| Στις
9 του Μάη στις 6 το πρωί συνεργείο της ΟΑΚΚΕ που κολλούσε αφίσες
δέχτηκε στην οδό Εμμ. Μπενάκη τραμπούκικη επίθεση από μια ομάδα
ατόμων που δήλωσαν αναρχικοί. Οι τραμπούκοι χτύπησαν στο κεφάλι
έναν από τους συντρόφους μας, άδειασαν και έσπασαν τον κουβά με
την κόλλα και «κατάσχεσαν» και έσκισαν τις αφίσες. Πριν από την
επίθεση αυτή είχαν πλησιάσει σε ένα άλλο σημείο τους συντρόφους
μας και μιλώντας τους με σκαιό ύφος, τους είχαν απαγορεύσει (!)
να σκεπάσουν οποιαδήποτε αφίσα αναρχικών.
Η ΟΑΚΚΕ έχει πάντα σεβαστεί έμπρακτα το δικαίωμα στην έκφραση όλων
των πολιτικών ρευμάτων, εκτός από τα ανοιχτά φασιστικά. Η ΟΑΚΚΕ
απεχθάνεται τη λογική της ισοπεδωτικής αφισοκόλλησης, λογική επίδειξης
ισχύος που την εγκαινίασε το ψευτοΚΚΕ και την ακολουθούν και τα
φιλόδοξα μικροαστικά ομοιώματά του όπου «τους παίρνει». Όταν λοιπόν
αφισοκολλάει φροντίζει με ιδιαίτερη σχολαστικότητα να μη «θάβει»
τις αφίσες καμιάς άλλης οργάνωσης, σε κανένα σημείο ή περιοχή. Η
ΟΑΚΚΕ σκεπάζει άλλες αφίσες μόνο όταν σε κάποιο σημείο δεν υπάρχει
καθόλου ελεύθερος χώρος καθώς όλη η επιφάνεια αφισοκόλλησης είναι
ήδη καλυμμένη με αφίσες. Και σ’ αυτήν όμως την περίπτωση φροντίζει
να κολλάει τις αφίσες της με μέτρο και σε μια τέτοια αναλογία, ώστε
καμιά άλλη φωνή να μην εξουδετερώνεται.
Εκείνο το πρωινό, παραμονή της συγκέντρωσης των αναρχικών στο Μοναστηράκι,
δεν υπήρχε ούτε ένα σημείο στο κέντρο των Εξαρχείων που να μην έχει
κυριολεκτικά καταληφθεί από αφίσες των διαφορετικών αναρχικών ομάδων.
Σε αυτές τις συνθήκες η απαίτηση των αληθινών ή υποτιθέμενων αναρχικών
να μη σκεπαστεί ούτε μια αφίσα αναρχικών σήμαινε απαγόρευση στην
ΟΑΚΚΕ να κολλήσει στα Εξάρχεια τη δικιά της αφίσα που καλούσε στη
δικιά της πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση μετά από δύο μέρες στο Εργατικό
Κέντρο Πειραιά.
Οι σύντροφοι μας εξήγησαν στους αυτόκλητους ή εντεταλμένους περιφρουρητές
ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν μια τέτοια απαγόρευση και συνέχισαν
να αφισοκολλούν. Το αποτέλεσμα ήταν η επίθεση που περιγράψαμε. Η
ΟΑΚΚΕ, βεβαίως, αργότερα την ίδια μέρα και μπροστά στον κόσμο συνέχισε
και ολοκλήρωσε το αφισοκόλλημα της στο κέντρο των Εξαρχείων.
Όμως
το ζήτημα παραμένει και είναι το εξής: Υπάρχουν κάποιοι που
έχουν το δικαίωμα να απαγορεύσουν την αφισοκόλληση για τους
άλλους πλην του εαυτού τους σε μια περιοχή της Αθήνας και μάλιστα
με την άσκηση ωμής βίας; Είτε οι αναρχικοί σαν ρεύμα, σαν κίνημα,
σαν οργανώσεις αποδοκιμάζουν αυτή τη λογική και την πραχτική
και θεωρούν τους τραμπούκους αυτόκλητους «περιφρουρητές» σαν
ξένους προς τους ίδιους, οπότε απλά υπάρχει κάποιο ζήτημα κακών
στοιχείων, είτε το αναρχικό κίνημα ή κάποιο από τα ρεύματά του
θέλει να λειτουργεί και θέλει να επιβάλει αυτή τη λογική οπότε
το πράγμα είναι πολύ σοβαρό.
