Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ: ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Μό­λις τερ­μα­τί­στηκε με μια νέ­α ε­κε­χει­ρί­α ο δεύ­τε­ρος “πό­λε­μος  των ρου­κε­τών” Ισ­ρα­ήλ-Χα­μάς με­τά α­πό τον πρώ­το του 2008-9   Το πο­λι­τι­κό και δι­πλω­μα­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα  ή­ταν και αυ­τή τη φο­ρά μια κα­τα­στρο­φι­κή ήτ­τα για το Ισ­ρα­ήλ, ε­νώ το στρα­τιω­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα α­πλά δεν ή­ταν νί­κη.  Ό­μως σε αυ­τού του εί­δους τους πο­λέ­μους αυ­τό που με­τρά­ει εί­ναι το πο­λι­τι­κό-δι­πλω­μα­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα, ό­πως αρκε­τά διε­ξο­δι­κά το α­να­λύ­ουμε στο ση­μα­ντι­κό άρ­θρο της Νέ­ας Α­να­το­λής του Γε­νά­ρη του 2009 που α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω.
Το 2009 η γε­νι­κά ει­ρη­νό­φι­λη κυ­βέρ­νη­ση  Ολ­μέρ­τ α­πλά σύρ­θη­κε σχε­δόν  σε αυ­τόν τον πό­λε­μο α­πό τους προ­βο­κά­το­ρες της Χα­μάς και γι αυ­τό δεν βα­ρύνε­ται ι­διαί­τε­ρα για το α­πο­τέ­λε­σμά του. Ό­μως, το 2014 η α­ντι­δρα­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση Νε­τα­νιά­χου δού­λε­ψε  γι αυ­τήν την προ­βο­κά­τσια, δη­λα­δή έ­κα­νε έ­να πε­λώ­ριο δώ­ρο στον ι­σλα­μο­να­ζι­σμό και στον πα­γκό­σμιο α­ντι­ση­μι­τι­σμό.  Δη­λα­δή η η­γετι­κή κλί­κα Νε­τα­νιά­χου-Λί­μπερ­μαν δεν έ­πε­σε α­πλά στην προ­βο­κά­τσια της Χα­μάς, ό­πως έ­πε­σε η γε­νι­κά ει­ρη­νό­φι­λη κυ­βέρ­νη­ση Ολ­μέρ­τ η ο­ποί­α το  2009 α­πά­ντη­σε με βομ­βαρ­δι­σμούς της Γά­ζας στις προβοκα­τό­ρι­κες ρου­κέ­τες της Χα­μάς, αλλά διευ­κό­λυ­νε τον πό­λε­μο και μά­λι­στα  τον προ­ε­τοί­μα­σε πο­λι­τι­κά ε­πε­κτείνο­ντας με μα­νί­α και α­δι­καιο­λό­γη­τα  τους οι­κι­σμούς  στα κα­τε­χό­με­να πα­ρά τη διε­θνή κα­τα­κραυ­γή. Εν­νο­εί­ται ό­τι α­κό­μα, πε­ρισ­σό­τε­ρο,  προ­ε­τοί­μα­σε τον πόλε­μο πολι­τι­κά και στρα­τιω­τι­κά ο βα­σι­κός υ­πο­κι­νη­τής του η Χα­μάς. Αυ­τή τον  ξε­κί­νη­σε ρί­χνο­ντας ρου­κέ­τες κα­τά α­μά­χων  α­φού εί­χε αυ­ξή­σει το βε­λη­νεκές τους ώ­στε να α­πει­λεί με­γά­λες πό­λεις και εί­χε φτιά­ξει και λα­γού­μια για να τρο­μο­κρα­τεί και την ύ­παι­θρο.
