Το ότι νόμος στο λιμάνι ετοιμάζεται να γίνει η αυθαίρετη εξουσία του φασιστικού κινέζικου μονοπώλιου φάνηκε από την απροκάλυπτη εξωθεσμική παρέμβαση της Cosco στη διαδικασία ψηφοφορίας του νόμου, και στην σιχαμερή εντελώς υποτελή αντίδραση κυβέρνησης και κομμάτων.
Πως σύσσωμη η ελληνική Βουλή κατάργησε τον εαυτό της και παρέδωσε στην Κίνα μαζί με το λιμάνι και τη ελληνική νομοθετική εξουσία
Για να ολοκληρωθεί η εγκατάσταση της Κόσκο ήταν απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο που περιλάμβανε τους όρους της κύρωσης της τροποποιημένης σύμβασης για την παραχώρηση των εγκαταστάσεων του λιμανιού από το Δημόσιο στον ΟΛΠ, οι οποίοι θα ρυθμίζουν στην ουσία τον τρόπο λειτουργίας της Κόσκο μέσα στο λιμάνι. Το νομοσχέδιο ήρθε για ψήφιση στη Βουλή αμέσως μόλις σταμάτησαν οι λιμενεργάτες τις πολυήμερες απεργιακές τους κινητοποιήσεις ύστερα από τρομερά ανοιχτά και πισώπλατα χτυπήματα και την απομόνωση που δέχτηκαν από σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς.
Ένα προσχέδιο του νόμου κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Κόσκο είχε συμπεριληφθεί ως παράρτημα στη συμφωνία της μεταβίβασης των μετοχών που υπογράφηκε τον Απρίλη μέσα στο Μαξίμου και για την οποία έγινε κυβερνητική φιέστα παρουσία του πρωθυπουργού στο Ζάππειο. Μάλιστα, ήταν τόσο καταπλεονεκτικοί εναντίον του δημοσίου και υπέρ της Κόσκο οι όροι του, που καταγγέλθηκαν σαν τέτοιοι από μέλη του Δ.Σ. του ΟΛΠ τα οποία φρόντισε να απομακρύνει αμέσως η κυβέρνηση. Η ίδια στη συνέχεια κατάργησε τη συμμετοχή στο Δ.Σ. των εκπροσώπων των εργαζομένων που επίσης αντέδρασαν στις κρατικές παρανομίες.
Με βάση τους όρους του προσχεδίου του νόμου αντί να περιορίζεται το μονοπώλιο της Κόσκο που ήδη είχε τις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ από ένα ρυθμιστικό πλαίσιο κρατικής εποπτείας, διαμορφωνόταν ένα καθεστώς αυξημένης τυπικής ισχύος της σύμβασης, που είναι ουσιαστικά μία συμφωνία μεταξύ μίας εταιρείας (ΟΛΠ υπό την ιδιοκτησία της Κόσκο) και του Δημοσίου, απέναντι σε διατάξεις νόμου ή κανονισμούς που ισχύουν για το λιμάνι σαν έδαφος της ελληνικής κρατικής κυριαρχίας, και δινόταν η εξουσία στο ΔΣ του ΟΛΠ δηλαδή στην Κόσκο, να θεσπίζει τους δικούς της εταιρικούς κανονισμούς που θα διέπουν τη λειτουργία του σαν εταιρεία στο χώρο του λιμανιού. Σημειώνουμε ότι οι εργαζόμενοι του ΟΛΠ είχαν προσφύγει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για τη σύμβαση η οποία έκρινε τελικά (προφανώς) ότι δεν υπάρχει κίνδυνος παραβίασης του ανταγωνισμού από την Κόσκο. Πως αλλιώς θα έκρινε μια κρατικά ελεγχόμενη επιτροπή που αντίθετα έβγαλε πόρισμα ότι μπαίνουν ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού στη συμφωνία Σκλαβενίτη - Μαρινόπουλου για εξαγορά 33 καταστημάτων σούπερ μάρκετ, δηλαδή για τη δημιουργία μιας μη μονοπωλιακής πλην όμως ελληνικής επιχείρησης;
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση είχε διαπραγμάτευση με την αντίστοιχη Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομισιόν για το πλαίσιο της σύμβασης, καθώς και για το περιεχόμενο και τη μορφή της κρατικής εποπτείας.
