Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΣΤΙΣ 25/1/04

Η ομιλία του σ. Ηλία Ζαφειρόπουλου

Το κείμενο που ακολουθεί καταγράφει την κεντρική ομιλία καθώς και τις τοποθετήσεις και ερωτήσεις που γίνανε από το προεδρείο και το κοινό στη συγκέντρωση της ΟΑΚΚΕ στο Κερατσίνι στις 25 του Γενάρη. Το κείμενο έχει προέλθει από τα μαγνητοφωνημένα πρακτικά της συγκέντρωσης. Ο προφορικός λόγος έχει γίνει αντικείμενο γλωσσικής επεξεργασίας για να είναι πιο στρωτός και κατανοητός. Σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν αφαιρεθεί επαναλήψεις και σε ακόμα πιο λίγες έχουν γίνει διευκρινιστικές προσθήκες. Πουθενά δεν έχει γίνει επέμβαση στην ουσία. Στόχος μας ήταν να κάνουμε αυτό το κείμενο εργαλείο προπαγάνδας και να αντικαταστήσει σε ένα βαθμό την έλλειψη πιο εξειδικευμένου και πιο γενικού εκλογικού προγράμματος.
<<Τον λόγο παίρνει η συντρόφισσα Ελένη Κωνσταντινοπούλου, μέλος της Κ. Επιτροπής, και συντονίστρια της διαδικασίας:
Αγαπητοί φίλοι καλή σας ημέρα,
Η ΟΑΚΚΕ αισθάνεται την υποχρέωση να σας ευχαριστήσει για την παρουσία σας εδώ, την παραμονή σας κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες (σημ. ήταν μια μέρα μεγάλου ψύχους και η αίθουσα δεν θερμαινόταν καλά ) και την απόφασή σας να την στηρίξετε. Οι εκλογές αυτές γίνονται μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες τόσο για τη Δημοκρατία όσο και για την οικονομία, τον εργαζόμενο λαό και την εργατική τάξη. Θεωρούμε λοιπόν γι αυτό , ιδιαίτερα σημαντική την παρουσία σας εδώ. Θεωρούμε πάρα πολύ σημαντική αυτή την εκδήλωση που γίνεται σήμερα. Ζητάμε την υποστήριξή σας με κάθε μέσο σε αυτήν την υπόθεση. Σήμερα η βασική τοποθέτηση και ανάλυση των θέσεών μας θα γίνει από το γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής σ. Ηλία Ζαφειρόπουλο. Στη συνέχεια θα γίνουν ερωτήσεις και απαντήσεις στις ερωτήσεις σας.

Το λόγο έχει ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής ΟΑΚΚΕ σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος.
Θα προσπαθήσω αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, να κάνω μια κάπως αναλυτική τοποθέτηση για το τι σημαίνει για μας αυτή η εκλογική μάχη, ποιοι είναι οι αντίπαλοι μας σε αυτή και ποιο ρόλο έχει να παίξει ο εργαζόμενος λαός. Δεν θα χρησιμοποιήσω χειρόγραφα και θα με συγχωρήσετε ίσως για μερικές επαναλήψεις και παραλείψεις. Αυτές μπορούν στη συνέχεια να συμπληρωθούν με τοποθετήσεις και με ερωτήσεις.

Η απαγόρευση του δικαιώματος στην ίση ενημέρωση. Η λεπτή δικτατορία

Τι θέλει ένα μικρό κόμμα στις εκλογές; Τι νόημα έχει να κατεβαίνει κάποιος που θα πάρει χίλιους πεντακόσιους, δύο χιλιάδες, τρεις χιλιάδες ψήφους όταν συγκρούονται ελέφαντες που θα πάρουν δύο, δυόμισι εκατομμύρια ψήφους για να πάρουν την κυβέρνηση και όταν μικρά κόμματα, αλλά με τεράστιο μηχανισμό και δύναμη στο κράτος, όπως είναι το λεγόμενο ΚΚΕ και ο Συνασπισμός θα πάρουν εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. Τι θα κάνουμε εμείς όταν όλοι αυτοί θα έχουν εξασφαλίσει ισχυρές θέσεις στην προπαγάνδα; Όλο το ζήτημα στις εκλογές είναι ποιος κρατάει τα μικρόφωνα της χώρας, ποιος θα μπει στο σπίτι σου το βράδυ να σου μιλήσει για ώρες, ποιος θα ναι διαρκώς στα ραδιόφωνα, ποιος θα εκφράσει τη γραμμή του μιλώντας ασταμάτητα για ενάμιση μήνα και ποιος θα είναι στο σκοτάδι και η φωνή του δεν θα ακούγεται.
Η δικιά μας φωνή μας δεν θα ακούγεται. Υπάρχει μια φαινομενική δημοκρατία, υπάρχει μια λεπτή δικτατορία των μεγάλων πολιτικών και κομματικών δυνάμεων. Επί τέσσερα χρόνια μιλάνε ασταμάτητα σε όλα τα δελτία ειδήσεων, διαβάζονται οι ανακοινώσεις τους και για τα πιο μικρά ζητήματα, όλοι τους είναι στα τραπέζια, στις συζητήσεις, εκεί όπου διαπλάθεται η πολιτική συνείδηση του έθνους. Είναι εκεί πολλές φορές, κάθε μέρα, επί τέσσερα χρόνια. Και στο τέλος έρχεται η προεκλογική μάχη. Ώρες ασταμάτητες, συγκεντρώσεις ασταμάτητες, χρήμα ασταμάτητο. Η ΟΑΚΚΕ πουθενά, καμιά φορά το χρόνο, καμιά ανακοίνωση στις τηλεοράσεις, καμιά ανακοίνωση στις εφημερίδες. Με μία εξαίρεση, που και που, όποτε έχει όρεξη η Ελευθεροτυπία, να μας βάλει μια ανακοίνωση. Στις εκλογές μόνο ένα δεκάλεπτο ή είκοσι λεπτά σε ένα ή δύο κρατικά κανάλια. Και για να έχουμε αυτόν το χρόνο πρέπει να τον πληρώσουμε, δηλαδή πρέπει οπωσδήποτε να κατεβούμε στις εκλογές. Αλλιώς δεν θα μιλήσουμε ποτέ. Και πρέπει να πληρώσουμε τριάντα χιλιάδες ευρώ για να κατεβούμε στις εκλογές.
Πόσους ψήφους λοιπόν θα πάρει ένα τέτοιο κόμμα; Πού το ξέρουν; Που ξέρουν τις ιδέες του; Μόνο οι άνθρωποι που είναι κοντά μας αυτή τη στιγμή, μόνο αυτοί στους οποίους μιλάμε τώρα δα ίσως μπορέσουν να μάθουν κάτι περισσότερο. Για να ακούσουν ολοκληρωμένα τις ιδέες μας σε ένα δεκάλεπτο είναι αδύνατο.
Πρόκειται για μια δικτατορία για τους μικρούς. Όχι μόνο για την ΟΑΚΚΕ, αλλά η ΟΑΚΚΕ είναι αυτή που τους ενοχλεί περισσότερο. Φοβούνται μήπως βγει ένα μειοψηφικό ρεύμα και κερδίσει την καρδιά και το μυαλό του λαού. Ξέρουν ότι αν βγει κάτι καλό θα βγει αρχικά σα μειοψηφία. Ποτέ απότομα μια πλειοψηφία που εμφανίστηκε στο στερέωμα δεν ήταν αληθινά του λαού. Ένα κόμμα που ξεκίνησε με δύναμη 15%, με 27% δεν ήταν ποτέ του λαού Ακόμα και με δύο και με τρία τοις εκατό να ξεκινήσει κάποιος σημαίνει ότι έχει πίσω του ισχυρά συμφέροντα, συμφέροντα που θα του εξασφαλίσουν χρόνο στην τηλεόραση, συμφέροντα που θα του εξασφαλίσουν την έκδοση καθημερινής εφημερίδας. Μια τέτοια δύναμη πρέπει να έχει παλιές πολιτικές δυνάμεις πίσω από την πλάτη της. Εμφανίστηκε ο Παπανδρέου και είπανε το 1974: Να ο μεσσίας, και εμφανίστηκε με μεγάλα ποσοστά, είχε πίσω του δυνάμεις από τον παλιό πολιτικό κόσμο, από αυτούς που είχαν καταστρέψει προηγούμενα την Ελλάδα. Από αυτούς που ήταν υπεύθυνοι σε ένα μεγάλο βαθμό για την πολιτική αποσύνθεση και την άνοδο της δικτατορίας. Τον είδανε πολλοί σαν μεσσία γιατί ανάμεσα στ’ άλλα είχε την ισχύ να απευθυνθεί σε όλους. Και έτσι σύντομα έγινε πρωθυπουργός στηριγμένος πάνω στα μεγάλα συμφέροντα. Αν ένας “σωτήρας” εμφανιστεί ξαφνικά από τον ουρανό και μιλά σε όλες τις τηλεοράσεις θα πρόκειται για αστό και μάλιστα πολύ ύποπτης προέλευσης. Γιατί ένας τέτοιος δεν ήρθε σιγά-σιγά πολεμώντας τους αντιπάλους του, αλλά επιβλήθηκε από πάνω. Ειδικά αυτό ισχύει για το σημερινό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, το Γιώργο Παπανδρέου, τον τρίτο της δυναστείας των Παπανδρέου.
Εάν κάτι προκύψει σε αυτή τη χώρα, που θα αξίζει να το αγαπήσει και να το αγκαλιάσει ο λαός, κάτι που θα φερθεί τελικά με εντιμότητα, θα ξεκινήσει σαν αισχρή μειοψηφία. Σαν μειοψηφία εναντίον των πάντων. Γιατί μόνο αν είναι εναντίον των πάντων θα του έχουν κλείσει τη φωνή. Μόνο γι αυτό θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να το εμποδίσουν να ακουστεί. Φτιάχνουνε ειδικά γύρω μας, γύρω από την ΟΑΚΚΕ έναν κλοιό σιωπής και απομόνωσης. Σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα ρεύματα, σε όσους εργαζόμενους μας πλησιάζουν. Πρόκειται για μεθοδικό αποκλεισμό για χρόνια. Για να μη γίνει αυτή η φωνή γνωστή. Αλλά αυτό που αξίζει θα έρθει η ώρα να βγει στην επιφάνεια. Υπάρχουν οι καλοί άνθρωποι που θα την υποστηρίξουν. Ο ένας με τον άλλον, χωρίς τις τηλεοράσεις, χωρίς τα ραδιόφωνα, χωρίς τις εφημερίδες. Ο ένας με τον άλλον, σπίτι-σπίτι, παρέα-παρέα, συνδικάτο με συνδικάτο, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα η φωνή του καινούργιου θα βγει στην επιφάνεια. Μόνο που αυτό θέλει χρόνο. Γιατί επιπλέον οι καινούργιες ιδέες δεν είναι ποτέ ευχάριστες εξαρχής, δεν είναι ποτέ γοητευτικές. Πονάνε πολλές φορές. Και βγάζουν και ευθύνες σε ανθρώπους του λαού. Και βγάζουν βαριά καθήκοντα. Υπάρχουν ιδέες που αναστατώνουν το καθένα. Που πολλές φορές δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί. Γιατί έχει συνηθίσει με τις ιδέες που του έχουν κληρονομήσει οι κυρίαρχοι.