Με τον πό­λε­μο του 2009 η φι­λει­ρη­νι­κή  κυ­βέρ­νη­ση Ολ­μέρ­τ-Λίβ­νι έ­πε­σε και ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α η ε­πι­θε­τι­κή-ε­πε­κτα­τι­κή κλί­κα Νε­τα­νιά­χου. Με τον πόλε­μο του 2014 η κυ­βέρ­νη­ση Νε­τα­νιά­χου ε­νι­σχύ­ε­ται του­λά­χι­στον προ­σω­ρι­νά  γιατί η ί­δια έ­χει ο­δη­γή­σει τον ισ­ρα­η­λι­νό λα­ό στη με­γα­λύ­τε­ρη αντι­πα­λαι­στινια­κή του κα­τά­πτω­ση και σε έ­να πλα­στό αί­σθη­μα ό­τι μπο­ρεί να εί­ναι α­σφα­λής μό­νο α­πα­ντώ­ντας στρα­τιω­τι­κά στη Χα­μάς α­κό­μα και σε βά­ρος δυ­σα­νά­λο­γα πολλα­πλά­σιων πα­λαι­στί­νιων α­μά­χων, α­κό­μα και ε­πε­κτεί­νο­ντας τους οι­κι­σμούς στα κα­τε­χό­με­να κό­ντρα στη διεθνή κοι­νή γνώ­μη. Αυ­τό το πλα­στό αί­σθημα α­σφά­λειας το οι­κο­δο­μεί με­θο­δι­κά ε­δώ και δυο δε­κα­ε­τί­ες ο μοι­ραί­ος Νε­τανιά­χου, ι­δε­ο­λο­γι­κό παι­δί των α­να­θε­ω­ρη­τών της α­κρο­δε­ξιάς τά­σης Ζα­μπο­τίν­σκι του σιω­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ό­τι αυ­τός ο τύ­πος ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α για πρώ­τη φο­ρά το 1996 χά­ρη στις ε­ντε­λώς α­πρό­κλη­τες σφα­γές δε­κά­δων α­θώ­ων ισ­ρα­η­λι­νών α­πό τους  προ­βο­κά­το­ρες της Χα­μάς, και σε αυ­τόν ο λα­ός του Ισ­ρα­ήλ και οι δη­μο­κρα­τι­κοί λα­οί και χώ­ρες ό­λου του κό­σμου χρω­στάνε το ου­σια­στι­κό τέ­λος της δια­δι­κα­σί­ας ει­ρή­νευ­σης με τη λύ­ση της δη­μιουρ­γί­ας των δύ­ο κρα­τών που κο­ρυ­φώ­θη­κε με τις συμ­φω­νί­ες του Ό­σλο. Δεν εί­ναι κα­θό­λου τυ­χαί­ο που ο Νε­τα­νιά­χου έ­χει τις κα­λύ­τε­ρες σχέ­σεις με τον Πούτιν κα­θώς, ό­πως και ε­κεί­νος, εί­ναι ορ­κι­σμέ­νος ε­χθρός της συ­νύ­παρ­ξης των δύο λα­ών, που ση­μαί­νει ε­χθρός του στην πλειο­ψη­φί­α του κόμ­μα­τος της πα­λαιστι­νια­κής ε­θνι­κής α­στι­κής τά­ξης, της Φα­τάχ.
 
Ό­πως γρά­ψα­με στο άρ­θρο μας του 2009 -και δεν κου­ρα­ζό­μα­στε να ε­πα­να­λαμβά­νου­με- αυ­τοί οι πό­λε­μοι εί­ναι πό­λε­μοι ει­κό­νας, πό­λε­μοι μπρο­στά στις κά­με­ρες και τους κερ­δί­ζει πο­λι­τι­κά ε­κεί­νη η πλευ­ρά που θα δεί­ξει τα πιο πολ­λά α­θώ­α θύ­μα­τα και θα εμ­φα­νι­στεί σαν η πιο α­δύ­να­μη. Πο­τέ ως τώ­ρα το Ισ­ρα­ήλ δεν προ­κά­λε­σε τό­σα θύ­μα­τα με­τα­ξύ α­μά­χων και η Χα­μάς δεν έ­κα­νε τό­σα πολλά για να τα αυ­ξή­σει παί­ζο­ντας το κτη­νώ­δες της παι­χνί­δι να ρί­χνει τις ρουκέ­τες της στο Ισ­ρα­ήλ α­πό θέ­σεις κο­ντά σε συ­γκε­ντρώ­σεις  συ­μπα­τριω­τών της. Πολ­λοί δη­μο­κρα­τι­κοί και κα­λά ε­νη­με­ρω­μέ­νοι άν­θρω­ποι έ­χουν αρ­χί­σει να κατα­λα­βαί­νουν το παι­χνί­δι με τις αν­θρώ­πι­νες α­σπί­δες της Χα­μάς. Ό­μως ο πο­λύς κό­σμος δεν μπο­ρεί να α­να­λύ­σει ει­κό­νες και κα­τευ­θυ­νό­με­νες ε­νη­με­ρώσεις σε πε­λώ­ρια κλί­μα­κα.
