| "Το
νέο κυρίαρχο πολιτικό καθεστώς από τη μια μεριά έχει συλλάβει και
ετοιμάζεται να επιβάλει ποινές σε ένα απόσπασμα της “17Ν”, από την
άλλη έχει αφήσει ανέπαφη την πολιτική πλατφόρμα της “17Ν” και έχει
οργανώσει έτσι τη δίκη της ώστε να αναδείξει τους δολοφόνους σε
ήρωες. Το καθεστώς αφού διευκολύνθηκε για χρόνια από τις δολοφονίες
απέσυρε και έκλεισε στις φυλακές κάποιους από τους δράστες για να
καθησυχάσει τους διεθνείς εχθρούς του. Όμως οργάνωσε την απόσυρση
έτσι ώστε να μετατρέψει μια παρακρατική οργάνωση φάντασμα σε σύμβολο
της “ριζοσπαστικότερης” πτέρυγάς του.
Κατ αρχήν το καθεστώς ισχυρίστηκε
ότι η δίκη δεν το αφορά από πολιτική άποψη γιατί είναι τάχα μια
ποινική υπόθεση. Με αυτό το τέχνασμα οι Σημίτης-Καραμανλής επέβαλαν
στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να μην απαντήσουν πολιτικά στους δολοφόνους.
Στην πραγματικότητα η δίκη είναι ποινική μόνο από ποινική άποψη,
όμως από πολιτική άποψη είναι εντελώς πολιτική. Έτσι παραχώρησαν
στη “17Ν” το μονοπώλιο της πολιτικής, δηλαδή το δικαίωμα μόνο αυτή
να υπερασπίσει πολιτικά τις δολοφονίες της, μόνο αυτή να έχει πολιτικούς
σαν μάρτυρες υπεράσπισης και μόνο αυτή να έχει μέσα και έξω από
την αίθουσα ένα πολιτικό κοινό που να τη χειροκροτεί. Είναι επίσης
γεγονός ότι η πολιτική υπεράσπιση της “17Ν” στηρίχθηκε έμμεσα από
τον ΣΥΝ.
Αντίθετα τα θύματα έμειναν ως το
τέλος πολιτικά βουβά και απομονωμένα, οπότε πολιτικά ένοχα και δολοφονήθηκαν
για μια ακόμα φορά. Για να είναι εξασφαλισμένη η πολιτική τους απομόνωση,
ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ, και οι πάντα δικοί τους Σημίτης-Καραμανλής,
εξαπέλυσαν πριν από τη δίκη τη γνωστή εκστρατεία “ενάντια στην τρομολαγνεία”.
Μέσα από αυτήν επέβαλαν πρόστιμα από το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο
σε κανάλια που έκαναν αντι17νοεμβρίτικη προπαγάνδα, άσκησαν πειθαρχικές
διώξεις κατά δημοσιογράφων και δικηγόρων μέσω της ΕΣΗΕΑ και του
Δικηγορικού Συλλόγου, και άνοιξαν το δρόμο για βία σε βάρος δημοσιογράφων
που έφτασε μέχρι τον εμπρησμό της εφημερίδας “Απογευματινή”. Με
αυτόν τον τρόπο επίσης το καθεστώς σταμάτησε κάθε δημοσιογραφική
έρευνα και κάθε μαρτυρία για πολιτικές σχέσεις της “17Ν” με τα κόμματα
και το κράτος. Αλλά η εκστρατεία ήταν απαραίτητη και για ένα άλλο
λόγο: Για να αναθαρρήσουν οι φίλοι της “17Ν” και μετά οι ίδιοι οι
κατηγορούμενοι ώστε να γίνουν “ξανά επαναστάτες”, αφού σε μια πρώτη
περίοδο όφειλαν να καρφώσουν ο ένας τον άλλο. Αυτό το κάρφωμα ήταν
απαραίτητο για να γίνουν οι συλλήψεις χωρίς να φανερωθεί ότι επρόκειτο
απλά για απόσυρση, δηλαδή για να μην αποκαλυφθεί ότι ένα τμήμα του
καθεστώτος ήξερε από πριν τα μέλη της “17Ν”, δηλαδή πριν το “ατύχημα”
με τον Ξηρό. Αυτός είναι και ο λόγος που ο άνθρωπος που συνδέει
πολιτικά το καθεστώς με τους εκτελεστές, ο Κουφοντίνας εμφανίστηκε
για να παίξει το ρόλο του ήρωα και να ηγηθεί των αναστηλωμένων συντρόφων
του μόνο αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία των ομολογιών τους. Το να
καταδώσει τους προϊσταμένους του, όντας ήδη καταδομένος από όλους
σαν αρχιεκτελεστής, όχι μόνο δεν θα του πρόσφερε κανένα ποινικό
πλεονέκτημα, αλλά πιθανά θα τον καταδίκαζε σε θάνατο.
