ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ, ΛΑΟΣ, Παπανδρέου αξιοποιούν τους δολοφονικούς εμπρησμούς για φασιστική εκτροπή και παραγωγικό σαμποτάζ.
Ο Καραμανλής μαζί τους υπονομεύει το κόμμα του

Το φαινόμενο των πυρκαγιών πήγε στην άκρη του και η ουσία του αποκαλύφθηκε. Είναι πια φανερό σε όλους τους τίμιους ανθρώπους ότι δεν έχουμε να κάνουμε με οικοπεδοφάγους γιατί οι οικοπεδοφάγοι δεν συντονίζονται πανελλαδικά, δεν καίνε δυσπρόσιτες οροσειρές και χωριά και κυρίως δεν καταστρέφουν το κάλος απέραντων περιοχών αφαιρώντας όλη την αξία της γης που υποτίθεται ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν.

Κατηγορούμε τον Αλαβάνο, τον Παπανδρέου, την Παπαρήγα ότι κρύβουν συστηματικά από το λαό από την αρχή του καλοκαιριού τον οργανωμένο, οπότε αναγκαστικά πολεμικό-πολιτικό χαρακτήρα των εμπρησμών. Κατηγορούμε ακόμα περισσότερο τον Καραμανλή γιατί μέχρι οι νεκροί να φτάσουν τους 50, οπότε ξεσηκώθηκε όλη του η κυβέρνηση και τον ανάγκασε να πει ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο, έπνιγε όσους στο κόμμα του θέλανε να μιλήσουν για πολιτικούς εμπρησμούς, ενώ όσους τελικά το έκαναν τους παρέδιδε στη χλεύη της αντιπολίτευσης. Βέβαια η Παπαρήγα μετά την αποκάλυψη του οργανωμένου χαρακτήρα των εμπρησμών πρόβαλε το βλακώδη ισχυρισμό ότι πρόκειται για οργανωμένη βία των οικοπεδοφάγων του ιμπεριαλισμού, λες και δεν είναι ο ανταγωνισμός αλλά η ενότητα που χαρακτηρίζει τη σχέση των εμπόρων της γης μεταξύ τους. Τέλος, ο μόνος που πετάει έναν υπαινιγμό για ξένη χώρα είναι ο Καρατζαφέρης, αλλά δεν την κατονομάζει, δεν δικαιολογεί τον ισχυρισμό του και δεν καλεί το λαό σε κινητοποίηση για να συλλάβει τους εμπρηστές, δηλαδή δεν βγάζει κανένα πολιτικό πρακτικό συμπέρασμα από αυτή του τη θέση. Στην πραγματικότητα αυτός ερεθίζει τις μάζες και δυναμώνει μέσα τους, τους παράλογους φόβους που καλλιεργεί κάθε φασισμός για τις φανταστικές διεθνείς συνομωσίες των αντιπάλων του προκειμένου να κρύψει τις πραγματικές δικές του.

Σε κάθε περίπτωση οι ηγέτες της αντιπολίτευσης δεν κάνουν τους εμπρηστές κύριο πολιτικό στόχο τους, αλλά τον κρατικό μηχανισμό άμυνας στις φωτιές και μάλιστα χρησιμοποιούν τις δοκιμαζόμενες μάζες για να επιτίθενται πολιτικά στον όποιο μηχανισμό άμυνας. Έτσι αποπροσανατολίζουν το λαό, δεν τον κινητοποιούν, δεν τον ενημερώνουν από τα ΜΜΕ, δεν καλούν τις τοπικές αρχές να βοηθήσουν στην οργάνωση του πληθυσμού ώστε να παλεύουν όλοι μαζί τη φωτιά, να επιτηρούν μαζικά την περιοχή τους, να συλλαμβάνουν τους εμπρηστές και να απαιτούν την τιμωρία και την αποκάλυψη των εντολέων τους.
Ο κρατικός μηχανισμός άμυνας στις φωτιές είναι πράγματι άθλιος αλλά είναι τόσο άθλιος όσο είναι όλοι τους και όλη η ελληνική αστική τάξη. Γιατί όλοι τους έχουν ποδοπατήσει το μαζικό εθελοντισμό που είναι η βάση κάθε αντίστασης στις μεγάλες καταστροφές, γιατί όλοι τους έχουν διδάξει τις μάζες να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να περιμένουν τη σωτηρία τους από το κράτος, δηλαδή από τα πολιτικά κόμματα -προστάτες, γιατί όλοι τους μισούν το μακρόχρονο σχεδιασμό που σημαίνει την υποταγή του κοντοπρόθεσμου συμφέροντος στο στρατηγικό συμφέρον της χώρας, ακόμα και του ειδικού ατομικού συμφέροντος του κάθε καπιταλιστή στο γενικό συμφέρον της ίδιας του της τάξης. Αυτή η στάση είναι ιδιαίτερα στη φύση της δίχως χαρακτήρα ελληνικής αστικής τάξης, μιας τάξης που πάντα στηρίχθηκε στους έξω ισχυρούς και όχι στο λαό της.
Όμως όσο άθλιος και να είναι ο κρατικός μηχανισμός είναι λιγότερο άθλιος από τους εμπρηστές. Οι εμπρηστές είναι η απόλυτη βαρβαρότητα.

