Φτάνει η υποκρισία.
Μέτρα τώρα και αγώνας ενάντια στο καθεστώς του πογκρόμ

Το πογκρόμ ενάντια στους αλβανούς μετανάστες δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τα θύματα του. Το πογκρόμ αυτό είναι προάγγελος φασισμού. Και ο φασισμός χαρακτηρίζεται από ένα πράγμα: ότι είναι η πολιτική δικτατορία που βρίσκει συμμάχους μέσα στις μάζες. Τα πογκρόμ τα διεξάγουν συνήθως για λογαριασμό της αντίδρασης καταπιεσμένοι ενάντια σε καταπιεσμένους. Αυτά τα πογκρόμ αρχίζουν από τους πιο εύκολους στόχους της αντίδρασης, εθνικές μειονότητες, εβραίους και μετά πάνε σε όλους τους δημοκράτες και τελικά σε όλο το λαό. Στο τελικό στάδιο δεν υπάρχει κανείς για να βοηθήσει κανένα.
Τώρα υπάρχει καιρός. Τώρα λοιπόν οι δημοκράτες πρέπει να ενωθούν να αναζητήσουν τους φταίχτες να ζητήσουν μέτρα και να προβάλουν συνθήματα. Χωρίς συγκεκριμένα μέτρα, συνθήματα και αγώνα, όλα τα άλλα για «έλληνες και αλβανούς που είναι αδέλφια» και για «κάτω ο εθνικισμός» είναι κούφια λόγια και στάχτη στα μάτια των δημοκρατών.

Να τιμωρηθούν οι τραμπούκοι, να αποκαλυφθούν και να αναζητηθούν οι ευθύνες της αστυνομίας, των δικαστών, της κυβέρνησης και των κομμάτων

Πρέπει κατ’ αρχήν να απαιτήσουμε να τιμωρηθούν οι δράστες του πογκρόμ και οι υπεύθυνοι. Οι δράστες πρέπει να τιμωρηθούν όχι τόσο για να μην το ξανακάνουν, αλλά για να διδαχτεί ο όχλος του Σαββάτου και πιο πολύ ο υπόλοιπος λαός τι έγκλημα είναι να κυνηγάς και να δέρνεις ανθρώπους που ζούνε και μάλιστα παράγουν στη χώρα σου μόνο και μόνο γιατί αγαπάνε μια άλλη εθνική σημαία πιο πολύ από τη δικιά σου.
Πολλοί δράστες του πογκρόμ είναι φωτογραφημένοι από δεκάδες κάμερες τηλεόρασης σε όλη την Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτούς και επικεφαλής τους είναι το γνωστό στους πάντες οργανωμένο δολοφονικό απόσπασμα: οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Οι ναζιστές αυτοί είναι ατιμώρητοι για εκατοντάδες και χιλιάδες επιθέσεις. Κι όμως είναι νόμιμοι, οι μόνοι στην Ευρώπη. Η «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία» έχει καλέσει όλα τα κόμματα να πάρουν θέση και όλα (μιλάμε και για τον ΣΥΝ και για το «Κ»ΚΕ που καμώνονται τους αντιφασίστες) παίρνουν αποφασιστικά και επίμονα θέση να είναι νόμιμη η «Χρυσή Αυγή» και απλά να συλλαμβάνονται τα μέλη της όταν παρανομούν. Αλλά ποιος θα καταγγείλει μια νόμιμη δολοφονική συμμορία; Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί η «Χρυσή Αυγή» είναι φανατικά υπέρ της Ρωσίας όπως είναι όλο το νέο πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα.
Αμέσως μετά τους ναζιστές και τα φασιστοειδή, αλλά πολύ πιο υπεύθυνοι για το πογκρόμ δράστες είναι οι αστυνομικές δυνάμεις. Αυτές όχι μόνο έδειραν τους Αλβανούς, αλλά έδωσαν και το σύνθημα της βίας εναντίον τους σε όλη την Ελλάδα όταν επιτέθηκαν σε αυτούς στην Ομόνοια και τους έδιωξαν ενώ άφησαν στην πλατεία τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής». Από την Ομόνοια δηλαδή η αστυνομία έκανε το εξής κήρυγμα σε όλη τη Ελλάδα: «Οι Αλβανοί δεν έχουν δικαίωμα να πανηγυρίζουν για τη νίκη της ομάδας τους και αυτοί που τους κυνηγάνε δεν συλλαμβάνονται». Αν αυτό δεν ισοδυναμεί με το σύνθημα: «δείρτε τους ελεύθερα, όπου μπορείτε» με τι ισοδυναμεί; Άλλωστε αυτό αποδείχτηκε από το ότι σε καμιά πόλη και σε καμιά γειτονιά η αστυνομία δεν συνέλαβε τραμπούκους, με εξαίρεση το φόνο στη Ζάκυνθο, όπου δεν θα μπορούσε να μην επέμβει.
Αλλά η αστυνομία δεν έδρασε μόνη της. Έδρασε προφανώς με πολιτική εντολή. Την εντολή αυτή την καλύπτει εντελώς η κυβέρνηση. Και όχι μόνο η κυβέρνηση. Από ότι φαίνεται την καλύπτει και η Δικαιοσύνη γιατί μέχρι τώρα δεν έχει διαταχθεί εισαγγελική έρευνα. Και όχι μόνο η Δικαιοσύνη. Αν προσέξει κανείς θα δει ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενώ βάζουν ζήτημα αστυνομίας, δεν βάζουν ζήτημα κυβέρνησης. Δηλαδή πάνε να φάνε ένα υπουργό που δεν τους κάνει, τον μητσοτακικό Βουλγαράκη της Δημόσιας Τάξης, αλλά δεν θέλουν να ενοχλήσουν τη ΝΔ, ιδιαίτερα τον Καραμανλή που έχει άριστες σχέσεις με το «Κ»ΚΕ και τον ΣΥΝ αλλά και με τον «ευπρεπή» Γ. Παπανδρέου.

