Κι όμως λίγα 24ωρα μετά σύσσωμοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ίδιας τάξης και μάλιστα οι υποτιθέμενοι πιο δημοκρατικοί της εκπρόσωποι, πούλησαν τους δικαστές και συντάχθηκαν με τους πραξικοπηματίες αχρηστεύοντας στην πράξη την απόφαση των πρώτων να καταργήσουν τον νόμο Παππά.
Πόσο αναξιοπρεπείς αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αυτοί του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και της ΝΔ, που παριστάνουνε τους ευρωπαίους δημοκράτες. Και δεν μιλάμε μόνο για τους φιλοσυριζαίους ηγέτες τους Γεννηματά, Θεοδωράκη και Μητσοτάκη αλλά και για τα θεωρούμενα αντισυριζέικα φιλοευρωπαϊκά στελέχη αυτών των κομμάτων που υποτάχτηκαν στους αρχηγούς τους και άρχισαν να δίνουν ονόματα για το ΕΣΡ χωρίς να έχει καταργηθεί ο νόμος και έτσι επέτρεψαν στον Παππά να τους μαλώνει για τους δισταγμούς τους και τελικά να τους επιδοκιμάζει για την προδοσία τους λέγοντας ότι έγιναν πιο “υπεύθυνοι” και πιο “ευέλικτοι”.
Πραγματικά είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα επέτρεψαν σε αυτό το αλαζονικό και θρασύ δίδυμο Τσίπρα -Παππά, που λίγες ώρες πριν είχε φάει από τους δικαστές του ΣΤΕ μια πρωτοφανή στα πολιτικά χρονικά σφαλιάρα, και μάλιστα τόσο θορυβώδη που ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη, να ξανασηκωθεί όρθιο και με το γνωστό του θράσος να καμαρώνει ότι υποχρέωσε την αντιπολίτευση να εγκρίνει ένα νέο ΕΣΡ χωρίς να έχει ανατραπεί ο φασιστικός νόμος του. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να προκύψει ένα νέο ΕΣΡ που θα είναι τόσο βρώμικο όσο και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το χειρότερο είναι πόσο προβοκατόρικα φέρθηκαν απέναντι στους δικαστές του ΣΤΕ, καθώς αφού τους ενθαρρύνανε να αντισταθούν στην αντισυνταγματικότητα του νόμου τώρα, και αυτοί κάνανε τη μεγάλη κίνηση της ζωής τους, τους προδίδουν και τους εγκαταλείπουν στην εκδίκηση της βρώμικης συμμορίας. Γιατί το σπουδαίο και τίμιο που κάνανε οι 14 της πλειοψηφίας του ΣΤΕ, το οποίο σαν σώμα ακολουθούσε την καταστροφική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ ενάντια στις επενδύσεις, ήταν ότι δεν συμβιβάστηκαν με την δήθεν ενδιάμεση φιλοκυβερνητική πρόταση των 11 συναδέλφων τους. Αυτή η πρόταση ήταν να αναβληθεί για ένα μήνα η απόφαση ώστε να οριστεί ένα νέο ΕΣΡ που θα εφαρμόσει ουσιαστικά έναν τροποποιημένο νόμο Παππά, που τελικά θα εγκρίνει το ΣΤΕ. Όμως οι 14 αποφάσισαν να προχωρήσουν στο δημοκρατικό δρόμο και να γκρεμίσουν συνθέμελα τον πραξικοπηματικό νόμο, αλλά και να αψηφήσουν, μαζί με τη μεγάλη πλειοψηφία των δικαστών όλων των κλάδων, τις εκκαθαρίσεις, τις απειλές και τους μισθολογικούς εκβιασμούς της κυβέρνησης. Και ενώ οι δικαστές κάνανε την κυβερνητική συμμορία να παραμιλάει λυσσασμένη και να εξαπολύει βρισιές και κατάρες εναντίον τους αποκαλύπτοντας έτσι στο λαό ολόπλευρα την φασιστική φύση της, οι υποτιθέμενοι πολιτικοί εκφραστές της δημοκρατικής νομιμότητας με πρώτους τους Γεννηματά και Θεοδωράκη και με το Μητσοτάκη να ακολουθεί πιο συγκρατημένα εξ αιτίας των εσωκομματικών του αντιστάσεων, συμπαρατάχθηκαν με τη μειοψηφία των 11 του ΣΤΕ και άρχισαν για να ρίχνουν ονόματα στο τραπέζι για την άμεση εκλογή νέου ΕΣΡ χωρίς ο νόμος Παπά να έχει καταργηθεί , αλλά απλά να έχει ανασταλεί, δηλαδή να έχουν μπει σε διαπραγμάτευση μερικά σημεία του, χωρίς να έχει ανατραπεί η λογική του. Ήδη το πολιτικό πούλημα των δικαστών τους παρέδωσε στη μήνη της κυβερνητικής συμμορίας που τους έκοψε όλες τις απολαβές που τους είχε υποσχεθεί για να τους εξαγοράσει ώστε να βγάλουν θετική απόφαση (χθεσινή καταγγελία Θεοχάρη στο http://www.protothema.gr/politics/article/624895/theoharis-sto-keno-i-prospatheia-tis-kuvernisis-na-exagorasei-tin-psifo-ton-dikaston/).