Το βιομηχανικό σαμποτάζ

Τι λένε οι κυρίαρχοι σε αυτές τις εκλογές; Λένε θα σας δώσω δουλειά, αύξηση μισθών, καλή υγεία, καλύτερη παιδεία, καλύτερη δημόσια διοίκηση, θα χτυπήσουμε και τη διαφθορά. Το λένε όλοι και χρησιμοποιούν διάφορα γιατροσόφια για να το πετύχουν. Είναι απατεώνες. Λένε: Όλος ο λαός θα ζήσει καλύτερα με μας στην εξουσία. Πλούσιοι και φτωχοί, παράσιτα κι οι εργατικοί. Το λέει και μια υποτιθέμενη αριστερά με τον εξής τρόπο: Θα τα πάρουμε από τους πλούσιους και θα τα δώσουμε στους φτωχούς και αυτοί θα περάσουν καλύτερα.
Όλοι τους λένε ψέμματα και θα το εξηγήσουμε. Δεν θα υπάρχουν σε λίγο πολλά λεφτά για να διανεμηθούν εφόσον συνεχίσουν να κυβερνάνε αυτοί οι άνθρωποι. Το ξέρουν ότι δεν θα είναι καλύτερη η κατάσταση στο μέλλον. Ξέρουν μάλιστα ότι θα είναι χειρότερη σε όλους τους τομείς. Θα είναι χειρότερη, γιατί αυτοί που λένε ότι θα λύσουν το πρόβλημα αυτοί οι ίδιοι κάνουν σαμποτάζ σε αυτό που γεννάει το χρήμα. Το χρήμα, την άνεση, την πρόοδο τη γεννάει η παραγωγή μιας χώρας. Ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή την γεννάει η βιομηχανία μιας χώρας και σε ένα βαθμό η σύγχρονη και βιομηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή. Αυτή γεννά τον πλούτο. Αυτοί ισχυρίζονται ότι θα δώσουν χρήματα στο λαό, αλλά δεν εξηγούν πως θα γεννηθεί ο νέος πλούτος που θα μοιραστεί στο λαό. Για να αυξηθούν οι μισθοί, για να μην υπάρχει ανεργία, για να υπάρχει παιδεία, για να είναι καλύτερη η δημόσια διοίκηση χρειάζεται να παραχθεί νέος πλούτος.
Και που θα τον βρούνε αυτοί που καταστρέψανε τη βιομηχανία, καταστρέψανε τη γεωργία, γέμισαν τον κόσμο μη παραγωγικές υπηρεσίες, διόγκωσαν το δημόσιο, ένα δημόσιο που φρόντισαν στο μεγαλύτερό του μέρος να μην δουλεύει; Δουλεύουν ελάχιστα εκεί, παράγουν ελάχιστα, είτε από πρόθεση, είτε επειδή δεν έχουν αντικείμενο. Ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού ανεξάρτητα από τους επίσημους ανέργους δεν δουλεύει. Δεν παράγει. Και αυτό κάποια στιγμή θα εμφανιστεί και στους ισολογισμούς. Τα νούμερα είναι συντριπτικά για τη βιομηχανία. Λένε αυτά τα στοιχεία ότι μέχρι το 2006 η βιομηχανία θα έχει συρρικνωθεί κατά 9% σε σχέση με σήμερα. Ήδη οι εξαγωγές της Ελλάδας έχουν μειωθεί στο πιο μικρό ύψος μέσα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τρεις φορές λιγότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Είναι μια χώρα που έχει αποβιομηχανοποιηθεί. Έχουν κλείσει τα πιο μεγάλα εργοστάσια. Και τα έχουν κλείσει ακριβώς όλοι αυτοί που μιλάνε για περισσότερο χρήμα και ευημερία στο λαό. Είναι συνδυασμένες κινήσεις και επειδή εδώ έχει πολλούς Λιπασματιώτες, αρκετούς από τη Ζώνη, και αρκετούς από τον Παπαστράτο, δεν έχουμε παρά να συμβουλευτούμε την πείρα τους.
Τρία μεγάλα εργοστάσια τα χτύπησαν μέσα στα τελευταία χρόνια. Γίγαντες της οικονομίας όπως τα Λιπάσματα και τα μεταλλεία της TVX τα έκλεισαν ενώ εμπόδισαν να φτιαχτεί το καινούριο εργοστάσιο της Πετρόλα με μια κλασική μέθοδο με την οποία τσακίστηκε όλη η μεγάλη βιομηχανία στην Ελλάδα. Τι κάνουν; Το ψευτοΚΚΕ και ο Συνασπισμός φτιάχνουν “επιτροπές αγώνα”, μαζεύουνε δηλαδή τα στελέχη τους σε μια επιτροπή, και φτιάχνουνε ένα κίνημα τάχα οικολογικό για την προστασία του περιβάλλοντος. Στη συνέχεια πάνε στα δημοτικά συμβούλια όπου δίνεται εντολή στο ΠΑΣΟΚ από πάνω να υποστηρίξει αυτό το κίνημα. Την ώρα που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ σαν κυβέρνηση δηλώνει υπέρ της επένδυσης, σαν κόμμα βάζει τα δημοτικά συμβούλια να ψηφίσουν κατά της επένδυσης. Ταυτόχρονα μπαίνει στη μάχη και η Νέα Δημοκρατία. Ιδίως η Νέα Δημοκρατία από την εποχή Καραμανλή. Αυτή συμμετέχει συχνά στην δεδομένη επιτροπή αγώνα και της δίνει και το μεγαλύτερο όγκο μελών. Τέλος όλο μαζί αυτό το “κίνημα”, Επιτροπή αγώνα και Δήμος πάει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πάει στο Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο μπλοκάρει την επένδυση και μάλιστα δίνει συνεχείς αναβολές στην εκδίκαση της. Εάν ο βιομήχανος παρά τις καθυστερήσεις και τις αναβολές, δεν πειστεί να εγκαταλείψει και επιμείνει στην επένδυση, τότε το Συμβούλιο της Επικρατείας θα βγάλει αρνητική απόφαση.
Έτσι για παράδειγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας, στη Δραπετσώνα, εμπόδισε το 1989 τον εκσυγχρονισμό των Λιπασμάτων μαζί με το Δημοτικό συμβούλιο, μαζί με το “κίνημα” των κατοίκων. Και όμως η βιομηχανία επέζησε και ο καπιταλιστής επέμενε να εκσυγχρονίσει το εργοστάσιο. Ήταν ο Μποδοσάκης-Αθανασιάδης οποίος ήταν τότε και ιδιοκτήτης των μεταλλείων της Χαλκιδικής που τα πήρε αργότερα η TVX. Τότε δολοφονήθηκε από τη 17Ν.. Μετά το πήρε το εργοστάσιο το κράτος, η Εθνική Τράπεζα. Ο διοικητής της Εθνικής Βρανόπουλος ετοίμαζε νέο σχέδιο επενδύσεων. Δολοφονήθηκε και αυτός από την 17Ν. Μετά το κινούσε, ίσα που το συντηρούσε, και όχι καλά, μια πασοκική γραφειοκρατική ομάδα. Αλλά παρ όλα αυτά εκείνο επέμενε να ζει. Στο τέλος ήρθε πια η πολιτική εξουσία η οποία, επειδή δεν έβγαινε η ψυχή του εργοστάσιου, αν και είχε απολύσει κόσμο για δεκαετίες, εκτέλεσε εν ψυχρώ τους τετρακόσιους τελευταίους εργαζομένους. Και το έκλεισε. Τη βοήθησε και η συνδικαλιστική ηγεσία του εργοστάσιου. Η μεγαλύτερη βιομηχανική καμινάδα του Πειραιά, εκτός από της ΔΕΗ, η βαριά βιομηχανία των Λιπασμάτων έκλεισε.
Ύστερα η σειρά της TVX την οποία κατάφεραν φέτος να κλείσουν, για την ακρίβεια στις αρχές του 2003, μετά από σαμποτάζ και πόλεμο 10 χρόνων, πόλεμο πάλι από τις Επιτροπές Αγώνα, από τους Δήμους, από το ΣΤΕ, αλλά και από το υπουργείο βιομηχανίας! Τέλος στην Πετρόλα, τα ίδια κόμματα, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία εμπόδισαν τον εκσυγχρονισμό του μεγάλου αυτού εργοστασίου της Ελευσίνας. Πάλι με αλλεπάλληλες αναβολές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και παρά τις προσπάθειες που κάναμε εμείς για να πείσουμε το λαό της Ελευσίνας να το υποστηρίξει τον εκσυγχρονισμός του. Ακυρώθηκε μια επένδυση 250.000.000 δολαρίων, το μισό από ότι το αεροδρόμιο των Σπάτων, στην οποία θα δούλευαν όλοι οι εργαζόμενοι στη Ζώνη του Περάματος και άλλοι χιλιάδες, για δύο χρόνια, και μετά την κατασκευή θα δουλεύαν διαρκώς εκατοντάδες. Αντίθετα τώρα η Πετρόλα αφού δεν μπορεί να κάνει σύγχρονη βενζίνη και λιπαντικά θα αναγκαστεί να κλείσει. Ήδη την απορρόφησε το ελληνικό Δημόσιο, τα ΕΛΔΑ.
Παραθέσαμε τα πιο χαρακτηριστικά σημάδια αυτής της πολιτικής. Όμως αυτή είναι γενικότερη. Παραδείγματος χάρη απαγορεύουν οποιαδήποτε βιομηχανία να χτιστεί στην Αττική εκτός από τα τυπογραφεία των εφημερίδων και τα εργοστάσια του Κόκκαλη. Έτσι αναγκάζονται οι βιομηχανίες να πηγαίνουν στα Οινόφυτα και πιο πέρα στη Θήβα, όπου εκεί δεν βρίσκουν εύκολα προσωπικό. Γιατί δεν μπορεί ο εργαζόμενος να χάνει τρείς ώρες από τη ζωή του για να πηγαίνει και να έρχεται από εκεί. Έτσι έχουμε και ανεργία και υπανάπτυξη. Επιτρέπουν μόνο στις μικρές μονάδες να επιβιώνουν. Την καρδιά, τον πυρήνα της βιομηχανίας κάνουνε τα πάντα για να τον σακατέψουν. Χρησιμοποιούν τη θεωρία ότι η μικρή βιομηχανία είναι η λύση για την ανεργία. Στο εξωτερικό υπάρχει και η μικρή βιομηχανία, αλλά υπάρχουν και οι κολοσσοί που γύρω τους στήνεται η μικρή βιομηχανία για να τους εξυπηρετεί σε μερικές δουλειές, σε μερικά φασόν, σε μερικούς τομείς επιδιορθώσεων και τα λοιπά. Δεν υπάρχει μικρή βιομηχανία αν δεν έχει μαζί της και τη μεγάλη. Τη μεγάλη βιομηχανία εδώ τη βομβαρδίζουν. Η αλήθεια λοπόν είναι ότι θα πεινάσει περισσότερο λαός. Έρχεται μια κρίση που αυτά που ζει τώρα ο κόσμος θα μοιάζουν σαν μια ευχάριστη ανάμνηση. Ο προϋπολογισμός τους χάνει από παντού και συμπληρώνεται με λεφτά από την Ευρώπη και με δάνεια που παίρνουν ασταμάτητα για να βολέψουν τους δικούς τους και για να τα δίνουν στους εργολάβους τους για την Ολυμπιάδα. Σε λίγο θα’ χει ξεχειλώσει ο προϋπολογισμός, θα έχουν διορίσει και άλλες χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς να τους δίνουν αληθινή δουλειά και θα βουλιάξουν και οι δήμοι τους και η κεντρική τους διοίκηση και η αγορά. Πολλοί δεν θα έχουν εισοδήματα, δεν θα έχουν να αγοράσουν και στο τέλος και η ελαφρά βιομηχανία που υπάρχει θα δοκιμαστεί και αυτή γιατί δεν θα βρίσκει καταναλωτές

Το σαμποτάζ στη δημόσια διοίκηση

Αυτό είναι το σενάριο που ετοιμάζουν συνειδητά και τα τέσσερα κόμματα. Όμως δεν μιλάω για όλα τα στελέχη τους, για όλα τα μέλη τους και πολύ περισσότερο για τους ψηφοφόρους τους που κατά κανόνα είναι έντιμοι άνθρωποι. Μιλάω για μερικές ομάδες στην ηγεσία τους που κυριαρχούν σε αυτά. Ο Σημίτης, ο Γ. Παπανδρέου και ο Λαλιώτης, ο αληθινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, κυριαρχούν στο ΠΑΣΟΚ. Ο Καραμανλής, με μια μικρή ομάδα δεύτερης γραμμής στελεχών που θα τους δούμε σε ψηλές θέσεις τα επόμενα χρόνια, κυριαρχεί στη νέα Δημοκρατία. Όσον αφορά το Συνασπισμό και το λεγόμενο ΚΚΕ όλο το ηγετικό τους δυναμικό παίζει συνειδητά καταστροφικό ρόλο. Εάν δε τους πολεμήσουμε, εάν δεν τους νικήσουμε, εάν δε τους αντιμετωπίσουμε παντού όπου επεμβαίνουν, δεν θα υπάρξει σωτήρια για τη χώρα. Δεν θα υπάρξει σε κανένα τομέα που όχι μόνο εξαρτιέται από την προσθήκη κεφαλαίων, αλλά και που εξαρτιέται και από τη διάθεση των ανθρώπων.
Λένε όλοι αυτοί πχ ότι για να λειτουργήσει το Δημόσιο θέλει νέες προσλήψεις, εκσυγχρονισμό, νέα κτίρια. Έχουν ξεχάσει κάτι. Το Δημόσιο δεν λειτουργεί, γιατί η γραφειοκρατία που κυριαρχεί μέσα σε αυτό είναι άκαρδη, αδιάφορη, σε ένα μεγάλο βαθμό τεμπέλικη και μια μάζα της σε θέσεις κλειδιά είναι διεφθαρμένη. Ο μεγαλύτερος εχθρός της γραφειοκρατίας, είναι ο πολίτης. Δεν αφήνουν όμως τον κόσμο να μιλήσει. Αν μιλήσει όλα θα αλλάξουν. Πας τώρα και σε φτύνουν. Όλοι σκέφτονται πως θα κάνουν μια επαφή με το Δημόσιο. Με πόσα θα μπουν και με πόσα θα βγουν. Οι εφορίες είναι διεφθαρμένες σχεδόν εβδομήντα τα εκατό. Μόνο σε θέσεις που δεν έχουν επαφή με ελέγχους, χρηματικά ποσά και τα λοιπά στέκονται άνθρωποι που δεν διαφθείρονται. Η Πολεοδομία έχει διαφθαρεί σε τεράστιο βαθμό. Παντού έχουν διαφθαρεί με σύστημα και με πολιτικό σχέδιο. Και δεν λαδώνονται όπως λένε οι μεγάλοι από τους μεγάλους, αλλά απαιτούν λάδωμα και οι πιο μικροί από τους πιο φτωχούς. Και το χειρότερο δεν είναι η διαφθορά στην κορυφή, γιατί αυτή διαφθείρει δύο στελέχη υπουργείων και δύο καπιταλιστές. Η διαφθορά κάτω είναι πολύ χειρότερη γιατί διαφθείρει όλο το λαό. Όλοι πάνε να βολευτούνε, να λαδώσουν, να βρουν ένα μέσο, να κάνουν, να δείξουν. Ο λαός είναι εντελώς ανοχύρωτος, είναι στα χέρια των φίλων, των γνωριμιών, της επαφής, Ειδικά με τη γραφειοκρατία. Οι στατιστικές λένε ότι αν στύψουμε τις περισσότερες από εφτακόσιες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που είναι στην κεντρική διοίκηση, στους δήμους και ευρύτερα και μαζέψουμε τη δουλειά που κάνουν, θα δούμε ότι κάνουν τη μισή από όση κάνουν στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν δηλαδή τριακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που δεν δουλεύουν και που αν δούλευαν θα άλλαζε το χρώμα της χώρας. Θα άλλαζε το νοσοκομείο, παραδείγματος χάρη, που δεν βρίσκεις κάποιον να σε εξυπηρετήσει. Είναι κόλαση να πας εκεί. Προτιμάς να πονάς, να φτάσεις στο τελευταίο στάδιο να πεθάνεις, παρά να πας εκεί μέσα. Δεν φτιάχνει ο κόσμος την υγεία του, δεν φτιάχνει τα δόντια του γιατί εκεί δεν προσέχουν καθόλου τον άνθρωπο. Δεν του δίνουν καθόλου σημασία, και αυτό κάποιοι από πάνω το επιδιώκουν συνειδητά και με σύστημα. Υπάρχει πολιτική αντίληψη, υπάρχει συνειδητή καταστροφή κι εδώ. Καταστροφή και διαφθορά των ψυχών με σύστημα.