Χωρίς ενότητα στο μεροκάματο και κοινό συνδικάτο δεν υπάρχει καμιά ταξική ενότητα

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύ.
Αν ζούσαμε σε μια δημοκρατική χώρα μετά από τόσους τραυματίες η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα καλούσαν το λαό σε διαδήλωση κατά των τραμπουκισμών και θα κατέβαζαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Όλα τα κανάλια θα μιλούσαν μόνο γι αυτό. Τώρα γίνεται μόνο μια διαδήλωση πλαισιωμένη από δυνάμεις απομονωμένες από το λαό ίσα-ίσα για να καθησυχαστούν και να μη γίνουν πιο ριζοσπαστικά τα θύματα του πογκρόμ.
Το πρόβλημα λοιπόν εδώ είναι πρόβλημα πολιτικού καθεστώτος. Αυτό είναι που έχει διαφθείρει τις μάζες στο σύνολό του. Δεκαετίες σοβινιστικής προπαγάνδας με το ένδυμα του «αντιιμπεριαλισμού», δεκαετίες αντιτουρκισμού, αντισημιτισμός με το καινούργιο ρούχο του που λέγεται αντισιωνισμός, συμμαχία με τους σέρβους σφαγείς, κυριαρχία στην εκκλησία της πιο φασιστικής φιλορώσικης τάσης της «ορθοδοξίας».
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά χύνεται ένα άλλο καθημερινό δηλητήριο μέσα από τη διάσπαση και διάλυση των συνδικάτων. Το χειρότερο δηλητήριο είναι ότι τα αφεντικά χρησιμοποίησαν τους μετανάστες για να σπάσουν τα μεροκάματα και τα συνδικάτα επέτρεψαν αυτό το έγκλημα φωνάζοντας πάντα: «έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι». Αυτό συνεχίζεται να γίνεται και με νέες διαρκώς φουρνιές μεταναστών για να σπάνε και τα μεροκάματα των παλιών. Παντού ποδοπατιούνται οι συλλογικές συμβάσεις αντί τα συνδικάτα να ασχολούνται με ένα πράγμα, να τηρούν την αρχή: «όχι στο σπάσιμο του μεροκάματου σε κάθε κλάδο, ίσο μεροκάματο για ίση δουλειά». Μόνο αν ενωθούν για κοινό μεροκάματο έλληνες και μετανάστες θα έχουμε ενιαία συνδικάτα και αν έχουμε ενιαία συνδικάτα θα έχουμε μια πρώτη εθνοτική ενότητα μέσα στην εργατική τάξη. Και μόνο τότε θα μπορούμε να επιβάλουμε τον μοναδικό όρο της αληθινής πολιτικής ενότητας της τάξης: τα πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Χωρίς το πρώτο δικαίωμα από αυτά, το δικαίωμα της μόνιμης παραμονής στη χώρα, οι μετανάστες θα είναι στα νύχια του τελευταίου θρασύδειλου υποκείμενου της «Χρυσής Αυγής» και του τελευταίου σαδιστή αστυνομικού και γραφειοκράτη.

