ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα σε Φατάχ και Χαμάς ήταν η ταφόπλακα που έβαλε ο διπρόσωπος παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς στους πολύχρονους εθνοανεξαρτησιακούς αγώνες του παλαιστινιακού λαού. Παρά τους θερμούς πανηγυρισμούς, η έστω επιφανειακή συμφιλίωση του παλαιστινιακού ρεύματος για εθνική ανεξαρτησία
που εκφράζει το κόμμα της Φατάχ με την ανοιχτά ισλαμοναζιστική ρωσόδουλη συμμορία Χαμάς δεν μπορεί παρά να απομονώσει την παλαιστινιακή υπόθεση από την παγκόσμια δημοκρατική και αντιφασιστική κοινή γνώμη. Κι αυτό κυρίως γιατί ενώ σε κυβερνητικό παλαιστινιακό επίπεδο το Ισραήλ αναγνωρίζεται σαν ανεξάρτητο κράτος και καταδικάζεται η βία σε βάρος του, η ίδια η αντισημιτική γενοκτονική συμμορία της Χαμάς αρνείται φυσικά να “εγχειρίσει” το ιδεολογικό της προφίλ και να προβεί στις απαραίτητες αλλαγές. Πρόκειται για βαρύτατη ευθεία προσβολή στα θύματα των επιθέσεων του ισλαμοφασισμού, στους ισραηλινούς αμάχους αλλά και τους παλαιστίνιους πολίτες που έχουν βασανιστεί, ακρωτηριαστεί και εκτελεστεί από τα αιμοδιψή κτήνη των Μεσάαλ-Χανίγιε μετά το πραξικόπημά τους στη Γάζα στα 2007.
Όμως ο Αμπάς, σαν έμπειρος πολιτικός στην υπηρεσία της ρωσικής υπερδύναμης, ξέρει να συνθέτει ετερόκλητα ιδεολογικά ρεύματα στη βάση του πουτινικού νεοναζιστικού δόγματος του ευρασιατισμού που εξυπηρετεί τα στρατηγικά ηγεμονικά σχέδια της σημερινής Ρωσίας. Σύμφωνα μ’ αυτό, κύριος εχθρός για την ανθρωπότητα είναι σήμερα ο δυτικός φιλελευθερισμός, και βαθύτερα οι Εβραίοι που υποτίθεται ότι ελέγχουν το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο. Το εβραϊκό (σιωνιστικό) κράτος χρησιμεύει στους ρώσους εμπνευστές της παραπάνω θεωρίας σαν μία αρνητική ιδεολογική σημαία που θα συσπείρωνε γύρω τους τα έθνη και τους λαούς του πλανήτη στη μεγάλη επέλαση που ετοιμάζουν για την κατάχτηση της πλούσιας Δύσης (κι αυτό ανεξάρτητα από τα πραγματικά εγκλήματα που έχει διαπράξει το ισραηλινό κράτος στους γείτονές του ιδιαίτερα κατά τις δεκαετίες ’60-’70). Έτσι εξηγείται γιατί τα ψευτοαριστερά παλαιστινιακά κόμματα PFLP και DFLP όχι μόνο δεν καταδίκασαν τη συμφωνία Χαμάς-Φατάχ αλλά εξέφρασαν και τη δυσαρέσκειά τους για το ότι δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν στις διαπραγματεύσεις.
Αυτό σημαίνει όμως επίσης πως η σύγκληση Φατάχ-Χαμάς, αντί να εκδημοκρατίσει τους ναζί, τους προσφέρει για πρώτη φορά την ιδεολογική ηγεμονία σε όλη την Παλαιστίνη βάζοντάς τους όμως κάτω από τον πολιτικό έλεγχο του ρωσόδουλου προέδρου Αμπάς. Το υπονόησε ο ίδιος ο πρώην “πρωθυπουργός” της Χαμάς όταν είπε πως με τη νέα κυβέρνηση η ένοπλη πτέρυγα του κινήματός του θα μετατραπεί σε εθνικό παλαιστινιακό στρατό (βλ. El Pais, 2/6). Η ισχυροποίηση των ναζί αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε εσωτερική πολιτική κρίση. Ήδη οι 40.000 δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονταν για την “κυβέρνηση” της Χαμάς στη Γάζα και απολύθηκαν μέσα σε μία νύχτα ήρθαν σε σύγκρουση με τους 70.000 συναδέλφους τους που συνέχιζαν να πληρώνονται από την Παλαιστινιακή Αρχή χωρίς όμως να έχουν αντικείμενο εργασίας, αφού δεν αναγνωρίζονταν από τη Χαμάς, και κατέκλυσαν τις τράπεζες προσπαθώντας να τους εμποδίσουν να πληρωθούν. Προκειμένου να εξομαλυνθεί η κατάσταση, το Κατάρ, η πολύτιμη αυτή σύμμαχος της Ρωσίας στον αραβικό κόσμο, προσφέρθηκε να βοηθήσει τη νέα κυβέρνηση να καταβάλει τους μισθούς των υπαλλήλων, ιδιαίτερα εκείνων που εργάζονταν για τις φασιστικές αρχές της Χαμάς (βλ. New York Times, 5/6).