Προφανώς, ο Δρίτσας, άλλαξε κάποια από τα πιο δουλικά απέναντι στην Κόσκο σημεία του νόμου για να μπορέσει να καθησυχάσει κάποιες πλευρές που αντιδρούσαν (ίσως από την ΕΕ), και έφερε ένα κείμενο τροποποιημένο ώστε να δίνει κάποια ελάχιστη κατοχύρωση στο δημόσιο.
Η διαδικασία του κατεπείγοντος με την οποία η κυβέρνηση έφερε στη συνέχεια το νομοσχέδιο για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή μέσα σε δύο μόνο μέρες, επέτρεψε να γίνει μία ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση της Κόσκο που ανέτρεψε όλες αυτές τις αλλαγές, μέσα από μία πραξικοπηματική αντι-κοινοβουλευτική διαδικασία.
Έτσι στις συνεδριάσεις της 29-30 Ιούνη έγινε στην πράξη δεκτό ότι μπορεί στην ελληνική επικράτεια να καταθέτει νομοθετικές ρυθμίσεις προς ψήφιση το κράτος της Κίνας (!!!!), καθώς και μομφή προς τον αρμόδιο κυβερνητικό υπουργό επειδή δεν λειτουργεί σύμφωνα με τα κινέζικα συμφέροντα αλλά και υποδείξεις προς τα κοινοβουλευτικά κόμματα να είναι συνεπή προς τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Κίνα! Αυτά σε οποιοδήποτε ανεξάρτητο κράτος θα θεωρούνταν απαράδεκτες, αποικιοκρατικού τύπου συμπεριφορές. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει στην Ελλάδα του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή της Βουλής στις 29 Ιούνη, στην οποία μάλιστα ο Δρίτσας σε μία “ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία” είχε καλέσει εκπροσώπους εργαζομένων, φορέων και δήμων, η Κόσκο έστειλε μία επιστολή απευθείας στην Επιτροπή της Βουλής (!) με την οποία ζητούσε να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο όπως είχε κατατεθεί (!!) γιατί “παραβιάζει τα συμφωνηθέντα” με την ελληνική κυβέρνηση, και έδινε και ένα παράρτημα με τη λίστα των απαιτούμενων αλλαγών… Προφανώς ο Δρίτσας φώναξε όλους αυτούς στη Βουλή για να καταλάβουν ότι μπορούν να μιλάνε όσο θέλουν, εντελώς “δημοκρατικά”, αλλά όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων η Κίνα αποφασίζει!
Ασφαλώς ένα νομοσχέδιο αποφασίζεται από μία κυβέρνηση και ψηφίζεται από μία Βουλή και δεν αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ μίας εταιρείας και ενός κρατικού οργανισμού όπως είναι το ΤΑΙΠΕΔ. Επίσης, η εταιρεία έχει δικαίωμα να διαπραγματεύεται για οποιοδήποτε ζήτημα την ενδιαφέρει με το ΤΑΙΠΕΔ ή έστω να απευθύνεται στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με ολόκληρη την ελληνική Βουλή!
Κι όμως σύσσωμη σχεδόν η αντιπολίτευση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) στράφηκε με μένος κατά της κυβέρνησης που δυσαρέστησε την Κίνα. Το ψευτοΚΚΕ και οι ναζήδες της “Χρυσής Αυγής” που παριστάνουν τους φίλους των εργατών έκαναν ότι διαμαρτύρονται, με τη διαφορά ότι δεν διαμαρτύρονταν σε κανένα σημείο εναντίον του κινέζικου κράτους, αλλά εναντίον κάποιου ιδιωτικού μονοπωλίου, την ώρα που ο Δρίτσας δήλωνε στη Βουλή πόσο σέβεται την Κόσκο, μία εταιρεία με κρατική υπόσταση, αλλά και τη “Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας”. Βέβαια κάτι ψέλισε λίγο μετά για τον άσχημο τρόπο της Κόσκο προφανώς για να μην γίνει τελείως ρεζίλι. Σε ότι αφορά τους ναζήδες ειδικά είναι γνωστό πως έχουν τις καλύτερες σχέσεις με την Κόσκο στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ λειτουργώντας σαν εργοδηγοί και επιλογείς προσωπικού, και προδιαγράφεται ήδη ο ρόλος που θα παίξουν στο λιμάνι του Πειραιά όταν η Κόσκο εγκατασταθεί.
