Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΟΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

  • Σάββατο, 18 Μαΐου 2013
  Α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με δύ­ο α­πο­σπά­σμα­τα α­πό έ­να ση­μα­ντι­κό άρ­θρο φά­σης που εί­χα­με γρά­ψει ό­ταν ο Σα­μα­ράς  έ­κα­νε την ε­πι­στρά­τευ­ση ε­νά­ντια στους ερ­γα­ζό­με­νους στο με­τρό. Αυ­τό το άρ­θρο ι­σχύ­ει α­τό­φιο αν ε­κεί που γί­νε­ται λό­γος για τις  α­περ­γί­ες των ΔΕ­ΚΟ α­να­φερ­θεί η α­περ­γί­α των κα­θη­γη­τών.  Ό­πως τα μι­σθο­λο­γι­κά μέ­τρα και η α­ντί­στοι­χη
ε­πι­στρά­τευ­ση των α­περ­γών του με­τρό, έ­τσι και τα μέ­τρα που εμ­φα­νί­ζο­νται τώ­ρα σαν μέ­τρα ε­ξορ­θο­λο­γι­σμού της κρατι­κής εκ­παί­δευ­σης κα­θώς και η α­ντί­στοι­χη ε­πι­στρά­τευ­ση των α­περ­γών κα­θηγη­τών, α­πο­τε­λούν μέ­ρος της στρα­τη­γι­κής της α­πό­λυ­της α­ποι­κιο­ποί­η­σης του κρά­τους, που ση­μαί­νει ό­τι αυ­τό θα γί­νει πιο υ­πο­τε­λές και πιο διε­φθαρ­μένο α­πό πο­τέ άλ­λο­τε, οι υ­πη­ρε­σί­ες του στους  πο­λί­τες πιο λί­γες και πιο κα­κές α­πό πο­τέ, και οι υ­πάλ­λη­λοι του δου­λο­πά­ροι­κοι των νέ­ων ανατο­λι­κών α­φεντά­δων και με αυ­τήν και μό­νο με αυ­τήν την έν­νοια πιο φτη­νό (http://www.oakke.gr/na484/kourema484.htm):
“Εί­χα­με πολ­λές φο­ρές προ­ει­δο­ποι­ή­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους των ΔΕ­ΚΟ, όπως και τους α­ναρ­χι­κούς που πι­στεύ­α­νε αυ­τά που λέ­γα­νε, ό­τι η ό­ποια ε­ξου­σί­α τους ή η ό­ποια α­στυ­νο­μι­κή α­τι­μω­ρη­σί­α τους α­ντί­στοι­χα ή­ταν εκ­χω­ρη­μέ­νη από το κρά­τος και ό­τι, ό­πο­τε θε­λή­σει το κα­θε­στώς, θα τους συ­ντρί­ψει μο­νομιάς ε­πει­δή έ­χουν τό­σο πο­λύ α­πο­μο­νω­θεί α­πό το λα­ό. Σή­με­ρα οι α­περ­γί­ες των ΔΕ­ΚΟ αρ­χί­ζουν και συ­ντρί­βο­νται ό­χι μό­νο για την τα­κτι­κή α­νά­γκη των ρω­σό­δου­λων να κα­θη­συ­χά­σουν τους δα­νει­στές, αλ­λά για­τί α­πό τώ­ρα και πέ­ρα δε θα τους χρειά­ζονται ό­σο πα­λιά. Και να για­τί:
Ως πρό­σφα­τα ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός γε­νι­κά και οι ΔΕ­ΚΟ ει­δι­κό­τε­ρα ελέγ­χο­νταν κυ­ρί­ως α­πό τις δυ­τι­κές και ε­θνο­σο­βι­νι­στι­κές με­ρί­δες της α­στικής τά­ξης. Στην πε­ρί­ο­δο αυ­τή η κά­θε α­περ­γί­α των ΔΕ­ΚΟ στρε­φό­ταν ε­νά­ντια στο κρά­τος-ερ­γο­δό­τη και α­πο­σπού­σε α­πό αυ­τό -αλ­λά και μέ­σω αυ­τού α­πό ό­λο τον πλη­θυ­σμό- τα μέ­σα συ­ντή­ρη­σης της εύ­πο­ρης και, κα­τά έ­να μέ­ρος, κρα­τι­κο­δί­αι­της γρα­φειο­κρα­τί­ας που την κή­ρυσ­σε. Αυ­τή η γρα­φειο­κρα­τί­α συ­γκρο­τού­σε έναν πο­λι­τι­κό και συν­δι­κα­λι­στι­κό στρα­τό που χρη­σί­μευ­σε στους ρω­σό­δου­λους, για­τί μπο­ρού­σε α­κό­μα και να ρί­χνει ε­χθρι­κές τους κυ­βερ­νή­σεις, αλ­λά τους χρη­σί­μευε και στο πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ, για­τί σπα­τα­λού­σε για τις α­μοιβές ή για τη λού­φα του και έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­ρος του πα­ρα­γω­γι­κού κε­φα­λαί­ου των ΔΕ­ΚΟ. Ό­μως τώ­ρα οι ρω­σόδου­λοι κυ­ριαρ­χούν πο­λι­τι­κά στην κο­ρυ­φή του κρά­τους, αν και ό­χι στη στε­λε­χι­κή του βά­ση, και θέ­λουν να πα­ρα­δώ­σουν τις ΔΕΚΟ στα νέ­α α­φε­ντι­κά, ε­νώ θέ­λουν να μειώ­σουν τα έ­ξο­δα λει­τουρ­γί­ας αυ­τού του ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο κρά­τους-α­ποι­κί­ας αυ­τών των α­φε­ντι­κών. Γι? αυ­τό τρελαί­νο­νται με τα μέ­τρα πεί­νας της τρό­ι­κας σε βά­ρος ό­λης, α­κό­μα και της α­νώ­τερης, κρα­τι­κής υ­παλ­λη­λί­ας. Βλέ­που­με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πως στην πε­ρί­πτω­ση της COSCO τα νέ­α α­φε­ντι­κά ε­ξα­φά­νι­σαν σε μια μέ­ρα κά­θε μι­σθο­λο­γι­κή “κα­τά­κτη­ση” των ερ­γα­ζο­μέ­νων της ΔΕ­ΚΟ που λέ­γε­ται ΟΛ­Π, α­πο­δει­κνύ­ο­ντας ό­τι οι “κα­τα­κτή­σεις” αυ­τού του εί­δους ή­ταν πα­ρα­χω­ρή­σεις του κα­θε­στώ­τος. Εί­ναι ε­ντε­λώς χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το πό­σο εύ­κο­λα οι δου­λο­κτή­τες της COSCO διώ­ξα­νε ό­λους τους συν­δι­κα­λι­σμέ­νους φορ­το­εκ­φορ­τω­τές, εί­τε αυ­τούς της ερ­γα­τι­κής α­ρι­στο­κρα­τί­ας εί­τε τους πιο χα­μη­λό­μι­σθους, α­πό τα πό­δια τους και τώ­ρα έ­χουν στη γαλέ­ρα τους ερ­γα­ζό­με­νους δί­χως δι­καιώ­μα­τα και δί­χως συν­δι­κά­τα, ού­τε “τα­ξικά” ού­τε “ρε­φορ­μι­στι­κά”. Να για­τί στον Ο­ΣΕ, που τα α­φε­ντι­κά απ? ό,τι διαρ­ρέ­ουν τον προ­ο­ρί­ζουν για προ­έ­κτα­ση του υ­περ­σι­βη­ρι­κού, οι συν­δι­κα­λι­στές του ί­σα που έ­βγα­λαν μια μι­κρή 24ω­ρη α­περ­για­κή φω­νού­λα μέ­σα σε ό­λες τις τε­λευταί­ες πο­λυ­ή­με­ρες και με­τά σιώ­πη­σαν χω­ρίς κα­νείς να μά­θει τι α­κρι­βώς έ­γι­νε με αυ­τήν την α­περ­γί­α τους.
 
