Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι αποκαλύψεις για την ύπαρξη μιας καμπάνιας επηρεασμού του αμερικανικού λαού μέσω διαφημίσεων του facebook για λογαριασμό του Κρεμλίνου και πιο πολύ η αποκάλυψη ότι το τελευταίο μπορούσε να οργανώνει διαδηλώσεις λευκών ρατσιστών και να προκαλεί αντιδιαδηλώσεις αντιφασιστών μέσα σε περιφερειακές πολιτείες των ΗΠΑ, δίνει νέα διάσταση στην επέμβαση των νέων τσάρων στα εσωτερικά της ανταγωνιστικής τους αμερικανικής υπερδύναμης. Αυτό που είναι εκπληκτικό στην δεύτερη περίπτωση είναι το πόσο καλά η ρώσικη υπερδύναμη παρακολουθεί, μελετάει και αναλύει τις αντιθέσεις πολιτικές και κοινωνικές μέσα στις ΗΠΑ, ώστε να μπορεί να επεμβαίνει σε αυτές και μάλιστα άμεσα ή έμμεσα και στους δύο πόλους κάθε τέτοιας αντίθεσης.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που

Όσα δεν φέρνανε παλιότερα τα χρόνια τα φέρνουν τώρα οι μέρες. Οι παγκόσμιες και οι τοπικές πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο καταρρακτώδεις και κυρίως τόσο απροσδόκητες ώστε ποτέ όσο σήμερα οι πολιτικά ανήσυχοι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν με αγωνία καινούργιες ερμηνείες των γεγονότων σε νέα εδάφη ανάλυσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όλο και περισσότεροι μαρξιστές ερευνούν με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από όσο παλιότερα τις πολιτικές αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ και την πλησιάζουν.

Η ελληνική αστική τάξη κι ακόμη περισσότερο η φιλοϊμπεριαλιστική ελληνική ψευτοαριστερά, δηλαδή ο σοσιαλφασισμός, δεν είχαν ποτέ αντιιμπεριαλιστικές τάσεις και σκοτούρες. Ήξεραν πάντα, η πρώτη να ξεπουλιέται στον κυρίαρχο ηγεμονιστή κι αργότερα ιμπεριαλιστή κάθε εποχής ή ακόμη χειρότερα στη μεγάλη εκείνη δύναμη που μυριζόταν ότι βαδίζει προς την κυριαρχία, η δε δεύτερη να αποτελεί από το 1956 τσιράκι των Ρώσων σοσιαλμπεριαλιστών μεγαλοαστών και αργότερα (λόγω υποταγής στις διεθνείς συμμαχίες της φασιστικής Μόσχας) και των Κινέζων ομολόγων τους.

  Για μια ακόμη φορά το διπλωματικό ενδιαφέρον των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών έχει επικεντρωθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.

Είχαμε εκτιμήσει σε προηγούμενο άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 27/9/2018 (http://oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1052-) ότι η όψιμη φιλοδυτική μεταμφίεση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εξυπηρετεί το σχέδιο απορρόφησης της γειτονικής Τουρκίας από το ρωσοκινεζικό πολεμικό άξονα.

H εισβολή των ταγμάτων εφόδου του Τραμπ στο Καπιτώλιο είναι μια ιστορικής σημασίας επίθεση του φασισμού σε μια χώρα που αν και ιμπεριαλιστική δεν είχε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της αντιμετωπίσει τη σοβαρή αμφισβήτηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης και πιο ειδικά της αρχής της ομαλής εναλλαγής των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Αυτή η εναλλαγή έχει αμφισβητηθεί πριν την εισβολή από τον ισχυρισμό του απερχόμενου προέδρου ότι η προεδρία Μπάιντεν έχει κλαπεί από τον ίδιο, οπότε παρόλο που είναι πια δεδομένη από άμεση πρακτική άποψη αυτή η προεδρία θα αντιμετωπίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι του αμερικανικού λαού σαν προεδρία ενός σφετεριστή και θα εμποδίζεται σε κάθε βήμα της και με κάθε δυνατή μορφή.

Ποτέ μια τόσο μεγάλη σφαγή, όσο αυτή των χιλιάδων αθώων αμάχων του Μανχάταν δεν είχε τόσο κρυμμένο το δράστη της. Αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή από ιστορική άποψη και από αυτό το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η πολιτική της ανάλυση. 

Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός κερδίζει την Ασία, διεισδύει στη Δύση

Mια πετυχημένη προβοκάτσια έχει γενικά το εξής περιεχόμενο: Ο δημιουργός της προκαλεί στο θύμα του ένα πλήγμα τέτοιο που να το αποπροσανατολίζει,

Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο και καταστροφικό από όσα διαδραματίζονται σήμερα στον κόσμο, πιο καταστροφικό από την επιδημία του κορονοϊού, πιο καταστροφικό από τη νέα κτηνώδη επίθεση της ρώσικης υπερδύναμης στο βασανισμένο λαό της Συρίας ή έμμεσα την επίθεσή της στη Λιβύη από το να επιλεγεί ο Σάντερς στις προκριματικές εκλογές του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ σαν ο υποψήφιος που θα διεκδικήσει την προεδρία από τον Τραμπ.