και μίλησε με τους εργαζόμενους που εκείνες τις μέρες ήταν στις στοές της Ολυμπιάδας και συμμετείχε μαζί τους στη συμβολική κατάληψη που έκαναν στο δημαρχείο της Αρναίας. Εκεί μοίρασε προκήρυξη που είναι η ανακοίνωση που δημοσιεύουμε σε αυτό το φύλλο. Η προκήρυξη αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους διαδηλωτές γιατί ήταν η μόνη προκήρυξη πολιτικού κόμματος και μάλιστα αριστερού που συμπαραστεκόταν στον αγώνα τους.
Μετά από μερικές μέρες συμμετείχε επίσης στη διαδήλωση που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι των μεταλλείων στη Θεσσαλονίκη. Εκεί οι σύντροφοι της οργάνωσης μαζί με εργαζόμενους των μεταλλείων σήκωσαν πανώ της ΟΑΚΚΕ που βρισκόταν στο τέλος και έκλεινε τη διαδήλωση. Το πανώ αυτό το ήθελαν εκεί τα σωματεία για να διαχωριστεί το μπλοκ των εργαζομένων και των υπερασπιστών της λειτουργίας της μεταλλουργίας χρυσού, από το μπλοκ των εχθρών των εργατών -που αποτελούνταν κυρίως από μέλη της εξωκοινοβουλευτικής δήθεν αριστεράς, ΛΑΕ του Λαφαζάνη και από αναρχικούς και δήθεν οικολόγους που επίσης βρίσκονταν εκεί παραδίπλα.
Ήταν απαίτηση των εργατών να σηκωθεί το πανώ αυτό στη θέση αυτή επειδή αυτό δήλωνε τη συμμετοχή της πραγματικής αριστεράς και των πραγματικών κομμουνιστών στο μεγάλο αυτόν εργατικό αγώνα. Γιατί αντίθετα από το λαθεμένο σύνθημα «για τη μάσκα της αριστεράς που έπεσε» που ακούγεται μερικές φορές στις διαδηλώσεις των εργαζομένων της Χαλκιδικής όταν καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι ότι το μόνο κόμμα που είναι μαζί τους είναι ένα αριστερό κόμμα δηλαδή μια πραγματική επαναστατική αριστερά που είναι σε κόντρα με όλη την άλλη ψεύτικη, καθεστωτική αριστερά.
Η ΟΑΚΚΕ είναι με τους εργάτες των ορυχείων της Χαλκιδικής επειδή έχουν δίκιο. Αν έχει τις διαφωνίες της τότε κάνει και την κριτική της. Πρώτα η συμπαράσταση σε ένα δίκαιο αγώνα και μετά η κριτική. Αυτή είναι πιστεύουμε μια σωστή στάση. Όπως κάθε φορά έτσι και εδώ η υποδοχή των συντρόφων μας ήταν θερμή από τη μεριά των εργατών.
Στη συνέχεια οι εργαζόμενοι κλιμακώνοντας τον αγώνα τους κατεβαίνουν στην Αθήνα και στήνουν σκηνές έξω από το ΥΠΑΠΕΝ, που μόνο υπουργείο ανάπτυξης δεν είναι. Η παρουσία της οργάνωσής μας ήταν σχεδόν καθημερινή. Η πρώτη επίσκεψη εκεί του γ.γ της ΟΑΚΚΕ σ Η. Ζαφειρόπουλου έτυχε μιας πολύ θερμής υποδοχής.
Αν και όλα αυτά ήταν σε μια προεκλογική περίοδο πολύ δύσκολη για τις σχετικά λίγες δυνάμεις μας, η ΟΑΚΚΕ κόλλησε πλατειά αφίσα ταυτόχρονα με την προεκλογική αφίσα της ΟΑΚΚΕ που καλούσε σε συμπαράσταση στον αγώνα των μεταλλωρύχων. Αυτό έδινε κουράγιο στους εργαζόμενους γιατί όλη αυτήν την περίοδο κανείς άλλος δεν ήταν εκεί μαζί τους. Αφού οι εργαζόμενοι την Τετάρτη πριν τις εκλογές συγκεντρώθηκαν έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας για την εκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων κατά της απόφασης Σκουρλέτη, στη συνέχεια αναχώρησαν στα χωριά τους για να ψηφίσουν.
