Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το συγκεριμένο κυπριακό «όχι» δεν είναι αντίσταση στη Γερμανία, αλλά υποδούλωση στη Ρωσία   Αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην παλιά ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ στις 21/3/2013

Το παρακάτω άρθρο μας είναι το πρώτο μετά τον πόλεμο αντιπερισπασμού που άναψε η πουτινική διπλωματία στη Μέση Ανατολή, το οποίο δεν ασχολείται κυρίως με την κεντρική σε αυτόν αντίθεση Ισραήλ-Χαμάς αλλά με την αντίθεση των ρωσόφιλων μουσουλμανικών χωρών με το Ισραήλ και τη Δύση και μάλιστα ουσιαστικότερα με την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι με τη φρικαλεότητά της αντισημιτικής σφαγής της Χαμάς στις 7 του Οκτώβρη που πάγωσε το λαό του Ισραήλ ο ρωσοκινεζικός Άξονας διευκόλυνε την ακροδεξιά ηγεσία Νετανιάχου να απαντήσει με την συνηθισμένη επεκτατική αντιπαλαιστινιακή της λογική (https://www.oakke.gr/global/item/1628-,  https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332-, https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-23-31/item/397-) ακριβώς για να δώσει στα τσιράκια του Άξονα και στην πλειοψηφία τους τσιράκια και των μουλάδων του Ιράν, το πρόσχημα να επιτεθούν όχι τόσο ενάντια στο Ισραήλ όσο στις δυτικές και μάλιστα κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες.

Η απάντηση είναι μία: παλλαϊκή δημοκρατική και πατριωτική αντίσταση

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

Ανοιχτά εναντίον της παράδοσής τους όλη η αντιπολίτευση ενώ η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να την καθυστερήσει ή ακόμα και να τη ματαιώσει

Στις αρχές Μάη ο Λαφαζάνης ίδρυσε το κόμμα «Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης» (ΔΗ.ΚΕ.Α). Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του κόμματος του Λαφαζάνη έγινε με μία αφίσα που δήλωνε και το λόγο της ίδρυσης του, που δεν είναι άλλος από τη συγκρότηση του πρώτου ανοιχτά φιλοπουτινικού κόμματος στη χώρα. 

Έγινε με επιτυχία την Κυριακή 29/5 η εκδήλωση της ΟΑΚΚΕ για την Ουκρανία και τη στάση της Αριστεράς απέναντι στο φασιστικό Άξονα Ρωσίας – Κίνας.

Στην ομιλία του ο σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος απάντησε ζωντανά και διεξοδικά στα πιο βασικά επιχειρήματα του σοσιαλφασισμού, εκείνα δηλαδή κυρίως που εμποδίζουν το λαό μας και τους λαούς του κόσμου να ταχθούν αποφασιστικά στο πλευρό του ουκρανικού λαού ενάντια στους νεοχιτλερικούς εισβολείς.

Η ατμόσφαιρα της εκδήλωσης είχε τη θέρμη και την ήρεμη ένταση που αντιστοιχούσε στο θέμα της, ενώ ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν όσος περίπου εκείνος της διαδήλωσης στη ρώσικη πρεσβεία, δηλαδή πολύ ικανοποιητικός αφού πια η βία στην Ουκρανία αρχίζει να σκεπάζεται από τα βάσανα της ακρίβειας που φέρνει ο κρυμμένος ενεργειακός στραγγαλισμός του Πούτιν, οπότε δυναμώνει και η ανάλογη αντεπίθεση του σοσιαλφασισμού και όλα αυτά στη χώρα της πιο ύπουλης κυριαρχίας των ρωσόφιλων. Η κυριαρχία αυτή φανερώθηκε για μια ακόμα φορά με το γεγονός ότι κανένα από τα ΜΜΕ ή μεγάλη διαδικτυακή πύλη δεν ανέφερε την εκδήλωση παρά την ανακοίνωση που στείλαμε. Τα πιο σημαντικά για μας είναι ωστόσο δύο πράγματα:

-Το πρώτο είναι η πιο μαζική από κάθε προηγούμενη φορά υποστήριξη μιας εκδήλωσης της ΟΑΚΚΕ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρόλο που στην τωρινή φάση, αυτή η υποστήριξη δεν έσπασε το φράγμα του καθεστωτικού πολιτικού αποκλεισμού της ΟΑΚΚΕ ώστε να μεταφραστεί και σε πολύ μεγαλύτερη ζωντανή παρουσία.

-Το δεύτερο όμως και πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι αυτό το φράγμα το έσπασαν με την ζωντανή παρουσία τους κάποιοι νέοι φίλοι της οργάνωσης που θέλουν να βοηθήσουν και πρακτικά στην πάλη της.

Σε κάθε περίπτωση από τις 24 του Φλεβάρη που τα στρατεύματα της Ρωσίας εισέβαλαν στην Ουκρανία, ο κόσμος έχει μπει σε μια νέα εποχή, οι συνειδήσεις αλλάζουν αφάνταστα γρήγορα, η ψευτοαριστερά ζει υπόκωφες αμφισβητήσεις στις γραμμές της και η ΟΑΚΚΕ έχει μπει για πρώτη φορά στο ραντάρ των πραγματικών επαναστατών. Αυτοί χαρακτηρίζονται ακριβώς από το ότι δεν διστάζουν να αναζητούν την αλήθεια μέσα από τα γεγονότα όσο σκληρή κι αν είναι και οσοδήποτε αναιδής απέναντι στις καθεστωτικές «επαναστατικές» αυθεντίες.

  Φαί­νε­ται ό­τι η «νέ­α ε­πο­χή» στο ελ­λη­νι­κό πο­δό­σφαι­ρο, η οποί­α εί­ναι δε­μέ­νη «νύ­χι-κρέ­ας» με τις γε­νι­κό­τε­ρες ε­ξε­λί­ξεις στη χώ­ρα μας, ήρ­θε μια ώ­ρα αρ­χύ­τε­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και ει­δι­κό­τε­ρα στο «νέ­ο» ΠΑ­ΟΚ του ρώ­σου που­τι­νι­κού ο­λι­γάρ­χη Ι­βάν Σαβ­βί­δη.

Πρώτα σε αυτήν τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα και ο οικουμενικός πρωθυπουργός τους που σαμποτάρουν τη χώρα σηκώνοντας τη σημαία του τάχα πρωτοπόρου στην Ευρώπη ανθρωπισμού τους

Την ώρα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει την πιο θανατερή αιχμή της πανδημίας, οι νεοχιτλερικοί του Άξονα Ρωσίας-Κίνας και οι κάθε λογής φίλοι τους στην Ευρώπη προσπαθούν να δυναμώσουν την ανησυχία, το φόβο και τον πανικό στους λαούς της, ιδιαίτερα στους πιο αγχωμένους χωρίς καθόλου ή με αμφίβολο μισθό και κλεισμένους στα σπίτια τους προλετάριους του Νότου, λέγοντάς τους ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι οι κυβερνήσεις και οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Με ξεχωριστή μανία μάλιστα κατηγορούν τις κυβερνήσεις των Βόρειων χωρών της ΕΕ ότι εγκαταλείπουν τις Νότιες χώρες παρόλο που οι πρώτες διαθέτουν κυρίως για τις δεύτερες 1300 δισεκατομμύρια Ευρώ από διάφορα κοινά ταμεία και κεντρικές τράπεζες τους. Ισχυρίζονται ότι μόνο η Κίνα και η Ρωσία τους αγαπάνε τάχα χωρίς όρους και προϋποθέσεις όπως αποδεικνύουν τα κιβώτια μάσκες που αυτές τους στείλανε.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.