Τα δύο είδη ιμπεριαλισμού και ο άξονας Ρωσίας-Κίνας

Θα πείτε: Τι μας λες τώρα; Μας λες ότι υπάρχουν κάποιοι που θέλουν το παν διεφθαρμένο, θέλουν με σύστημα να γκρεμίσουν τη βιομηχανία, θέλουν να φτωχύνουνε τον λαό, θέλουν να υποφέρει ο κόσμος, να δημιουργήσουν διαφθορά και τεμπελιά στη διοίκηση και στο κράτος; Υπάρχουν τέτοια τέρατα; Και στο κάτω κάτω γιατί; Μήπως είναι σαδιστές; Στο κάτω κάτω αν καταστρέψουν τη χώρα από πάνω ως κάτω, δεν θα αγανακτήσει ο κόσμος, δεν θα τους εμποδίσει;
Αγαπητοί φίλοι. Δεν παίζεται ένα εσωτερικό παιχνίδι. Δεν είναι ένα τοπικό φαινόμενο. Και δεν πρόκειται για σαδιστές που έχουν μανία καταστροφής. Είναι η πολιτική τους αποστολή να χτυπήσουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων αυτής της χώρας, γιατί έχουν διεθνή σχέδια. Θέλουν να εντάξουν την Ελλάδα σε ένα ορισμένο γεωπολιτικό χώρο, ένα χώρο φασισμού και αντιδημοκρατίας. Κάνουν ευρύτερους υπολογισμούς. Έρχομαι στο ζήτημα των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων σήμερα στον κόσμο.
Το ένα είναι το δυτικό, η Αμερική με την Ευρώπη και την Ιαπωνία, που είναι όλο και λιγότερο πια ενωμένο γιατί η Ευρώπη έχει αρχίσει να διαχωρίζεται από την Αμερική. Το άλλο στρατόπεδο έχει επικεφαλής τη Ρωσία, της KGB και του Πούτιν και ανήκουν σε αυτό η Κίνα, το Ιράν και μια σειρά άλλες μικρότερες φασιστικές χώρες. Σε αυτό το στρατόπεδο προσεγγίζει όλο και περισσότερο η Ινδία.
Πολλοί άνθρωποι μας λένε: Γενικά όταν μιλάτε είσαστε πειστικοί. Στα εργοστάσια πολλοί άνθρωποι σας συμπαθούν, διανοούμενοι διαβάζουν τις αφίσες σας και λένε ότι οι αναλύσεις σας είναι από τις πιο οξυδερκείς. Προβλέπετε τις εξελίξεις με μια σπάνια ακρίβεια. Όμως τι σας έχει πιάσει με αυτή τη Ρωσία; Γιατί δεν σταματάτε να την βάζετε στο κέντρο της πολιτικής σας; Γιατί δεν λέτε κι εσείς όπως όλος ο κόσμος “Κάτω οι Αμερικανοί υπεύθυνοι για την καταστροφή της ανθρωπότητας και για τους πολέμους”.
Θα μιλήσουμε αρκετά αναλυτικά για το ζήτημα της Ρωσίας επειδή δεν θέλουμε να φέρουμε τους φίλους μας που είναι εδώ στη δύσκολη θέση να μας υποστηρίξουν ακόμα και για μια θέση μας που δεν την πιστεύουν.
Αν κοιτάξετε τις χώρες, που είναι στο στρατόπεδο της Ρωσίας, από οικονομική άποψη, θα δείτε ότι η καλύτερή τους είναι πιο κάτω και από μια Γαλλία, πόσο μάλλον από μια Αμερική. Αν κοιτάξετε τον κόσμο μόνο από την άποψη της οικονομίας θα διαπιστώσετε πράγματι ότι η οικονομική δύναμη του κόσμου είναι συγκεντρωμένη στο δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Αμερική και Ευρώπη φτιάχνουν τα περισσότερα πράγματα, πουλάνε τα καλύτερα προϊόντα, κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά, κυριαρχούν στα χρηματιστήρια, εξάγουν παντού. Εμφανίζονται παντού στον Τρίτο κόσμο με αλαζονεία και ζητούν από αυτόν να ανοίξει τα σύνορα του. Στηρίζουν ακόμη και φασισμούς, αν κάνουν καλά τις δουλειές τους εκεί. Έχουν αποικιοκρατικό παρελθόν και έχουν διαπράξει όλες τις αθλιότητες του κόσμου στην σύγχρονη ιστορία τους. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι άλλος, ο ανατολικός πόλος, δεν φαίνεται τόσο δραστήριος οικονομικά και τόσο ισχυρός. Αλλά αν το προσέξετε θα δείτε ότι στο χώρο αυτού του πόλου διαδραματίζεται ο μεγαλύτερος όγκος των δεινών που ταλαιπωρούν τον κόσμο σήμερα, ιδιαίτερα τον τρίτο κόσμο. Η Ρωσία και τη Κίνα κατέχουν γεωγραφικά και πληθυσμιακά το μεγαλύτερο όγκο της μεγαλύτερης Ηπείρου που λέγεται Ασία . Αν κοιτάξετε ένα παγκόσμιο χάρτη θα δείτε την απέραντη Ασία να καταλαμβάνεται εδαφικά από μια Ρωσία και από μια Κίνα, και ύστερα στο νότο αυτού του πελώριου όγκου να υπάρχει μια ισχυρή πληθυσμιακά Ινδία και άλλες πιο μικρές χώρες. Από την άλλη μεριά στη δυτική άκρη του όγκου βρίσκεται ένα ακρωτήρι από πλούσιες αλλά μικρές χώρες χωρίς μεγάλο στρατό, που λέγεται Ευρώπη.
Η Ρωσία έχει κάτω στην κοιλιά της τα πετρέλαια της Κασπίας και λίγο πιο κάτω τα πετρέλαια του Κόλπου. Πολλοί νόμισαν ότι η Ρωσία διαλύθηκε το 1990. Η ΟΑΚΚΕ δεν πίστεψε ότι μια αυτοκρατορία αυτοκτονεί. Τότε διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, αλλά η Ρωσία όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά δυνάμωσε. Παρακολουθήσαμε πως η Ρωσία έβαλε κάτω από τον έλεγχό της, όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, τη Λευκορωσία, τις Δημοκρατίες του Καυκάσου, τις Κεντρασιατικές Δημοκρατίες, το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν. Απέναντι σε αυτές η Ρωσία, στα πλαίσια της ΕΣΣΔ είχε το πάνω χέρι, αλλά ταυτόχρονα ήταν υποχρεωμένη να έχει και κάποιες σχέσεις ισοτιμίας με τους ομόσπονδους εταίρους της, κάποιο συνεταιρισμό. Με το που διάλυσε όμως η Ρωσία τη Σοβιετική Ένωση, μπήκε με τη εντελώς ρώσικη πια KGB μέσα σε όλες, και τώρα τις έχει υποτάξει όλες δέκα φορές περισσότερο από ότι της είχε υποτάξει σαν Σοβιετική Ένωση. Σε λίγο μετά την κυβερνητική αλλαγή στη Γεωργία η Ρωσία θα έχει ελέγξει το δρόμο που θα οδηγεί τα πετρέλαια της της Κασπίας προς τον έξω κόσμο. Η Κασπία, το δεύτερο μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου στον πλανήτη θα είναι βασικά στα χέρια της Ρωσίας. Της μένει μόνο να ελέγξει τα πετρέλαια του Κόλπου για να έχει την παγκόσμια οικονομική ηγεμονία.
Αν παρατηρήσετε την απόσταση από την Κασπία μέχρι το Ιράν θα δείτε ότι χωρίζεται από χίλια χιλιόμετρα στεριάς. Γύρω από τα πετρέλαια του Κόλπου είναι αντιαμερικανικές χώρες και αντιαμερικανικοί λαοί. Η Ρωσία έχει βάλει στο χέρι το Ιράν γιατί αυτή το καλύπτει διπλωματικά, αυτή το προμηθεύει με πυρηνικά όπλα και το εξοπλίζει. Οι μουλάδες είναι γενικά φιλορώσοι. Το Ιράκ φάνηκε σε μια στιγμή ότι θα είναι αμερικανική αποικία, αλλά όλο και περισσότερο σκοτώνονται εκεί οι Αμερικανοί. Σύντομα οι λαοί θα διαπιστώσουν ότι το Ιράκ εξελίσσεται σε ένα δεύτερο Ιράν με σιίτες στην εξουσία οι οποίοι θα μειώσουν ακόμα περισσότερο εκεί την επιρροή της Δύσης. Χάρη στην πολιτική που ακολουθούν οι Αμερικανοί τους έχει μείνει σύμμαχός τους μόνο η Σαουδική Αραβία, ενώ η Συρία είναι απόλυτα υποταγμένη στη Ρωσία. Τα Εμιράτα έχουν παραλύσει, ενδιαφέρονται μόνο για το χρήμα και δεν έχουν και στρατό. Αν οι φιλορώσοι ελέγξουν τα πετρέλαια του Κόλπου, η στρόφιγγα της ανάπτυξης στην Ευρώπη θα κλείσει. Τα τέλεια αυτοκίνητά τους δεν θα κυκλοφορούν και τα κομπιούτερ τους θα δουλεύουν καίγοντας ξύλα και κάρβουνο. Και αυτό ισχύει για όλη την Ευρώπη. Ο γίγας που λέγεται Ρωσία φρόντισε να εξαρτήσει και τη Γερμανία. Ο βιομηχανικός άξονας της Ευρώπης, η ατμομηχανή της, έχει εξαρτηθεί από το ρώσικο φυσικό αέριο. Οι ρωσικοί αγωγοί φυσικού αερίου διακλαδίζονται σήμερα μέσα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Φανταστείτε πως το Κρεμλίνο θα εκβιάσει την Ευρώπη αν θα ελέγξει πολιτικά τα πετρέλαια του Κόλπου. Μένουν μόνο μερικές πηγές πετρελαίου στη Δυτική Αφρική και στη Λατινική Αμερική, ενώ οι Αμερικανικές πετρελαιοπηγές σχεδόν έχουν στερέψει.
Η Ρωσία δεν παίζει με την οικονομία όπως ο δυτικός ιμπεριαλιστικός πόλος, παίζει με τον πόλεμο και την πολιτική. Βρίσκεται στο δίλημμα που βρέθηκε η χιτλερική Γερμανία το 1930 . Η επιθετική Γερμανία δεν ήτανε σαν χιτλερισμός όργανο ενός τρελού όπως λένε, ήταν συνειδητή επιλογή των μεγάλων πυρήνων του γερμανικού μονοπωλιακού κεφάλαιου και του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Όπως κάθε ιμπεριαλισμός ήθελε και ο γερμανικός την παγκόσμια ηγεμονία. Αλλά ήρθε καθυστερημένος στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου, γιατί νικήθηκε στον α παγκόσμιο πόλεμο. Δεν μπορούσε να εκτοπίσει από τις αγορές και από τις οικονομικές σφαίρες επιρροής τους την Αγγλία, τη Γαλλία και την Αμερική, δηλαδή τους παλιούς ιμπεριαλιστές που ελέγχανε την παγκόσμια αγορά και το χρήμα, που είχαν με δυο λόγια την οικονομική δύναμη, παρά με έναν τρόπο: Με πόλεμο και μάλιστα με επίθεση και κατοχή των ίδιων των κρατικών εδαφών τους. Η Ρωσία μετά τα 1960 μπήκε στο ίδιο δίλημμα: βιομηχανία κατανάλωσης ή όπλα και πόλεμος; Αποφάσισε το δεύτερο. Η Ρωσία ακολουθεί σήμερα τη στρατηγική της περικύκλωσης των πλούσιων εχθρών της και αυτό το κάνει σε συντονισμό με τη Κίνα.
Η Ρωσία έχει το έδαφος, τα πυρηνικά όπλα, τις τεράστιες πηγές και μια ασύλληπτη σε όγκο και σε ποιότητα διπλωματική μηχανή που την κληρονόμησε από την ΕΣΣΔ.
Η Κίνα έχει έναν απέραντο πληθυσμό ο οποίος δουλεύει ασταμάτητα, σχεδόν σαν δούλος, για να είναι σήμερα η Κίνα το κέντρο που τραβάει προς το μέρος του την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή. Δεν υπάρχει σήμερα αρκετός χάλυβας, αρκετό νικέλιο, αρκετός χαλκός που να παράγεται στα ορυχεία όλου του κόσμου για να δώσει πρώτη ύλη στα κινεζικά εργοστάσια. Εκεί μεταφέρονται σήμερα τα εργοστάσια της κλασσικής βιομηχανίας από τη Δυτική Ευρώπη, την Αμερική και την Ιαπωνία. Και η τάση δυναμώνει με μεγάλους ρυθμούς , γιατί εκεί είναι τα φτηνά μεροκάματα. Η Ευρώπη και η Αμερική έχουν τη βιομηχανία αιχμής, την τεχνολογία, τις υπηρεσίες, τις τράπεζες, τις ασφάλειες, τα είδη πολυτελείας, . Συνεχώς όμως και όλο και περισσότερο η βαριά βιομηχανία, το κορμί της παγκόσμιας παραγωγής, βαδίζει προς την Κίνα. Έτσι οι φασίστες κυβερνήτες της Κίνας θα μπορούν σύντομα δίπλα στον ενεργειακό εκβιασμό της Ρωσίας να κάνουν τον δικό τους παραγωγικό εκβιασμό στην πλούσια Δύση. Για παράδειγμα ενώ καταδικάζονται συνεχώς για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πήραν την επόμενη Ολυμπιάδα, γιατί εκεί φτιάχνει τα παπούτσια της η NIKE, γιατί εκεί φτιάχνουν οι Αμερικάνοι μια σειρά εξαρτήματα για υπολογιστές, εκεί είναι το κεφάλαιο της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν, εκεί και του Χονγκ Κονγκ. Ας πυροβολούνται από τον κινεζικό φασισμό στο κεφάλι όσοι εργάτες τολμήσουν να κάνουν εργατικό συνδικάτο. Ο οικονομικός ιμπεριαλισμός πήγε εκεί για να βρει τα φτηνά μεροκάματα. Αυτό έγινε γιατί οι λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ είχαν κατακτήσει σχετικά καλή ζωή μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είχαν χτυπήσει το ναζισμό, είχαν οργανωθεί σε συνδικάτα και είχαν κατακτήσει δημοκρατικές νίκες. Έπρεπε λοιπόν αυτούς να τους τσακίσουν με τα χαμηλά μεροκάματα του κινεζικού φασισμού. Όχι βέβαια του κινεζικού λαού η του ρωσικού λαού, που είναι εξαιρετικοί λαοί, επαναστατικοί λαοί και η ανθρωπότητα τους χρωστάει πολλά και που θα τους χρωστάει κι άλλα στο μέλλον. Οι Κινέζοι φασίστες λοιπόν μπορούν και αυτοί να εκβιάσουν τους δυτικούς καπιταλιστές και να τους πουν: Αν μας ενοχλήσετε στα ανθρώπινα δικαιώματα, αν μας πολυενοχλήσετε στα ζητήματα της παγκόσμιας πολιτικής, θα αρχίσουμε να σας εκβιάζουμε με το κλείσιμο του κινέζικου παγκόσμιου εργαστήριου. Να λοιπόν πως ο άξονας Ρωσίας-Κίνας ετοιμάζεται να λύσει το πρόβλημα της ηγεμονίας του στον κόσμο με αποκλεισμό της Ευρώπης, με ενεργειακό και οικονομικό εκβιασμό της, και τελικά με πολεμική σύγκρουση.