Κι όμως οι πολιτικές ηγεσίες κάνουν τρία πράγματα που τα κάνουν αντικειμενικούς σύμμαχους των εμπρηστών: Το ένα είναι ότι απαιτούν πολιτικές εκκαθαρίσεις των επιτελείων της πυρόσβεσης και όχι συντριβή των εμπρηστών. Το δεύτερο, ότι χρησιμοποιούν τις πυρκαγιές για να υποχρεώσουν την ΝΔ να εγκαταλείψει τη θέση της και να μη φέρει για συζήτηση στη νέα Βουλή την αναθεώρηση του άρθρου 24. Το τρίτο και το χειρότερο ότι χρησιμοποιούν τους εμπρησμούς για να διαπράξουν ένα πολιτικό πραξικόπημα επιβάλλοντας και καθιερώνοντας τη λειτουργία ενός αντισυνταγματικού οργάνου διακυβέρνησης που ονομάζουν Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Αυτή την «πολιτική της φωτιάς» των άλλων τριών ηγεσιών την ενθαρρύνει και την προωθεί ύπουλα και στα τρία επίπεδα ο Καραμανλής.
Έτσι στο πρώτο: Ενώ εκθειάζει ασταμάτητα τους απλούς πυροσβέστες αφήνει ακάλυπτους τους αρχηγούς τους. Από καιρό αυτός προετοιμάζει την εκκαθάριση του τριμελούς πολιτικού επιτελείου της πυρόσβεσης. Ήδη έχει «θάψει» τον πιο μισητό στον ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ Πολύδωρα, ενώ υπονομεύει τους άλλους δύο Παυλόπουλο και Μπασιάκο. Και οι τρεις αυτοί καταγγέλλονται ασταμάτητα από τα ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ, ψευτοΚΚΕ, ιδιαίτερα ο Πολύδωρας που τόλμησε, και σωστά, να καταγγείλει τον ΣΥΝ σαν πολιτικό προστάτη των κουκουλοφόρων. Ο Καραμανλής δεν υποστηρίζει ανοιχτά κανέναν από αυτούς απέναντι στους κατηγόρους τους.

Στο δεύτερο: Ο Καραμανλής δεν έχει ούτε μια φορά υπερασπίσει την αναθεώρηση του άρθρου 24 όσο οι άλλοι τρεις οργιάζουν σε γκεμπελίστικη δημαγωγία. Τα ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι οι οικοπεδοφάγοι καίνε τώρα ακόμα περισσότερο τα δάση γιατί η αναθεώρηση του 24 θα τους διευκολύνει τάχα στην καταπάτησή τους. Στην πραγματικότητα το σημερινό άρθρο 24, έτσι όπως είναι διατυπωμένο, δεν εμποδίζει καθόλου τις πυρκαγιές, αλλά εμποδίζει μαζί με άλλο ένα πλέγμα νόμων τις βιομηχανικές και τουριστικές επιχειρήσεις από το να βρουν γη οπουδήποτε. Αυτό το πλέγμα αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας, προσφέροντας στο ψευτοΚΚΕ, στον ΣΥΝ και στις αντιβιομηχανικές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τα μεγαλύτερα «οικολογικά» προσχήματα-νομικά εργαλεία με τα οποία όλοι τους συνδυασμένα εμποδίζουν την ανάπτυξη της χώρας. Είναι εντελώς ενοχοποιητικό πολιτικά για τα τρία αυτά κόμματα ότι πατώντας πάνω στους νεκρούς απαιτούν από τον Καραμανλή να δεσμευτεί ότι δεν θα αναθεωρήσει το άρθρο 24.