Ένα άλλο, πιο άμεσο αποτέλεσμα της παλαιστινιακής ψευτο-συμφιλίωσης ήταν η εξαγρίωση του ισραηλινού σοβινισμού που εκφράζεται κυρίως μέσα από την κυβερνητική συνεργασία του επεκτατιστή-ισραηλινού σοβινιστή Νετανιάχου με τον ρωσόδουλο προβοκάτορα Λίμπερμαν. Ο σχηματισμός της παλαιστινιακής κυβέρνησης, πέρα από τη διακοπή των ειρηνευτικών συνομιλιών που προξένησε, έδωσε το πρόσχημα στην σημερινή υπεραντιδραστική επεκτατική κυβέρνηση του Ισραήλ για να προχωρήσει στο σχεδιασμό και την κατασκευή νέων εποικισμών - αρχικά τουλάχιστο 1.500 οικιστικών μονάδων - στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Με την παραπάνω όμως ταχτική των δήθεν “αντιποίνων” που χρησιμοποιεί τελευταία όλο και περισσότερο η κυβέρνηση του Ισραήλ όχι μόνο δεν καταφέρνει να απομονώσει τη Χαμάς και τον Αμπάς στην παγκόσμια κοινή γνώμη, αλλά τους ενισχύει στο έπακρο. Πολύ πιθανότερο είναι να πετύχει τη συσπείρωση του παλαιστινιακού λαού γύρω από τη νέα του κυβέρνηση, και ουσιαστικά την γενοκτόνα Χαμάς, που μάλιστα ετοιμάζεται να προσφύγει στα διεθνή όργανα στα οποία συμμετέχει για να τιμωρήσει το Ισραήλ.
Η απομόνωση του Ισραήλ, ακόμα και από τον αμερικανικό παραδοσιακό του σύμμαχο, είναι εν μέρει το επακόλουθο της προβοκατόρικης επιθετικής πολιτικής Λίμπερμαν-Νετανιάχου. Αυτήν την πολιτική απομόνωση την προωθεί συνειδητά ο ρωσόδουλος προβοκάτορας Ομπάμα, που πατάει πάνω στον υφεσιασμό της αμερικάνικης μονοπωλιακής αστικής τάξης για να αναγνωρίσει χωρίς επιφύλαξη τη νέα φιλοναζιστική κυβέρνηση Φατάχ-Χαμάς ξεκαθαρίζοντας ότι θα συνεχίσει να τη χρηματοδοτεί και να συνεργάζεται μαζί της όπως έκανε και με τις προηγούμενες. Ρωσία, Κίνα και ΕΕ εννοείται ότι στηρίζουν απ’ την πλευρά τους την ψευτο- συμφιλίωση η οποία ίσως δεν είναι τυχαίο ότι κατάφερε να επιτευχθεί μετά το περσινό ρωσοκίνητο πραξικόπημα του Σίσι στη γειτονική Αίγυπτο.
Η σκανδαλώδης στήριξη που προσφέρουν όχι μόνο οι ανατολικοί αλλά και οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί στο έκτρωμα που θέλει να ονομάζεται κυβέρνηση της Παλαιστίνης είναι ενδεικτική της μεγάλης παρακμής στην οποία βρίσκεται ο δυτικού τύπου ιμπεριαλισμός αλλά και της τεράστιας αλλαγής ισχύος που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της Αν. Μεσογείου προς όφελος του παγκόσμιου νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας.