| Όταν γίνεται μια σφαγή με πελώριες
πολιτικές επιπτώσεις και κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της,
τότε πρέπει κανείς καταρχήν να αναζητήσει το δράστη ανάμεσα σε αυτούς
που βγαίνουν πολιτικά ωφελημένοι από αυτή. Ο Πούτιν ισχυρίζεται
ότι ο δράστης είναι η τσετσένικη αντίσταση που με αυτόν τον τρόπο
θέλει να σύρει τη Ρωσία σε διαπραγματεύσεις. Η τσετσένικη αντίσταση
ισχυρίζεται ότι αυτό το έγκλημα διευκολύνει τη ρώσικη κατοχή και
ότι σχεδιάστηκε από τις ρώσικες υπηρεσίες ασφάλειας, όπως και μια
σειρά προηγούμενες σφαγές. Πιστεύουμε ότι η δεύτερη θέση είναι η
μόνη που έχει πολιτική πειστικότητα και δένεται με τα γεγονότα.
Καταρχήν αυτός που ενισχύεται προπαγανδιστικά από
τη σφαγή είναι η Ρωσία του Πούτιν. Αυτή ήταν ως χθες απομονωμένη
γιατί έχει εξοντώσει το 1/5 του πληθυσμού της Τσετσενίας ισοπεδώνοντας
πόλεις και χωριά, και γιατί συνεχίζει να απαγάγει, να βασανίζει,
να βιάζει και να ακρωτηριάζει άντρες και γυναίκες, σε μια κόλαση
που η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναδεί μετά τον Χίτλερ. Τώρα χάρη στη
σφαγή του Μπεσλάν η τσετσένικη αντί-σταση εμφανίζεται πιο τερατώδης
από τις δυνάμεις κατοχής, αφού οι κραυγές των θυμάτων στην Τσετσενία
δεν φτάνουν ποτέ ως τις κάμερες, ενώ οι σφαγές στο Μπεσλάν και οι
θρήνοι των συγγενών έγιναν μπροστά στα μά-τια όλης της υδρογείου.
Δεύτερον, εκείνος που βγήκε αμέσως να εκμεταλλευτεί
τη σφαγή σε επίπεδο παγκόσμιας πολιτικής ήταν η ηγεσία Πούτιν ανακοινώνοντας
ότι αυτή της δίνει το δικαίωμα να χτυπήσει τους τρομοκράτες παντού
στον κό-σμο, δηλαδή να επιτεθεί σε όποια χώρα φιλοξενεί Τσετσένους.
Πιο συγκεκριμένα της δίνει τη δυνατότητα να χτυπήσει τη
Γεωργία την οποία έχει κατηγορήσει επανειλημμένα ότι δίνει
καταφύγιο στους τσετσένους αντάρτες στην κοιλάδα Πάνκισι.
Η Γεωργία είναι χώρα κλειδί στην παγκόσμια γεωπολιτική
γιατί αποτελεί τον μοναδικό δίαυλο του πετρελαίου της Κασπίας
προς τον έξω κόσμο ο οποίος δεν ελέγχεται από τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης.
Το ότι η σφαγή έγινε στην Βόρεια Οσσετία και όχι αλλού επίσης
βοηθάει τη Ρωσία να επιτεθεί στη Γεωργία, γιατί η Βόρεια Οσσετία
διεκδικεί ένα τμήμα της Γεωργίας που λέγεται Νότια Οσσετία.
Ακόμα περισσότερο βοηθάει τη Ρωσία η υποτιθέμενη συμ-μετοχή
ισλαμιστών στην ομάδα των απαγωγέων. Γιατί η Γεωργία έχει
αναζητήσει στήριγμα στις ΗΠΑ για να αντιστα-θεί στη Ρωσία
και οι ΗΠΑ με τη σειρά τους έχουν στηρίξει τη Γεωργία για
να εξασφαλίσουν το δίαυλο του πετρελαίου Μπα-κού-Τσείχάν μέσω
Γεωργίας. Όμως η παρουσία ισλαμιστών τύπου Αλ Κάιντα μέσα
στις τάξεις των Τσετσένων φέρνει αντικειμενικά τις ΗΠΑ πιο
κοντά στη Ρωσία, αφού κύριος εχθρός των ΗΠΑ είναι η ισλαμική
τρομοκρατία. Άρα αυτή η σφαγή κάνει τις ΗΠΑ, παρά τις σημερινές
αντιρρήσεις τους, πιο επιρρεπείς στο να αποδεχτούν τελικά
μια επίθεση της Μόσχας στους Τσετσένους της Γεωργίας.