Η πολιτική αιτία του βιομηχανικού σαμποτάζ. Η κίνηση της ελληνικής αστικής τάξης προς τον ανατολικό πόλο

Αν εμείς βλέπουμε τη Ρωσία και τον επιθετικό της άξονα με την Κίνα, είναι γιατί εμείς είχαμε την τύχη να έχουμε δύο ιδιότητες. Η μία να είμαστε μαοϊκοί, δηλαδή να ακολουθούμε την πολιτική θεωρία του μεγαλύτερου μαρξιστή της εποχής μας του Μάο Τσε Τουγκ, ο οποίος έλεγε, ανάμεσα στ άλλα ότι η Ρωσία έχει στρατηγικό στόχο να περικυκλώσει και να συντρίψει με πόλεμο την Ευρώπη, να την διασπάσει με την Αμερική και μετά να επιτεθεί στην Αμερική. Η δεύτερη ιδιότητα είναι ότι είμαστε Έλληνες δηλαδή έχουμε το θλιβερό προνόμιο να ζούμε στη μόνη δυτική, ανεπτυγμένη χώρα που άλλαξε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Η αστική μας τάξη, οι πολιτικές συμμορίες που ονόμασα πριν, έχουν αποφασίσει να σύρουν την Ελλάδα στον ανατολικό πόλο, στον πόλο της Ρωσίας και της Κίνας. Γι’ αυτό το λόγο έχουν φροντίσει σε όλα τα επίπεδα να ακολουθήσουνε μια πολιτική που να προσανατολίσει το λαό προς τα εκεί. Ένα παράδειγμα. Παραδώσανε την εκκλησία στα χέρια ενός Χριστόδουλου ο οποίος πάντα μιλά και υποστηρίζει τη στρατηγική συμμαχία των ορθοδόξων και τα βάζει πάντοτε με το Βατικανό, τούς Διαμαρτυρόμενους και τους άλλους δυτικούς λαούς, μόνο και μόνο γιατί υποστηρίζει το σχέδιο της στενής συμμαχίας με τη Ρωσία, το λεγόμενο “ορθόδοξο τόξο”. Θέλησε να εξοντώσει τον Βαρθολομαίο, γιατί ο Βαρθολομαίος αντιστέκεται στη Ρωσία σε όλες τις εκκλησίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες που ξέφευγαν από τα χέρια της ΚGB πηγαίνουν, ή θέλουν να πανε στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Ο Χριστόδουλος τους λέει όχι, δεν θα πάτε εκεί. Ψήφισε μαζί με τη Ρωσία για να μην είναι προκαθήμενος της Ορθόδοξης εκκλησίας στον κόσμο ο Βαρθολομαίος. Το έκανε αυτό για να ικανοποιήσει τον Αλέξιο της Μόσχας. Αυτές είναι διπλωματικές κινήσεις τις οποίες ο κόσμος δεν τις ξέρει. Άλλά όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική ξέρουν τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα. Ξέρουν γιατί ο Χριστόδουλος θέλει να πάρει τις μητροπόλεις στη Θεσσαλονίκη. Τις θέλει γιατί η Ρωσία θέλει απ τη Θεσσαλονίκη έ να ελέγξει το Άγιον Όρος, πράγμα που το προσπαθεί εδώ και δεκαετίες χωρίς επιτυχία. Γι αυτό είναι τόσο καίριο ζήτημα το ποιος θα είναι μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Αυτή τη σύγκρουση την έχουν παγώσει και θα την συνεχίσουν μετά τις εκλογές.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Συμβαίνει ότι ένα κομμάτι της ελληνικής αστικής τάξης αποφάσισε να πάει με τους φασίστες της Ρωσίας και της Κίνας. Αποφάσισε γι αυτό το λόγο να παίξει με την Ορθοδοξία και τις σχέσεις της, να παίξει με μερικούς κύκλους στα Βαλκάνια που είχαν δεσμούς με την πρώην Σοβιετική Ένωση, αποφάσισε να επιβάλει στην Ελλάδα σαν νέους ολιγάρχες τύπους σαν τον Κόκκαλη και το Μπόμπολα. Αυτή η πολιτική τάση πρέπει να κυριαρχήσει στην Ελλάδα και οικονομικά για να απαγκιστρωθεί η Ελλάδα από την Ευρώπη. Για να απαγκιστρωθεί από εκεί που έρχεται η ανάπτυξη της, η Ελληνική οικονομία πρέπει ή να συντριβεί ή να συνθηκολογήσει και να υποταχθεί στους φασίστες. Δεν αρέσει στους ρωσόφιλους η ελεύθερη αγορά, η αγορά γενικά. Βέβαια και η αγορά εκμεταλλεύεται τον εργάτη. Ελεύθερη αγορά σημαίνει ότι ένας καπιταλιστής ελεύθερα εκμεταλλεύεται έναν εργάτη. Αλλά στην αγορά τουλάχιστον ο καπιταλιστής έχει ανταγωνιστές και αγοράζει την εργατική δύναμη. Αντίθετα στη φασιστική κυριαρχία του μονοπώλιου , ο εργάτης δεν είναι ελεύθερος να πουλήσει την εργατική του δύναμη, δεν είναι ελεύθερος να κάνει συνδικαλισμό, είναι περίπου σαν σκλάβος.
Σε μια τέτοια τροχιά θέλουν αυτοί να βάλουν την Ελλάδα και συναντούν τεράστιες αντιστάσεις. Πρέπει να καθαρίσουν ακόμα περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, αλλά πρέπει να καθαρίσουν και τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια μας πολλά χρόνια τώρα. Αλλά για να βγάλουν τη χώρα από το οικονομικό στρατόπεδο που ανήκει, πρέπει να χτυπήσουν τις πιο σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις της, αυτές που θέλουν την Ελλάδα στην παγκόσμια αγορά και που τη θέλουν στην Ευρώπη. Ένα εργοστάσιο που θα πουλήσει στην Ευρώπη σύγχρονα βιομηχανικά προϊόντα, θα εισάγει από αυτήν μηχανήματα και θα κινηθεί στον ελεύθερο ανταγωνισμό δεν αντέχει την πολιτική δικτατορία. Και αυτή δεν είναι δική μας ανακάλυψη, είναι των κλασσικών του μαρξισμού, που λένε ότι η αγορά, όσο είναι αγορά του ελεύθερου ανταγωνισμού των κεφάλαιων, ακόμα και των μονοπωλιακών κεφάλαιων, θέλει κάποιας μορφής πολιτική δημοκρατία. Το φασιστικό μονοπώλιο, ο κρατικός πολεμικός καπιταλισμός, θέλει μια συγκεντρωμένη πολιτική εξουσία, θέλει ένα φασιστικό κράτος. Να γιατί θέλουν να κλείσουν όλα τα εργοστάσια που επιβιώνουν στα πλαίσια του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού. Να γιατί κλείσανε τα Λιπάσματα, να γιατί εμπόδισαν τον εκσυγχρονισμό της Πετρόλα, να γιατί επιχείρησαν τελευταία, και θα το επιχειρήσουν κι άλλο, να κλείσουν την καπνοβιομηχανία του Παπαστράτου.
Να γιατί επικεφαλής του βιομηχανικού σαμποτάζ είναι το λεγόμενο ΚΚΕ και ο Συνασπισμός. Οι άνθρωποι που καθοδηγούν αυτά τα κόμματα είχανε κάποτε δεσμούς με την παλιά κόκκινη Σοβιετική Ένωση. Αλλά όταν στην Σοβιετική Ένωσή ήρθαν φασίστες γραφειοκράτες, φωνάζοντας ζήτω ο κομμουνισμός και καταπιέζοντας το λαό, αυτοί πήγαν μαζί τους και προδώσανε τους παλιούς ηγέτες, τους παλιούς κομμουνιστές, με επικεφαλής, το Νίκο Ζαχαριάδη, (θα το μάθει κάποτε αυτό το όνομα και θα το σέβεται όλος ο λαός) . Τους ηγέτες του παλιού ΚΚΕ οι ρώσοι φασίστες τους διαγράψανε, τους εξοντώσανε, τους συντρίψανε και τους προδότες του μαρξισμού και του παλιού ΚΚΕ τους έβαλαν επικεφαλής του νέου ΚΚΕ που καμιά σχέση δεν έχει με τον κομμουνισμό και την εργατική τάξη. Αυτοί οι άνθρωπο υπερασπίζουν τη Ρωσία, είτε του Γκορμπατσόφ, που ήταν αρχηγός στην KGB, είτε του Γέλτσιν, που ήταν αρχηγός του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, είτε του Πούτιν, που ήταν επίσης αρχηγός της KGB.
Γι’ αυτό κάνουν το σαμποτάζ , γι’ αυτό κλείνουν τα εργοστάσια.
Αλλά δεν κλείνουν όλα τα εργοστάσια. Μόνα τα “δυτικά” κλείνουν. Τον Κόκκαλη, τον αποδεδειγμένα πράκτορα της KGB και τη Στάζι, δεν τον έχουν ενοχλήσει ποτέ. Επειδή μάλιστα τα δικαστήρια ήταν έτοιμα να τον καταδικάσουν, έβαλαν μπροστά τους οχτώ χιλιάδες εργάτες και υπαλλήλους των επιχειρήσεών του Κόκκαλη και τους προβάλανε στην τηλεόραση, ενώ τους τετρακόσιους των Λιπασμάτων που έκλεισαν δεν τους έδειξαν ποτέ (εκτός από την τελευταία φορά που συγκρούστηκαν στα Φώτα οι δύο μεγάλες πολιτικές συμμορίες). Και ήταν δίπλα τους οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και του ψευτοΚΚΕ, για να πούνε : μη χτυπάτε το βιομήχανο διότι αν τον χτυπήσετε τότε αυτός θα κλείσει, και αν κλείσει, τι θα γίνουν οι οχτώ χιλιάδες εργάτες; Όταν κλείνουν όλη την άλλη βιομηχανία ποτέ δεν σκέφτονται τους εργάτες, ενώ όταν κινδυνεύει να κλείσει ο δικός τους τότε θυμούνται την ανεργία.. Και έτσι σταματήσανε τη δικαστική μηχανή. Και έτσι έχουμε έναν άνθρωπο που υπήρξε σίγουρα κατάσκοπος κατά της χώρας μας να εξοπλίζει αυτή τη στιγμή όλα τα ελληνικά αεροπλάνα με ηλεκτρονικά αμυντικά συστήματα. (Βεβαίως παριστάνει τον φιλοδυτικό για να του δίνουν οι Αμερικανοί τεχνολογία). Ο κατάσκοπος παρακολουθεί όλη την οικονομική ζωή της χώρας μέσα από το πρόγραμμα Taxis. Οι οικονομικές και φορολογικές μας δηλώσεις, η οικονομική μας κατάσταση, είναι στα χέρια του. Έχει τον έλεγχο του ΟΤΕ, δηλαδή ελέγχει τις τηλεπικοινωνίες της χώρας και ανεβοκατεβάζει διοικήσεις. Και βεβαίως είναι σε θέση να παρακολουθεί και τα τηλέφωνά μας. Ο κατάσκοπος δεν πρέπει να ενοχλείται. Πρέπει να πάρει και τον Ολυμπιακό. Πρέπει να φτιάξει και κόμμα φιλάθλων για να μπορεί να εκβιάζει και να απειλεί όποιους αντιστέκονται στα σχέδιά του.

Τι γινότανε με την βιομηχανία και τις επενδύσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη σε όλο αυτό το διάστημα που εδώ κλείνανε τα εργοστάσια; Στην Ισπανία, στη νότια Ιταλία, στην Ιρλανδία, από τα εκατό ευρώ που μπαίνανε στη χώρα από τα κοινοτικά ταμεία τα τριάντα τα δίνανε στη βιομηχανία. Στην Ελλάδα δίνανε μόλις το 2%. Αντίθετα ένα ποσοστό 8% πάει στις κατασκευές. Πάει δηλαδή στον Μπόμπολα, πάλι στον Κόκκαλη, στους Αρφάνη-Χιόνη κλπ. Πάει δηλαδή τους εργολάβους που είναι δεμένοι και εξαρτημένοι από τα κόμματα και την πολιτική εξουσία. Για να γιγαντωθούν αυτοί φτιάχνουν αλλεπάλληλους ακόμη και άχρηστους δρόμους στην περιφέρεια, όχι ζωτικής ανάγκης, Τον βασικό όμως για την οικονομία άξονα του εμπορίου προς την Ευρώπη, τον δρόμο Αθήνας - Πάτρας τον έχουν σταματήσει επίτηδες. Στους ανθρώπους τους αναθέτουν απευθείας έργα. Έφτιαξαν τόσο ισχυρό το Μπόμπολα ώστε μπόρεσε προχθές να αγοράσει την TVX. Είπαμε προηγούμενα πως έκλεισαν την καναδική TVX Δεν σας είπαμε ποιός την αγόρασε. Με νόμο του κράτους έδωσαν τα μεταλλεία της Κασσάνδρας στο Μπόμπολα και σε ένα Ρουμάνο έμπορο ναρκωτικών ονόματι Τίμις. Αυτός με μια παράκτια εταιρία και σε συνεννόηση με την φιλορώσικη κλίκα Ιλιέσκου της Ρουμανίας, έχει πάρει εκεί πελώρια χρυσοφόρα κοιτάσματα, αλλά δεν ξέρει πως να βγάζει χρυσό. Η βιομηχανία εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσού είναι στα χέρια των δυτικών, των μεγάλων καναδικών, αυστραλιανών και αμερικανικών επιχειρήσεων. Πήραν λοιπόν οι σαμποταριστές την TVX από τους Καναδούς, που δεν έκαναν δουλειές του υποκόσμου, και έδωσαν το 40% στον Μπόμπολα και το 51% στη συμμορία του Τίμις και του Ιλιέσκου, δηλαδή στις φιλορώσικες δυνάμεις της ρουμανικής κυβέρνησης. Ξέρετε πως πάρθηκε η απόφαση; Έδωσαν ένα ποσοστό, ένα 9% από το μεταλλείο στην Νομαρχία Χαλκιδικής. Έγραψε ένα γράμμα ο πρόεδρος της τεχνικής εταιρείας Άκτωρ, ο Κούτρας που είναι δεξί χέρι του Μπόμπολα, στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της Χαλκιδικής το οποίο αποτελούνταν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, και τους είπε: καλώ το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Χαλκιδικής να συνεδριάσει και να εγκρίνει την επένδυση. Συνεδρίασε λοιπόν σε τρεις μέρες το Νομαρχιακό συμβούλιο και έδωσε την έγκριση να πάρει τα μεταλλεία ο Μπόμπολας και ο Τίμις. Χωρίς να έχουν στοιχεία, χωρίς να έχουν χαρτιά. Αυτά τα μαθαίνει κανείς μόνο όταν τους παρακολουθεί. Τους παρακολουθούμε χρόνια και έχουμε βρει που το πάνε και γιατί το πάνε εκεί. Έτσι ξέρουμε γιατί έγινε η εκκαθάριση των 10 χθες από τον Γιώργο Παπανδρέου. Έγινε γιατί η ομάδα αυτή ήθελε τη βιομηχανία στη Χαλκιδική. Ο Πάχτας, σαν επαγγελματίας ΠΑΣΟΚ, σαν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, άκουσε τις εντολές των προϊσταμένων του και για να σώσει το κεφάλι του έδωσε στο Μπόμπολα και στους Ρουμάνους τα μεταλλεία με ένα απαράδεκτο νόμο. Αυτόν το νόμο για να έχουν κάλυψη στο μέλλον δεν τον ψήφισαν στη Βουλή, η ΝΔ, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ. Κανείς όμως από αυτούς δεν έκανε θέμα και δεν έβγαλε στη δημοσιότητα αυτό το σκάνδαλο. Την ίδια ώρα αυτός ο ίδιος Πάχτας, σαν οπαδός της ανάπτυξης γενικά έκανε και ένα καλό. Έδωσε στη Χαλκιδική, σε μια έκταση που υπήρχε και δάσος αλλά και χέρσο, μια άδεια για να χτιστούν σπίτια, για να φτιαχτεί μια νέα, μεγάλη τουριστική μονάδα. Μαζί με το Πάχτα εξόντωσαν μέσα σε ένα λεπτό, χωρίς να καλέσουν σε απολογία μια ολόκληρη πολιτική τάση του ΠΑΣΟΚ, σε μια κοινοβουλευτική χώρα. Επειδή έπρεπε να τιμωρηθεί αυτή η αναπτυξιακή γραμμή.

Οι εκκαθαρίσεις των οπαδών της ανάπτυξης. Η προσποίηση σαν στοιχείο της ρώσικης εξωτερικής πολιτικής

Με ανάλογους τρόπους έχουν κάνει πολλές εκκαθαρίσεις όλα αυτά τα χρόνια. Ας πούμε τον Αρσένη τον φάγανε γιατί έφτιαξε ένα νόμο να ελέγχονται οι καθηγητές. Δηλαδή ήθελε να φτιαχτεί μια επιτροπή από επιθεωρητές τους πιο αξιόλογους και τους λιγότερο διεφθαρμένους και να φτιάξουν ένα σώμα αξιολογητών των καθηγητών, τριακόσια άτομα περίπου, τα οποία θα πήγαιναν στα σχολεία και θα εξέταζαν τις επιδόσεις των καθηγητών παίρνοντας υπόψη και την επίδοση της τάξης. Μάλιστα, σύμφωνα με το νόμο Αρσένη, και οι μαθητές θα είχαν και αυτοί άποψη και θα βαθμολογούσαν τους καθηγητές τους. Μόλις το άκουσε αυτό η ΟΛΜΕ έγινε έξαλλη. Η ΟΛΜΕ που έχει διαλύσει τα σχολεία γιατί λίγοι καθηγητές ενδιαφέρονται να κάνουν μάθημα, γιατί κανείς δεν ελέγχεται από κανέναν και έτσι ο καθένας μπορεί ατιμώρητα να τεμπελιάζει για να πηγαίνει μετά στα ιδιαίτερα να παίρνει όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες, και να κάνει το χειρότερο μάθημα. Ακόμα και οι πιο τίμιοι και καλοί καθηγητές, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, γι’ αυτό ζει ακόμη το σχολείο, γι’ αυτό ζει ακόμη η δημόσια διοίκηση, στο τέλος υποκύπτουν και αυτοί μπροστά στην παρακμή. Αυτή λοιπόν η ΟΛΜΕ καλεί τους μαθητές και τους λέει: Καταργείστε αυτόν που δεν θέλει να μπείτε στο πανεπιστήμιο και θέλει να σας ταλαιπωρήσει. Πιάστηκαν από το κακό στη μεταρρύθμιση του Αρσένη που έβαλε για τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο όλα τα διδασκόμενα μαθήματα στην τάξη. Οπότε τα παιδιά που θα πήγαιναν στις θετικές επιστήμες θα έπρεπε να διαβάζουν και την ιστορία και τα θρησκευτικά που δεν τους χρειάζονταν για να περάσουν στα ΑΕΙ
Τα τέσσερα κόμματα τελικά, μέσο ΟΛΜΕ ξεσήκωσαν και καθοδήγησαν τους μαθητές. Γιατί αν πέρναγε η αξιολόγηση στα σχολεία, αν ένα σώμα επιθεωρητών έλεγχε την δημόσια υπαλληλία στα σχολεία θα έλεγχε τελικά όλο το δημόσιο, θα έλεγχε και την Υγεία, θα έλεγχε και τις πολεοδομίες και τις εφορίες. Και αυτή θα ήταν μια αρχή για να βελτιωθεί όλη η δημόσια διοίκηση. Κατεβάσανε λοιπόν όλους τους μαθητές της χώρας στο δρόμο και κλείσανε όλα τα σχολεία. Τελικά ο Αρσένης αποκεφαλίστηκε. Και το σύστημα του δεν άλλαξε ουσιαστικά παρά μόνο σε ένα σημείο του, στο μόνο καλό. Καταργήθηκε το σώμα επιθεωρητών. Τα άλλα χοντρικά μείνανε.
Οι επικεφαλής ήταν και εδώ, και παντού όπου χρειάζεται σαμποτάζ, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ. Αυτά τα δύο κόμματα κρίνουν την εσωκομματική ζωή στα δύο μεγάλα. Όταν λέμε εκκαθάριση να ξέρετε ότι όλες οι εκκαθαρίσεις έχουν ένα στόχο. Εκκαθαρίζουν αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστρατεύονται με την πολιτική τους ή ανοιχτά το ψευτοΚΚΕ και το Συνασπισμό. Αυτούς τους δύο όποιος βουλευτής τους χτυπήσει, όποιος τους καταγγείλει, όποιος κάνει μια πολιτική που αμφισβητεί τη δικιά τους, όποιος προσπαθεί να κάνει βιομηχανία, όποιος προσπαθεί να εκσυγχρονίσει τη διοίκηση, θα εξαφανιστεί, δεν θα τον ξαναδείτε σε κυβέρνηση. Απλώς τώρα ο Παπανδρέου μάζεψε μερικά από τα παλιά θύματα των εκκαθαρίσεων σαν το Αρσένη για να κάνει την καινούργια εκκαθάριση μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Στο τέλος το ΠΑΣΟΚ θα ανήκει σε τύπους σαν τον Μπίστη, τον παλιό τραμπούκο του ψευτοΚΚΕ στη Νομική που πήγε στο Συνασπισμό για να γίνει πιο “δυτικός”. Ολόκληρος ο Συνασπισμός είναι μια μεταμφίεση των στελεχών του ψευτοΚΚΕ για να μπουν μέσα στις αστικές κυβερνήσεις σαν Δύση. Τη Δαμανάκη θα την δούμε επίσης με τον Παπανδρέου, θα δούμε τους Ανδρουλάκηδες, θα δούμε κόσμο, θα δoύμε στο τέλος το Συνασπισμό να μπαίνει μέσα σε μια κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τελικά θα δούμε και το ψευτοΚΚΕ να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση με τη ΝΔ. Αυτό για να επανδρώσουν με στελέχη της “ανατολικής κατεύθυνσης” όλο τον κρατικό μηχανισμό. Να γιατί ο Καραμανλής εξόντωσε εκεί τους πιο δυτικόφιλους, το Μάνο, τον Ανδριανόπουλο και τώρα εξώθησε σε παραίτηση και τον Μητσοτάκη.
Έτσι εκκαθαρίζουν οι σαμποταριστές, και για να εκκαθαρίζουν πρέπει να φαίνονται δυτικόφιλοι. Όσο πιο δυτικόφιλοι φαίνονται τόσο καλύτερα κάνουν τη δουλειά τους. Πρέπει η Αμερική να είναι ήσυχη με αυτούς. Αν ερχόταν ένας ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας και έλεγε: πρέπει να πάρουμε την εξουσία για να εφαρμόσουμε πολιτική συμμαχίας με την Ρωσία και την Κίνα, η Αμερική και η Ευρώπη θα κάνανε τα πάντα, θα χρηματοδοτούσαν τους πάντες για να μην κάτσει ένας τέτοιος σαν πρωθυπουργός στα τραπέζια της Ευρώπης. Για να διεισδύσει κανείς μέσα στην Ευρώπη, μέσα στη Δύση πρέπει να φανεί ότι είναι δικός τους. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανιζόταν στο εσωτερικό σαν τριτοκοσμικός, αλλά στο εξωτερικό έπαιζε και αυτός τον αμερικάνο. Ο Σημίτης εμφανίστηκε σαν πιο δυτικός, ο Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται σαν ακόμα πιο δυτικός, εντελώς σαν αμερικανός. Αλλά το τι είναι στ’ αλήθεια θα φανεί από τη στάση του στη βιομηχανία, από τη στάση του απέναντι στο ψευτοΚΚΕ και το Συνασπισμό, από την αληθινή του διπλωματία. Δεν είναι η Ρωσία που ανέθεσε στα 1999 στον Γ. Παπανδρέου ρόλο μεσολαβητή στο Κόσσοβο; Έχουμε άλλωστε εδώ τις δηλώσεις του Ιβανόφ του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας, όταν πήγε ο Παπαντωνίου το καλοκαίρι του 2002 και έκανε συμφωνίες στη Μόσχα. “Συμφωνούμε, είπε, σε όλα τα σημεία με την ελληνική εξωτερική πολιτική”. Δεν διαφωνεί η Ρωσία σε κανένα σημείο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ενώ διαφωνεί σε αρκετά με τη Γαλλία, που τώρα τελευταία είναι μαζί της. Βεβαίως η Ρωσία συγκρούεται σε πάρα πολλά ζητήματα με την Αμερική, αν και της κάνει γενικά το φίλο.
Αν δεν της κάνει το φίλο δεν θα πάρει θέσεις στον κόσμο. Επιτρέψτε μου να σας κουράσω με ένα ακόμη τελευταίο σημείο για να δείτε πως δουλεύει η Ρωσία τις σχέσεις της με την Αμερική για να πάρει θέσεις στον τρίτο κόσμο. Φανταστείτε τον τρίτο κόσμο σαν μια κερκίδα ποδοσφαίρου όπου οι οπαδοί αλαλάζουν. Φανταστείτε κάτω από την κερκίδα τα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ είναι η Αμερική. Φανταστείτε έναν προβοκάτορα από την κερκίδα να ρίχνει μια πέτρα προς τα ΜΑΤ ή να ρίχνει μια σφαίρα και να σκοτώνει κάποιον αστυνομικό. Φανταστείτε αυτόν που έβαλε τον προβοκάτορα να πυροβολήσει να είναι δίπλα στα ΜΑΤ και να τους λεει: “Νομίζω κύριοι ότι θα έπρεπε να μπείτε στην κερκίδα να επιβάλλετε την τάξη. Εγώ μαζί σας θάμαι αν και κάπως πιο ουδέτερος, πιο διακριτικά για να μπορώ να συνομιλώ και με την κερκίδα. Εισβάλετε λοιπόν αρκεί να με συμβουλευόσαστε”. Αυτή είναι η Ρωσία. Αρκεί να συμβουλεύεστε λέει τον ΟΗΕ, να του επιτρέπετε να μεσολαβεί και μπορείτε να εισβάλετε στην κερκίδα. Και μετά από λίγο μπαίνουν οι Αμερικάνοι στην κερκίδα και όλη η κερκίδα αρχίζει να τους πετάει πέτρες. ‘Έτσι παίρνουν σήμερα το Αφγανιστάν οι Ρώσοι με την αμερικάνικη επέμβαση. Οι φιλορώσικες δυνάμεις της Βόρειας Συμμαχίας, οι παλιοί συνεργάτες της Σοβιετικής εισβολής ελέγχουν σήμερα την Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν. Σε λίγο οι σιίτικες φιλοιρανικές δυνάμεις θα ελέγχουν και το Ιράκ. Το Ιράκ τώρα πετάει πέτρες στους Αμερικανούς, τους ανατινάζει, τους σκοτώνει και η Ρωσία εμφανίζεται και λέει: “κύριοι να τα δούμε ψύχραιμα τα πράγματα. Εμπιστευτείτε τον ΟΗΕ”. Αλλά ΟΗΕ σημαίνει τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβούλιου Ασφαλείας και από αυτά τα δύο είναι η Ρωσία και η Κίνα και το τρίτο είναι η Γαλλία που ψηφίζει μαζί τους από κόντρα στην Αμερική. Σιγά σιγά λοιπόν η Ρωσία θα πάρει και στο Ιράκ τον έλεγχο. Το ίδιο έγινε και στην Γιουγκοσλαβία. Επενέβη η Αμερική στο Κόσοβο και σήμερα στη Σερβία την πλειοψηφία την έχει ο Κοστούνιτσα και το κόμμα του Σέσελι. Ο Κοστούνιτσα είναι ο πιο φιλορώσος παριστάνει λίγο και το φιλοδυτικό, το καταλαβαίνει όποιος τον παρακολουθεί. Ο Σέσελι είναι ένας καθαρός φασίστας, φίλος της Μόσχας και υπέρ του ορθόδοξου τόξου και του ανατολικού μπλοκ. Έτσι λοιπόν δουλεύουν.
Ο άνθρωπος λοιπόν που θα κάνει εκκαθαρίσεις στην Ελλάδα πρέπει να φαίνεται φιλοδυτικός. Θα πρέπει να είναι ένας Γιωργάκης. Θα πρέπει να είναι μια ευγενική φυσιογνωμία, μια τρίτη γενιά πολιτικού δημαγωγού. Εγγονός του Γιώργου, γιος του Ανδρέα, είναι ακριβώς ο τύπος που ξέρει να κερδίζει συμπάθειες και να καθησυχάζει τη Δύση. Αυτός ο ευγενέστατος μάσησε δέκα βουλευτές σαν μια μπουκιά. Θα δεινοπαθήσει πολύ η χώρα με δαύτον. Γιατί δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο πρόκειται για ένα καθεστώς που τον προωθεί και τον στηρίζει. Πρόκειται για τον αρχισυνομώτη Λαλιώτη ο οποίος πριν από κάθε αλλαγή ηγεσίας πάει στο παρασκήνιο και κανονίζει πως θα αναδειχτεί ο καινούργιος αρχηγός και πως θα βυθιστεί ο προηγούμενος παίρνοντας στο λαιμό του και μία νέα φουρνιά από εκκαθαριζόμενους. Ο ίδιος όμως ο προηγούμενος ηγέτης δεν θα πάθει τίποτα. Θα βυθιστεί με ασφάλεια. Τώρα πχ θέλουν να φάνε τους εκσυγχρονιστές. Τον Πάχτα τον τελειώσανε. Τους μένουν ο Χριστοδουλάκης, ο Πρωτόπαπας, ο Βερελής, η Βάσω Παπανδρέου κλπ. Αυτοί θα πρέπει κάποια στιγμή να φαγωθούν και ο Σημίτης θα πρέπει να είναι τάχα μαζί τους για να μην συγκροτηθούν. Να ξέρετε ότι πάντα οι εκκαθαρισμένοι στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάποιον σαν αρχηγό που τους εμποδίζει να συγκροτήσουν ανεξάρτητη αντίσταση. Για να μην αλλάξουν ποτέ το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θα γίνει και με τη ΝΔ.