Έ­τσι το Ισ­ρα­ήλ έ­χει α­πο­μο­νω­θεί δι­πλω­μα­τι­κά πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ποτέ άλ­λο­τε, με α­πο­τέ­λε­σμα ο πα­γκό­σμιος φαιο-”κόκ­κι­νος” να­ζι­σμός να τρί­βει τα χέ­ρια του α­παι­τώ­ντας με ό­λο και με­γα­λύ­τε­ρη λύσ­σα την κα­τάρ­γη­ση του κρά­τους αυ­τού, που εί­ναι γέν­νη­μα της πα­γκό­σμιας α­ντι­να­ζι­στι­κής πά­λης.
Σή­με­ρα πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ό­τι το 2009 η Χα­μάς κερ­δί­ζει πε­λώ­ριους πο­λιτι­κούς πό­ντους και μέ­σα στην πα­λαι­στι­νια­κή κοι­νή γνώ­μη σε βά­ρος της αμέ­το­χης στο στρα­τιω­τι­κό ε­πί­πε­δο ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κής πα­λαι­στι­νια­κής ορ­γά­νω­σης Φα­τάχ. Και τους κερ­δί­ζει σε μια κρί­σι­μη στιγ­μή, τη στιγ­μή που ο πρό­εδρος της Φα­τάχ, ο ρω­σό­δου­λος Α­μπάς, κα­τά­φε­ρε και έ­χω­σε στην παλαι­στι­νιακή κυ­βέρ­νη­ση τη Χα­μάς στο ό­νο­μα μιας δή­θεν “ε­θνι­κής συμ­φι­λί­ω­σης”. Αυ­τή η συμμε­το­χή ε­πι­τρέ­πει στη Χα­μάς να συ­νε­χί­σει να έ­χει α­πό­λυ­τη κυ­ριαρ­χί­α στη Γά­ζα και ταυ­τό­χρο­να μέ­ρος της κυ­ριαρ­χί­ας στη Δυ­τι­κή ό­χθη α­πό την ο­ποί­α ως πρό­σφα­τα εί­χε ε­ξο­στρα­κι­στεί λό­γω του α­συ­γκρά­τη­του φα­σι­σμού και η­γεμο­νι­σμού της. Ε­πί­σης αυ­τή η συμ­με­το­χή ε­πέ­τρε­ψε στους ρω­σό­φι­λους στη Δύ­ση, με ε­πι­κε­φα­λής τον Ο­μπά­μα, κα­θώς και τους υ­φε­σια­κούς να α­να­γνω­ρί­σουν τη μι­κτή κυ­βέρ­νη­ση ο­πό­τε έμ­με­σα την ί­δια τη Χα­μάς. Η κυ­βέρ­νη­ση αυ­τή α­να­γνωρί­στη­κε δη­λα­δή α­μέ­σως ό­χι μό­νο α­πό το νε­ο­να­ζι­στι­κό ά­ξο­να Ρω­σί­ας, Κί­νας, αλλά και α­πό τις Η­ΠΑ, και κυ­ρί­ως α­πό την Ε­Ε που ως τώ­ρα εί­χε την πιο α­πο­φα­σι­στι­κή στά­ση ε­νά­ντια στους ι­σλα­μο­να­ζή­δες της Χα­μάς. Βέ­βαια αυ­τή η συμ­με­το­χή έ­γι­νε με μια πρό­σφα­τη πο­λι­τι­κή υποχώ­ρη­ση της Χα­μάς που εί­ναι προ­σχημα­τι­κή, ό­πως συ­νη­θί­ζουν οι φα­σί­στες. Αυ­τή δέ­χτη­κε τη θε­ω­ρη­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα α­να­γνώ­ρι­σης του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ βά­ζο­ντας ό­μως μια προ­ϋ­πό­θε­ση που α­ναι­ρεί στην πρά­ξη αυ­τή τη δυ­να­τό­τη­τα: Δη­λα­δή να ε­πι­στρέ­ψουν ό­λοι οι πα­λαιστί­νιοι πρό­σφυ­γες στα σπί­τια τους στο Ισ­ρα­ήλ α­πό τα ο­ποί­α φύ­γα­νε το 1948 ό­ταν οι ά­ρα­βες α­ντι­δρα­στι­κοί μο­νάρ­χες με την υ­πο­στή­ρι­ξη της Αγ­γλί­ας ε­πι­χείρη­σαν τον πό­λε­μο κα­τα­στρο­φής του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ που μό­λις εί­χε α­να­γνω­ρί­σει ο Ο­Η­Ε με πρω­το­βου­λί­α της ΕΣ­ΣΔ. Με τα ση­με­ρι­νά δη­μο­γρα­φι­κά δε­δομέ­να μια τέ­τοια ε­πι­στρο­φή ση­μαί­νει πρα­κτι­κά κα­τάρ­γη­ση του κρά­τους του Ισρα­ήλ σαν ε­νός κύ­ρια ε­βρα­ϊ­κού κρά­τους, γι αυ­τό η Φα­τάχ εί­χε δε­χτεί να συ­ζητή­σει άλ­λα μέ­τρα στο πνεύ­μα της ε­πι­στρο­φής, που δεν θα έ­θι­γαν την ύ­παρ­ξή του ισ­ρα­η­λι­νού κρά­τους, ό­πως ε­πι­στρο­φή των πε­ρισ­σό­τε­ρων προ­σφύ­γων στα πα­λαι­στι­νια­κά ε­δά­φη, α­πο­ζη­μί­ω­ση σε άλ­λους που θέ­λουν να μεί­νουν στις νέ­ες ε­στί­ες τους κά. 
 
Μό­λις δη­μιουρ­γή­θη­κε αυ­τή η κυ­βέρ­νη­ση, πα­ρά τις πο­λύ­χρο­νες α­ντιστά­σεις της Φα­τάχ,  η κυ­βέρ­νη­ση του Νε­τα­νιάχου έ­κα­νε ό­τι μπο­ρού­σε για να την ε­νώ­σει και μά­λι­στα μέ­σα σε αυ­τήν την έ­νω­ση να φέ­ρει τη Φα­τάχ σε ε­ντε­λώς μειο­νε­κτι­κή θέ­ση. Δη­λα­δή προ­α­νήγ­γει­λε τη δη­μιουρ­γί­α νέ­ων οι­κι­σμών στα ή­δη κα­τα­κλυ­ζό­με­να α­πό ισ­ρα­η­λι­νούς ε­ποί­κους πα­λαι­στι­νια­κά ε­δά­φη. Δη­λαδή συ­νέ­χι­σε και ε­νέ­τει­νε την πο­λι­τι­κή ε­κεί­νη που ξε­φτί­λι­ζε τη Φα­τάχ και τους με­τριο­πα­θείς δη­μο­κρά­τες πα­λαι­στί­νιους μέ­σα στην πα­λαι­στι­νια­κή αρχή και ε­νί­σχυε τη Χα­μάς. Κλι­μά­κω­σε έ­τσι ε­κεί­νη την πο­λι­τι­κή που α­πο­μο­νώνει το Ισ­ρα­ήλ α­πό την πα­γκό­σμια δη­μο­κρα­τι­κή κοι­νή γνώ­μη και που α­δυ­νατί­ζει τη θέ­ση κά­θε α­ρα­βι­κής χώ­ρας που θέ­λει την ύ­παρ­ξη του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ.