Αν συμβαίνει το δεύτερο, αυτό θα σήμαινε ότι κάποιοι θέλουν
να μετατρέψουν τα Εξάρχεια, το μόνο ως τα τώρα χώρο ελεύθερης
αφισοκόλλησης που απόμεινε στο κέντρο της Αθήνας, σε χώρο άσκησης
της δικιάς τους απόλυτης εξουσίας, δηλαδή να τον μετατρέψουν
στο αντίθετό του. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα πρόκειται για
κάτι ολότελα ασυνήθιστο. Ούτε θα έφταιγε γι αυτό ο αναρχισμός
σαν τέτοιος. Απλά θα αποδεικνυόταν ότι όπως είναι δυνατό στο
όνομα της δικτατορίας του προλεταριάτου να ασκείται η χειρότερη
δικτατορία πάνω στο προλεταριάτο, είναι δυνατό στο όνομα της |
αναρχίας να ασκείται η πιο αυταρχική εξουσία.
Γιατί
να μη ζηλέψει και ο ψευτοαναρχικός το όραμα του ψευτοκομμουνιστή
όπου μπορεί;
Τελικά
εκείνο που μετράει είναι η πράξη και όχι τα λόγια. Και αν
στην πράξη κάποιος συμπεριφέρεται σαν φασίστας θα πρέπει σαν
τέτοιος να χαρακτηρίζεται, όποια σημαία και να σηκώνει. Οι
αληθινοί υπερασπιστές της ελευθερίας κρίνονται όχι εκεί που
καταπιέζονται από τους ισχυρούς, αλλά από το πώς συμπεριφέρονται
στους άλλους εκεί που έχουν οι ίδιοι κάποια ισχύ. Άλλωστε
ας μη νομίζει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να
ασκούν κάποια εξουσία στο κέντρο μιας πρωτεύουσας, ιδιαίτερα
αν είναι απομονωμένοι από τις πλατειές μάζες, αν αυτή η εξουσία
για κάποιο λόγο δεν τους έχει εκχωρηθεί από κάποια τμήματα
της κρατικής εξουσίας. Ας μην έχει κανείς την αυταπάτη ότι
είναι δυνατό για παράδειγμα μερικές εκατοντάδες άνθρωποι να
κρατάνε σε ομηρία ένα μέρος του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου
και να έχουν την ίδια στιγμή μαζί τους όλο σχεδόν τον τύπο,
τις πρυτανικές αρχές, τα κόμματα, οπότε τελικά και την αστυνομική
ανοχή, χωρίς κάποιες κυρίαρχες πλευρές της κεντρικής εξουσίας
να ευνοούνται από αυτή την ομηρία και από αυτή την εκχωρημένη
εξουσία. |
Εμείς
που γράφουμε αυτά δεν είμαστε παρακμασμένοι και ένοχοι αστοί για
να αναγνωρίσουμε κάποια ομορφιά σε όσους ασκούν βία πάνω μας. Δεν
είμαστε λοιπόν διατεθειμένοι να υποταχθούμε ποτέ σε καμιά άδικη
βία και σε καμιά μεταμφίεση που την καλύπτει. Είναι γεγονός ότι
δεν διαθέτουμε χιλιάδες αφίσες και εκατοντάδες συνεργεία αλλά το
στόμα μας κανείς δεν μπορεί να μας το κλείσει, ούτε το κύρος μας
να αφαιρέσει, ούτε το κύρος των καταγγελιών μας. Καλούμε κάθε δημοκρατικό
άνθρωπο και κάθε πραγματικό αναρχικό να καταδικάσουν την τραμπούκικη
επίθεση της 9 του Μάη στους συντρόφους της ΟΑΚΚΕ.
Αθήνα,
15/5/05
|
