Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Λίγα περισσότερα στοιχεία για το νόμο για τις διαδηλώσεις

Παρά τη σοσιαλφασιστική δημαγωγία των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει ένα απόλυτο δικαίωμα για τη διεξαγωγή άνευ όρων και ορίων συγκεντρώσεων, διαμαρτυριών και πορειών που ένα δημοκρατικό κράτος δεν μπορεί να περιορίζει με οποιονδήποτε τρόπο, το ίδιο το Σύνταγμα, προβλέπει τον περιορισμό του και κανένα από αυτά τα κόμματα μέχρι σήμερα δεν έβαλε ζήτημα για την τροποποίηση της συγκεκριμένης διάταξης. Το άρθρο 11 του Συντάγματος προβλέπει συγκεκριμένα ότι: «στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει». 

 

Αυτό ήταν το άρθρο του Συντάγματος της μεταπολίτευσης που απλά περίμενε επί δεκαετίες ένα νόμο για να ορίσει την εφαρμογή του. Το ότι δεν μπήκε ποτέ ζήτημα ούτε αλλαγής της συνταγματικής διάταξης αλλά ούτε νόμου που να την εφαρμόζει, οφείλεται στο ότι ο φορέας της αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας ήταν από τότε μία ευρύτερη ψευτοαριστερά στην οποία περιλαμβανόταν σε μια πρώτη περίοδο και το ρωσόδουλο ανδρεοπαπανδρεϊκό κρατικοφασιστικό ΠΑΣΟΚ το οποίο σήμερα το πήρε πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το μετωπικό ψευτοΚΚΕ, αφού ιδεολογικά ήταν πάντα δικό του. Σε όλο αυτό το διάστημα πολλές κυβερνήσεις μεσολάβησαν και της ΝΔ και του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ και καμία δεν μπόρεσε, ή στη συνέχεια δεν θέλησε, να αλλάξει το καθεστώς της άτυπης κρατικής ή έστω της παρακρατικής πολιτικής εξουσίας του σοσιαλφασισμού με τη μορφή του συμβολικού ή και του πρακτικού ελέγχου της εμπορικής και της διοικητικής ζωής, αλλά και της κυκλοφοριακής κίνησης της καρδιάς της πρωτεύουσας. 

 

Τι προβλέπει ο νόμος για το κλείσιμο των δρόμων

 

Για το κλείσιμο των δρόμων ο νόμος προβλέπει ότι η αστυνομία με τη συνδρομή της εισαγγελικής αρχής θα κρίνει κάθε φορά αν θα επιτρέψει την πορεία ανάλογα με τον αριθμό των συμμετεχόντων που θα δηλώνεται από το διοργανωτή, τον προτεινόμενο τόπο διεξαγωγής, και τη διαδρομή της πορείας με κριτήριο τη διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Η ένσταση που διατυπώθηκε σε αυτή τη διάταξη είναι ότι δεν ορίζει συγκεκριμένα τον όρο της διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Ποια πορεία θεωρείται μικρή και δεν μπορεί να κλείνει το δρόμο, και ποια πορεία θεωρείται αρκετά μεγάλη για να κλείνει το δρόμο, πως θα εφαρμοστεί σε σχέση με τον αποκλεισμό από συγκέντρωση υπουργείων, δημόσιων υπηρεσιών κ.λπ, αφού ο νόμος απαιτεί να διασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού. Αυτό σημαίνει ότι η διάταξη μπορεί να ερμηνευθεί σα λάστιχο ανάλογα με το ποιος κάνει την πορεία.

Θα μπορούσε πράγματι να τεθεί ένας ελάχιστος αριθμός που οπωσδήποτε δεν μπορεί να κλείνει το δρόμο, όπως ο αριθμός των 50 που πολλές φορές ακούστηκε στη Βουλή, ότι δηλαδή υπάρχουν πλήθος πορειών 50 ατόμων που έκλεισαν δρόμους, χωρίς ποτέ να γίνει καμία αναφορά για το ποιοι πολιτικοί φορείς κατεβάζουν τακτικά τους 50.

Το ότι ένα τέτοιο ελάχιστο όριο δεν μπήκε, σημαίνει ότι μπορεί και λίγοι με πολιτική έγκριση να κλείσουν το δρόμο, σίγουρα όχι με τη συχνότητα που γινόταν παλιά γιατί αυτό θα γελοιοποιήσει τους Μητσοτάκη- Χρυσοχοΐδη.

Το συνδικαλιστικό όργανο των εμπόρων, η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) που ελέγχεται από το φιλοσυριζαίικο ΠΑΣΟΚ, από το ΣΥΡΙΖΑ και από το ψευτοΚΚΕ αντιτάχθηκε στο νόμο, γιατί σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση περιορίζει και μελλοντικές διαμαρτυρίες των μελών της ! Στην πραγματικότητα η ΓΣΕΒΕΕ υιοθέτησε τη γραμμή των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ ότι ο νόμος προστατεύει τα μεγάλα καταστήματα του κέντρου που δεν χρειάζονται προστασία και όχι τα άπειρα συνοικιακά μικροκαταστήματα που δεν απειλούνται από τις διαδηλώσεις, και που δεν απασχολούν υπαλλήλους, και εξασφαλίζουν το εισόδημα μόνο για τον καταστηματάρχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γεμίσει με πανό τις συνοικίες, ότι πρέπει ο τοπικός πληθυσμός να στηρίζει τα συνοικιακά μαγαζιά, οπότε τα μεγάλα του κέντρου μπορούν να κλείσουν και μάλιστα δεν θα ήταν κακό να κλείσουν γιατί αυτό θα βοηθάει τα συνοικιακά. Είναι ακόμα πιο χαρακτηριστικό το εξής απόσπασμα από την ομιλία του Κουτσούμπα στη Βουλή: «Για το ότι τα μικρομάγαζα βαράνε μύγες και κλείνουν το ένα μετά το άλλο στην Κυψέλη, στον Κολωνό, στου Γκύζη και αλλού, φταίνε οι διαδηλώσεις ή η κυριαρχία μεγάλων αλυσίδων και πολυκαταστημάτων στην αγορά και το τσακισμένο λαϊκό εισόδημα;

Σταματήστε πια αυτή την κουτοπονηριά. Το νομοσχέδιό σας το έχουν ήδη χαιρετίσει μεγαλοξενοδόχοι, πολυκαταστήματα και αλυσίδες του κέντρου, που -αργά, αλλά σταθερά- συγκεντρώνουν την εμπορική κίνηση της περιοχής και ορέγονται “τουριστικές οάσεις” και “μεγάλους περιπάτους”!

Αυτοί απαιτούν απαγόρευση διαδηλώσεων και σιγή νεκροταφείου, όχι οι επαγγελματίες που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη, που πολλές φορές αναγκάζονται και οι ίδιοι να διαδηλώσουν για τα δικαιώματά τους».

Δηλαδή ο σοσιαλφασισμός των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ λέει ουσιαστικά στους μαγαζάτορες των συνοικιών να υποστηρίζουν τις διαδηλώσεις που κλείνουν το κέντρο γιατί αυτό τους στέλνει τον κόσμο των συνοικιών. Και σε ένα βαθμό τους τον έστελνε παλιότερα, αλλά αυτό έχει πια αλλάξει από την ώρα που φτιάχτηκαν τα malls που είναι όλα στην περιφέρεια, και μαζί με το ηλεκτρονικό εμπόριο τσακίζουν το μικρό λιανεμπόριο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σιχαμερή αντιδραστική δημαγωγία υπέρ του μικρεμπόρου για να μισεί και να εμποδίζει το μεγάλο σύγχρονο λιανικό εμπόριο των malls και το ηλεκτρονικό εμπόριο, που εξοικονομούν κοινωνική εργασία σε σχέση με το μικρεμπόριο, δηλαδή που αποτελούν το μέλλον της προοδευμένης ανθρωπότητας. Για την πραγματική μαρξιστική αριστερά η λύση δεν είναι να αντικατασταθούν τα malls από τους μικρεμπόρους καπιταλιστές, που είναι συνήθως ακόμα πιο σκληροί εργοδότες από τους μεγάλους, αλλά από τα κοινωνικοποιημένα malls που θα τα παραδώσει στο λαό το προλεταριάτο με την επανάσταση του, η οποία με τη σειρά της θα περάσει σήμερα και μέσα από την πάλη με το φασισμο-σοσιαλφασισμό και το κέντρο του, το σοσιαλιμπεριαλισμό. Είναι φανερό άλλωστε ότι ήδη το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ εμποδίζουν το μεγάλο λιανεμπόριο, και γιατί συνήθως δεν το ελέγχουν, και γιατί βαθύτερα δεν θέλουν τη συγκέντρωση σε μεγάλες μονάδες του εμπορο-υπαλληλικού προλεταριάτου. Γι αυτό θέλουν να απολυθούν και πενήντα και εκατό, και διακόσιοι εργαζόμενοι στα μεγάλα μαγαζιά του κέντρου για να μπορέσουν τάχα οι 50 διαδηλωτές να κλείνουν το δρόμο, ενώ θα ήταν πολύ καλύτερα για το αίτημά τους να διαδηλώσουν στο πεζοδρόμιο ή σε λίγες λωρίδες μιας λεωφόρου για να τους ακούει ο λαός.

 

Τι προβλέπει ο νόμος για τη βία στην πορεία, και πως αναθέτει την ευθύνη της τήρησης της τάξης στον επικεφαλής της!

 

Ο νόμος προβλέπει ότι κάθε διαδήλωση θα έχει έναν εκπρόσωπο που θα επικοινωνεί με έναν ορισμένο μεσολαβητή της αστυνομίας σε όλη τη διάρκεια της, ο οποίος θα ενημερώνει τους συγκεντρωμένους ότι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν βία και να έχουν μαζί τους αντικείμενα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για βία, και θα ζητάει τη συνδρομή της αστυνομίας για όποιον διαπιστώνει ότι έχει τέτοια αντικείμενα, ή όπου διαπιστώνει ότι εκδηλώνεται βία.

Με λίγα λόγια το κράτος ορίζει ότι η διαδήλωση πρέπει να έχει έναν εκπρόσωπο που θα μοιράζεται με την αστυνομία την τήρηση της τάξης, μία κρατική αρχή που υπακούει στην κυβέρνηση στην οποία οι διαδηλώσεις γενικά βρίσκονται απέναντι. Ο εκπρόσωπος θα είναι υπόλογος για τη βία, η αστυνομία δεν θα είναι σε κανέναν υπόλογη για το γεγονός ότι δεν έκανε ότι της αναλογούσε για να αποτρέψει, να εμποδίσει, ή να προστατέψει τη διαδήλωση από τη βία. Η αστυνομία θα μπορεί να διαλύσει τη διαδήλωση, και ο αστυνομικός μεσολαβητής θα μπορεί να συντάξει μία έκθεση που ανάλογα με την περίσταση, θα αναφέρει είτε ότι ο εκπρόσωπος της διαδήλωσης απαλλάσσεται από την ευθύνη του γιατί έκανε ότι μπορούσε, δηλαδή ότι συμμορφώθηκε πλήρως με τις αστυνομικές υποδείξεις ή πρέπει να παραπεμφθεί σε δικαστήριο γιατί δεν συνεργάστηκε με την αστυνομία όπως του ζήτησε, οπότε αν καταδικαστεί θα πληρώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για αποζημιώσεις.

Έτσι το κράτος υποχρεώνει τον εκπρόσωπο της διαδήλωσης να συνεργαστεί με μία αστυνομία που έχει μέσα της φιλοναζιστές, που έχει συμπεριφερθεί τόσο βάναυσα στους μετανάστες και στην νεολαία, που έχει στο ιστορικό της τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, και τις βαριές ευθύνες για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου!