Όλοι μαζί ωστόσο, δηλαδή και τα έξι κόμματα, δέχθηκαν να σταματήσει για μία ώρα η συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, για να φέρει ο Δρίτσας στη μέση της διαδικασίας, κουρελιάζοντας κάθε διάταξη του κανονισμού, ένα άλλο κείμενο νόμου στα επίμαχα σημεία, και να συνεχιστεί η διαδικασία της συζήτησης και της ψηφοφορίας με διαφορετικό κείμενο νόμου για το οποίο δήλωσε την ικανοποίηση της η Κόσκο!!! Αυτό το ονόμασαν διακοπή για “νομοτεχνικές βελτιώσεις”… Αφού ήταν σίγουρο ότι ικανοποιείται η Κόσκο προχώρησε η ψηφοφορία, όπου όλοι υπερψήφισαν το νομοσχέδιο εκτός από το ψευτοΚΚΕ και τους ναζήδες που καταψήφισαν εκ του ασφαλούς για να μη χρεωθούν το κινέζικο εργασιακό γκέτο, τη διαφθορά και τη βία που έρχονται στο λιμάνι, αφού ήταν σίγουρο ότι δεν διακινδυνεύονται τα κινέζικα συμφέροντα. Άλλωστε ήδη αυτά τα δυο κόμματα κάνουν σήμερα συνδικαλιστικά κουμάντο στις προβλήτες 2 και 3 (αν μπορεί να μιλάει κανείς για συνδικαλισμό σε φασιστικό εργασιακό γκέτο).
Εννοείται ότι ο Δρίτσας και η κυβέρνηση καθόλου δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν την Κίνα, απλά μεθόδευσαν άλλο ένα πραξικόπημα από τα πολλά που έχουν κάνει στη διάρκεια του διαγωνισμού και των διαπραγματεύσεων με την Κόσκο, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά της. Μόνο με το άλλοθι του εκβιασμού της “αποχώρησης του επενδυτή” θα μπορούσαν να περάσουν αυτές τις κατάπτυστες αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Είναι φανερό επίσης ότι μόνο η δουλική στα ρωσοκινέζικα συμφέροντα κυβέρνηση Τσίπρα και οι υπόλοιπες ομόφρονες κοινοβουλευτικές ηγεσίες θα μπορούσαν να δώσουν βάση σε έναν τέτοιο κάλπικο εκβιασμό. Πως ήταν δυνατό παραμονές της εγκατάστασής της να αποχωρήσει η Κόσκο από την πιο στρατηγική της επένδυση στην καρδιά της Ευρώπης, το πρώτο μεγάλο ευρωπαϊκό λιμάνι που παίρνει στη διαχείριση της, και τη στιγμή που η συνολική κερδοφορία της στηρίζεται αυτή τη στιγμή σε ένα μεγάλο βαθμό στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ; Ήταν η ελληνική πλευρά που είχε το πάνω χέρι σε αυτή την υπόθεση, και θα μπορούσε να αναβάλει μέχρι και το ταξίδι του Τσίπρα στην Κίνα για αυτή την πρόκληση, όχι να στέκεται προσοχή στις κινέζικες απαιτήσεις.
Δεν βρέθηκε βέβαια ούτε ένας να επιστρέψει την απίστευτα προκλητική δήλωση της Κόσκο στην επιστολή της ότι με απόλυτη συνέπεια έχει δείξει προσήλωση στα συμφωνηθέντα με το ελληνικό δημόσιο! Πρόκειται για την εταιρεία που δεσμεύτηκε να σέβεται την ελληνική εργατική νομοθεσία στην αρχική σύμβαση για την προβλήτα ΙΙ, και στην πράξη την παραβίασε βάναυσα μέσω των εργολάβων και των υπεργολάβων, ενώ αρνείται μέχρι σήμερα να αναγνωρίσει συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργαζομένων. Πρόκειται επίσης για την εταιρεία που απαίτησε και πέτυχε επί κυβέρνησης Σαμαρά την αναστολή της καταβολής του εγγυημένου ανταλλάγματος (ενοικίου) για την προβλήτα ΙΙ κατά παράβαση κάθε συμφωνίας και κάθε όρου του σχετικού διαγωνισμού.
Αλλά πώς να μη δείξει τέτοιο θράσος, όταν κανένα κόμμα δεν την καταγγέλλει για αυτές τις παραβιάσεις, και οι αλλεπάλληλες κυβερνήσεις της κάνουν κάθε διευκόλυνση;
Οι “νομοτεχνικές βελτιώσεις” που τα δίνουν όλα στην Κίνα
Ποιες ήταν οι κύριες “νομοτεχνικές βελτιώσεις” που έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ευλογία των υπολοίπων στην Κίνα;
1. Στο νομοσχέδιο υπήρχε η συνταγματικά προφανής πρόβλεψη ότι η εφαρμογή της σύμβασης δεν πρέπει να περιορίζει την εξουσία του υπουργού να ασκεί τις αρμοδιότητες του. Αυτό δεν άρεσε στην Κόσκο. Ο Δρίτσας ουσιαστικά θέσπισε τελικά ακριβώς την αντίστροφη διάταξη με την “προσθήκη” της φράσης ότι ο υπουργός δεν μπορεί να ασκεί τις αρμοδιότητες του με τρόπο αντίθετο με τα προβλεπόμενα στη Σύμβαση!!! Δηλαδή εκεί που η άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας από τον υπουργό για θέματα της αρμοδιότητάς του υπερίσχυε της εφαρμογής της Σύμβασης, τώρα η εφαρμογή της Σύμβασης μπορεί να περιορίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον υπουργό. Δηλαδή ο Δρίτσας αυτοκαταργήθηκε υπέρ της Κόσκο.
2. Μέχρι σήμερα ο ΟΛΠ έκανε δημόσιους διαγωνισμούς για συμβάσεις έργων με τρίτους. Τώρα η Κόσκο απαίτησε και πέτυχε η υποχρέωση αυτή να καταργηθεί και να κάνει απευθείας αναθέσεις. Όμως για κάποιον που δεν είναι ιδιοκτήτης ενός δημόσιου χώρου αλλά ενοικιαστής δεν είναι δυνατό το δημόσιο να μην έχει κανένα λόγο στον τρόπο και στην αξιοπιστία με τα οποία γίνονται εργασίες που θα αλλάξουν για πάντα της στρατηγικότερες υποδομές του λιμανιού. Δηλαδή η ΚΟΣΚΟ θα βάλει αποκλειστικά δικούς της εργολάβους και υπεργολάβους οποιασδήποτε πιστοποίησης ή μη πιστοποιημένους τους οποίους θα χρησιμοποιεί για τις λιμενικές και άλλες κατασκευαστικές εργασίες!!!
3. Η Κόσκο μπορεί να πραγματοποιεί οποιοδήποτε επενδυτικό έργο στο λιμάνι χωρίς να πάρει καμία έγκριση των όρων του από οποιαδήποτε αρμόδια αρχή, αρκεί να καταθέσει το φάκελο! Αν η έγκριση δεν έχει δοθεί μέσα σε 90 μέρες, μπορεί να ξεκινήσει τις εργασίες, γιατί μόνο η πάροδος των 90 ημερών σημαίνει και έγκριση! Τι σημαίνει μετά την πάροδο των 90 ημερών θα έχει εγκριθεί έτσι κι αλλιώς; Σημαίνει ότι όλα θα μπορούν να εγκρίνονται με το πρόσχημα ότι δεν υπήρχε ο χρόνος να ελεγχθούν. Αυτό είναι άλλοθι για όλα τα κατασκευαστικά εγκλήματα. Εδώ δηλαδή δεν ενδιαφέρει να τηρούνται οι περίφημοι περιβαλλοντικοί όροι μέσω των οποίων ότι ήταν μη ρώσικο και κινέζικο ακυρωνόταν από την κυβέρνηση, από το Δήμο, από το ΣΤΕ και από τα “κινήματα του λαού” Αυτή η ρύθμιση πέρασε στην ελληνική Βουλή για την Κόσκο σα “νομοτεχνική βελτίωση” την ώρα που άπειρες επενδύσεις λιμνάζουν για χρόνια και περιμένουν την τελευταία υπογραφή του τελευταίου υπαλλήλου της τελευταίας υπηρεσίας αφού εκδοθούν και οι σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ… Είναι μόνο η Κόσκο στην Ελλάδα που θα μπορεί να κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει στο λιμάνι της Κίνας που θα γίνει ο Πειραιάς. Αλλωστε το είπε καθαρά ο Τσίπρας ότι ο Πειραιάς θα γίνει η πύλη της Κίνας στην Ευρώπη.