Όμως κατέβηκαν ξανά πάλι αμέσως μετά τις εκλογές. Και πάλι αντίσκηνα έξω από το ΥΠΑΠΕΝ. Και πάλι η οργάνωσή μας ήταν εκεί. Μόνη αυτή δίπλα στους εργάτες. Όπως έχουμε τονίσει ο αγώνας των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής είναι ηρωικός επειδή αυτοί δεν αντιπαλεύουν μόνο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρο το πολιτικό καθεστώς που είτε ανοιχτά είτε καλυμμένα είναι ενάντια στη δουλειά τους και ενάντια στην επένδυση. Αποκορύφωση της κινητοποίησής τους ήταν η μαζική τους παρουσία έξω από το ΣτΕ κατά τη συζήτηση της υπόθεσής τους. Εκεί συμμετείχε φυσικά και η ΟΑΚΚΕ. Όταν οι σύντροφοι μας άνοιξαν το πανώ της οργάνωσης που συμπαραστεκόταν στον αγώνα των μεταλλωρύχων ένα θυελλώδες σχεδόν εκρηκτικό αυθόρμητο χειροκρότημα ξέσπασε από τη μεριά τους. Παρόλο που στις εκλογές στη Χαλκιδική η ΟΑΚΚΕ πήρε λίγους σχετικά ψήφους, εντούτοις ήταν και πάλι εκεί. Και αυτό αναγνώρισαν και πάνω απ όλα χειροκρότησαν οι εργάτες, που πολλοί αισθάνθηκαν την ανάγκη να μας δώσουν μια εξήγηση γιατί ψήφισαν ΝΔ ενώ συμπαθούσαν την ΟΑΚΚΕ. Μας είπαν ότι τους μπήκε το δίλημμα αν θα ψηφίσουν την ΟΑΚΚΕ που αγαπούσαν ή τη ΝΔ με την οποία θα κράταγαν τη δουλειά τους. Τους απαντούσαμε ότι δεν πρέπει να έχουν τέτοιου είδους ενοχές και ότι τους καταλαβαίναμε απολύτως, γιατί όλοι οι άνθρωποι ξεκινάνε τους αγώνες τους παλεύοντας αρχικά για την ατομική επιβίωση τους και ότι μόνο πολύ αργότερα, από περίπλοκους δρόμους αντιλαμβάνονται ποιο είναι το γενικό συμφέρον της κοινωνίας οπότε και το ατομικό τους συμφέρον. Βέβαια τους τονίζαμε παράλληλα ότι το δίλημμα που αντιμετώπιζαν δεν ήταν πραγματικό γιατί ούτε η ΝΔ θα τους έσωνε από τα χτυπήματα στην επένδυση. Κυρίως όμως τους τονίζαμε ότι είναι άλλο πράγμα τι ψηφίζει κανείς και άλλο πράγμα οι εργατικοί αγώνες. Για μας η υποστήριξη αυτού του αγώνα είναι ζήτημα αρχής. Από αυτήν την άποψη είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό τους.
Μετά το τέλος της διαδήλωσης έξω από το ΣτΕ και μετά τα διαπραγματευτικά τερτίπια της κυβέρνησης και του Σκουρλέτη οι εργάτες απομάκρυναν τις σκηνές έξω από το ΥΠΑΠΕΝ και έφυγαν για τη Χαλκιδική. Πάντως στο μεταξύ οι εργαζόμενοι που είχαν εγκατασταθεί έξω από το ΥΠΑΠΕΝ έκαναν μοίρασμα προκήρυξης στο Σύνταγμα όπου διαπίστωσαν με ευχάριστη έκπληξη πόσο θερμή ήταν η υποδοχή του κόσμου στον αγώνα τους. Γενικά και αυτοί και εμείς έχουμε διαπιστώσει μια μεγάλη μεταστροφή της κοινής γνώμης υπέρ των μεταλλωρύχων τον τελευταίο καιρό.
Αυτός ο αγώνας θα συνεχίζεται, θα γίνεται πιο συνειδητός και θα παίρνει διαρκώς νέες και πιο έντονες μορφές.