Αυτό μπορεί εύκολα να μην το κάνει ο κνίτης και ο συριζαίος γιατί θα έχει την καθεστωτική ισχύ να μην το κάνει και βέβαια θα προβάλει το επιχείρημα ότι δεν πρόκειται να γίνει ρουφιάνος της αστυνομίας, ενώ ειδικά το κάθε τάγμα εφόδου του ψευτοΚΚΕ είναι η πιο ακραία λογική μιας αντιλαϊκής αστυνομίας, αφού θεωρεί ότι η βία του δεν δεσμεύεται από κανένα νόμο.

Οι υπόλοιποι θα δεσμεύονται από τη συγκεκριμένη διάταξη να ορίσουν τον εκπρόσωπο τους που θα είναι αντικειμενικά υπεύθυνος για όλους όσους συμμετέχουν στη διαδήλωση. Αυτό σημαίνει ότι πχ η ΓΣΕΕ και τα σωματεία της, η κοινότητα των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤΚΙ), η οικογένεια και οι φίλοι του Π. Φύσσα, σε όσο βαθμό δεν θα είναι υποταγμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ ή στο ψευτοΚΚΕ, θα αναλαμβάνουν όλη την ευθύνη μιας πιθανής βίας των τραμπούκων που θα δρουν με την κάλυψη των συριζαίϊκων ή ναρίτικων μπλοκ, από την οποία αντίστοιχα απαλλάσσονται και οι πολιτικά υπεύθυνες κυβερνήσεις και η αστυνομία που μπορεί να συνεχίσει την πρακτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα: να παρακολουθεί τη βία να εκτυλίσσεται από απόσταση και να πετάει δακρυγόνα. Εννοείται ότι αν ο δυστυχής εκπρόσωπος «συνεργαστεί» και έχει υποδείξει στην αστυνομία ότι πρέπει να συλλάβει αυτόν, κι εκείνον που κουβαλάει ένα ύποπτο σακίδιο, και μάλιστα προληπτικά (!) θα κατηγορηθεί σα ρουφιάνος, θα απομονωθεί πολιτικά και θα δεχθεί σε μια επόμενη φάση τη βία όσων κατέδωσε στην αστυνομία. Αν δεν το κάνει, θα συρθεί στα δικαστήρια σαν υπεύθυνος και υποκινητής της βίας εγκαταλελειμμένος εντελώς από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΜΕ αν βρίσκεται μαζί τους σε κάποια πολιτική αντιπαράθεση.

Έτσι η ανοιχτά φιλοσυριζαία, λαλιωτική Γεννηματά ψήφισε τελικά το νόμο με το άλλοθι ότι διαφώνησε με αυτή τη διάταξη και ότι πέτυχε βελτιώσεις του νόμου όπως την κατάργηση της ποινής στον απλό συμμέτοχο σε απαγορευμένη συγκέντρωση, την ενίσχυση του εισαγγελικού ελέγχου στις αρμοδιότητες της αστυνομίας, και τη διασφάλιση ότι θα επιτρέπονται οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις. Δεν έκανε δηλαδή κύριο ζήτημα την κατάργηση αυτής της διάταξης που είναι η ψυχή αυτού του νόμου και την οποία η ίδια κατάγγειλε σαν αντιευρωπαϊκή αφού το ευρωπαϊκό δίκαιο απαγορεύει ρητά την απόδοση ευθυνών σε εκπροσώπους των διοργανωτών. Παρόλα αυτά η στάση της στην ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου την έφερε αντικειμενικά σε μέτωπο με την αντι-συριζέϊκή στελεχική βάση της ΝΔ. Τέτοια μέτωπα είναι πολύ αντιπαθητικά στο σοσιαλφασισμό. Γι αυτό ο Γ. Παπανδρέου που πάντα προσπαθεί να φέρει το ΠΑΣΟΚ κάτω από την απόλυτη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, διαφώνησε και στήριξε μαζί με τον Καστανίδη, την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ κατά του νόμου, ζητώντας την καταψήφισή του από τα δεξιά.

 

Σημείωση: Δες άρθρο με τίτλο "Ο νόμος για τις διαδηλώσεις: Εξυπηρέτηση στο σοσιαλφασισμό και βάση για τις απαγορεύσεις μιας κοινοβουλευτικής δικτατορίας" - https://www.oakke.gr/antifasism/item/1246-