Η σύμπλευση των ναζιστών και των ψευτοκομμουνιστών με την κυβέρνηση.
Στην ουσία οι ψευτοδημοκράτες που τώρα προδίνουν τους δικαστές έχουν φερθεί χειρότερα και από τους φασίστες, δηλαδή τους ναζήδες της Χρυσής Αυγής και τους σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ που ο καθένας με τον τρόπο του ήταν από την αρχή με την κυβέρνηση.
Οι μεν ναζήδες, ήταν με την κυβέρνηση ανοιχτά και ξάστερα αφού αυτοί καταγγέλλουν με πάθος όλα τα κανάλια, ιδιαίτερα τα πιο αντιχρυσαυγίτικα κανάλια που η κυβέρνηση έκλεισε, το ΜΕΓΚΑ (στο οποίο θυμόμαστε ότι αυτή η συμμορία ουρούσε έξω από τα γραφεία του) και το ΑΛΦΑ.
Όμως το ψευτοΚΚΕ, ενώ είναι πάγια με τα πραξικοπηματικά όργια και τις συνταγματικές παρανομίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το κάνει καλυμμένα με το να εμφανίζεται σαν ουδέτερο. Δηλαδή προτάσσει μόνιμα το επιχείρημα, ότι η επίκληση της αστικής δημοκρατίας από την αντιπολίτευση ενάντια στα όποια μέτρα της κυβέρνησης θίγουν την ελευθερία της έκφρασης, είναι απλά το περιτύλιγμα της φαγωμάρας μεταξύ διαφορετικών μερίδων του κεφάλαιου, πράγμα που τάχα δεν ενδιαφέρει την εργατική τάξη. Δηλαδή δεν ενδιαφέρουν το ψευτοΚΚΕ τέτοια πράγματα όπως το ποιος θα έχει τα κανάλια, ποιος θα έχει τα λιμάνια, ποιος θα ελέγχει την ενέργεια της χώρας, και κυρίως δεν το ενδιαφέρει με ποιο τρόπο θα γίνεται αυτή η επιλογή του αστού ή ιμπεριαλιστή ιδιοκτήτη, δηλαδή αν αυτό θα γίνεται με την ωμή βία ή μέσα στο αστικοδημοκρατικό πλαίσιο, δηλαδή μέσα και από τον μίνιμουμ έλεγχο και έγκριση της κοινής γνώμης. Αυτή η αδιαφορία για τον αστικό δημοκρατισμό θεωρητικά και ιστορικά είναι μια κατάφωρα αντιμαρξιστική και αντιλενινιστική θέση, μια θέση αντεργατική γιατί θέλει τις εκμεταλλευόμενες τάξεις στον καπιταλισμό να είναι αδιάφορες για τα ζητήματα του πολιτικού δημοκρατισμού, οπότε και του αστικού δημοκρατισμού, με το πρόσχημα ότι αυτές οι τάξεις πρέπει να ενδιαφέρονται κύρια για τα άμεσα υλικά τους ταξικά συμφέροντα. Όμως η πάλη για τον πιο προωθημένο δημοκρατισμό και μέσα στον καπιταλισμό, είναι αυτή ακριβώς που προετοιμάζει τις εργαζόμενες μάζες για την δικιά τους επαναστατική, δηλαδή προωθημένα δημοκρατική πολιτική εξουσία.