Με τον ίδιο τρόπο είναι κερδισμένη η Ρωσία και από τις προηγούμενες
σφαγές αμάχων. Πιο χαρακτηριστική είναι η ανατίναξη των πολυκατοικιών
της Μόσχας το 1999 με τους 300 νεκρούς που έδωσε το πρόσχημα
στον Πούτιν για τη δεύτερη εισβολή στην Τσετσενία.
Να γιατί τόσα περίεργα πράγματα συμβαίνουν σε κάθε μια από
αυτές τις σφαγές, όπως το ότι οι αρχές επεμβαίνουν με τέτοιο
τρόπο ώστε να προκύπτουν όσο το δυνατό περισσότερα θύματα
(τοξικό αέριο στο θέατρο της Μόσχας), ή ότι ποτέ δεν συλλαμβάνονται
στελέχη των επιδρομέων (στο θέατρο εκτελέστηκαν όλοι με μια
σφαίρα στο κεφάλι όντας λιπόθυμοι από το αέριο, ενώ τώρα στο
Μπεσλάν δεν δημοσιεύτηκαν φω-τογραφίες των νεκρών τρομοκρατών),
ή ότι εμποδίζεται κάθε ανεξάρτητη έρευνα και φιμώνεται ο Τύπος.
Για την ανατίναξη των πολυκατοικιών και το θέατρο της Μόσχας
συστάθηκε επιτρο-πή έρευνας της οποίας ο επικεφαλής, βουλευτής
Σεργκέι Γιουσένκοφ, δολοφονήθηκε. Στην περίπτωση του Μπεσλάν
οι δυο μεγαλύτεροι αντικαθεστωτικοί δημοσιογράφοι Πολιτκόφσκα-για
και Μπαμπίνσκι εμποδίστηκαν να φτάσουν στο χώρο της απαγωγής.
Η πρώτη δηλητηριάστηκε στο αεροπλάνο και ο δεύτερος συνελήφθη
για χουλιγκανισμό στο αεροδρόμιο. |
Παντού η μαζική σφαγή αμάχων και οι απαγωγές υπηρετούν τη ρώσικη
διπλωματία. Αυτό ανεξάρτητα από το ποια είναι τα υποκειμενικά πολιτικά
κίνητρα εκείνων που συμμετέχουν σε αυτές και που συχνά είναι Τσετσένοι
που εκδικούνται για τα μαρτύρια και τους θανάτους των συγγενών τους.
Ανάμεσα τους είναι εύκολο να χώσει «ποντικούς» η ΚαΓκεΜπε (καταγγελία
Πολιτκόφσκαγια, Ζακάεφ για τον απαγωγέα Τερκιμπάεφ στο θέατρο της
Μόσχας, o οποίος μετά την αποκάλυψη αυτή δολοφονήθηκε). που διαθέτει
μέσα στην αντίσταση έναν δικό της άνθρωπο, τον Μπασάγιεφ, που κάνει
ότι μπορεί για να συνδέσει την αντίσταση με τη βία κατά αμάχων και
με τον ισλαμοφασισμό.
Και η ίδια η Αλ Κάιντα εξυπηρετεί τη ρώσικη διπλωματία. Έτσι χάρη
στις επεμβάσεις των ΗΠΑ που η σφαγή των Δίδυμων Πύργων πυροδότησε,
στο μεν Ιράκ το πάνω χέρι έχει πλέον πολιτικά το Ιράν (μέσω των
σιιτών Σιστανί και Σαντρ), στο δε Αφγανιστάν κυριαρχεί η ρωσόφιλη
Βόρεια Συμμαχία. Και στις δυο περιπτώσεις οι ΗΠΑ βυθίζονται σε ένα
αιματηρό και καταστροφικό αδιέξοδο. Ακόμα πιο χαρακτηριστικά η σφαγή
της Μαδρίτης έριξε σε μια νύχτα από την εξουσία τον αμερικανόφιλο
Αθνάρ και έφερε στην εξουσία τον Χ. Ζαπατέρο, το νέο φίλο της συνεργασίας
Σιράκ-Σρέντερ-Πούτιν.
Είναι μια νομοτέλεια. Η προβοκατόρικη τρομοκρατία κατά αμάχων (βόμβες
των ναζί στην προπολεμική Αυστρία) χρησιμοποιείται από τον πιο επιθετικό
ιμπεριαλιστικό πόλο. Αυτός επειδή έρχεται καθυστερημένος στο τραπέζι
της μοιρασιάς του κόσμου επιδιώκει μια βίαιη αναδιανομή του. Σήμερα
στη θέση του χιτλερικού άξονα βρίσκεται ο πολιτικοστρατιωτικά ανερχόμενος
πόλος Ρωσίας-Κίνας που περικυκλώνει και διασπάει τον οικονομικά
κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό πόλο ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνίας για να τον συντρίψει
μέσα από ένα παγκόσμιο πόλεμο.
Αθήνα 12-09-2004
|