Σας εκθέσαμε πολλές πλευρές της τακτικής με την οποία μια υπερδύναμη χωρίς οικονομική ισχύ μπορεί να ελέγχει τα δύο μεγάλα κόμματα της Ελλάδας. Άλλωστε αυτός ο έλεγχος φαίνεται πιο καθαρά από την κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα. Διαφωνούμε ανάμεσά μας για όλους και για όλα, συμφωνούμε με τον ένα ή τον άλλο, ψηφίζουμε το ένα κόμμα ή το άλλο, αλλά όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα. Ότι για όλα φταίνε οι Αμερικάνοι. Μια υπερδύναμη δεν είναι ποτέ κυρίαρχη σε μια χώρα αν δεν έχει κατακτήσει την κοινή γνώμη, ή έστω αν δεν έχει κατακτήσει το 30-40%. Αυτό γινόταν όταν η Αμερική ήταν πραγματικά κυρίαρχη υπερδύναμη και έλεγχε τον κόσμο, όταν είχε σχεδόν όλους τους αντιδραστικούς μαζί της, όταν ήταν εδώ αυτή η υπερδύναμη κυρίαρχη και ο μισός πληθυσμός ήταν μαζί της. Γιατί όλη η άρχουσα τάξη είχε πάει ενάντια στο αντάρτικο, ενάντια στο Δημοκρατικό Στρατό, είχε πάει τότε ενάντια στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση.

Έτσι έχουν γίνει οι αλλαγές χωρίς να πάρει κανείς είδηση κάποια Ρωσία. Αυτή έρχεται στο έδαφος του αντιαμερικανισμού. Αλλά και αυτή δεν έρχεται σαν Ρωσία ανοιχτά.. Κανένας δεν την θέλει στα αλήθεια. Όλοι φοβούνται αυτή τη σκοτεινή δικτατορία. Αλλά αν το αντιμετωπίσουν σαν ενδεχόμενο θα πουν: Αντί να έχουμε τους αμερικάνους, καλύτεροι αυτοί. Και έτσι οι ρώσοι κατάφεραν να εγκαταστήσουν βάσεις πυραύλων στην Ελλάδα, τους S-300 στην Κρήτη. Σήμερα, εδώ, αθόρυβα χωρίς να μιλάει κανείς γι αυτό. Υπάρχουν οι ρώσικες βάσεις των S-300 και οι εφημερίδες το έχουν θάψει. Και δεν πρόκειται απλά για τα οπλικά συστήματα, τους αντιαεροπορικούς πυραύλους εδάφους-αέρος που είναι οι S-300 , αλλά για ένα σύστημα ραντάρ, ένα σύστημα ελέγχου όλης της Ανατολικής Μεσογείου, όλου του Αιγαίου, μέχρι και σε βάθος μέσα στην Τουρκία. Και αυτό δεν ξέρουν να το χειρίζονται οι Έλληνες και το χειρίζονται οι Ρώσοι αξιωματικοί. Γι’ αυτό δεν μιλάει κανείς και δεν θέλουνε να μιλάει κανείς.
Και αυτή η μυστικότητα είναι κάτι γενικότερο. Γιατί οι Αμερικάνοι επεμβαίνουν ανοιχτά, ενώ η Ρωσία δουλεύει υπόγεια μέχρις τη στιγμή που θα ανοιχτεί η παγκόσμια αυλαία και τότε έκπληκτος ο κόσμος θα δει πόσες θέσεις θα έχει κερδίσει στον κόσμο. Και πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα με τον Μπόμπολα και τον Κόκκαλη, με τον Αποστολόπουλο που κτίζει νοσοκομεία στη Μόσχα, με τον Κοπελούζο, με τον Γερμανό που έγινε πάμπλουτος φτιάχνοντας τις μπαταρίες για το στρατό και τα υποβρύχια και με πολλούς άλλους που δεν τους φανταζόμαστε και οι οποίοι έχουν προσανατολιστεί από χρόνια με αυτήν την υπερδύναμη.

Να λοιπόν πως ετοιμάζουν να σκληρύνουν και άλλο τα πράγματα στην Ελλάδα. Θέλουν να κλείσουν και την υπόλοιπη βιομηχανία, βασικά τη μεγάλη. Όλη την Ελλάδα θα την χτυπήσουν. Γι’ αυτό πρέπει να αντιδράσουμε.

Αυτοοργάνωση του λαού. Για την αληθινή ενότητα ανάμεσα στους μετανάστες και τους ντόπιους εργάτες.

Τι εννοούμε να αντιδράσουμε; Θα μας ρωτήσετε. Τι θα κάνουμε εμείς με όλους αυτούς που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό; Τι θα κάνουμε με όλους αυτούς που ελέγχουν και κινούν τη νέα ολιγαρχία των παρασίτων; Πως θα αντιδράσουμε; Πόσοι είμαστε εμείς για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε με επιτυχία; Πραγματικά αν υποθέσουμε ότι σήμερα όπως είμαστε, μια ξαφνική τρέλα του λαού μας έδινε την κυβέρνηση, θα μας κατέβαζαν οι άλλοι κάτω σε 8 ώρες. Θα διαδηλώνανε όλοι οι γραφειοκράτες, όλα τα παράσιτα. Οι αντίπαλοί μας θα ξεσηκώνανε όλο τον κόσμο, ακόμα και τους έντιμους ανθρώπους εναντίον μας. Θα μας πιάνανε από τη γραβάτα και θα μας πετάγανε έξω από τα υπουργεία. Θα μας κλείνανε την τηλεόραση την ώρα που θα μιλούσαμε.
Είναι γεγονός ότι δεν γίνεται έτσι. Γίνεται όμως το εξής: γίνεται παντού όπου είναι αυτοί να είμαστε και εμείς από κάτω, από το λαό. Κλείνουνε αυτοί ένα εργοστάσιο, εκεί και εμείς. Θα μιλάμε στους εργάτες. Γιατί οι εργάτες αντιστέκονται αυθόρμητα σε αυτούς. Επειδή οι άνθρωποί τους στα συνδικάτα συμπεριφέρονται φασιστικά στους εργάτες και τους έχουν διώξει από τις συνελεύσεις. Είναι μερικές συμμορίες που κανονίζουνε πια τα πάντα χωρίς δημοκρατικές συνελεύσεις ή με καθόλου συνελεύσεις. Ε λοιπόν, θα είμαστε και εμείς εκεί. Ο λαός μπορεί να οργανώνεται. Μπορεί να αρχίσει να οργανώνεται στα εργοστάσια, στα σχολεία, στις γειτονιές, παντού ακόμα και οι συγγενείς στα νοσοκομεία, οι φορολογούμενοι, τα θύματα της κάθε γραφειοκρατίας σε κάθε κλάδο, οι καταναλωτές, όλοι μπορούν να οργανώνονται παντού. Ας αρχίσουμε ένας, δύο, τρεις. Όπου είναι δυνατό στην αρχή όπου υπάρχουν κάποιοι που μπορούν και θέλουν να ξεκινήσουν. Γι αυτό λέμε αυτοοργάνωση του λαού για τη δημοκρατία. Πριν αυτοί μας παραλύσουν όλους. Μπορούμε γιατί ο κόσμος δεν τους συμπαθεί. Γιατί έχουν δύναμη στην κορυφή, αλλά δεν έχουν δύναμη στην βάση. Βρήκαν τους χειρότερους παλιανθρώπους να ελέγξουν το κράτος και άλλους διαφθείρανε για να τους έχουνε στο χέρι. Όμως τη μεγάλη μάζα του λαού δεν την έχουνε. Ακόμη και τη μεγάλη μάζα των δημοσίων υπαλλήλων. Που δεν πληρώνονται πραγματικά, αλλά που δεν έχουν και αντικείμενο δουλειάς.
Αλλά στην πρώτη γραμμή θα είναι οι εργάτες. Αυτοί και αν θέλουν τη βιομηχανία, αυτοί κι αν χτυπιούνται περισσότερο απ όλους. Και συμβαίνει αυτοί να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα οργάνωσης. Το πρώτο σύνθημα είναι να υπάρχει βιομηχανία, να μην αφήσουμε να κλείσουν άλλα εργοστάσια. Να γίνει στον Πειραιά σημαία της βιομηχανικής αυτής αντίστασης, που είναι και δημοκρατική αντίσταση, το εργοστάσιο του Παπαστράτου, το τελευταίο μεγάλο εργοστάσιο μαζί με το εργοστάσιο της Πίτσος. Το τελευταίο αυτό προσπαθούν να το κλείσουν περικυκλώνοντάς το με κέντρα διασκέδασης και Σούπερ Μάρκετ. Έχει φτιάξει αυτό το σατανικό σχέδιο ο Λαλιώτης. Στήνουν τα Βίλατζ και τα Καρφουρ γύρω-γύρω για να πουν μετά για ένα εργοστάσιο χωμένο ανάμεσά τους: Τι ασχήμια! Προσπάθησαν κάποια στιγμή να το κλείσουν αλλάζοντας κατευθύνσεις στους γύρω δρόμους για να μην μπορούν τα φορτηγά να το εφοδιάζουν και να μεταφέρουν τα εμπορεύματα. Ο δήμαρχος του Ρέντη, του ΣΥΝ έχει ορκιστεί να φύγει ο Πίτσος. Πήγαμε μαζί με την Επιτροπή Σωτηρίας στους συνδικαλιστές εκεί στο συνδικάτο και τους είπαμε: Ελάτε να κάνουμε κίνημα για να ζήσει το εργοστάσιο. Στην αρχή μας είπαν ναι. Βγάλαμε μαζί τους μια αφίσα και μετά τους πήρανε τηλέφωνο από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά τα στελέχη του ψευτοΚΚΕ και τους είπανε: “Αν δεν φύγετε από την Επιτροπή Βιομηχανίας θα βρισκόμαστε έξω από την πύλη και θα σας κλείσουμε”. Έτσι αυτοί φύγανε από την Επιτροπή για να μην έχουν προβλήματα. Πήγαμε και σε άλλα εργοστάσια. Οι συνδικαλιστές τους, άνθρωποι των 4 κομμάτων, αρνήθηκαν να κάνουν κίνημα. Είναι εργάτες, αλλά πάνω απ όλα είναι άνθρωποι των κομμάτων τους.
Πάντως όποτε πάνε να κλείσουν κάποιο εργοστάσιο θα υπάρχουμε εμείς. Όπως υπήρξαμε και στα Λιπάσματα. Αλλά τώρα μαζί με τα Λιπάσματα θα είμαστε πολύ πιο δυνατοί. Εκεί έγινε το μεγαλύτερο έγκλημα. Και εκεί το πλήρωσαν πιο πολύ γιατί εκεί βγήκε η πρώτη μεγάλη, οργανωμένη και παρατεταμένη αντίσταση στο βιομηχανικό σαμποτάζ. Οι εργάτες των Λιπασμάτων πήγαν στην Ευρώπη και από κει περικύκλωσαν τους σαμποταριστές. Πήγαν στην Ευρώπη που δεν ξέρει την συνειδητή αντιβιομηχανική πολιτική τους και τους δίνει λεφτά για να μεγαλώνουν τους παρασιτικούς στρατούς τους, τους ξεσκεπάσανε και κέρδισαν την υποστήριξη του Ευρωκοινοβούλιου με αποτέλεσμα τώρα να είναι πιθανή και η πρόσληψη των Απολυμένων στο Δημόσιο και η νίκη για τις παράνομες απολύσεις και τις αποζημιώσεις στον Άρειο Πάγο. Αυτός ο μεγάλος αγώνας έγινε και με την ΟΑΚΚΕ, αλλά έγινε κυρίως επειδή από τους εργάτες αναδείχτηκαν ηγέτες, άνθρωποι με δύναμη, με χαρακτήρα, με τιμιότητα, που το μόνο που θέλανε ήταν μια γραμμή για να πολεμήσουν, και επειδή όλοι οι απολυμένοι, η μεγάλη τους πλειοψηφία, άλλοι πολύ πιο έντονα και σταθερά και άλλοι με όποιον τρόπο μπορούσαν συμμετείχαν σε αυτόν τον αγώνα. Κάνανε μια μεγάλη πορεία, που νομίζουμε ότι θα μείνει στην ιστορία του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος. Τεσσεράμισι χρόνια ως τώρα, με δικτατορία από την τηλεόραση, με πόλεμο από τα επίσημα συνδικάτα, από όλα τα κόμματα, από παντού. Τώρα τους σέβεται όλη η εργατική τάξη. Όταν εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι των Λιπασμάτων στην τηλεόραση και μίλησαν για πέμπτο χρόνο αγώνα, μας πήρε από την TVX το σωματείο των μεταλλωρύχων και μας είπε: Αφού κράτησαν τα Λιπάσματα πέντε χρόνια θα κρατήσουμε και μεις και περισσότερα αν χρειαστεί. Αυτή είναι η αντίσταση της εργατικής τάξης, αυτή είναι το κέντρο του αγώνα για τη σωτηρία όλης της χώρας.
Θα το δούμε λοιπόν αυτό. Όσο αυτοί θα συνεχίζουν τα εγκλήματά τους, όσο θα αφήνουν το λαό στη γωνία, όσο θα τον εκδικούνται, όσο θα καταστρέφουν θα δούμε και το λαό να σηκώνει το κεφάλι και να είναι απροσδόκητα γι αυτούς δυνατός.