…Ε­κεί­νο ό­μως το ποιο­τι­κό που συ­νέ­βη τώ­ρα εί­ναι ό­τι οι ψευ­το­α­ρι­στερές πο­λι­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές η­γε­σί­ες α­πο­δεί­χτη­καν για πρώ­τη φο­ρά τό­σο ω­μά στη βά­ση τους, που πραγ­μα­τι­κά πει­νά­ει και για πρώ­τη φο­ρά χρειά­ζεται τό­σο πο­λύ μια πραγ­μα­τι­κή τα­ξι­κή κα­θο­δή­γη­ση, ότι εί­ναι σφη­κο­φω­λιές κομ­μα­τι­κών ε­γκα­θέ­των που λυ­μαί­νο­νται τα συν­δι­κά­τα προς ό­φε­λος των κομμά­των τους και του ε­αυ­τού τους. Αν οι α­περ­γί­ες στο Με­τρό και στο λι­μά­νι έ­σπα­σαν τό­σο εύ­κο­λα, ώ­στε οι ερ­γα­το­πα­τέ­ρες να μη χρεια­στούν να συ­γκρου­στούν με την α­στυ­νο­μί­α ού­τε καν για τα μά­τια της βά­σης τους, εί­ναι για­τί ε­δώ και πολ­λά χρό­νια αυ­τή η βά­ση δεν τους α­κο­λου­θεί με τη θέ­λη­σή της. Αυ­τό συμ­βαίνει ι­διαί­τε­ρα στο λι­μά­νι, ό­που το ως χθες α­φε­ντι­κό του, αυ­τό δη­λα­δή που α­ποφά­σι­ζε για τον α­πό­πλου των πλοί­ων και για την α­πο­βί­βα­ση των του­ρι­στών, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, δεν είχε ε­δώ και πολ­λά χρό­νια αν­θρώ­πους α­νά­με­σα στα πλη­ρώ­ματα της α­κτο­πλο­ΐ­ας για να κά­τσουν στους κα­τα­πέλ­τες και έ­φερ­νε κνί­τες α­πό τη Ζώ­νη και απ? ό­λη την Ατ­τι­κή. Στην ου­σί­α θέ­λα­νε να ε­μπο­δί­σουν τους ναυ­τεργά­τες, που στη με­γά­λη τους πλειο­ψη­φί­α δε συμ­με­τεί­χαν στην “α­περ­γί­α”, να κι­νή­σουν τα πλοί­α....
 
