Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

H κτηνωδία του ισλαμοφασισμού και γενικότερα του ανατολικού νεοχιτλερικού αντιδιαφωτισμού βρίσκεται στην ιδεολογική βάση της σφαγής των ηρωικών γάλλων δημοκρατών σκιτσογράφων

- Δημοσιεύουμε εδώ ένα ως τώρα αδημοσίευτο άρθρο της Νέας Ανατολής που γράφτηκε τον Νοέμβρη του 2020 και έμεινε μισοτελειωμένο. Αφορούσε την μεγάλη κρίση στις σχέσεις της Γαλλίας με τον μουσουλμανικό κόσμο που ξεκίνησε με τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Πατύ από τους ισλαμοφασίστες. Το δημοσιεύουμε τώρα με την ευκαιρία της απόπειρας για διάρρηξη των σχέσεων της Ευρώπης με το Κατάρ που επιχειρούν οι πράκτορες και οι φίλοι των ρώσων νεοχιτλερικών στην Ευρώπη με εργαλείο το σχετικό σκάνδαλο διαφθοράς. Αυτό που έχει αλλάξει από τότε που γράφτηκε αυτό το άρθρο είναι ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει χάσει μεγάλο μέρος της δύναμης της μετά τα φιλορώσικα φασιστικά πραξικοπήματα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, έχει διασπαστεί, κρατάει με μεγάλες υποχωρήσεις ένα μέρος εξουσίας στη μισή Λιβύη, ενώ ο πιο ισχυρός υποστηριχτής της, το κόμμα του Ερντογάν προσεγγίζει όλο και περισσότερο την πουτινική Ρωσία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το Κατάρ έχει αρχίσει και αυτό να συνεργάζεται με τη Ρωσία αν και πολύ πολύ λιγότερο προς το παρόν σε σχέση με τη βαθύτερη συνεργασία που έχει με τη Δύση οπότε αποτελεί το τελευταίο σχετικά αξιόπιστο οικονομικό ενεργειακό στήριγμα της Ευρώπης. -

Η διεκδίκηση των ολυμπιακών αγώνων του 2024 από το Κατάρ είναι ένα ζήτημα ανάμεσα σε άλλα, στο οποίο εκδηλώνεται η όψιμη σύσφιξη των ελληνο-καταριανών σχέσεων. Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία των διπλωματικών επαφών ανάμεσα στις δύο χώρες καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα

 

Κάτω ο πρωθυπουργός Αλ Μπαραντέι, ο ρωσόδουλος διεθνής προβοκάτορας   Ο αιγυπτιακός στρατός που υπηρετούσε άλλοτε πιστά τον πρόεδρο Μουμπάρακ έριξε τελικά τον ισλαμιστή πρόεδρο Μόρσι με τη βοήθεια των μαζικών διαδηλώσεων. Αυτή δεν ήταν μία θετική εξέλιξη. Δεν ήταν μία ανακοπή της πορείας προς την ισλαμική φασιστική δικτατορία, που επιτεύχθηκε χάρη στην επέμβαση μιας φωτισμένης στρατιωτικής ηγεσίας και του πιο προοδευτικού κομματιού του έθνους και του λαού.

 

Η δο­λο­φο­νι­κή ε­πί­θε­ση των ι­σλα­μο­φα­σι­στών στη γαλ­λι­κή δη­μο­κρα­τική ε­φη­με­ρί­δα Charlie Hebdo, με πρό­σχη­μα τη σκλη­ρή α­ντι­θρη­σκευ­τι­κή και α­ντι­κλη­ρι­καλι­στι­κή της κρι­τι­κή, έ­φε­ρε - τις πρώ­τες μέ­ρες με­τά το χτύ­πη­μα - σε μια σχε­τική α­μη­χα­νί­α τους ε­παγ­γελ­μα­τί­ες υ­πε­ρασπιστές του ι­σλα­μο­φα­σι­σμού, “αντι­ι­μπε­ρια­λι­στές” ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς στη χώ­ρα μας.