Και να φα­ντα­στεί κα­νείς ό­τι πριν α­πό την κυ­βέρ­νη­ση αυ­τή της “συμ­φι­λί­ω­σης” η Χα­μάς ή­ταν σε με­γά­λη α­δυ­να­μί­α μέ­σα στον πλη­θυ­σμό της Γά­ζας, ε­ξαι­τί­ας της δια­φθο­ράς της δια­κυ­βέρ­νη­σης της την ώ­ρα που ο πλη­θυ­σμός υ­πέ­φερε α­πό την πο­λι­τι­κή του οι­κο­νο­μι­κού α­πο­κλει­σμού για τον ο­ποί­ο πά­λι οι προ­βο­κά­το­ρες της Χα­μάς έ­χουν την κύ­ρια ευ­θύ­νη. Πι­στεύ­ου­με ό­τι ο Χα­μπάς μπόρε­σε να ε­πι­βάλ­λει αυ­τή τη “συμ­φι­λί­ω­ση” στη Φα­τάχ κά­τω α­πό την πί­εση της κλί­κας Ο­μπά­μα και των ευ­ρω­παί­ων υ­φε­σια­κών, που “κρα­τά­νε” τη Φα­τάχ και την Παλαι­στι­νια­κή αρ­χή στο οι­κο­νο­μι­κό κα­θώς αυ­τοί τη χρη­μα­το­δο­τούν σε με­γά­λο μέ­ρος. Αυ­τοί τε­λευ­ταί­α θέ­λουν δυ­νά­μω­μα των δε­σμών τους με τους δή­θεν μετριο­πα­θείς ι­σλα­μο­φα­σί­στες που έχουν κέ­ντρο τους το Ι­ράν του Ρο­χα­νί, το Κα­τάρ και  τον προ­βο­κα­ρι­σμέ­νο α­πό τους Γκιου­λε­νι­κούς και την κλί­κα Ο­μπά­μα και γι αυ­τό ό­λο και πιο φι­λο-ι­ρα­νό Ερ­ντο­γάν. Τη Χα­μάς η δι­πλω­μα­τί­α του Ο­μπά­μα θέ­λει να την ξε­πλύ­νει σαν μη φα­σι­στι­κή και στη συ­νέ­χεια να την εντά­ξει στους με­τριο­πα­θείς ι­σλα­μι­στές. Γι αυ­τό τε­λευ­ταί­α η Χα­μάς έ­χει στή­σει μια ψευ­το­α­ντί­θε­ση α­νά­με­σα σε μια τά­χα με­τριο­πα­θή πο­λι­τι­κή πτέ­ρυ­γα που θέ­λει συ­ζή­τη­ση με το Ισ­ρα­ήλ και μια στρα­τιω­τι­κή μα­χη­τι­κή (τα­ξιαρ­χί­ες Κασάμ) που θέ­λει πό­λε­μο μέ­χρις ε­ξα­φά­νι­σης του. Εί­ναι η γνω­στή συ­ντα­γή των σο­σιαλ­φα­σι­στών της Ε­ΤΑ  και του Ι­ΡΑ μό­νο που ε­δώ το παι­χνί­δι φτά­νει μέ­χρι τη γε­λοιό­τη­τα για­τί δεν υ­πάρ­χει ί­χνος δη­μο­κρα­τι­κής ε­πί­φα­σης που θα δη­μιουρ­γού­σε υ­πο­ψί­ες κά­ποιας “πλου­ρα­λι­στι­κής” α­νο­χής ε­ντός της να­ζι­στι­κής αυτής συμμο­ρί­ας. Ε­δώ πριν δια­φω­νή­σει ο ο­ποιοσ­δή­πο­τε δια­φω­νών εί­ναι νεκρός.
 
Την ώ­ρα λοι­πόν που η Φα­τάχ α­ντι­στέ­κε­ται στη Χα­μάς, ο Νε­τα­νιά­χου βρί­σκει την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή να ε­πι­τε­θεί στη Χα­μάς με τρό­πο που να τη βο­ηθά­ει δι­πλω­μα­τι­κά ό­σο τί­πο­τα άλ­λο. Και δεν βο­η­θά­ει μό­νο τη Χα­μάς, αλ­λά τις πολι­τι­κές θέ­σεις του νε­ο­να­ζι­στι­κού ά­ξο­να που σή­με­ρα έ­χει πλέ­ον α­φά­ντα­στα ι­σχυ­ρο­ποι­η­θεί στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή, κυ­ρί­ως με την ε­νί­σχυ­ση του Ι­ράν και την προ­σέγ­γι­ση των Η­ΠΑ με αυ­τό.