...Η σω­στή θέ­ση εί­ναι η ε­ξής: πα­λεύ­ου­με ε­νά­ντια στα μέ­τρα πεί­νας πα­λεύο­ντας ταυ­τό­χρο­να ε­νά­ντια στο οι­κο­νο­μι­κό σα­μπο­τάζ και στους σα­μπο­τέρ. Χωρίς το έ­να, το άλ­λο μό­νο του εί­ναι εί­τε στεί­ρο ή και α­ντι­δρα­στι­κό. Αλ­λά έ­να είναι σί­γου­ρο: ό­τι και για τα δύ­ο αυ­τά συν­θή­μα­τα χρειά­ζε­ται έ­να νέ­ο εργα­τι­κό κί­νη­μα, κί­νη­μα των νέ­ων κα­τα­ρα­μέ­νων και α­νέρ­γων και στον κρα­τι­κό και στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α ε­νά­ντια στην ερ­γα­σια­κή κό­λα­ση που ή­δη υ­πήρ­χε, αλλά ήρ­θε να ε­γκα­θι­δρυ­θεί ε­πί­ση­μα μα­ζί με τα νέ­α α­ποι­κια­κά α­φε­ντι­κά. Το νέ­ο αυ­τό εργα­τι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να εί­ναι ό­χι μό­νο δη­μο­κρα­τι­κό, αλ­λά και ε­πανα­στα­τι­κό, ώ­στε να μπο­ρεί να τσα­κί­σει το σο­σιαλ­φα­σι­σμό και πά­νω απ? ό­λα τους να­ζή­δες.
Το τέ­λος των που­λη­μέ­νων συν­δι­κα­λι­στι­κών η­γε­σιών της ψευ­το­α­ρι­στεράς είναι η αρ­χή της σω­τη­ρί­ας της ελ­λη­νι­κής ερ­γα­τι­κής τά­ξης. Αυ­τό εί­ναι το κα­λό μέ­σα στο κα­κό που ζού­με. Και αυ­τή εί­ναι η κύ­ρια πλευ­ρά των ε­ξε­λί­ξε­ων”.
 
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 487 της Νέας Ανατολής-

Σχετικά Άρθρα

© OAKKE