Ο διεθνής διαγωνισμός για τη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη κατάληξε να γίνει μία βιτρίνα νομιμότητας για να πραγματοποιήσει το κράτος ένα ιστορικό έγκλημα. Πρόκειται για την παράδοση της Δωδώνης, της βιομηχανικής «ακρόπολης» της Ηπείρου στο φασιστικό και απόλυτα διεφθαρμένο ρώσικο κρατικό μονοπώλιο. Στο έγκλημα συνεργοί είναι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα που συγκαλύπτουν τη βρώμικη παράδοση.

Ιδιοκτήτης είναι ο όμιλος SI-CP του Γιούρι Ζέκτσερ. Ο Ζέκτσερ ήταν για πολλά χρόνια ηγετικό στέλεχος της ρώσικης κρατικής αυτοκινητοβιομηχανίας Avtovaz, κατασκευάστριας των Lada. Τελευταία η Avtovaz διοικείται από τη ναυαρχίδα της βιομηχανίας όπλων της Ρωσίας, τη Rosoboronexport (γνωστή από τα TOR M-1). Ο Ζέκτσερ είναι σήμερα σύμβουλος της ρώσικης κρατικής τράπεζας επενδύσεων (VEB), που είναι χρηματοδότης της Avtovaz. Μαζί του στη διοίκηση της SI-CP είναι μια ομάδα στελεχών του ρώσικου κρατικού μονοπώλιου.

Το ρώσικο κρατικο-μονοπωλιακό κεφάλαιο επενδύει κυρίως με στρατιωτικο-πολιτικούς στόχους και όχι με όρους σύγχρονης καπιταλιστικής επιχείρησης. Δηλαδή δεν ενδιαφέρεται για τη φέτα. Απλά μέσω της καίριας για την αγροτική παραγωγή Δωδώνη μπορεί να ασκήσει πολιτικό έλεγχο σε όλη την περιοχή της Ηπείρου πράγμα που ενδιαφέρει τη Ρωσία α) Γιατί το λιμάνι της Ηγουμενίτσας αποτελεί το κοντινότερο λιμάνι της δυτικής Ελλάδας στο δρόμο από τα Νότια Βαλκάνια και την Τουρκία προς την Ιταλία και την ΕΕ μέσω της πολύ στρατηγικής Εγνατίας, β) Γιατί από την Ήπειρο περνάει ο νοτιότερος δρόμος προς τη Δύση των αγωγών φυσικού αερίου που θέλει να ελέγξει η Ρωσία για να εξαρτήσει ενεργειακά την Ευρώπη.

Αντίθετα απ’ όσα προφητεύανε οι φίλοι της φασιστικής Ρωσίας είναι αυτή και η σύμμαχος της Κίνα, και όχι η Γερμανία που έχουν βρει χάρη στην ελληνική χρεωκοπία ανοιχτό δρόμο για αποικιοκρατικού τύπου επενδύσεις στη χώρα μας, όπως είναι και αυτή της Κόσκο στον Πειραιά. Αυτό οφείλεται στο ότι οι ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων προωθούν μόνο αυτές τις επενδύσεις, και εμποδίζουν κάθε άλλη ντόπια ή δυτική. Χάρη σε αυτή την πολιτική πήρε τον έλεγχο της Τράπεζας Πειραιώς, ο ρώσος κρατικο-ολιγάρχης Νέσις που ελέγχει σήμερα το στρατηγικό 10% της τράπεζας (οι άλλοι μέτοχοι έχουν πολύ μικότρερα). Στη συνέχεια η Πειραιώς αγόρασε με κυβερνητικό πραξικόπημα την Αγροτική κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού για τη Δωδώνη. Η Πειραιώς ανέλαβε και το δάνειο της Δωδώνης, και τελικά το κράτος έδωσε την ίδια τη βιομηχανία σε ένα άλλο ρώσικο κεφάλαιο.