Στην πραγματικότητα αυτή η φαινομενικά “εργατίστικη-οικονομίστικη” θέση που παριστάνει την αναρχική, ισοδυναμεί στην εποχή των ιμπεριαλιστικών φασισμών με συνειδητή ταξική συμμαχία με τις πιο φασιστικές μερίδες της αστικής τάξης, μιας και είναι αυτές ακριβώς που συντρίβουν με την ωμή βία, δηλαδή ενάντια σε κάθε αστοδημοκρατικό πολιτικό πλαίσιο και τελικά καταβροχθίζουν τις αντίπαλες τους λιγότερο ή και καθόλου φασιστικές μερίδες της αστικής τάξης. Για παράδειγμα η συγκεκριμένη αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών θα μπορούσε να θεωρηθεί καταχρηστικά σαν σύγκρουση κεφαλαίων μέσα στα αστικά δημοκρατικά πλαίσια αν το πολύ επιτρέπονταν να έχουν τηλεοπτικά κανάλια ο αρχηγός του γηπεδικού χουλιγκανισμού διωκόμενος για βαριά κακουργήματα Μαρινάκη και ο εκπρόσωπος στην Ελλάδα του μαζικού σφαγέα Πούτιν Ιβάν Σαββίδης, δίπλα στα υπάρχοντα κανάλια ΜΕΓΚΑ, ΑΛΦΑ, ΣΤΑΡ και ΕΨΙΛΟΝ.
Αλλά το να παίρνουν κανάλια οι δύο πρώτοι επειδή με ωμή πολιτική βία, δηλαδή με ωμή παραβίαση της αστικής συνταγματικής νομιμότητας, κλείνουν κανάλια που λειτουργούν από δεκαετίες , τότε έχουμε φασιστική φίμωση των δεύτερων υπέρ των πρώτων. Όταν δηλαδή η αναδιανομή-αναδιάταξη του κεφάλαιου για την οποία μιλάει το ψευτοΚΚΕ σημαίνει οριστική φίμωση κάθε αστικής αντιπολίτευσης από μια κυρίαρχη μερίδα της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού (ήδη μετά την πολιτική υποταγή του ΑΝΤΕΝΝΑ προετοιμάζεται με οικονομικά και δικαστικά μέσα η φίμωση του μόνου αντιπολιτευτικού ευρωπαιόφιλου ΣΚΑΙ), τότε θα έρθει αυτόματα και η ώρα της φίμωσης κάθε λαϊκής αντιπολίτευσης, που έτσι κι αλλιώς σήμερα είναι πρακτικά εντελώς περιορισμένη. Γι αυτό μας νοιάζει και μας καίει σαν μαρξιστές και σαν εργατική τάξη η φίμωση των καναλιών, ή του αστικού τύπου, ή η κατάργηση του “σατανικού αμερικάνικου” ίντερνετ κλπ. Γιατί ξέρουμε πως μια αστική φασιστική δικτατορία χτυπάει την εργατική τάξη και την προετοιμασία της επανάστασης άπειρες φορές περισσότερο από όσο μια αστική δημοκρατική δικτατορία για αυτό και είναι η φτωχολογιά που δίνει συνήθως την πιο σκληρή αντιφασιστική πάλη.(Δες κείμενα της ΟΑΚΚΕ για τον αστικό δημοκρατισμό http://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/653- Ο Διωγμός των Δημοσιογράφων: Αλάνθαστο Σημάδι Επερχόμενης Φασιστικής Δικτατορίας, http://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/σαμποταζ-–-ρωσοκινεζικη-διεισδυση/item/719-Εργαζόμενοι Αντισταθείτε στη Συμμορία των Σαμποτέρ που Κυβερνάει τη Χώρα-Το Τρομερό της Σαμποτάζ της Παραγωγής Ρίχνει στα Τάρταρα Μισθούς και Μεροκάματα).