Ε­νώ ο στρα­τη­γι­κός στό­χος και το α­πο­τέ­λε­σμα των ρου­κετών της Χαμάς το 2009 ή­ταν έ­νας ισ­ρα­η­λι­νός βομ­βαρ­δι­σμός της Γά­ζας που θα προ­κα­λού­σε την α­πο­μό­νω­ση της α­νε­ξάρ­τη­της Αι­γύ­πτου, ό­πως το πρό­βλε­πε το άρ­θρο μας του 2009, (και τε­λι­κά κα­τέ­λη­ξε στην πο­λι­τι­κή α­πο­μό­νω­ση και την πτώ­ση του φι­λει­ρηνι­κού κα­θε­στώ­τος Μου­μπά­ρακ), ο κύ­ριος, ο διε­θνής στρα­τη­γι­κός στό­χος των προ­βο­κα­τό­ρων εί­ναι να α­δυ­να­τί­σουν τη θέ­ση της Σα­ου­δα­ρα­βί­ας και του ση­μαντι­κά α­νε­ξάρ­τη­του και α­πό τις δύ­ο υ­περ­δυ­νά­μεις ση­με­ρι­νού, κα­τά τα άλ­λα αυ­ταρ­χι­κού πα­τριαρ­χι­κού κα­θε­στώ­τος της.
Θα μπο­ρού­σε κα­νείς να ισχυ­ρι­στεί ό­τι με την προ­βο­κά­τσια α­δυ­νατί­ζει και η δι­πλω­μα­τι­κή θέ­ση της Αι­γύ­πτου και του αρ­χη­γού της φα­σί­στα Σίσι, που  έμ­με­σα σε αυ­τή τη σύ­γκρου­ση στέ­κε­ται στο πλευ­ρό του Ισ­ρα­ήλ, α­φού συ­νε­χί­ζει τον α­πο­κλει­σμό της Γά­ζας α­πό το νό­το και πά­νω στους βομ­βαρ­δι­σμούς, τους ο­ποί­ους δεν κα­ταγ­γέλ­λει. Η Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α εί­ναι πο­λύ χα­ρού­μενη που έ­χει ξα­νά μα­ζί της την Αί­γυ­πτο, ό­πως ε­πί Μου­μπά­ρακ και νο­μί­ζει ό­τι δεν εί­ναι α­πο­μο­νω­μέ­νη. Ε­πί­σης και ο Νε­τα­νιά­χου χρη­σι­μο­ποιεί αυ­τήν τη φαινο­με­νι­κά φι­λι­κή στά­ση της Αι­γύ­πτου προς το Ισ­ρα­ήλ για να α­πο­δεί­ξει στον ισ­ρα­η­λι­νό λα­ό ό­τι η σκλη­ρή πο­λι­τι­κή του α­πο­δί­δει δι­πλω­μα­τι­κά, ο­πό­τε μπο­ρεί να βομ­βαρ­δί­ζει και να ε­ποι­κί­ζει α­νώ­δυ­να. Ό­μως τα φαι­νό­με­να α­πα­τούν, ι­διαί­τε­ρα αυ­τα­πα­τά­ται η Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α που θε­ω­ρεί τον Σί­σι φί­λο της ε­πει­δή έ­χει κοι­νό ε­χθρό με αυ­τόν τους Α­δελ­φούς μου­σουλ­μά­νους, ο­πό­τε και τη Χα­μάς. Ό­μως η Χα­μάς δεν εί­ναι α­δελ­φοί μου­σουλ­μά­νοι, δη­λα­δή ι­σλα­μο­φα­σί­στες ε­θνι­κι­στές. Η Χα­μάς εί­ναι Ρω­σί­α, ό­πως με τη Ρω­σί­α  εί­ναι και ο Σϊ­σι. Ο Σί­σι πα­ρι­στά­νει τον ε­χθρό της Χα­μάς για να α­ποσπά­σει την έ­γκρι­ση και του Ισρα­ήλ και των Η­ΠΑ και να στε­ριώ­σει στο ε­σω­τε­ρι­κό τη μα­το­βα­μέ­νη ε­ξου­σί­α του. Ό­μως δια­τη­ρεί ταυ­τό­χρο­να  κα­λές σχέ­σεις με τη Χα­μάς και φι­λο­ξε­νεί η­γετι­κά στε­λέ­χη της και την ί­δια ώ­ρα α­γο­ρά­ζει ό­πλα α­πό τη Ρω­σί­α. Γι αυ­τό έ­γι­νε ο μο­να­δικός με­σο­λα­βη­τής με­τα­ξύ Χα­μάς-Ισ­ρα­ήλ α­νε­βά­ζο­ντας