Δεν θα απελευθερώσουμε εμείς τον κόσμο. Εμείς δεν κάνουμε τους σωτήρες. Αν μας ακούσετε να λέμε: θα έρθει η ΟΑΚΚΕ στην εξουσία και θα σας σώσει, και θα φτιάξει, και θα κάνει, να μας υποπτευθείτε ότι χαλάσαμε και εμείς. Εμείς λέμε ότι μόνο όταν ο ο ίδιος λαός οργανωθεί παντού, σε κάθε σωματείο, σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε γειτονιά, με δημοκρατία, με σεβασμό των αντίθετων απόψεων, μόνο τότε θα υπάρξει μια νέα κατάσταση στη χώρα. Πρέπει να οργανωθεί ο λαός, κάθε άνθρωπος, αρκεί να είναι ένας τίμιος άνθρωπος και ας μην είναι ΟΑΚΚΕ. Εμείς θα ενωθούμε μαζί του. Θα δεχτούμε κριτική από αυτόν. Πρέπει να μας κάνει κριτική. Να μας κάνετε κριτική. Εμείς δεν θα επιβάλουμε ποτέ βία πάνω στο λαό στο όνομα του κόμματος, στο όνομα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Αυτά τα λάθη δώσανε την ευκαιρία σε παλιανθρώπους να αντικαταστήσουν τα παλιά επαναστατικά καθεστώτα στη Ρωσία και στην Κίνα με φασιστικά. Πρόκειται για εγκληματικά λάθη! Σαν κομμουνιστές και επαναστάτες θα πάρουμε τις πιο δημοκρατικές πλευρές του επαναστατικού κινήματος, του εργατικού κινήματος. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μιλάνε ελεύθερα, να κάνουνε κριτική. Αν δεν πεισθούν οι εργάτες, ο λαός, αν ο λαός δεν κάνει ο ίδιος την αλλαγή της κοινωνίας δεν γίνεται τίποτα. Δεν γίνεται επανάσταση με το ζόρι. Δε θα πούμε “καταργείστε το κεφάλαιο” εάν δεν θέλει ο λαός, αν δεν είναι έτοιμος να πάρει τα εργοστάσια στα χέρια του. Επειδή η ρώσικη πολιτική στη χώρα μας είναι να εξαφανιστεί όλη η βιομηχανία, κάποιοι μαρξιστές χωρίς βάθος, χωρίς γνώση είναι μαζί τους και λένε ότι το ζήτημα είναι να συντριβεί το κεφάλαιο και μπορεί για να χάσουν οι καπιταλιστές το κεφάλαιο να χρειαστεί να κλείσει και ένα εργοστάσιο. Η ουσία του μαρξισμού είναι ότι το μέλλον είναι το εργοστάσιο. Θα το έχουν αυτοί ή θα το έχουμε εμείς; Αυτό είναι το ερώτημα. Αλλά όσο το έχουν αυτοί, όσο δεν μπορούμε να το πάρουμε εμείς ποτέ δεν πρόκειται να το κλείσουμε. Καλύτερες συνθήκες ζωής, καλύτεροι μισθοί και συνθήκες εργασίας, καλύτερες συνθήκες συνδικαλισμού, ναι οπωσδήποτε θα παλέψουμε σκληρά για αυτά, αλλά όχι για να εξοντώσουμε τους ταξικούς αντιπάλους μας να μείνει χωρίς ηγεσία, χωρίς ζωή, χωρίς μέλλον η βιομηχανία. Στο κορμί της βιομηχανίας χτίζονται όλα. Χωρίς βιομηχανία, χωρίς ανάπτυξη, χωρίς παραγωγικές δυνάμεις, χωρίς τεχνολογία δεν υπάρχει τίποτα. Και παντού σε αυτούς τους τομείς η Ελλάδα είναι μηδέν. Όποιος αγαπάει την επανάσταση πρέπει αυτή τη στιγμή να κάνει ότι μπορεί για να προωθηθεί η παραγωγή. Έρευνα, τεχνολογία, ανάπτυξη παντού. Είμαστε από τους τελευταίους στον κόσμο στην έρευνα. Οι συμμορίες που λένε “κάτω το κεφάλαιο” έχουν ρημάξει τα πανεπιστήμια Λένε κάτω το κεφάλαιο, αλλά εννοούν στην πραγματικότητα ότι πρέπει να είμαστε με το άλλο κεφάλαιο, το φιλικό τους. Με το χειρότερο κεφάλαιο, με το χειρότερο φασισμό.

Κάνουν και ένα ακόμα κακό, μιλώντας τάχα στο όνομα του μαρξισμού, το μεγαλύτερο σε αυτή τη χώρα. Με το τελευταίο αυτό ζήτημα θα τελειώσω. με το ζήτημα των μεταναστών. Αυτή τη στιγμή η βασική εργατική δύναμη που δουλεύει στις βιοτεχνίες, στα χωράφια και στις οικοδομές είναι μετανάστες, ξένοι εργάτες. Αυτοί βρίσκονται εκτός συνδικαλιστικής ζωής και δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα. Αν τολμήσουν να οργανωθούν και αν τολμήσουν να βγάλουν κάπου το λόγο που βγάζω εγώ, θα εξαφανιστούν. Δεν είναι λοιπόν σαν τους άλλους εργάτες για να διεκδικούν τα εργατικά τους δικαιώματα, ακριβώς γιατί δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα. Έχει σημασία γιατί τους φέρανε απότομα και σε τόσο τεράστιους αριθμούς. Τους φέρανε για να αντιρροπήσουν τη φθορά από το γκρέμισμα της βιομηχανίας. Θα έπρεπε να βρουν ένα τρόπο . Σκέφτηκαν έτσι: Μπορεί να κλείνουμε τα εργοστάσια, ιδιαίτερα τα μεγάλα, αλλά θα μειώσουμε τους μισθούς για να μπορεί να ζήσει η μικρή βιομηχανία και η βιοτεχνία. Πως θα μειώσουμε τους μισθούς; Θα διαμορφώσουμε ένα νέο εφεδρικό στρατό με ανέργους που θα διεκδικεί εργασία με χαμηλότερα μεροκάματα. Οι πιο εξαθλιωμένοι θα εισβάλουν σε όλους τους κλάδους και θα σπάσουν τα μεροκάματα. Και πράγματι αυτό έγινε. Στο σημείο αυτό οι εργατοπατέρες αντί να προστατεύσουν το καταχτημένο εργατικό μεροκάματο της χώρας είπαν: “Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι”. Με αυτό το “ενωμένοι” εννοούσαν το δικαίωμα του μικρού μεροκάματου σε κάθε κλάδο να τρώει το μεγάλο, να έχει κάθε κλάδος δυο μεροκάματα, να αποτελείται από δυο αλληλομισούμενους κόσμους. Κάνανε εδώ το αντίθετο από εκείνο που κάνανε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γερμανία τα εργατικά συνδικάτα, παρ όλο που είναι όλα δεμένα με το κεφάλαιο της χώρας τους, δεν επιτρέψανε στους εργοδότες να σπάσουν τα μεροκάματα με τους μετανάστες. Εξασφαλίσανε παντού για κάθε μετανάστη τον ίδιο μισθό με το γερμανό συνάδελφό του σε κάθε κλάδο. Κι αυτό το δέχτηκε και η γερμανική αστική τάξη για να μην βγει πάλι ένας Χίτλερ στη Γερμανία.
Εδώ τίποτα από αυτά. Διαρκής εισαγωγή του ενός κύματος εργατών μετά το άλλο, για να σπάει ασταμάτητα το μεροκάματο στην μικροβιοτεχνία και στην ύπαιθρο, και να σπάει και το μεταναστευτικό μεροκάματο όταν τολμήσει να ανεβεί και να γίνει ανθρώπινο. Πρέπει να πούμε στους εκμεταλλευτές δουλοκτήτες, πρέπει να πούμε στα 4 κόμματα: Δεν μπορεί να φέρετε και να ρίξετε δύο εκατομμύρια, τρία εκατομμύρια μετανάστες σε μια αγορά εργασίας που έχει 300.000 βιομηχανικούς εργάτες. Αλλά αυτοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να σπάσουν το μεροκάματο και στη βιομηχανία που κάπως αντιστέκεται σε αυτό. Γιατί στο βάθος δεν θέλουν μόνο να σπάσουν το μεροκάματο, θέλουν να αναπτύξουν και ρατσισμό στην κοινωνία, ιδιαίτερα στους εργάτες. Αυτός ο ρατσισμός δεν έχει εκδηλωθεί έντονα ακόμα, αλλά είναι εδώ, σέρνεται στην κοινωνία, διατηρείται επίμονα στους ανειδίκευτους εργάτες που φτάνουν να μισούν τους ξένους εργάτες. Φοβόμαστε πως όταν αυτοί ρίξουν από πάνω το σύνθημα “φάτε τους” θα έχουν έτοιμη στη διάθεσή τους μια μάζα, που μέσα σε λίγες μέρες με κατάλληλες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές θα πέσει πάνω στους ξένους εργάτες. Το μίσος υπάρχει, η βενζίνη υπάρχει, το σπίρτο δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό το έγκλημα που έχουν διαπράξει για να διασπάσουν την εργατική τάξη. Γιατί η αντίθεση υπάρχει, αν και μικρότερη, και από την πλευρά των μεταναστών. Και είναι φυσικό. Βρίσκονται σε γκέτο, Κάνουν μόνο μεταξύ τους παρέα. Έχουν πελώρια εμπόδια απέναντί τους για να γίνουν αποδεκτοί. Και όλα αυτά ενώ είναι ξεκρέμαστοι δίχως πολιτικά δικαιώματα. Και μπροστά τους βλέπουν έναν έλληνα εργάτη να τους λέει “γιατί μου παίρνεις τη δουλειά”;
Βάζουν λοιπόν τον κόσμο να φαγωθεί. Ρίχνουν την πιο ευγενική τάξη του κόσμου, την εργατική τάξη, στον κανιβαλισμό. Την ρίχνουν στην πείνα, την διασπούν εθνικά και μετά της λένε “έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι”. Τέτοιοι απατεώνες!. Εγκληματίες! Ενώ έπρεπε να λένε “ Για ίση δουλειά - ίσο μεροκάματο.” Έπρεπε να διαφυλάξουν παντού σε κάθε κλάδο το καταχτημένο μεροκάματο. Και μετά να πούνε σταματήστε την παράνομη μετανάστευση, την διαρκή εισαγωγή υποδουλωμένων εργατών.
Εμείς λέμε στους μετανάστες. Θα παλέψουμε πάντα και σκληρά για τη θέση σας σε αυτή τη χώρα. Όλοι όσοι ήρθανε θα έχουν πλήρη οικονομικά δικαιώματα και πάνω απ όλα το δικαίωμα της μόνιμης παραμονής, θα έχουν σύνταξη. Όσοι είναι παλιότεροι θα έχουν υπηκοότητα και θα ψηφίζουν κυβέρνηση γιατί αυτή τη γη την αγάπησαν, γιατί φάγαμε ψωμί και ντομάτες και αχλάδια και ροδάκινα από τα δικά τους χέρια. Θα ψηφίζουν επειδή εδώ τους εκμεταλλεύτηκαν σαν τα σκυλιά και πολλές φορές ο ιδρώτας τους παίχτηκε στα καφενεία των χωριών. Δεν θα δεχτούμε ποτέ να διωχτούν από τη χώρα. Αυτό το λένε οι ρατσιστές. Αλλά ταυτόχρονα λέμε ότι δεν θα αφήσουμε κανένα σε κανένα χώρο δουλειάς να σπάσει το μεροκάματο. Αυτό το κάναμε εκεί που δουλεύουμε συνδικαλιστικά. Την αρχή του ίσου μεροκάματου τη διαφύλαξε η Ζώνη. Την οποία δεν ανέφερα πριν στα εργατικά κινήματα στα οποία συμμετέχει η ΟΑΚΚΕ. Η Ζώνη είναι το σχολείο της ΟΑΚΚΕ. Εκεί μάθαμε. Μάθαμε τι σημαίνει φασισμός στο συνδικάτο, τι σημαίνει καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων. Την Ζώνη την ερημώσανε. Θα μπορούσε να ήταν σήμερα η Επισκευαστική Ζώνη της Μεσογείου. Με σύγχρονους ντόκους, με ταχύτατη επισκευή, με αυτοματισμό. Να έρθουν όλα τα καράβια, τα καλύτερα, τα πιο τεχνολογικά εξελιγμένα, να διορθώνονται στο Πέραμα. Με την εξαιρετική τέχνη, την ταχύτητα, την ακρίβεια των Ελλήνων εργατών-επισκευαστών. Αυτή η υπέροχη εργατική τάξη της Ζώνης χάνεται τώρα μέσα στην αναδουλειά και εκλιπαρεί για ένα επίδομα για να μπορέσει να ζήσει. Και φτάνουν οι εργάτες εκεί στην τρέλα. Αυτό το εξαιρετικό υλικό το οποίο αγκάλιασε τον ΕΡΓΑΣ παρά το φασισμό, τις βιαιοπραγίες, τα κυνηγητά, και μας δίνει τρεις έδρες στο διοικητικό συμβούλιο του σωματείου. Ο ΕΡΓΑΣ δεν είναι πλειοψηφία, αλλά είναι ο ελεγκτής, είναι το μάτι, είναι η ψυχή, είναι η ηθική αρχή μέσα σε αυτήν την επισκευαστική ζώνη. Ευχαριστούμε τους εργάτες της Ζώνης που στάθηκαν δίπλα στην ΟΑΚΚΕ την ώρα που την ΟΑΚΚΕ δεν την γνώριζε κανείς.