Αποδεκτά στην πράξη από την αντιπολίτευση τα μαφιόζικα επιχειρήματα της κυβέρνησης
Αλλά, όπως δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε, είναι φυσικό να ποδοπατούν την απόφαση των δικαστών οι ανοιχτοί ναζήδες και οι ανοιχτοί σοσιαλφασίστες κάνοντας αποχή η ψηφίζοντας παρόν αντίστοιχα. Το αληθινό σκάνδαλο είναι ότι ψηφίζουν υπέρ της κυβέρνησης κόντρα στην δημοκρατική δικαστική απόφαση το Πασόκ και το Ποτάμι και ότι αμέσως δίπλα τους ψηφίζει “παρόν” αντί για “όχι” και η ΝΔ , και στη συνέχεια δίνει ονόματα προέδρων του ΕΣΡ και τότε έμμεσα φαίνεται να εκδηλώνονται κάποιες αντιστάσεις μέσα στην τελευταία, αλλά ακόμα καμία ανοιχτά δεν καταγγέλλει το πούλημα. Γι αυτό μιλάμε για ελεεινή αστική τάξη.
Το χειρότερο είναι ότι για να καλυφτούν όλοι αυτοί για την προδοσία τους πιάστηκαν από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης με πιο γελοίο εκείνο που λέει ότι η απόφαση του ΣΤΕ μπορεί να αργούσε να καθαρογραφεί οπότε θα έμενε χωρίς γρήγορη ρύθμιση το τηλεοπτικό τοπίο, λες και δεν μπορούσε αυτό το τοπίο να περιμένει λίγες βδομάδες ή και μήνες ύστερα από 17 χρόνια έλλειψης ρύθμισης.
Όμως το πιο βρώμικο επιχείρημα της κυβέρνησης, που πρακτικά δεν συνάντησε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, ήταν το ότι αν ο νόμος Παππά ακυρωνόταν επίσημα και δεν αναστελλόταν οι υπερθεματιστές θα ζητούσαν πίσω τα λεφτά που έδωσαν, ενδεχόμενα και κάποιες αποζημιώσεις, ενώ με την αναστολή δεν θα μπορούσαν τάχα να τα ζητήσουν πίσω.
Η ανοιχτή ή έμμεση αποδοχή αυτού του επιχειρήματος είναι χαρακτηριστική της μεγάλης κατάπτωσης της αστικής τάξης και του κοινοβουλευτισμού της. Δηλαδή μια σειρά κόμματα συζητούσαν ξεδιάντροπα στη Βουλή και τελικά συμφώνησαν μπροστά στον ελληνικό λαό ότι δεν έπρεπε να εφαρμόσουν μια πελώριας σημασίας δικαστική απόφαση, αλλά να παρανομήσουν για να μη δώσουν τάχα πίσω στους υπερθεματιστές τα 80 εκ Ευρώ που παράνομα εισέπραξαν από αυτούς για 3 χρόνια άδειας λειτουργίας. Βεβαίως ο πόνος τους δεν είναι να μη δώσουν πίσω τα λεφτά αυτά για να τα πάρουν τάχα οι φτωχοί. Αυτό δεν στέκει ούτε πρακτικά οικονομικά, ούτε κυρίως από την άποψη της πολιτικής δημοκρατίας.