Αν η “17Ν” δεν αναστηλωνόταν θα παρέσυρε
στην ανυποληψία και την πολιτική γραμμή της που ταυτίζεται με εκείνη
των ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, δηλαδή με το νέο, τον καθεστωτικό αντιαμερικανισμό
και αντικαπιταλισμό. Άλλωστε το καθεστώς δεν θέλει να πείσει ότι
είναι καλές οι δολοφονίες. Ίσα-ίσα στα λόγια τις καταγγέλλει, αλλά
τις καταγγέλλει σαν μέθοδο, σαν πολιτικό λάθος και σαν προβοκάτσια,
ή το πολύ σε επίπεδο ανθρωπισμού, δηλαδή για όσο αφορούν το θύμα
σαν άτομο. Ποτέ δεν τις καταγγέλλει σαν άδικες, δηλαδή
ποτέ δεν υπερασπίζεται το θύμα πολιτικά απέναντι στους θύτες
του.
Το καθεστώς και η “17Ν” έχουν ήδη
περάσει στις μάζες την πολιτική ενοχή των θυμάτων όταν αυτά είναι
Αμερικανοί και Τούρκοι. (Τώρα προσαρμοσμένη στη νέα εξωτερική πολιτική
η “17Ν” έχει εξαφανίσει τον αντιτούρκικο σοβινισμό της, δες απολογία
Κουφοντίνα). Ωστόσο δεν μπορούν να θεμελιώσουν την πολιτική ενοχή
των ελλήνων αστών. Γι αυτό το σκοπό χρησιμοποιούν το αίμα από τα
εργατικά ατυχήματα που τα μετατρέπουν στο σύνολό τους σε πολιτικά
εγκλήματα.
Αυτό που τους ξεσκεπάζει ωστόσο είναι
το πόσο επιλεκτικά επικαλούνται το αίμα. Έτσι: α) Κρύβουν ότι τα
συντριπτικά περισσότερα εργατικά ατυχήματα οφείλονται στην ακίνδυνη
για αυτούς μικρομεσαία αστική τάξη (οικοδομή, βιοτεχνία), β) δεν
έχουν πει ποτέ κουβέντα ενάντια στο ασύγκριτα περισσότερο αίμα αμάχων
από κάθε άλλο ιμπεριαλισμό που έχυσαν την τελευταία εικοσαετία η
Ρωσία και οι φίλοι της στην Τσετσενία, στη Βοσνία και στο Κόσσοβο.
Αν έμπαινε κανείς σε αυτή την αναζήτηση
θα διαπίστωνε ότι η βία της “17Ν” όχι μόνο δεν είναι λαϊκή, αλλά
βία της χειρότερης μερίδας του ιμπεριαλισμού και του κεφάλαιου,
που συντρίβει τα αντίπαλά τμήματα της αστικής τάξης για να έρθει
στην εξουσία και ύστερα να ασκήσει τον ανοιχτό φασισμό της πάνω
στις μάζες. Πρόκειται για τη βία των ρώσων χίτλερ που πίσω
από τον αντιαμερικανισμό τους κρύβουν ότι έκρυβαν και οι γερμανοί
χίτλερ πίσω από τον αντιαγγλισμό τους: δηλαδή την πάλη της κρατικομονοπωλιακής
αστικής τους τάξης για την παγκόσμια κυριαρχία. Δεν είναι τυχαίο
ότι το καθεστώς “17Ν” αφήνει πάντα στο απυρόβλητο τη ληστρική, ρωσόδουλη
νέα ολιγαρχία τύπου Κόκκαλη-Μπόμπολα.
Τελικά το φαιοκόκκινο καθεστώς
θα αποτύχει να ηρωοποιήσει τους δολοφόνους της “17Ν”. Οι μάζες διαισθάνονται
ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στους αυτόκλητους “τιμωρούς - σωτήρες”
τους, ιδίως όταν αυτοί ποτέ δεν εναντιώθηκαν στους αληθινούς δυνάστες
τους.
Αθήνα, 28-11-2003 |