Να δυναμώσουμε την ΟΑΚΚΕ

Έχουμε κοντά μας αρκετούς εργάτες πλέον από άλλα εργοστάσια . Έχουμε αρκετή βάση για να κάνουμε πολλά πράγματα. Αυτά που λέω, αυτά που λέμε εδώ, οι θέσεις μας, βρίσκουν πλέον απήχηση. Να μπορούσαμε να τα πούμε, να μπορούσαμε να τα κάνουμε πράξη σε κάθε μέρος, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε γραφείο, σε κάθε εργοστάσιο. Να μπορούσαμε να αναπτύξουμε κινήματα δημοκρατών, όχι σώνει και καλά μαρξιστών, αλλά δημοκρατών, τίμιων ανθρώπων, ανθρώπων της ανάπτυξης και όχι παρασίτων. Γιατί οι αντίπαλοί μας που έχουν την εξουσία, που φαίνονται πανίσχυροι, είναι σάπιοι. Κανείς δεν τους έχει στο βάθος σε υπόληψη . Χειροκροτούν τώρα πολλοί τον Λουδοβίκο τον 3ο , τον Παπανδρέου, αλλά δε λίγο θα τον φτύνει όλη η Ελλάδα. Το ίδιο θα πάθουν και οι άλλοι. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Η δική μας τακτική είναι να τους περικυκλώσουμε και να τους ανατρέψουμε από κάτω. Οι εργάτες έχουν κύρος, τους εργάτες τους σέβονται και τους φοβούνται. Τους φοβούνται ηθικά γιατί αυτοί δουλεύουν με τα χέρια τους, δεν κάνουν απάτες. Δεν είναι τεμπέληδες, παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα κάθε στιγμή. Ζήσανε με αξιοπρέπεια σε όλη τους τη ζωή, δεν δέχονται να λαδώσουνε κανέναν, δεν έχουν ανάγκη να εκμεταλλευτούν κανέναν. Δέστε πως η αστική τάξη που τη σκότωναν με την 17Ν δεν τόλμησε ποτέ να τα βάλει με το καθεστώς, γιατί φοβήθηκε το κράτος του καθεστώτος, επειδή έχει ανάγκη τους εφοριακούς, έχει ανάγκη το Δήμο, γιατί αν ο Δήμος δεν τους θέλει τους σαμποτάρει και τους κλείνει τελικά. Ο εργάτης δεν έχει τέτοιες εξαρτήσεις από το κράτος και την πολιτική εξουσία.
Κάτι έχει αλλάξει ήδη. Το ότι αγαπητοί φίλοι εργαζόμενοι του Πειραιά κινηθήκατε και ήρθατε σε αυτή τη συγκέντρωση , το ότι οι περισσότεροι από τους μισούς εδώ είναι βιομηχανικοί εργάτες, είναι κάτι το σπάνιο. Ποτέ δεν θυμόμαστε σε κομματική συγκέντρωση αυτού που λέμε εξωκοινοβουλευτική αριστερά τέτοια συμμετοχή εργατών. Μπορείτε να δώσετε πολλή δύναμη στην ΟΑΚΚΕ. Μπορούμε όλοι μαζί να τους εμποδίσουμε. Βοηθείστε μας σε αυτές τις εκλογές σε δύο τομείς. Ο ένας είναι να μας δώσετε την ευκαιρία να μιλήσουμε στους ανθρώπους που είναι γύρω σας, να μιλήσετε και σεις. Ο άλλος είναι να μας υποστηρίξετε με ψήφο αλλά και με οικονομική ενίσχυση.
Αυτό το τελευταίο είναι πολύ βασικό για να μην καταχρεωθούμε. Πρόκειται για τουλάχιστον εννέα εκατομμύρια δραχμές. Δίνουνε πολλά τα μέλη μας και οι πολύ κοντινοί φίλοι του κόμματος. Αλλά δεν φτάνουν αυτά. Παίρνουμε λοιπόν και υψηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες και έτσι βγάζουμε όλο το ποσό. Και μετά μας κυνηγάνε τα δάνεια στις τράπεζες. Τώρα χρωστάμε ακόμα κάποια λεφτά από τις προηγούμενες εκλογές. Το κακό είναι ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι και το 2005. Οι εκλογές θα γίνουν για να φέρουν τον Συνασπισμό στα πράγματα, αν καταφέρουν να τον χώσουν στο μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι το 2005. Είναι εκρηκτικές αυτές οι πολιτικές στιγμές για την Ελλάδα. Ας βοηθήσουμε όλοι, ας βοηθήσετε, σας κάνουμε έκκληση, ιδιαίτερα στο οικονομικό επίπεδο.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι αυτή η μέρα είναι για μας μια ενθάρρυνση, είναι μια καινούργια αρχή.
Η ΟΑΚΚΕ για χρόνια ήταν μια οργάνωση σκεπτόμενων εργατών και μερικών μη εργατών, ανθρώπων με καλές προθέσεις επαναστατών αριστερών, η οποία δεν είχε σώμα. Μιλούσαμε για μια τάξη την οποία πολύ λίγο γνωρίζαμε. Είχαμε ιδέες, αλλά δεν είχαμε σώμα. Τώρα η ΟΑΚΚΕ άρχισε να αποκτά σώμα, να αποκτάει δύναμη, να αποκτάει επιρροή στη συγκεκριμένη εργατική τάξη. Έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε να μιλάμε και εύχομαι σιγά-σιγά να μάθουμε και να οργανώνουμε.
Σας ευχαριστώ.
Ακολουθεί θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα.
σ. Ελ. Κωνσταντινοπούλου: Μετά την ομιλία του σ. Ηλία όσοι παρευρισκόμενοι θέλουν να εκφράσουν απορίες, απόψεις, να μας δώσουν καινούργιες ιδέες, να βάλουνε ερωτήσεις ή τοποθετήσεις, θα είναι ευπρόσδεκτοι να το κάνουν.
σ. Διον. Γουρνάς. Θέλω να πω και εγώ κάτι αγαπητοί φίλοι σε σχέση με αυτά που είπε, και σωστά, ο Ηλίας για τη Ζώνη. Όμως και σε εμάς εκεί μέσα έχει σπασμένο μεροκάματο. Δεν είναι ότι η Ζώνη έχει εξασφαλίσει το ίσο μεροκάματο ίση δουλειά. Απλά στη Ζώνη, επειδή υπάρχει ένα κίνημα αντίστασης στην ισοπέδωση του μεροκάματου, υπάρχει και ένας κόσμος (και είναι οι μισοί αν όχι και παραπάνω) που δουλεύει με το μεροκάματο το ελληνικό. Εμείς δεν αφήσαμε να γίνει αυτό που έγινε στην οικοδομή, όπου ακόμη και οι συνδικαλιστές τελικά κοιτάξανε να γίνουν εργολάβοι και να χρησιμοποιούν στις δουλείες τους το σπασμένο μεροκάματο του αλλοδαπού, του Αλβανού ή του Πολωνού. Στη Ζώνη έχει μείνει ένας όγκος που δουλεύει με το μεροκάματο το σωστό. Όμως σπασμένο έχει και εκεί. Δεν μπορέσαμε να το αποτρέψουμε. Γιατί τα είπε ο Ηλίας πως τα συνδικάτα με τη γραμμή της “συναδέλφωσης” τους αφήσανε να σπάσουνε τα μεροκάματα.

Ερώτηση από κάτω: Μιλάτε για τη Ρωσία, ότι βάζει πράκτορες και πετυχαίνει με αυτόν τον τρόπο, κρύβοντας την πολιτική της, τεράστιες νίκες. Συνωμοτεί κλπ. Γιατί δεν κάνει το ίδιο και η Αμερική, τι υπερδύναμη είναι, τι διπλωματία έχει που δεν μπορεί να το κάνει και αυτή;

σ. Ηλ. Ζ.: Πολύ καλή ερώτηση. Την ερμηνεία αυτού του φαινομένου δεν είμαστε πάλι εμείς που τη δώσαμε. Την έδωσε το ΚΚ Κίνας στην μαοϊκή εποχή με ένα περίφημο άρθρο που επιγράφεται “για τη θεωρία των τριών κόσμων” του οποίου τις βασικές αρχές χάραξε ο Μάο. Λέει λοιπόν εκεί ότι η φύση του ρωσικού κεφαλαίου, της τότε Σοβιετικής Ένωσης, φύση που δεν έχει αλλάξει μέχρι τώρα, δηλαδή το κρατικό μονοπωλιακό κεφάλαιο το συγκεντρωμένο στα χέρια λίγων ανθρώπων, έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει, ακριβώς λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης, την ταύτιση σε μια στενή ομάδα και συχνά σε ένα πρόσωπο, της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας. Έτσι η εξωτερική πολιτική είναι πολύ ενωμένη στην περίπτωση των ανατολικών φασισμών . Αν οι Αμερικανοί αποφασίσουν να κάνουν μια συνομωσία στην Ελλάδα και να εμφανίσουν τους πράκτορες τους για ευρωπαίους παντού, να κάνουν τα αντίστοιχα σε άλλα μέρη του κόσμου κλπ δεν θα είναι σε θέση να το πετύχουν γιατί δεν έχουν συγκεντρωμένη την πολιτική μηχανή στα χέρια μιας πολύ στενής ομάδας. Μόνο μια στενή ηγετική ομάδα με δικτατορικές εξουσίες μπορεί να εκτελέσει ένα συνωμοτικό σχέδιο. Μόνο μια τέτοια ομάδα μπορεί να εφαρμόσει δικτατορία στο σύνολο των τάξεων. Το αμερικάνικο κεφάλαιο είναι διασπασμένο σε πολλούς τομείς. Και βέβαια σε κάθε τομέα υπάρχουν δυο-τρεις μονοπωλιακές επιχειρήσεις που συγκρούονται. Αυτές έχουν τα αντίστοιχα πολιτικά τους σώματα στο Κογκρέσο, στη Βουλή των Αντιπροσώπων, στις διάφορες επιτροπές του Κογκρέσου, και σε όλα τα σώματα, του στρατού, της αστυνομίας, της ασφάλειας. Εκεί μέσα διεξάγονται οι πιο σκληρές μάχες, ανεβοκατεβαίνουν στελέχη, πετάγονται σκάνδαλα, υπάρχει ένα αδιάκοπο αλληλοκυνηγητό και μια γενικευμένη δυσπιστία που υποχρεώνει τα ξεχωριστά τμήματα της πολιτικής εξουσίας να λειτουργήσουν με πολύ πιο ανοιχτό τρόπο. Αυτή είναι η σχετική πολιτική δημοκρατία της Δύσης. Πρέπει λοιπόν οι διάφοροι πολιτικοί μηχανισμοί να λειτουργήσουν με σχετική διαφάνεια.
Το δεύτερο είναι ότι μια συνομωσία δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί εάν δεν υπάρχει ένα εντελώς αυστηρά καταστρωμένο σχέδιο που να αγκαλιάζει όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομίας και της πολιτικής, το οποίο να ενώνει όλους τους παράγοντες και να δίνει χτυπήματα τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μια υπερδύναμη που η πολιτικο - στρατιωτική και διπλωματική της μηχανή υπόκειται διαρκώς σε ελέγχους σε όλες τις σφαίρες. Αντίθετα η ρώσικη διπλωματία ακόμα και επί τσάρου είχε αυτήν την ιδιότητα. Ο Μάρξ θεωρούσε την τσαρική Ρωσία, που την θεωρούσε τότε κέντρο της πολιτικής αντίδρασης στην Ευρώπη, γιατί ήταν μια χώρα φεουδαρχική την ώρα που στην Ευρώπη έμπαιναν οι βάσεις της αστικής δημοκρατίας. και γι αυτό ασχολήθηκε πολύ μαζί της. Μιλούσε για τη ρώσικη διπλωματία την οποία ανέφερε σαν την καλύτερη στον κόσμο, σαν ένα πελώριο τέρας που το κεφάλι του ήταν στην Αγία Πετρούπολη και τα πλοκάμια του σε όλα τα πρωθυπουργικά γραφεία της Ευρώπης. Μάλιστα ο Μαρξ δεν δίστασε να πει ότι ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Πάλμερστον ήταν πράκτορας του Τσάρου. Ακόμα δέχεται κριτικές για αυτή του τη θέση από τους ψευτομαρξιστές που δεν καταλαβαίνουν πως μια Αγγλία με ισχυρότερη οικονομία από την τσαρική Ρωσία είναι διαβρωμένη πολιτικά από αυτήν>>.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν μαγνητοφωνημένα πρακτικά για το υπόλοιπο της συζήτησης. Μπορούμε μόνο να καταγράψουμε συνοπτικά τι ειπώθηκε.
Μετά τον σ. Ζαφειρόπουλο μίλησε ο σύντροφος Νικολόπουλος απαντώντας στην ίδια προηγούμενη ερώτηση με το εξής επιχείρημα. Είπε ότι η αμερικάνικη διπλωματία είναι σήμερα σε κακά χάλια επειδή δεν βρέθηκαν χημικά και βιολογικά όπλα στο Ιράκ. Έτσι έχει καταρρεύσει όλη η γραμμή δικαιολόγησης του πόλεμου που αυτή διεξήγαγε στο Ιράκ. Όμως η αμερικανική διοίκηση, που μόνη της ερευνά σήμερα όλη τη χώρα για να ανακαλύψει τέτοια όπλα, δεν μπόρεσε να εγκαταστήσει η ίδια κάποια όπλα και να τα εμφανίσει σαν όπλα του Σαντάμ. Αυτό θα ήταν ένα παιχνιδάκι για τη ρώσικη διπλωματία.

Στη συνέχεια έγινε από τον Ηλία Ματέρη, πρόεδρο του Σωματείου των Λιπασμάτων η εξής ερώτηση. Γιατί υπονομεύτηκε η τουριστική επένδυση του Πόρτο Καρράς; Τι πρόβλημα έχουν οι αντιβιομηχανιστές με μια τουριστική επένδυση την ώρα που η ανάπτυξη του τουρισμού είναι ένα επιχείρημα που συνήθως χρησιμοποιούν αυτοί για να κλείνουν εργοστάσια;

Ο σ. Ζαφειρόπουλος απάντησε ως εξής: Οι σαμποταριστές δεν ενδιαφέρονται αν θα κλείσουν μια μεγάλη βιομηχανία ή ένα μεγάλο σύγχρονο ξενοδοχείο. Αυτό που θέλουν είναι να εμποδίσουν τις μεγάλης κλίμακας επενδύσεις που αυξάνουν την συγκέντρωση εκείνου του κεφάλαιου που δουλεύει μέσα στην παγκόσμια αγορά με όρους σύγχρονης παραγωγής. Γι αυτό δεν θέλουν μεγάλες, σύγχρονες τουριστικές μονάδες. Θέλουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και γενικά μικρό διασπασμένο κεφάλαιο και κακή ποιότητα τουριστικών υπηρεσιών. Γενικά μόνο το μικρό, το διασπασμένο κεφάλαιο, την “άμμο της θάλασσας” θέλουν να έχουν απέναντί τους γιατί μόνο αυτό μπορούν να ελέγξουν οικονομικά οπότε και πολιτικά. Όταν επικαλούνται τον τουρισμό για να κλείνουν τις βιομηχανίες συνήθως ξεσηκώνουν τους ιδιοκτήτες δωματίων.

Μετά από αυτές τις τοποθετήσεις έκλεισε τη συγκέντρωση η σ. Ελένη Κωνσταντινοπούλου καλώντας τους συγκεντρωμένους να στηρίξουν την ΟΑΚΚΕ στην εκλογική μάχη και να συσπειρωθούν στις γραμμές της.