Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Καθώς συμπληρώνονται 25 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας του Ντέιτον, με την οποία συμφωνία τερματίστηκε ο πόλεμος αλλά όχι και ο διαμελισμός της Βοσνίας, οι αντιθέσεις ανάμεσα στις τρεις βασικές εθνότητες της χώρας έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι η συμφωνία αυτή αντί να αποκαταστήσει την ενότητα και κυριαρχία του βοσνιακού κράτους, παγίωσε τα κεκτημένα του σέρβου εισβολέα, του έδωσε ρυθμιστικό ρόλο στις βοσνιακές υποθέσεις και φυσικά οδήγησε σε μόνιμη ψυχική διάσπαση σε εθνοτική βάση του βοσνιακού λαού. Ήταν μια συμφωνία που όπως έλεγε η ΟΑΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της, τιμωρούσε το θύμα και επιβράβευε το θύτη. Από τότε μέχρι σήμερα βλέπουμε τη δυτική υφεσιακή διπλωματία να συνεχίζει την ίδια γουρονόπετση ιμπεριαλιστική πολιτική και να προσφέρει τους ευρωπαϊκούς λαούς στο πιάτο του ρωσοκινεζικού άξονα, παραδίνοντας του σε πρώτη φάση μία-μία τις χώρες του Τρίτου αλλά και του Δεύτερου κόσμου.

Για να προστατέψουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας από τον κορονοϊό. Eτσι έλεγε η κυβέρνηση όταν έκανε το απαραίτητο εκείνη την εποχή lockdown, το β΄ τρίμηνο του έτους, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση των ωρών εργασίας στην ΕΕ από οποιαδήποτε χώρα της. Το β΄ αυτό τρίμηνο ο αριθμός των ωρών εργασίας μειώθηκε σε σχέση με το β΄ τρίμηνο του 2019, κατά -28,9% όταν ο Μ.Ο στην ΕΕ ήταν -13,8% και στην ευρωζώνη -16,6%.

Μια κριτική η οποία ελάχιστα - είναι η αλήθεια - απευθύνθηκε στις ηγεσίες της υποτιθέμενης «αριστεράς» (βασικά των ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των οποίων η κοινή “καρδιά” χτυπάει στον Περισσό) από πλευράς των μέσων ενημέρωσης, αλλά και των τάχα «φιλοευρωπαϊκών αστοδημοκρατικών» ηγεσιών ΝΔ και ΚΙΝΑΛ είναι εκείνη για την απύθμενη υποκρισία τους την περίοδο λίγο πριν την ανακοίνωση της απόφασης στη δίκη της «Χρυσής Αυγής» μέχρι και την ημέρα της σύλληψης και μεταφοράς ορισμένων από τους αρχηγούς των ναζήδων στις φυλακές.