Το τρίτο πολιτικό αίτημα, εκείνο της σύγκλισης του Συμβουλίου Αρχηγών είναι ανοιχτό αίτημα πολιτικής εκτροπής και φασισμού. Αυτό το αίτημα το προωθούν δραστήρια από τις πρώτες φωτιές ο Παπανδρέου και ο ΣΥΝ και φαινομενικά απρόθυμα το ψευτοΚΚΕ (Αυτό οφείλεται στο ότι το ψευτοΚΚΕ δεν θέλει να πιέζει πολύ τη ΝΔ γιατί θέλει να ανέβει στην εξουσία σε συγκυβέρνηση μαζί της, όπως αντίστοιχα θέλει να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΝ). Δηλαδή χρησιμοποιούν τις πυρκαγιές για να ζητήσουν να αυτοκαταργηθεί μία εκλεγμένη κυβέρνηση και να αντικατασταθεί από μια αντισυνταγματική άτυπη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» στην οποία τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και μόνα τους τα τρία μικρά, θα μπορούν να επιβάλουν τη πολιτική θέλησή τους στην κυβέρνηση. Δηλαδή θα μπορούν να κάνουν την κυβέρνηση της χώρας μια «ανεξάρτητη διακομματική αρχή», όπως έχουν κάνει με όλες αυτές τις «ανεξάρτητες» αρχές που τελικά είναι εξαρτημένες από τους ίδιους. Τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη της ΝΔ απορρίπτουν αυτήν την απαίτηση. Αν υπέκυπταν, εκτός από την αυτοκατάργησή τους θα δημιουργούσαν ένα προηγούμενο για την κατάργηση της πιο θεμελιακής αρχής της αστικοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εκείνη του σεβασμού της θέλησης της πλειοψηφίας. Ο Καραμανλής δεν απέρριψε ποτέ ο ίδιος ρητά και καθαρά αυτήν την απαίτηση. Αντίθετα με πρόσχημα τη γνωστή βρώμικη τακτική του, την τακτική του ηγέτη «υπεράνω μικροτήτων», την ενθαρρύνει και την αφήνει να ωριμάσει πάνω στα πτώματα και στα αποκαΐδια. Δηλαδή μιλάει για «ενότητα όλων», την ώρα που οι «όλοι» πετάνε πέτρες στην κυβέρνησή του. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που αποστρέφεται το πολιτικό θεσμικό όργανο κατά των καταστροφών και λειτουργεί τελευταία σαν αρχηγός του στρατού, δηλαδή του πιο «εθνικού» θεσμού. Δεν είναι τυχαίο που το ΛΑΟΣ υποστηρίζει με θέρμη αυτό το συμβούλιο αρχηγών.
Να λοιπόν πως οι πρόωρες πραξικοπηματικές εκλογές των Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαρήγα, Αλαβάνου ολοκληρώνονται με τις προβοκατόρικες πυρκαγιές. Στο βάθος αυτές οι πυρκαγιές μέσα στις εκλογές λειτουργούν υπέρ των τριών μικρότερων, περισσότερο άφθαρτων κομμάτων και προετοιμάζουν το έδαφος για μια μη μονοκομματική, τάχα πιο οικουμενική διακυβέρνηση μετά από αυτές. Οι δολοφονικοί εμπρησμοί αξιοποιούνται για πολιτικές εκκαθαρίσεις, για το οικονομικό σαμποτάζ και για κάθε είδους φασιστική εκτροπή.