στα ύ­ψη το διπλω­μα­τι­κό με­σα­να­το­λι­κό και πα­γκό­σμιο στά­τους της. Α­ντί­θε­τα η Σα­ου­δι­κή Αρα­βί­α εί­ναι ό­λο και πιο α­πο­μο­νω­μέ­νη στρα­τιω­τι­κά α­πό το μέ­τω­πο Ι­ράν-Ι­ράκ αλ­λά α­κό­μα πιο πο­λύ δι­πλω­μα­τι­κά ε­πει­δή εί­ναι σε σύγκρου­ση με τις Η­ΠΑ λό­γω της με­τω­πι­κής ε­να­ντί­ω­σης της στη γραμ­μή του Ο­μπά­μα που εί­ναι υ­πέρ της προ­σέγ­γι­σης με το Ι­ράν και τη Συ­ρί­α, οι ο­ποί­ες α­νή­κουν στο νε­ο­χι­τλε­ρικό ά­ξο­να. Πι­στεύ­ου­με ό­τι αν ο Σί­σι στα­μα­τή­σει κά­ποια στιγ­μή τη στή­ρι­ξη της Σα­ου­δα­ρα­βί­ας και τα φτιά­ξει με τους νι­κη­μέ­νους ι­σλα­μο­φα­σί­στες τό­τε αυτή θα βρε­θεί μό­νη στη Μέ­ση Α­να­το­λή, με μό­νο σύμ­μα­χο το Ισ­ρα­ήλ, πράγ­μα που για τους ά­ρα­βες ι­σο­δυ­να­μεί με κα­τη­γο­ρί­α για προ­δο­σί­α. Μό­νο ό­ποιος έ­χει μαζί του τη Ρω­σί­α, τον πά­τρω­να κά­θε ι­σλα­μο­φα­σι­σμού μπο­ρεί να αντέ­ξει μια τέ­τοια κα­τη­γο­ρί­α.
Θα μπο­ρού­σε κα­νείς να πει ό­τι η α­πο­μό­νω­ση της Σα­ου­δα­ρα­βί­ας και η πτώ­ση του κα­θε­στώ­τος της δεν εί­ναι δα και κα­μιά σο­βα­ρή α­πώ­λεια για την πρό­ο­δο. Δεν θα ή­ταν αν το κα­θε­στώς αυ­τό πε­ρι­κυ­κλω­νό­ταν α­πό την πρό­ο­δο και έπε­φτε α­πό έ­να λα­ϊ­κό δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα ή μια ε­πα­νά­στα­ση. Αλ­λά δεν πρό­κειται για κά­τι τέ­τοιο που τώ­ρα την α­πει­λεί. Πρό­κει­ται για μια πο­λι­τι­κο-στρατιω­τι­κή ά­νευ προ­η­γου­μέ­νου πε­ρι­κύ­κλω­ση της Σα­ου­δα­ρα­βί­ας α­πό τον πα­γκόσμιο νε­ο­χι­τλε­ρι­κό ά­ξο­να η ο­ποί­α αν ο­δη­γή­σει στην α­πορ­ρό­φη­σή της α­πό  τον ά­ξο­να αυ­τό θα ση­μά­νει τον ε­νερ­γεια­κό  α­πο­κλει­σμό της Ευ­ρώ­πης και της Ιαπω­νί­ας, δη­λα­δή θα ση­μαί­νει το πρά­σι­νο φως στο ρω­σο­κι­νέ­ζι­κο ά­ξο­να να ξε­κινή­σει τον τρί­το πα­γκό­σμιο πό­λε­μο.
Οι προ­βο­κά­το­ρες να­ζή­δες της Χα­μάς κυ­ρί­ως, και οι α­ντί­στοι­χοι α­κροδε­ξιοί προ­βο­κά­το­ρες στο Ισ­ρα­ήλ δευ­τε­ρευό­ντως, αλ­λά αρ­κε­τά ου­σια­στι­κά, δεν κρί­νουν τη μοί­ρα α­πλά των δύ­ο λα­ών αλ­λά τη μοί­ρα της αν­θρω­πό­τη­τας ο­λό­κλη­ρης.  Αυ­τή εί­ναι η κομ­βι­κή ση­μα­σί­α της ισ­ρα­ηλο-πα­λαι­στι­νια­κής διέ­νε­ξης, ι­διαί­τε­ρα σή­με­ρα.
Ασία
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Η φασιστική χρήση της Γάζας από το νεοναζιστικό άξονα και το προβοκατόρικο δίπολο ΤΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ »
επιστροφή στην κορυφή