζικής υφαλοκρηπίδας (δηλ. αύξηση και της ΑΟΖ) ύστερα από αίτηση που θα υποβάλει στη σχετική υπηρεσία του ΟΗΕ.

Οι λαοί και τα κράτη της περιοχής θα πρέπει να εμποδίσουν τα επεκτατικά σχέδια των κινέζων νεοναζί που στρέφονται ενάντια στην Ανθρωπότητα αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να απαιτήσουν από την Ιαπωνία να σταματήσει να τους δίνει τέτοια πατήματα, δηλαδή να απαιτήσει ειρηνική διευθέτηση μέσα από συζητήσεις και να προβαίνει σε μονομερείς ντε γιούρε αποφάσεις συντήρησης της όξυνσης.