Όλοι αυτοί οι στόχοι διευκολύνουν σήμερα την πολιτική μιας μόνο ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Ελλάδα, της καγκεμπίτικης μεγαλορώσικης. Τέτοιες καταστροφές με χρήση μαζικής βίας κατά αμάχων για την απόσπαση πολιτικών αποτελεσμάτων μόνο ο ρώσικος σοσιαλ-ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί σήμερα στον κόσμο. Τον θεωρούμε βασικό ύποπτο για τη ναζιστικού τύπου επίθεση με φωτιές. Είναι αυτός που αποδειγμένα σκοτώνει ακόμα και το λαό του για να κάνει πολιτικές προβοκάτσιες. Αυτό έκανε με τη σφαγή των παιδιών στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας και τη σφαγή των πολυκατοικιών στη Μόσχα. Επίσης είναι ο ίδιος που επωφελήθηκε άμεσα από την προβοκατόρικη σφαγή των δίδυμων πύργων και την προεκλογική σφαγή της Μαδρίτης από τους συμμάχους του ισλαμοναζιστές. Είναι αυτός που με τη βία της «17Ν», με τα επιλεκτικά σκάνδαλα και με άλλες προβοκάτσιες εκκαθαρίζει εδώ και δεκαετίες τους αντιπάλους του στην Ελλάδα.
Αυτός ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τρία υποταγμένα σε αυτόν κόμματα, το ψευτοΚΚΕ τον ΣΥΝ, και τελευταία το ανοιχτά ρωσόφιλο ΛΑΟΣ για να προωθήσει την πολιτική στρατηγική του. Αυτός είναι ο λόγος που τα δύο υποτίθεται αριστερά κόμματα υποστηρίζουν ξετσίπωτα την είσοδο ενός φασιστικού κόμματος σαν το ΛΑΟΣ στη Βουλή. Τέλος αφοσιωμένοι στο σοσιαλιμπεριαλισμό είναι και οι δύο αρχηγοί Καραμανλής και Παπανδρέου που διαγκωνίζονται για προσφορά υπηρεσιών στον αρχισφαγέα Πούτιν ενώ εκκαθαρίζουν μανιωδώς τα κόμματά τους από όσους συγκρούονται με τον ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ μέσα σε αυτά, ιδιαίτερα όσους θέλουν τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Ο μεγαλορώσικος μιλιταριστικός σοσιαλ-ιμπεριαλισμός θέλει με το βιομηχανικό και γενικότερα με το επενδυτικό σαμποτάζ να χτυπήσει το πιο παραγωγικό και το πιο ευρωπαιόφιλο κομμάτι της αστικής τάξης, εκείνο που είναι στραμμένο στην παγκόσμια αγορά. Αντίστοιχα θέλει να δυναμώσει τους ανατολικής προέλευσης κρατικούς ολιγάρχες Μπόμπολα, Κόκκαλη, Μυτιληναίο και Γερμανό. Στόχος του είναι να ξεκόψει σταδιακά τη χώρα οικονομικά από την Ευρώπη, να την υποτάξει στο φασισμό του, να τη σκλαβώσει με τους ενεργειακούς αγωγούς του και τελικά να τη σύρει στον πολεμικό άξονα του με την Κίνα και το Ιράν. Είναι τη ρώσικη διπλωματία σαν διπλωματία της ΕΣΣΔ που υπηρέτησε με αφοσίωση επί δεκαετίες ο σημερινός πρόεδρος Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας σαν ΥΠ.ΕΞ του Α. Παπανδρέου. Είναι επίσης ο μόνος ηγέτης χώρας που στάθηκε πρόσφατα δίπλα στο γενοκτόνο Πούτιν για να τον υποστηρίξει στις πυρηνικές του απειλές κατά της Ευρώπης. Είναι αυτή τη Ρωσία που υπηρετούν το ψευτοΚΚΕ και το ΛΑΟΣ όταν υποδεικνύουν υπαινικτικά σαν εμπρηστή τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Αυτής της ρωσόφιλης φύσης είναι γενικά ο εθνικιστικός, ο φαιοκόκκινος αντιαμερικανισμός ο τόσο όψιμος για όλους τους κλασσικούς φασίστες. Αυτοί ήταν φιλοαμερικάνοι όταν αυτή η υπερδύναμη ήταν πραγματικός παγκόσμιος δυνάστης και όχι εσωτερικά διασπασμένη, σε οικονομική σχετική πτώση και σε παγκόσμια πολιτική απομόνωση από τους λαούς όπως σήμερα.
Κάτω από το παραπάνω σκεπτικό μια σύσκεψη υπό την προεδρία του Παπούλια για το «περιβάλλον» μαζί με την Παπαρήγα, τον Αλαβάνο και τον Παπανδρέου και υπό τις ευλογίες του Καρατζαφέρη θα μοιάζει με μια συνάντηση μαφιόζων που θέλουν να πατάξουν το έγκλημα. Η σύγκλιση του συμβουλίου αρχηγών και η μη αναθεώρηση του άρθρου 24 θα αποτελούν έναν θρίαμβο για τους εμπρηστές. Θρίαμβο για τους εμπρηστές θα αποτελεί η εκλογική ενίσχυση όλων των κομμάτων που αρνούνται ότι οι εμπρησμοί είναι οργανωμένοι.
Ο λαός πρέπει να αντισταθεί σε όλες αυτές τις σκοτεινές ηγεσίες και τις πολιτικές τους. Για να σώσει τη γη του, τα σπίτια του και τη ζωή του από τους καταστροφείς κάθε είδους έχει μόνο μια λύση: Να απομονώσει αυτούς που αξιοποιούν τις καταστροφές για να κάνουν πραξικοπήματα, να αυτοοργανωθεί κατά ομάδες εθελοντών παντού στη χώρα και να κυνηγήσει τους εγκληματίες δολιοφθορείς, αλλά και να καταγγείλει τους πολιτικούς υπονομευτές της βιομηχανίας. Το κυριότερο που πρέπει να κάνει είναι να περιφρουρεί την απειλούμενη από το φασισμό και ήδη βαριά τραυματισμένη πολιτική δημοκρατία στη χώρα. Αυτού του είδους η αυτοοργάνωση του λαού θα ανοίξει το δρόμο για μια ακόμα βαθύτερη κοινωνικοπολιτική αλλαγή, δηλαδή για την επαναστατική απελευθέρωση του λαού από αυτή τη σάπια, δουλική, και απατεωνίστικη αστική τάξη. Ο φασισμός και ο πόλεμος που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε εκτεταμένα τμήματα της αστικής τάξης μαζί με την τερατωδία τους κουβαλάνε την αφύπνιση και την επαναστατική ενότητα και των μαζών.