4. Στο νομοσχέδιο προβλεπόταν ότι για θέματα για τα οποία υπάρχουν κενά στη σύμβαση προβλέπεται η συμπληρωματική εφαρμογή του Αστικού Κώδικα. Πρόκειται για εφαρμογή εθνικής νομοθεσίας στη σύμβαση που δεν έγινε δεκτή από την Κόσκο, και διαγράφηκε!
5. Επίσης, δόθηκε το δικαίωμα στην Κόσκο να θεσπίζει εταιρικούς κανονισμούς για τον ΟΛΠ όπως και να τροποποιεί τους υφιστάμενους, δηλαδή και πάλι σαν να μην είναι ενοικιαστής του λιμανιού αλλά ιδιοκτήτης.
Ο Δρίτσας δήλωσε μετά από όλα αυτά ότι “έγινε πολύ κακό για το τίποτα”. Αυτά είπε ο υποτιθέμενος επικεφαλής της αντι-Κόσκο γραμμής μέσα στην κυβέρνηση, που μέχρι το τέλος επέμεινε να μην αφαιρέσει από το νόμο το δικαίωμα της Κόσκο να καταργεί τον εργασιακό κανονισμό του ΟΛΠ και να τον αντικαθιστά με μία απλή απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΛΠ, χωρίς κανένα κοινοβουλευτικό και “φιλεργατικό” κόμμα να τον καταγγείλει γι’ αυτό.
Με την αισχρή επίδειξη δουλικότητας του πολιτικού καθεστώτος της χώρας έκλεισε η παράδοση του λιμανιού στο φασιστικό κινέζικο κράτος με την κύρωση της σύμβασης που έχει ισχύ έως το 2052, ενώ ο Τσίπρας χαιρέτισε από την Κίνα όπου βρίσκεται με το μισό υπουργικό συμβούλιο τις “επενδυτικές” της δραστηριότητες στη χώρα.
Η Κίνα δεν έκανε πολύ φασαρία για το τίποτα. Υπάρχει ήδη το προηγούμενο του λιμανιού της Νάπολης που πήρε η Κόσκο υπό τη διαχείρισή της και έγινε άντρο λαθρεμπορίου και συμμοριών. Θέλει πλήρη ασυδοσία στο λιμάνι για να μπορέσει να εφαρμόσει το δικό της νόμο, το εργασιακό της γκέτο και τελικά να το μετατρέψει σε ένα χώρο διακίνησης και αλλαγής ετικετών των εμπορευμάτων της, δηλαδή λαθρεμπορίου, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο. Δεν απαιτεί αυτούς τους όρους για να διασφαλίσει καλό επενδυτικό περιβάλλον για την ακτοπλοΐα, την κρουαζιέρα ή τη ναυπηγοεπισκευή. Την Κίνα την ενδιαφέρει η πύλη της και η Ελλάδα ας πεθάνει γι αυτό.
Η ΟΑΚΚΕ υποστήριξε από την πρώτη στιγμή το δίκαιο αγώνα των λιμενεργατών για την υπεράσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και έχει καταγγείλει ήδη από το 2008 το καθεστώς που επέτρεψε στην Κίνα να βάλει πόδι στην προβλήτα ΙΙ με αποικιοκρατικούς όρους. Θα συνεχίσει την καμπάνια της με το κάλεσμα για τη συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου των δημοκρατών, των εργαζομένων και όλου του λαού του Πειραιά για να ανατραπεί η διαδικασία της υποδούλωσης της πόλης στο φασιστικό κινέζικο μονοπώλιο και το συμμαχικό του και πιο ηγεμονικό πολιτικά ρώσικο μονοπώλιο.