Όχι στο βιομηχανικό σαμποτάζ.
Πραγματική ανάπτυξη και ευημερία για να απαντήσουμε στη σοβινιστική υστερία

Τέλος δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι δεν θα υπάρξει φιλία ανάμεσα σε έλληνες και μετανάστες αν δεν γίνει κατανοητό σε αυτόν εδώ το λαό ότι η αληθινή αιτία για την πτώση του μεροκάματου και την ανεργία, δηλαδή η βαθύτερη αιτία για την άνοδο του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργάτες είναι το οικονομικό και ειδικά το βιομηχανικό σαμποτάζ. Στη συντριβή των αναπτυγμένων παραγωγικών δυνάμεων επιδίδεται η κορυφή του πολιτικού καθεστώτος τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά η λεγόμενη αριστερά, για να κόψει τους πολιτικούς δεσμούς της χώρας με την ΕΕ και να τη δέσει με το γεωπολιτικό χώρο της νεοτσαρικής Ρωσίας. Έτσι προκύπτει η νέα ανατολικού τύπου κρατικοδίαιτη ολιγαρχία τύπου Κόκκαλη, Μπομπολα, Μυτιληναίου κλπ. Έτσι προκύπτει και η νέα πάλι ανατολικού τύπου απέραντη και διεφθαρμένη γραφειοκρατία που σταθεροποιεί μέσα στο κράτος το νέο καθεστώς. Αυτές είναι οι βαθύτερες αιτίες για την καταστροφή και της επιστήμης και της τεχνολογίας και κάθε αληθινού σύγχρονου πολιτισμού.
Με τη σειρά τους όλες αυτές οι καταστροφές στο μεροκάματο, στις επιδόσεις, στις γενικές κοινωνικές κατακτήσεις, όλη αυτή η πραγματική καταβύθιση της χώρας είναι που διαλύουν κάθε αυτοεκτίμηση στα μέλη της κοινωνίας και σε όλο το λαό. Αυτή η χαμένη αυτοεκτίμηση, αυτό το κόμπλεξ αναζητεί την επιβεβαίωση του σε έναν φανταστικό κόσμο, που είναι ο κόσμος ενός τάχα αιώνιου, άτρωτου, και ανώτερου έθνους, του ελληνικού. Αυτό το φανταστικό έθνος ενοποιεί και δίνει κοινωνική ασφάλεια και ηθική αξία σε όλες τις τάξεις και σε όλα τα μέλη κάθε τάξης. Για να πιει λίγο από αυτό το φανταστικό μεγαλείο ο πραγματικός καταπτοημέ-νος νεοέλληνας, ιδιαίτερα ο μικροαστός, αναζητεί την πρωτιά στο τελευταίο αγώνισμα, στο τελευταίο τραγουδάκι, στο τελευταίο κοπλιμέντο του τελευταίου τουρίστα. Όποιος τον προσγειώσει και μάλιστα τόσο άσχημα όσο ο περιφρονημένος αλβανός κινδυνεύει με θάνατο. Όποιος δημαγωγός τον κολακεύσει εθνικά τον καταγοητεύει. Για να χτυπηθεί αυτή η βαθιά εσωτερική κοινωνική λειτουργία της παρακμής και του εκφασισμού δεν φτάνουν τα λόγια παρηγόριας, ούτε η καταγγελία των εθνικών μύθων. Χρειάζεται να τσακιστούν στην πράξη οι σαμποταριστές, οι διαφθορείς και οι ανοιχτοί και κρυφοί φασίστες για να βγει η υλική και η ηθική ζωή της χώρας από το βούρκο και να σηκώσουν πραγματικά κεφάλι οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι πιο καταπιεσμένοι.
Η βάση για να γίνει αυτό είναι να μπει μπροστά η τάξη που λιγότερο πάσχει από όλα αυτά τα κόμπλεξ. Και αυτή είναι η εργατική με επικεφαλής της τη βιομηχανική εργατική τάξη. Δίχως την ταξική ενότητα ελλήνων και μεταναστών στο εργοστάσιο και το εργοτάξιο με τους όρους που περιγράψαμε σωτηρία δεν υπάρχει. Ούτε για το μεροκάματο, ούτε για την πολιτική δημοκρατία. Αντίθετα αν υπάρξει αυτή η ενότητα δεν θα υπάρχει «Χρυσή Αυγή», ούτε αστυνομία στο πλευρό της, ούτε κυβέρνηση και αντιπολίτευση που στηρίζουν τα πογκρόμ, ούτε το κάθε κόμμα θα μπορεί να κοροϊδεύει τους μετανάστες με τον τρόπο του. Μπορούμε να τους ξεσκεπάσουμε και να τους συντρίψουμε όλους αυτούς αρκεί οι πραγματικοί δημοκράτες και οι πραγματικοί αριστεροί, ντόπιοι και μετανάστες να ενωθούμε σε πραγματική βάση. Ο ελληνικός λαός είναι ακόμα στην μεγάλη του πλειοψηφία δημοκράτης. Υπάρχει χρόνος.

Αθήνα 9 Σεπτέμβρη 2004