Όχι άλλες αυταπάτες
Μην αφήσουμε τον ΣΥΝ και τους άλλους κατεδαφιστές να παίξουν μόνοι τους στο ΣΤΕ στις 15 του Μάη

Εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε ένας αγώνας που σκοπό είχε τη διασφάλιση της δουλειάς και της ζωής σας σαν εργατών στο εργοτάξιο ενός μεγάλου έργου. Αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός αγώ-νας για το καλό όλης της ελληνικής εργατικής τάξης που υποφέρει από ένα πράγμα: από το βιομη-χανικό και κατασκευαστικό σαμποτάζ που γίνεται ενάντια σε κάθε τι το μεγάλο που δεν το λυμαίνο-νται οι κρατικοί εργολάβοι και προμηθευτές με τις ουσιαστικά απ ευθείας σε αυτούς αναθέσεις.

Ο αγώνας αυτός από την αρχική φάση των διαδηλώσεων αργότερα πέρασε στην εκτεταμένη αφι-σοκόλληση στο κέντρο της Αθήνας, στον Πειραιά και στα προάστια και στην μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Η διασφάλιση αυτή θα γινόταν εφόσον η προσφυγή των 131 μελών και στελεχών του Συνασπισμού απορρίπτονταν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Α-ντίθετα από τις προσδοκίες μας όλες οι αποφάσεις του ΣτΕ ήταν ενάντιά στη συνέχιση των εργα-σιών στο εργοτάξιο του Βοτανικού με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοί μας εργαζόμενοι να είναι αυ-τή τη στιγμή χωρίς δουλειά μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Η απόφαση του ΣΤΕ δεν ήταν ομόφωνη, κάτι που είναι συνηθισμένο σε τέτοιες προσφυγές του Συνασπισμού ή σε άλλες περι-πτώσεις (μεταλλεία Χαλκιδικής) αλλά πάρθηκε με ψήφους 2-1. Αυτό μας δίνει ελπίδες αλλά ταυτό-χρονα είναι κάτι που μας καθησυχάζει και αποτρέπει τις έντονες κινητοποιήσεις μας .
Παρόλο που ο αγώνας αυτός δεν μας έδωσε πίσω μέχρι στιγμής τη δουλειά μας, εντούτοις είχε ση-μαντική απήχηση στο λαό και έδειξε το κόμμα του Συνασπισμού σαν ένα από τα κόμματα που κα-ταστρέφουν την παραγωγή και πάνω από όλα την εργατική τάξη της χώρας μας. Αυτό είναι ένα πελώριο πολιτικό πλήγμα σε αυτούς που μας στέρησαν και εξακολουθούν να μας στερούν τη δου-λειά μας και μια μεγάλη υποθήκη για το μέλλον του αγώνα μας. Αν πάρουμε μαζί μας ολοκληρωτικά την κοινή γνώμη και επιμείνουμε θα νικήσουμε.

Δυστυχώς οι κινητοποιήσεις μας εδώ και μερικές εβδομάδες έχουν σταματήσει. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος. Καταρχήν τίποτα δεν σου δίνει κανείς χωρίς αγώνα. Ακόμη και το πιο απλό πράγμα. Πολύ δε περισσότερο όταν ο αντίπαλός μας είναι ένα κόμμα που έχει κλείσει δεκάδες εργοστάσια σε αυτή τη χώρα και έχει ισχυρή επιρροή στις αποφάσεις του ΣτΕ. Άλλωστε αυτό το κόμμα δεν είναι μόνο του. Ανοιχτά κατά του έργου είναι και το «Κ»ΚΕ ενώ εναντίον είναι ισχυρότα-τες ηγετικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Χρειάζονται κινητοποιήσεις για να υπάρξει μια θετική απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ που πρό-κειται να γίνει σε μερικές μέρες.
Πιστεύουμε ότι στο ζήτημα του Βοτανικού το βασικό είναι το γήπεδο και δευτερευόντως το εμπορι-κό κέντρο. Και αυτό γιατί το πολιτικό καθεστώς θέλει να δώσει στο Βγενόπουλο την ομάδα του ΠΑ-Ο, πράγμα που σημαίνει ότι ο Βαρδινογιάννης δεν πρέπει να κάνει το γήπεδο αφού αυτό θα τον ι-σχυροποιούσε πολύ στους φιλάθλους της ομάδας του. Όπως είναι γνωστό χωρίς την έκταση της εταιρείας «Βωβός ΔΤ» δεν μπορεί να χτιστεί γήπεδο. Εμείς πιστεύουμε επίσης ότι πέρα από το ζή-τημα Βαρδινογιάννη-ΠΑΟ το καθεστώς θέλει να πλήξει σοβαρά την εταιρεία Βωβός γιατί δεν θέλει να υπάρχουν πραγματικά αναπτυξιακά και σύγχρονα κεφάλαια στη χώρα παρά μονάχα όσα έχουν σχέση με την Ρωσία (Μπόμπολας, Κόκκαλης, , Μυτιληναίος κλπ). Σε αυτά τα κεφάλαια συγκαταλέ-γεται και εκείνο του Βγενόπουλου που εκτινάχτηκε από το μηδέν σε δύο χρόνια χάρη στη βοήθεια της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου που είναι γνωστή για τους δεσμούς της με τα ρώσικα κεφάλαια γενι-κά). Αυτή η κατάσταση-δηλαδή το να μην αφήνουν ΣΥΝ και το ΣτΕ τον ΠΑΟ να χτίσει γήπεδο- έδινε την ευκαιρία σε μας να κάνουμε ένα μέτωπο κοινής μάχης με τους φιλάθλους του ΠΑΟ το οποίο θα ήταν πολύ δύσκολο να νικηθεί.
Γι αυτό ο Βγενόπουλος πίεσε το Βαρδινογιάννη να τα βρει με τον ΣΥΝ και ο ΣΥΝ έδωσε την «ά-δεια» στο Βαρδινογιάννη να αρχίσει τα έργα για το γήπεδο έτσι ώστε αυτός και γενικά οι φίλαθλοι του ΠΑΟ να αφήσουν το Βωβό μόνο του και μάλιστα να του επιτεθούν κιόλας αν διεκδικήσει τη γη που του ανήκει και δεν επιτρέψει να χτιστεί το γήπεδο σε βάρος του.
Σε αυτή τη φάση οι κατεδαφιστές θέλουν να χτυπήσουν το Βωβό και μετά σκοπεύουν να περιλά-βουν το Βαρδινογιάννη, δηλαδή να σταματήσουν το γήπεδο ακόμα και με τη βοήθεια ενός αδυνατι-σμένου Βωβού. Εκεί ο Βγενόπουλος, ο ΣΥΝ και το ΣτΕ θα παίξουν τις καλύτερες ραδιουργίες τους και ίσως ο Βγενόπουλος κερδίσει τον ΠΑΟ. Μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΝ δεν παραιτήθηκε των προσφυ-γών των «πολιτών» του κατά του γηπέδου όταν του το ζήτησε αυτό ο Βαρδινογιάννης προκειμένου να «πουλήσει» το Βωβό. Δηλαδή συνέχισε να κρατάει στα χέρια του τον εκβιασμό για το γήπεδο.
Άρα ο μόνος παράγοντας που υπάρχει σήμερα για να πετύχουμε το στόχο μας είναι ο ίδιος ο δικός μας αγώνας. Αλλά ο δικός μας αγώνας σκοντάφτει πάντα στις αυταπάτες που σπέρνουν οι σαμπο-ταριστές εχθροί μας ότι όσο πιο ήσυχοι καθόμαστε τόσο πιο εύκολα θα κερδίσουμε στο ΣτΕ. Ήδη μια φορά κάτσαμε ήσυχοι και χάσαμε. Εμείς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι βάσει κάποιων ε-λιγμών και υποσχέσεων που αγνοούμε ή κάποιας απρόβλεπτης αντίστασης κάποιων δικαστών μπορεί το ΣτΕ να αποφασίσει θετικά για τη «Βωβός» στις 15 του μήνα. Όμως τα στοιχεία της πολιτι-κής ανάλυσης μας λένε ότι το βαθύ καθεστώς μας ετοιμάζει μια απόφαση που ή θα είναι καθαρά εναντίον μας ή θα περιέχει δηλητηριώδους όρους που θα υπονομεύουν το έργο. Αλλά ακόμα και αν εμείς κάνουμε λάθος και η «Βωβός» πηγαίνει για νίκη στις 15 πάλι δεν κάνει κακό αλλά μόνο καλό μια κινητοποίηση που θα δείξει τη δύναμη μας. Και ας μην ξεχνάμε: οι κατεδαφιστές δεν θα σταμα-τήσουν ποτέ να χτυπάνε το έργο ακόμα και αν αυτό περιοριστεί σε όγκο. Στην Ελλάδα όποιον δεν φωνάζει τον σκοτώνουν. Και οι αυταπάτες σκοτώνουν.

Εμείς ξέρουμε ότι τις ίδιες αυταπάτες έσπερναν και στα Μεταλλεία της Χαλκιδικής, στην TVX. Και τότε μετά από δέκα χρόνια αναβολών και λίγο πριν την έκδοση της τελικής απόφασης και ενώ οι ερ-γάτες ετοιμάζονταν για νέες κινητοποιήσεις κυκλοφόρησε η φήμη ότι η απόφαση θα ήταν ευνοϊκή. Αυτοί τότε σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις και μετά από λίγο βγήκε η απόφαση που ήταν αρνητική. Έτσι έμειναν 1000 εργάτες άνεργοι. Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση της Πετρόλα. Τη στιγμή που ήταν έτοιμες να ξεσπάσουν διαδηλώσεις από τους μαθητές και το λαό της Ελευσίνας -που ήθελαν την επέκταση γιατί θα εύρισκαν δουλειές- αυτοί από το ΣτΕ έβγαλαν τη βρώμα ότι η απόφαση θα είναι θετική. Και η απόφαση ήταν αρνητική και επίσης ο αγώνας πια είχε αδυνατίσει πολύ οπότε ο ΣΥΝ έκανε μια μεγάλη πολιτική επίθεση προ κενής εστίας. Έτσι η επέκταση της Πετρόλα δεν έγινε.
Και μην ξεχνάμε. Ένας αγώνας δεν είναι λαγός να τον βγάζει κανείς όποτε θέλει από το καπέλο του. Βέβαια μπορεί να αναγεννηθεί και μέσα από τις στάχτες του όπως έγινε με τα Λιπάσματα Δραπε-τσώνας όπου τελικά οι εργάτες νίκησαν με τον ηρωικό τους 10χρονο αγώνα και πέτυχαν την αποκα-τάστασή τους, όμως το εργοστάσιο χάθηκε.
Χρειάζεται λοιπόν συγκρότηση των δυνάμεών μας και άμεση επανέναρξη των κινητοποιήσεων. Πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει, έπρεπε ήδη να έχει γίνει, μία τουλάχιστον μεγάλη διαμαρτυρία έξω από το ΣτΕ πριν τη συνεδρίαση της 15 Μάη.
Σε κάθε περίπτωση, ότι και να αποφασίσετε η ΟΑΚΚΕ θα είναι πάντα εδώ δίπλα σας όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα. Δίνει επίσης και τον δικό της ξεχωριστό αγώνα. Όμως αυτός δεν μπορεί εύκολα να δώσει νίκες αν δεν συμμετέχετε εσείς δραστήρια σε αυτόν γιατί μόνο βλέποντας εσάς ο λαός να τον δίνετε πείθεται ότι δεν πρόκειται για μια διαμάχη καπιταλιστών αλλά για το δίκιο και την επιβίω-ση της ίδιας της εργατικής τάξης. Άλλωστε από αυτήν την άποψη είμαστε και εμείς δίπλα σας. Και θα είμαστε όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα του έργου αλλά και για τις ταξικές διεκδικήσεις σας απέναντι στη εργοδοσία σας αλλά και σε κάθε διεκδίκηση σας απέναντι στους εργατοπατέρες που έχουν πνίξει κάθε δημοκρατία και κάθε τίμια συνδικαλιστική πάλη στο Συνδικάτο οικοδόμων.

Αθήνα 13/5/2009