Για να καταλήξει η Δωδώνη στο ρώσικο όμιλο, ακολουθήθηκαν από το κράτος σκοτεινές και παράνομες διαδικασίες, δηλαδή: Α) Παραβιάστηκε το καταστατικό της εταιρείας που είχαν συστήσει η Αγροτική Τράπεζα με συμμετοχή 67,7% και οι Συνεταιρισμοί (ΕΑΣ) με συμμετοχή 32,3%, γιατί δεν προτιμήθηκαν οι Συνεταιρισμοί για την απόκτηση των μετοχών της Αγροτικής Τράπεζας που πουλήθηκαν με το διαγωνισμό. Η κοινοπραξία τους με τη ντόπια εταιρεία εμφιάλωσης νερού «Βίκος», αποκλείστηκε αυθαίρετα από το διαγωνισμό. Β) Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού άλλαξε ο τρόπος αξιολόγησης των προσφορών. Έτσι αποκλείστηκε η γαλακτοβιομηχανία ΤΥΡΑΣ (Όλυμπος) παρόλο που πρόσφερε μεγαλύτερο τίμημα. Γ) Ο πρώην διοικητής της Αγροτικής Πανταλάκης μιλούσε δημόσια υπέρ της SI-CP, πριν γίνει η αξιολόγηση των προσφορών! Κανένας δεν τον διέψευσε παρόλο που ο συνεταίρος της SI-CP, η ντόπια SIMOS FOODS και διακινητής των προϊόντων της Δωδώνης, είχε χρέος στη Δωδώνη, 11 εκ ευρώ. Δ) Δόθηκε το χαμηλό τίμημα των 20,8 εκ ευρώ, που χαμηλώνει κι άλλο από το χρέος της　SIMOS　FOODS!

Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, των συνεταιρισμών, και των παραγωγών δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το πέρασμα της Δωδώνης στα χέρια του ρώσικου ομίλου. Ο αγώνας αυτός υπονομεύτηκε μέσα από αιτήματα όπως η καταβολή των καθυστερούμενων πληρωμών από τη Δωδώνη στους παραγωγούς, ή η διασφάλιση για τις απώλειες από ενδεχόμενη μείωση στις τιμές πώλησης για το γάλα. Τέτοια αιτήματα ελαφρύνουν από υποχρεώσεις τους νέους ιδιοκτήτες αντί να τους πολεμάνε. Καίριες είναι οι ευθύνες των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έστρεψαν τις κινητοποιήσεις σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά και όλων όσων έκρυψαν την αληθινή εθνοκρατική ταυτότητα των νέων ιδιοκτητών σηκώνοντας συνθήματα γενικά κατά της ιδιωτικοποίησης και των “πολυεθνικών” (με πιο κραυγαλέο το ψευτοΚΚΕ που είπε ότι δεν πρέπει να καταγγέλλεται “ως σκάνδαλο η επιλογή του συγκεκριμένου επιχειρηματικού ομίλου”!)

Τα ίδια κάνανε τα κόμματα και οι συνδικαλιστές του ΟΛΠ με την ΚΟΣΚΟ. Εκεί το κράτος ανέλαβε να πληρώνει τους ψηλά αμοιβόμενους εργαζόμενους με ψηλές συντάξεις, και έτσι η ΚΟΣΚΟ πήρε νέους εργαζόμενους, τους περισσότερους μέσω υπεργολάβων με 650 Ευρώ και όρους κάτεργου (πχ απαγόρευση των απεργιών). Το ρώσικο μονοπώλιο δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει ανάλογο δρόμο με το κινέζικο, γιατί έχουν την ίδια κρατικο-φασιστική αποικιοκρατική και αντεργατική ρίζα. Σημειώνουμε ότι πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε από τη νέα ιδιοκτησία η σύνθεση του νέου διοικητικού συμβουλίου χωρίς να έχει γίνει γενική συνέλευση για να το ορίσει. Ταυτόχρονα προβληματίζει η ανεξήγητη αυτοκτονία του διευθυντή παραγωγής του εργοστασίου.

Το αίτημα που πρέπει να είναι πρώτο και κύριο για το μέλλον της Δωδώνης και για το δημοκρατικό μέλλον όλης της Ηπείρου είναι να ακυρωθεί μια πώληση-δωρεά παράνομη και παράτυπη με ένα διαγωνισμό που βγάζει με το ζόρι νικητή ένα κρατικό κεφάλαιο μιας φασιστικής και διεφθαρμένης υπερδύναμης.　Μόνο όταν αυτό το αίτημα κερδηθεί έχει νόημα η συζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί η βιομηχανία να λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων, των κτηνοτρόφων και του λαού της Ηπείρου. Μόνο τότε θα μπορούν να χτυπηθούν πρακτικές παρασιτισμού, διαφθοράς, και ευνοιοκρατίας που χαρακτήριζαν　πολλές από τις ως τώρα σχέσεις παραγωγών, συνεταιριστών κλπ με τη Δωδώνη. Αυτές οι πρακτικές δεν πρέπει να μπαίνουν σαν πρόσχημα για να γίνει σε λίγα χρόνια όλη η περιφέρεια πραγματική κόλαση διαφθοράς, υπερεκμετάλλευσης και βίας.

Αθήνα, 13/12/2012