ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ «ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ» ΤΟΥΣ
Φαινομενικά στην Ελλάδα έχουμε δύο στρατόπεδα: αυτών που λένε ότι το μνημόνιο είναι κακό αλλά είμαστε αναγκασμένοι από του κακούς δανειστές να το υποστούμε και εκείνων που λένε ότι είναι κακό αλλά δεν πρέπει να υποκύψουμε στους κακούς δανειστές. Κάπου στη μέση στέκεται η ΔΗΜΑΡ που λέει ότι πρέπει μεν να το υποστούμε αλλά κάπως αλλαγμένο. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις της βάσης και πολλών στελεχών αυτών των κομμάτων, πρόκειται για ένα και το ίδιο στρατόπεδο. Αυτό στην πράξη αποδέχεται ό,τι χειρότερο από τα μνημόνια και τορπιλίζει ό,τι θετικό αλλά χρησιμοποιεί δύο αλληλοσυμπληρούμενες τακτικές για να υποδουλώσει την Ελλάδα και κυρίως για να εκβιάσει και τελικά να διασπάσει την ΕΕ προς όφελος του αφεντικού του, της φασιστικής Ρωσίας του Πούτιν. Δίχως τους «μνημονιακούς» δεν μπορεί να πετύχει η διάσπαση της Ευρώπης και δίχως τους «αντιμνημονιακούς» δεν μπορεί να πετύχει ο εκβιασμός της.
Αυτή την τακτική δεν τη βρήκε η πολιτικά μικρόνοη ελληνική αστική τάξη αλλά η ρώσικη διπλωματία που τη δίδαξε στους ηγέτες της που σήμερα είναι εισοδιστές πράκτορές της. Το ίδιο κόλπο χρησιμοποιεί σήμερα και ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τον Πούτιν, για τον εκβιασμό και τη διάσπαση της παρακμασμένης ιδεολογικά Δύσης. Αυτή η παράσταση παίχτηκε στις 4 Νοέμβρη στη Μόσχα με την ετήσια Ρώσικη Πορεία της ναζιστικής και ακροδεξιάς «αντιπολίτευσης».
Στην Ελλάδα ελάχιστη ως καθόλου δημοσιότητα δόθηκε σ’ αυτό το γεγονός αντίθετα με τα ΜΜΕ στη Δύση. Η διαδήλωση είχε αντιπουτινικό χαρακτήρα με το πλήθος να φωνάζει «Ρωσία χωρίς τον Πούτιν» και τα μεγάφωνα να ρίχνουν το σύνθημα «Πούτιν –εχθρός!». Ήταν ένα πλήθος που οι περισσότεροι ήταν ναζιστές και εθνικοφασίστες. Η πορεία είχε σύμφωνα με τους διοργανωτές της 20.000 ενώ σύμφωνα με τη ρώσικη αστυνομία 6.000 διαδηλωτές.
Προηγούμενα πολλοί ρώσοι «εθνικιστές» ήταν με τον Πούτιν. Αλλά στράφηκαν εναντίον του κατηγορώντας τον ότι δίνει προνόμια στους μετανάστες και τις μειονότητες, ενώ τώρα τον κατηγορούν ότι χρηματοδοτεί τις Δημοκρατίες του Βόρειου Καυκάσου. Γι΄ αυτό και φώναζαν συνθήματα όπως «η Μόσχα είναι ρώσικη πόλη» και «πολιτική εξουσία για τους Ρώσους».
Αυτή η ετήσια πορεία για πρώτη φορά έγινε στο κέντρο της Μόσχας με άδεια που έδωσαν οι ρώσικες αρχές ενώ μέχρι τώρα γινόταν στα περίχωρα της πόλης.
Ο πραγματικός λόγος είναι για να πει ο Πούτιν στους δυτικούς αστούς «μην με πιέζετε, δέχομαι πιέσεις από την αντιπολίτευση. Αν έρθουν αυτοί στην εξουσία θα επικρατήσει το χάος».
Ωστόσο τη Ρώσικη Πορεία την οργάνωσε και την ξεκίνησε το ίδιο το πουτινικό καθεστώς. Η πρώτη τέτοια πορεία έγινε στις 4 Νοέμβρη 2005, για να συμπέσει με την «Μέρα της Εθνικής Ενότητας». Τότε ο Πούτιν είχε εξαπολύσει μεγαλορώσικες συμμορίες στο δρόμο για να εκφοβίσει τους φίλους της αντιρώσικης αστικοδημοκρατικής επανάστασης στην Ουκρανία, αυτήν που ονομάστηκε Πορτοκαλί Επανάσταση.
