Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

Η ήττα του φασίστα Τραμπ το πρώτο καθήκον κάθε φίλου της ειρήνης και της δημοκρατίας - Στήριξη στον Μπάιντεν αλλά χωρίς αυταπάτες

Ο Μπάιντεν όμηρος των Ομπάμα - Σάντερς

Χωρίς την ηγεμονία στο αντιφασιστικό μέτωπο της λαϊκής και εργατικής Αριστεράς οι μισοδημοκρατικές φράξιες της αστικής τάξης οδεύουν νομοτελειακά προς συντριβή

  Θυμάστε τον αμερικανό Αλ Γκορ, τον αντιπρόεδρο του Κλίντον, που για μερικές χιλιάδες ψήφους λιγότερες από τον Μπους στη Φλόριντα είχε χάσει τη χρυσή ευκαιρία

  Οι βομβιστικές επιθέσεις στο μαραθώνιο της Βοστώνης των ΗΠΑ είναι μία επίθεση γενοκτονικής λογικής, δηλαδή εξόντωσης του άμαχου πληθυσμού  σαν εξίσου υπεύθυνου για τις πράξεις των κυβερνήσεων.

 

Η περιστασιακή εργασία σήμερα στις ΗΠΑ εξελίσσεται σε μάστιγα καθώς όλο και περισσότερος κόσμος αναγκάζεται να κάνει περιστασιακές δουλειές που του αποφέρουν ελάχιστη αμοιβή και δε διασφαλίζουν σχεδόν καμία από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος μιας

Η εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ είναι η πιο κρίσιμη για ολόκληρο τον πλανήτη μετά το  δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Γιατί αυτές θα κρίνουν το αν η πουτινική Ρωσία θα καταλάβει την προεδρία των ΗΠΑ με τον εγκάθετο της φασίστα Τραμπ, πράγμα που αυτή τη φορά θα σημαίνει ότι θα πάρει και την εξουσία. Αυτό με τη σειρά του θα κρίνει το εάν, το πότε  και κυρίως το κάτω από ποιους όρους ο νεοχιτλερικός Άξονας  Μόσχας-Πεκίνου, θα μπορέσει να εξαπολύσει την κεντρική μαζική του επίθεση ενάντια στην Ευρώπη, που ήδη την έχει ξεκινήσει κυρίως στα ανατολικά της σύνορα με την αποικιακή επίθεση του στην Ουκρανία, και δευτερευόντως με την αντισημιτική – αντιευρωπαϊκή προβοκατόρικη της επίθεση από το Νότο ενάντια στο Ισραήλ.  Πιο συγκεκριμένα αυτές οι εκλογές θα κρίνουν το αν η Ευρώπη θα βρεθεί ή όχι ακάλυπτη από τις ΗΠΑ τόσο στρατιωτικά όσο και ενεργειακά. Αν συμβεί το πρώτο οι νεοχιτλερικοί θα αποτολμήσουν και μάλιστα θα επιταχύνουν τη μεγάλη επίθεσή τους στην Ευρώπη πριν αυτή προλάβει να καλύψει με οποιοδήποτε τρόπο τις δυο αυτές στρατηγικές αδυναμίες της για να μπορέσει να τους ανακόψει όπως μπόρεσε να ανακόψει τους προηγούμενους Χίτλερ η αντιφασιστική ενότητα ΕΣΣΔ, Αγγλίας και ΗΠΑ. Τα ανάλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συμβούν στο δεύτερο μεγάλο μέτωπο του Τρίτου Παγκόσμιου μετώπου που ακόμα δεν έχει ενεργοποιηθεί, αυτό ενάντια στις βιομηχανικές δημοκρατικές χώρες του Δυτικού Ειρηνικού και της Ωκεανίας το οποίο θα ξεκινήσει με την επίθεση της Κίνας στην Ταϊβάν.

 

Οι α­πο­κα­λύ­ψεις της έκ­θε­σης της α­με­ρι­κα­νι­κής Γε­ρου­σί­ας για τα βα­σα­νι­στή­ρια της CΙΑ σε βά­ρος κρα­του­μέ­νων στο ό­νο­μα της πά­λης ε­νά­ντια στην τρο­μο­κρα­τί­α καί­νε την η­γε­σί­α και τους βα­σι­κούς μη­χα­νι­σμούς ε­σω­τε­ρι­κής και ε­ξω­τε­ρι­κής α­σφά­λειας αυ­τής της υ­περ­δύ­να­μης.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο και καταστροφικό από όσα διαδραματίζονται σήμερα στον κόσμο, πιο καταστροφικό από την επιδημία του κορονοϊού, πιο καταστροφικό από τη νέα κτηνώδη επίθεση της ρώσικης υπερδύναμης στο βασανισμένο λαό της Συρίας ή έμμεσα την επίθεσή της στη Λιβύη από το να επιλεγεί ο Σάντερς στις προκριματικές εκλογές του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ σαν ο υποψήφιος που θα διεκδικήσει την προεδρία από τον Τραμπ.

Η ελληνική αστική τάξη κι ακόμη περισσότερο η φιλοϊμπεριαλιστική ελληνική ψευτοαριστερά, δηλαδή ο σοσιαλφασισμός, δεν είχαν ποτέ αντιιμπεριαλιστικές τάσεις και σκοτούρες. Ήξεραν πάντα, η πρώτη να ξεπουλιέται στον κυρίαρχο ηγεμονιστή κι αργότερα ιμπεριαλιστή κάθε εποχής ή ακόμη χειρότερα στη μεγάλη εκείνη δύναμη που μυριζόταν ότι βαδίζει προς την κυριαρχία, η δε δεύτερη να αποτελεί από το 1956 τσιράκι των Ρώσων σοσιαλμπεριαλιστών μεγαλοαστών και αργότερα (λόγω υποταγής στις διεθνείς συμμαχίες της φασιστικής Μόσχας) και των Κινέζων ομολόγων τους.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που