Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Όταν εμφανίστηκε από το πουθενά μια σύγκρουση Ελλάδας-Ρωσίας μετά από 40 χρόνια ελληνορωσικού έρωτα από όλες τις κυβερνήσεις, η ΟΑΚΚΕ τοποθετήθηκε με μια ανακοίνωση που χαρακτήριζε αυτή τη σύγκρουση «στρατηγική προσποίηση» της κυβέρνησης Τσίπρα για να παραπλανήσει τη Δύση και να αναλάβει για λογαριασμό της ένα σημαντικό διπλωματικό ρόλο στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, μέσα από τον οποίο δεν θα υπηρετήσει τα δυτικά αλλά τα ρωσοκινέζικα συμφέροντα.

Σε πρόσφατο άρθρο της Ν.Α. αναλύαμε την πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στη Δημ. της Μακεδονίας. Το καινούργιο εδώ είναι η κλιμάκωση της επίθεσης του αλβανικού σοβινισμού που πυροδοτεί με τη σειρά της τη για πρώτη φορά τόσο ανοιχτή τραμπούκικη επίθεση του μακεδονικού (στην πραγματικότητα ρωσόδουλου) φασισμού μέσα στο κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα δεν είναι τόσο η ίδια η επίθεση των αλβανών επεκτατιστών-διαμελιστών όσο η υποστήριξη που αυτοί έχουν από την ηγεσία της ευρωπαϊκής και της αμερικάνικης διπλωματίας, ο προβοκατόρικος παράγοντας που σπρώχνει ολοένα και περισσότερο τη γειτονική μας χώρα προς το ρωσικό νεοχιτλερικό άρμα.

Και ξαφνικά, από τα τέλη του 2017, ο Τραμπ έβαλε στο τραπέζι μια «νέα», στην πραγματικότητα πολύ παλιά, λύση για την οριστική «ειρήνευση» στα Βαλκάνια και ειδικότερα στο τρίγωνο Σερβία - Κόσοβο - Αλβανία:

Η δυτικόφιλη μεταμφίεση Τσίπρα βρίσκει αρκετή απήχηση σε εσωτερικό και εξωτερικό. Ειδικά όσον αφορά τους ελιγμούς του στο μακεδονικό, τόσο ο ίδιος όσο και ο μακεδόνας πρωθυπουργός Ζάεφ έχουν περάσει σαν δυο ικανότατοι προωθητές των στρατηγικών αμερικανικών συμφερόντων στα Βαλκάνια. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία των Πρεσπών ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα αποσταθεροποίηση της γειτονικής χώρας με τελικό στόχο την πρόσδεσή της στο άρμα του Κρεμλίνου.