«
Ο πρώτος οργανωτής της Ρώσικης Πορείας ήταν το Κρεμλίνο» επιβεβαιώνει ο Βλαντιμίρ Τορ αρχηγός μια από τις ναζιστικές συμμορίες, της «Ρώσικης Τάξης», που πήραν μέρος στην πορεία. Για να συμπληρώσει με ηλίθια αλαζονεία «Τους χρησιμοποιήσαμε να σπάσει ο πάγος, που λέει ο λόγος, και μετά ελέγξαμε το γεγονός» (Φαϊνάνσιαλ Ταϊμς, 4 Νοέμβρη 2012).Αυτός ο ναζιστής νόμιζε ότι έλεγξε κάτι. Αλλά τον πολιτικό χαρακτήρα γι’ αυτή την ημέρα τον έδωσε ο εκπρόσωπος της ρώσικης Δούμας, Σεργκέι Ναρίσκιν, που έδωσε ένα βίντεο που απευθυνόταν στο ρώσικο κοινό θυμίζοντας ότι η 4η Νοέμβρη ήταν η 400η (!) επέτειος της απελευθέρωσης της Ρωσίας από την πολωνική κατοχή το 1612. Το μήνυμα που προέβαλλε για τη σύνδεση με το σήμερα ήταν ότι όπως και τότε «η χώρα μας είχε να διαλέξει αν θα είναι ανεξάρτητη ή μαριονέτα ξένων βασιλέων» (στο ίδιο).
Πιο πολύ όμως επισήμανε τη σημασία της μέρας ο ίδιος ο ρώσος πρόεδρος, Πούτιν, που κατάθεσε λουλούδια στο μνημείο του αρχηγού της ρώσικης πολιτοφυλακής Κούζμα Μίνιν και του πρίγκηπα Ντμίτρι Ποζάρσκυ που ηγήθηκαν της εξέγερσης ενάντια στους Πολωνούς το 1612. Δίπλα του εμφανίστηκαν και εκπρόσωποι των μεγαλύτερων θρησκειών στη Ρωσία – της κρατικής Ορθόδοξης, της Εβραϊκής και του Βουδισμού (Moscow Times, 6 Νοέμβρη 2012). Το νόημα ήταν σαφές για κάθε νέο εξωτερικό εχθρό της Ρωσίας ή παλιό όσο βαθιά και αν χάνεται στο ιστορικό παρελθόν. Πόσο μάλλον που ο Πούτιν δεν σταματά να υπενθυμίζει ότι όσοι γνήσια τον αντιπολιτεύονται είναι πράκτορες ξένων δυνάμεων, δηλ. της Δύσης. Ενώ η παρουσία των θρησκευτικών ηγετών, ιδιαίτερα της εβραϊκής, ήταν το επίσημο διπλωματικό προσωπείο που επιτρέπει στη Ρωσία να καθησυχάζει, να διεισδύει και να αποκτά εσωτερικά ερείσματα μέσα στα κράτη μελλοντικά της θύματα.
Το πόσο πολύ ελεγχόμενη από το Κρεμλίνο ήταν η Ρωσική Πορεία φαίνεται από το γεγονός ότι υπήρχαν ελάχιστοι ως καθόλου ναζιστικοί χαιρετισμοί, που κυριαρχούσαν στις προηγούμενες πορείες (τα Sieg Heil). Όπως είπε στους Φαϊνάνσιαλ Ταϊμς ο Νμίτρι Ντιουμούσκιν, ένας από τους ηγέτες της ναζιστικής Russkie (Ρώσοι), «Κάναμε μια συμφωνία ότι δεν θα υπάρχουν» τέτοιοι χαιρετισμοί.
Κάτι τέτοιο σήμερα θα έκθετε παγκόσμια το Κρεμλίνο σαν ανοιχτό κέντρο του ναζισμού και θα το εμπόδιζαν να πετυχαίνει στρατηγικούς εισοδισμούς (π.χ.αυτόν στο Ισραήλ) την ώρα που προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο ασκώντας διώξεις στους αρχι-αντισημίτες ναζιστές και μάλιστα κάποιους, τους απεχθέστερους, τους έχει και στην παρανομία.
Αυτό επιτρέπεται προς το παρόν για το ρωσόδουλο ελληνικό πολιτικό καθεστώς που έχει νόμιμους τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» και τους προστατεύει για δύο λόγους: 1ο γιατί τους προωθεί στρατηγικά για τάγματα ασφαλείας της Ρωσίας όταν αυτή θα εμφανιστεί σαν ανοιχτός εχθρός του λαού και της χώρας μας και θα χρειαστεί να ασκήσει την ωμή δικτατορία της (και όχι απλά την κνιτοσυνασπισμέικη και ψευτοαναρχική) ενώ τακτικά τους χρησιμοποιεί σαν εργαλείο εκφοβισμού και εκβιασμού της Ευρώπης ότι αν δεν δώσει κι άλλα λεφτά στην Ελλάδα θα έρθουν στην εξουσία.