Το πεντάλεπτο της ΟΑΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές (από τη σ. Ελένη Κωνσταντινοπούλου)

Αγαπητοί φίλοι, Γεια σας.
To πιο χτυπητό χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής σήμερα είναι το θράσος. Αυτοί που σαμποτάρανε τη βιομηχανική ανάπτυξη για δεκαετίες, διαβεβαιώνουν ότι θα παλέψουνε για επενδύσεις, αυτοί που φέρανε και προστατεύουν τη διαφθορά ότι θα πολεμήσουνε τη διαφθορά, και αυτοί που έχουν διαλύσει την εργατική τάξη, ότι θα την εκπροσωπήσουν ενάντια στο κεφάλαιο.
Η πιο μεγάλη ζημιά που έχει γίνει σε αυτή τη χώρα δεν είναι όπως λεει η αυτοαποκαλούμενη αριστερά, ότι διανέμεται άνισα ο πλούτος που παράγεται. Αυτό ασφαλώς συμβαίνει , αλλά συμβαίνει παντού στον σύγχρονο κόσμο της εκμετάλλευσης. Η χαρακτηριστική ελληνική ζημιά είναι ότι εδώ έχει υπονομευτεί βαθιά η παραγωγή πλούτου, και βασικά η βιομηχανία. Μαζί με αυτήν έχει υπονομευτεί και η έρευνα και η τεχνολογία και τελικά κάθε μορφής ανάπτυξη.
Η χώρα μας είναι ο βιομηχανικός ουραγός της Ευρώπης. Μέσα σε 20 χρόνια η βιομηχανική παραγωγή από το 35% του ΑΕΠ έπεσε στο 22% και η τάση είναι πτωτική. Αυτό φαίνεται στις εξαγωγές μας που έχουν φτάσει στο 7% του ΑΕΠ, το πιο χαμηλό ποσοστό στον κόσμο, με ευρωπαϊκό μέσο όρο το 40%. Στις ξένες επενδύσεις παγκόσμια, η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση. Η αποβιομηχάνιση είναι η αιτία που το δημόσιο χρέος δυναμώνει. Έχει φτάσει ουσιαστικά στα 180 δις Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε ελληνική οικογένεια αντιστοιχεί χρέος 20 εκ δραχμών .
Πως έγινε αυτό; Με σχέδιο και για χρόνια τα 4 κοινοβουλευτικά κόμματα χτύπησαν την καρδιά της βιομηχανίας, τη βαριά βιομηχανία με την εξής μέθοδο:
Τα πιο αντιβιομηχανικά κόμματα το λεγόμενο ΚΚΕ και ο ΣΥΝ στήνουν επιτροπές κατοίκων ενάντια σε κάθε βιομηχανική επένδυση. Φωνάζουν για το περιβάλλον με αντιεπιστημονικές τερατολογίες. Στο ίδιο μέτωπο μπαίνουν η ΝΔ και οι κομματικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ σε Δήμους και Νομαρχίες. Μετά όλοι αυτοί προσφεύγουν στο ΣΤΕ. Εκεί, ειδικά στο 5ο Τμήμα του, ακυρώνονται ή καθυστερούν οι επενδύσεις Με αυτή τη μέθοδο έκλεισε η ΤΒΞ στη Χαλικιδική και πετάχτηκαν στο δρόμο 400 εργάτες. Έτσι ματαιώθηκε η επένδυση των 250 εκ δολλαρίων στην Πετρόλα, και έτσι έκλεισαν τα Λιπάσματα στη Δραπετσώνα με 500 άνεργους. Ετσι πάει τώρα να ματαιωθεί η μεταλλουργία χρυσού στη Ροδόπη. Σε μερικές περιπτώσεις που ο βιομήχανος επέμενε , τον σκότωνε η 17Ν.
Μια άλλη μέθοδος είναι ότι άνθρωποι - κλειδιά σε υπουργεία, καθυστερούν για χρόνια τις εγκρίσεις των αδειών, μέχρι τη ματαίωση της επένδυσης.
Όλη αυτή η καταστροφή γίνεται στο όνομα της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο. Σαν μαρξιστές απαντάμε: Όποιος καταστρέφει τις παραγωγικές δυνάμεις ΔΕΝ καταστρέφει το κεφάλαιο, καταστρέφει την ίδια την εργατική τάξη. Άλλωστε οι σαμποτέρ δεν κυνηγάνε κάθε κεφάλαιο. Κυνηγάνε το ντόπιο και το δυτικό κεφάλαιο, αλλά ευνοούν σκανδαλωδώς ένα νέο αρπακτικό και παρασιτικό κεφάλαιο, που έχει δεσμούς με τις πρώην ανατολικές χώρες.
Τυπικό παράδειγμα ο Κόκκαλης. Σ΄αυτόν , ενώ έχει κατηγορηθεί με αδιάσειστα στοιχεία σαν κατάσκοπος της ανατολικής Γερμανίας , έχουν αναθέσει την μηχανοργάνωση του κράτους, την ηλεκτρονική άμυνα των στρατιωτικών αεροπλάνων, και τις τηλεπικοινωνίες της χώρας. Με ανάλογο τρόπο δημιούργησαν νέους ολιγάρχες, δεμένους άμεσα ή έμμεσα με τον οικονομικό και πολιτικό χώρο της Ρωσίας, δηλαδή τους Μπόμπολα, Κοπελούζο, Μυτιληναίο κ.λπ.
Το δεύτερο μεγάλο έγκλημα είναι η συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτό έγινε με την μαζική χρησιμοποίηση της φτηνής εργασίας των μεταναστών, για το σπάσιμο του μεροκάματου σε όλους τους κλάδους. Η ζωή των εργατών, ελλήνων και ξένων έγινε κόλαση. Ούτε ωράριο, ούτε ένσημα. Παντού κάτεργα και ατιμωρησία. Οι εργατοπατέρες των 4 κομμάτων καλύπτουν συστηματικά αυτή την κατάσταση. Δυνάμωσαν έτσι την εθνική διάσπαση των εργατών και το ρατσισμό, φωνάζοντας “Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι”.
Ενότητα όμως σημαίνει:
ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΙΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ - ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΥ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
Το τρίτο έγκλημα που ολοκλήρωσε την υλική και ηθική καταστροφή της χώρας, είναι η εκτεταμένη διαφθορά στη δημόσια υπαλληλία. Η διαφθορά δεν είναι ένα ατύχημα. Είναι τρόπος άσκησης πολιτικής εξουσίας. Γιατί οι διεφθαρμένοι είναι φορείς της κρατικής εξουσίας και έχουν το προνόμιο στη μίζα και στον έλεγχο των πολιτών. Και για αυτά τα προνόμια θα κάνουν τα πάντα. Η δημοσιοϋπαλληλική συνδικαλιστική γραφειοκρατία τους καλύπτει απόλυτα και είναι αυτή στην ουσία ο βασικός μοχλός πολιτικής εξουσίας του νέου καθεστώτος των 4 κομμάτων.
Τα τρία κακά:
αποβιομηχάνιση, συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων και γραφειοκρατική διαφθορά θα χτυπηθούν μόνο με μια παρατεταμένη και σκληρή πάλη ζωής και θανάτου για όλη τη χώρα. Στην ουσία πρόκειται για μια πάλη για την πολιτική δημοκρατία. Μόνο οι εργαζόμενοι, οργανωμένοι σε κάθε σωματείο και σε κάθε κλάδο σε νέες βάσεις, ενάντια στα διαβρωμένα συνδικάτα, μόνο οι πολίτες ενάντια στους διεφθαρμένους, μόνο η αυτοοργάνωση του λαού ενάντια στο καθεστώς των 4 κομμάτων που πνίγει τα πάντα, θα αλλάξει την κατάσταση.
Η ΟΑΚΚΕ βλέπει τον εαυτό της σαν ένα αποφασιστικό πολιτικό και οργανωτικό παράγοντα αυτής της κίνησης. Σας καλούμε να την στηρίξετε, να την ψηφίσετε, να οργανωθείτε σ΄ αυτήν.