Δηλαδή αν δεχτούμε ότι οι φτωχοί είναι το 1/3 των νοικοκυριών, όπως λένε οι στατιστικές, που σημαίνει γύρω στο 1,5 εκατομμύριο νοικοκυριά, τότε η μοιρασιά 80 εκ. Ευρώ στο κάθε ένα από αυτά αντιστοιχεί περίπου σε 53 Ευρώ στα 3 χρόνια, δηλαδή 16 Ευρώ το χρόνο ή λιγότερο από ενάμιση Ευρώ το μήνα! Στην πραγματικότητα οι πραξικοπηματίες δεν θέλουν να δώσουν πίσω τα λεφτά στους 2 φιλικούς τους υπερθεματιστές Σαββίδη και Μαρινάκη ακριβώς για να διατηρούν αυτοί οι τελευταίοι το δικαίωμα να προσβάλουν κάθε νέα διαδικασία για τις άδειες που δεν τους συμφέρει, δηλαδή που δεν κλείνει όσα μπορεί περισσότερα από τα υπάρχοντα κανάλια. Αλλά πέρα από αυτά. Γενικά υπάρχει πιο αισχρό επιχείρημα από το ότι πρέπει να πληρώνονται πελώρια ποσά από τους ιδιοκτήτες καναλιών στο κράτος για να δίνει αυτό πολλά λεφτά στους φτωχούς; Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: ότι πρέπει να δωροδοκούνται από τους πιο πλούσιους καναλάρχες οι φτωχοί για να ανέχονται ή ακόμα και να υποστηρίζουν τη φίμωση των καναλιών εκείνων των ιδιοκτητών που δεν διαθέτουν πολλά χρήματα. Αυτή είναι η γνωστή πια μέθοδος της μερικής εξαγοράς κάποιων φτωχών από φασίστες δικτάτορες, από μεγαλεμπόρους ναρκωτικών και από κάθε λογής μαφίες για να δεχτούν να βασανίζεται και να καταπιέζεται ένα ολόκληρο έθνος. Γι αυτό ο πλειοδοτικός διαγωνισμός στο όνομα της ευημερίας του λαού, και μάλιστα σε συσχετισμό με αποκλεισμό υπαρχόντων καναλιών, πρέπει να απορρίπτεται από θέση αρχής. Άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι το ποσό των 60 εκ Ευρώ που οφείλει να δώσει κάθε υπερθεματιστής στον άκυρο διαγωνισμό μέσα σε 10 χρόνια δεν μπορεί να αποσβεστεί στα 10 χρόνια που κρατάει κάθε άδεια, που σημαίνει ότι όποιος πήρε κανάλια πρέπει με αυτά τα ποσά να μπαίνει μέσα σαν επιχειρηματίας. Αυτό είναι σε μετωπική σύγκρουση με τη λογική της κυβέρνησης ότι πρέπει να υπάρχουν μόνο 4 κανάλια για να υπάρχει οικονομική αυτοδυναμία των καναλιών μέσα από τα λεφτά των διαφημίσεων. Άρα αντί για οικονομική και υποτίθεται πολιτική αυτοδυναμία των καναλιών η λογική της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν η πιο ωμή και μάλιστα η πιο μονοπωλιακή εκμετάλλευση της ενημέρωσης από τα πιο “παχιά πορτοφόλια” σύμφωνα με την έκφραση του Παππά. Γιατί κεφάλαια που πληρώνουν όσο-όσα για να έχουν κανάλια δεν το κάνουν για να κερδίζουν σαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις θεάματος και ενημέρωσης, αλλά αντίθετα να ζημιώνονται σαν επιχειρήσεις για να κερδίζουν πολιτικά, και μόνο σε τελική ανάλυση και οικονομικά, από το μονοπώλιό τους στην πολιτική ενημέρωση.
Η λογική λοιπόν της φασιστικής συμμορίας Τσίπρα είναι: όλα τα κανάλια στις πιο μεγάλες μαφίες και στους χειρότερους ιμπεριαλισμούς. Γι αυτούς τους λόγους το πρώτο αίτημα μιας δημοκρατικής αντιπολίτευσης μετά την απόφαση του ΣΤΕ θα ήταν η ακύρωση του διαγωνισμού να συνοδεύεται καθαρά και ξάστερα από την άμεση επιστροφή των χρημάτων στους καναλάρχες υπερθεματιστές, είτε αυτοί είναι μαφιόζοι κεφαλαιοκράτες είτε είναι θύματα των μαφιόζων που τους υποχρέωσαν με τα παχιά τους πορτοφόλια να ανεβάσουν το δικό τους τίμημα σε ύψη αυτοκτονικά, η αλλιώς σε ύψη που τους υποχρεώνουν να γίνουν κι αυτοί μέλη της ιμπεριαλιστικής φασιστικής μαφίας που κυβερνάει τη χώρα η να σταματήσουν να έχουν κανάλια. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχει στη χώρα μόνο η αλήθεια Πούτιν, η αλήθεια των κρατικών ολιγαρχών, η αλήθεια των γραφειοκρατικών εκβιαστικών συμμοριών, η αλήθεια ενός στρατού ιδιωτών μικρών και μεγάλων παρασίτων υπερεκμεταλλευτών του προλεταριάτου, η αλήθεια των στρατών του φαιο-”κόκκινου” διακομματικού μετώπου.
Ας λείπει το βύσσινο.